Αν στα τόσα χρόνια που εκδίδεται η ΑΙΧΜΗ είχε διαβάσει με προσοχή τις εμπεριστατωμένες έρευνες και δημοσιεύματα του Νικήτα Φιλιππόπουλου, του Rodi de Fuca και εμού προσωπικά, δεν θα τολμούσε καν να εκφράσει αυτή την άποψη για τους εξής κυρίως λόγους.
Ο πρώτος λόγος είναι ότι τα ιστορικά γεγονότα δεν επιτρέπεται να παραχαράσσονται για οποιαδήποτε αιτία, πόσο μάλιστα όταν αυτά είναι καταγεγραμμένα σε πληθώρα ιστορικών βιβλίων της εποχής που έλαβε χώρα η Ναυμαχία αλλά και σε άλλα σύγχρονα. Κατά συνέπεια, αν στα ιστορικά βιβλία αναφέρεται ο τόπος που έγινε η Ναυμαχία, δεν έχει κανείς το δικαίωμα να κάνει την οποιαδήποτε τροποποίηση. Τελεία και παύλα.
Ο δεύτερος λόγος έχει να κάνει με τον τρόπο που η γειτονική μας όμορφη πόλη της Ναυπάκτου γιορτάζει κάθε χρόνο την επέτειο αυτού του αξιομνημόνευτου γεγονότος. Είναι γνωστό πως κάθε χρόνο στη Ναύπακτο, στις αρχές του Οκτώβρη, γίνονται πολυήμερες εορταστικές εκδηλώσεις οι οποίες δεν είναι μόνο εκτός τόπου και χρόνου αλλά, ταυτόχρονα, προκαλούν γέλιο και λύπη σε όσους γνωρίζουν το τι ακριβώς ήταν εκείνη η Ναυμαχία της 7ης Οκτωβρίου του 1571. Οφείλω να θυμίσω ότι εκείνη η Ναυμαχία, πέρα του ότι διεξήχθη σε Ελληνικά νερά, δεν είχε καμία σχέση με την τότε υπόδουλη Ελλάδα. Είναι ιστορικά γνωστό ότι, μετά την κατάληψη της Κύπρου από τους Οθωμανούς, τα οικονομικά συμφέροντα των Ενετών και κυρίως του Πάπα Πίου του 5ου, θίχτηκαν με την απώλεια της ναυτικής τους κυριαρχίας στην ανατολική Μεσόγειο. Αυτό είχε σαν συνέπεια τα τότε ισχυρά κράτη της Ευρώπης να σχηματίσουν έναν ισχυρό στόλο με σκοπό να τιμωρήσουν τους Οθωμανούς αντιπάλους τους. Και έτσι, εκεί στις Εχινάδες νήσους, μπροστά στην λιμνοθάλασσα του άγνωστου τότε Μεσολογγίου, κυριολεκτικά κατάφεραν να διαλύσουν τον στόλο του σουλτάνου Σελίμ και να περιορίσουν για πάντα την οθωμανική ναυτική δραστηριότητα στη Μεσόγειο.
Και ερχόμαστε σήμερα εμείς οι Έλληνες, τετρακόσια τόσα χρόνια μετά, να γιορτάζουμε εκείνη τη μεγάλη νίκη του Πάπα με γελοίες πολυήμερες εκδηλώσεις στη Ναύπακτο. Οι εκδηλώσεις αυτές περιλαμβάνουν παρελάσεις, δοξολογίες, ανάκρουση του Εθνικού μας Ύμνου, καταθέσεις στεφάνων, προβολές ταινιών κλπ, και στο τέλος κάνουμε πως καίμε μια ψαρόβαρκα για να θυμηθούμε, δήθεν, το πως κάψαμε κάποτε τον Τουρκικό στόλο. Έλεος πια. Αν αυτές οι εκδηλώσεις δεν είναι γελοίες, οπωσδήποτε αγγίζουν τα όρια της βλακείας.
Παρόλα αυτά, υπάρχουν ορισμένοι που για αυτά τα παράλογα που συμβαίνουν βρίσκουν να προβάλουν την εξίσου γελοία και παράλογη δικαιολογία ότι δηλαδή η Ναυμαχία έγινε για να λύσουν τις εμπορικές τους διαφορές οι Χριστιανοί με τους Οθωμανούς, όμως είχε και Ελληνικό ενδιαφέρον αφού στα πλοία των Χριστιανών, που ήταν κωπήλατα, χρησιμοποιήθηκαν και Έλληνες κωπηλάτες. Αν όμως αυτό το επιχείρημα μας κάνει υπερήφανους ως Έλληνες, τότε τι πρέπει να πούμε για το μέγεθος των απάνθρωπων διώξεων που άσκησαν οι Τούρκοι σε βάρος των υπόδουλων Ελλήνων που είχαν την αφέλεια να πιστέψουν τον ναύαρχο Δον Χουάν. Πως μετά τη Ναυμαχία οι ευρωπαϊκές δυνάμεις θα επέστρεφαν να στηρίξουν την εξέγερση των Ελλήνων; Αυτή η υπόσχεση των Ευρωπαίων έμεινε στα λόγια και το τραγικό που επακολούθησε περιγράφεται με λεπτομέρειες. Από τον ιστορικό Κωνσταντίνο Σάθα.
Επειδή δεν μπορούμε και δεν είναι σωστό να εμποδίσουμε τους συμπαθείς μας γείτονες να ασκούν τουριστική εκμετάλλευση της Μεγάλης Ναυμαχίας, σαν Μεσολογγίτες με βαρύ ιστορικό παρελθόν, ας πάψουμε να μηρυκάζουμε ιστορικές αναλήθειες και αν είμαστε ικανοί, (που δυστυχώς δεν είμαστε), ας διαδώσουμε με κάθε τρόπο την αλήθεια για το που έγινε η Μεγάλη Ναυμαχία που το 1571 άλλαξε τον ρουν της ιστορίας.
Μπορείτε να προμηθευτείτε την εφημερίδα στα περίπτερα του νομού
