Οι γονείς τους παλεύουν για να τα φέρουν βόλτα, αλλά εκείνοι δεν το σκέφτηκαν ούτε μια στιγμή.

Ο Δημήτρης και ο Θανάσης, απέδειξαν τις αρχές που έχουν πάρει από τα σπίτια τους. Τι λένε οι γονείς τους, στο newsit.gr.

Οι δύο μαθητές, κατά τη διάρκεια βόλτας που έκαναν, βρήκαν στο δρόμο ένα πορτοφόλι γεμάτο χρήματα. Όμως, δεν εντυπωσιάστηκαν από το μεγάλο χρηματικό ποσό και αντί να το κρατήσουν, όπως θα περίμενε κανείς, το παρέδωσαν στις Αρχές.

Ο 16χρονος Δημήτρης Λάππας με τον 15χρονος Θανάση Ντρίβα καθώς επέστρεφαν, το βράδυ της περασμένης Δευτέρας, στο σπίτι τους στο Καρπενήσι, βρήκαν στο δρόμο ένα πορτοφόλι με 4.500 ευρώ. Οι δύο μαθητές αμέσως ενημέρωσαν τους γονείς τους και πήγαν στην Αστυνομία.

«Δεν τους πέρασε καμία σκέψη να κρατήσουν τα χρήματα»

«Ο γιος μου ήταν με το φίλο του. Είχαν πάει βόλτα και επέστρεφαν. Καθώς ερχόντουσαν, στο δρόμο για το σπίτι, βρήκαν το πορτοφόλι. Είδαν ότι είχε πολλά χρήματα μέσα και μου είπε “μπαμπά, πρέπει να πάμε να τα παραδώσουμε στην αστυνομία”. Δεν τους πέρασε καμία σκέψη να κρατήσουν τα χρήματα. Και οι δύο έκαναν αυτήν την σκέψη, να παραδώσουν τα χρήματα”» λέει, μιλώντας στο Newsit.gr ο πατέρας του 16χρονου Δημήτρη, Κώστας Λάππας.

Αμέσως, πήγε μαζί με τον γιο του, στο αστυνομικό τμήμα της περιοχής και έδωσε το πορτοφόλι στους αστυνομικούς για να βρεθεί ο κάτοχός του.

«Πήγαμε στην Ασφάλεια, έγινε καταμέτρηση με τον Αξιωματικό Υπηρεσίας και την επόμενη μέρα ειδοποιήθηκε ο κάτοχος. Είναι ένας επιχειρηματίας, εδώ, στην περιοχή. Μας ευχαρίστησε και επιβράβευσε τα παιδιά» εξηγεί ο Κώστας Λάππας, ένας άνθρωπος που σίγουρα δεν είναι πλούσιος, ένας πατέρας που παλεύει, καθημερινά, για να ζήσει την οικογένειά του.

«Δίνουμε στα παιδιά μας τα παραδείγματα που έχουμε πάρει από τους γονείς μας»

«Ο γιος μου είναι 16 χρονών, έχω και μία κόρη που είναι φοιτήτρια στο τρίτο έτος στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας. Εγώ είμαι πυροσβέστης και γυναίκα μου ασχολείται με τα οικιακά.

Βιοπαλαιστές είμαστε, πληρώνουμε δύο ενοίκια, ένα για το σπίτι που μένουμε και ένα για το σπίτι της κόρης μου που σπουδάζει στην Αθήνα. Αλλά, δίνουμε στα παιδιά μας τα παραδείγματα που έχουμε πάρει κι εμείς από τους γονείς μας. Δεν είμαστε από εύπορη οικογένεια, αλλά το παιδί μας δεν θα σκεφτόταν σε καμία περίπτωση να κρατήση χρήματα που δεν είναι δικά του».

«Είναι αυτονόητο για τα παιδιά ότι τα χρήματα έπρεπε να επιστραφούν σε αυτόν που τα έχασε».

Στο ίδιο μήκος κύματος και η συζήτηση με τον πατέρα του 15χρονου, Θανάση. «Τα παιδιά ξέρουν ότι είναι αυτονόητο ότι ό,τι δεν τους ανήκει θα πρέπει να πάει στον κάτοχό του. Με το που βρήκαν τα χρήματα, το πορτοφόλι, μαζί με το μπαμπά του άλλου παιδιού, του Δημήτρη, το πήγαν κατευθείαν στην Ασφάλεια. Η Ασφάλεια έκανε τις απαιτούμενες ενέργειες και βρέθηκε ο κάτοχος του χρηματικού ποσού, με αποτέλεσμα να τον καλέσουν να τους ευχαριστήσει», λέει στο newsit.gr.

«Τους έδωσε ένα συμβολικό ποσό για την κίνησή τους. Το ευχαριστήθηκαν τα παιδιά, δεν έχει σημασία πόσο είναι το ποσό, δεν το έκαναν και για τα χρήματα. Το έκαναν επειδή έτσι έπρεπε να γίνει.

Εγώ το έμαθα εκ των υστέρων. Μου το είπε ο γιος μου εκ των υστέρων, αφού συνέβησαν όλα αυτά. Μου φαίνεται απόλυτα φυσιολογικό να είναι αυτή η εξέλιξη. Δεν θα μπορούσε να είναι κάτι άλλο. Κάτι που δεν τους ανήκει δεν πρέπει καν να σκεφτούν ότι είναι δικό τους. Στη θέση του ανθρώπου που έχασε τα χρήματα μπορεί να ήμασταν κι εμείς.

Είναι αυτονόητο για τα παιδιά ότι τα χρήματα έπρεπε να επιστραφούν στον άνθρωπο που τα έχασε. Έτσι έχουν μάθει από εμάς, έτσι μάθαμε κι εμείς από τους δικούς μας γονείς. Με αυτά που μας ανήκουν, με αυτά θα πρέπει να πορευτούμε», λέει στο Newsit.gr o Κωνσταντίνος Ντρίβας, ο οποίος έχει και μια κόρη, μεγαλύτερη κατά δύο χρόνια από το Θανάση, είναι δημόσιος υπάλληλος και η σύζυγός του έχει μία μικρή επιχείρηση, ένα σταθμό οδικής βοήθειας στο Καρπενήσι.

«Αυτά τα χρήματα θα ήταν μια πολύ μεγάλη ανακούφιση για τις οικογένειές μας»

«Έχουμε τους μισθούς μας και μπορούμε να συντηρήσουμε τις οικογένειές μας. Δύσκολα βέβαια, αλλά, εντάξει, το παλεύουμε, όπως όλος ο κόσμος.

Αν θα κερδίζαμε αυτά τα χρήματα, σε κάποιο λαχείο ή κάτι τέτοιο, θα ήταν μια πολύ μεγάλη ανακούφιση για τις οικογένειές μας. Αλλά, εφόσον τα χρήματα τα έχασε κάποιος συνάνθρωπός μας, έπρεπε σε κάθε περίπτωση να επιστραφούν σε αυτόν» προσθέτει.

Ο Δημήτρης και ο Θανάσης, χρόνια φίλοι, την επόμενη σχολική χρονιά θα πάνε στη Β΄ και Α’ Λυκείου, αντίστοιχα και η μεγάλη τους αγάπη, το χόμπι τους είναι τα αυτοκίνητα.

Πηγή: newsit.gr

Σήμερα το μεσημέρι αναμένεται να θυροκόλληση του ΠΔ για τη διάλυση της Βουλής και της εκκίνησης και τυπικά της προεκλογικής περιόδου με ορίζοντα την 7η Ιουλίου.

Χθες ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας επισκέφθηκε τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλο και του ζήτησε την προκήρυξη πρόωρων εκλογών επικαλούμενος την παρατεταμένη προεκλογική περίοδο που θέτει σε κίνδυνο την πορεία της οικονομίας και της χώρας γενικότερα, μετά και το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών.

Σημ. Φωτογραφία από παλιότερη θυροκόλληση ΠΔ για τη διάλυση της Βουλής.

Πηγή: aftodioikisi.gr

Θλίψη προκάλεσε στην Ζακύνθο η είδηση του θανάτου της 21χρονης που νοσηλευόταν στο ΠΓΝΠ του Ρίου, μετά από πτώση από άλογο.

Δυστυχώς οι γιατροί δεν κατάφεραν να την κρατήσουν στη ζωή παρά τις προσπάθειες που κατέβαλαν. Η αγάπη της 21χρονης για τα άλογα κατέληξε σε τραγωδία. Η κοπέλα την μοιραία ημέρα είχε πάει μια βόλτα μαζί με τον μικρότερό της αδελφό και τα δυο τους άλογα.

Κατά την επιστροφή τους στο σπίτι, το άλογο σταμάτησε απότομα με αποτέλεσμα η κοπέλα να πέσει και να χτυπήσει σοβαρά στο πίσω μέρος του κεφαλιού της. Μέσα σε λίγα λεπτά μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο, όπου διαπιστώθηκε ότι είχε υποστεί βαριές κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις και αμέσως διασωληνώθηκε.

Λόγω της κρισιμότητας της κατάστασης διαπιστώθηκε ότι η 21χρονη έπρεπε να διακομιστεί και έτσι, στις πέντε το απόγευμα έγινε η αεροδιακομιδή στο Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Πατρών «Παναγία η Βοήθεια». Οι γιατροί αποφάσισαν πως η νεαρή κοπέλα έπρεπε άμεσα να χειρουργηθεί. Δυστυχώς η νεαρή κοπέλα έχασε τη μάχη για τη ζωή.

Πηγή: tempo24.news

Συνηγορία υπέρ της αγανακτισμένης επισήμανσης του φίλου μου Μπάμπη Μεντή από το Κεφαλόβρυσο Ιωαννίνων να καταργηθεί ο ξενικός (σλαβικός) όρος «Βλάχος», που ουδέποτε δέχθηκαν όλοι οι Αρμάνοι αυτόχθονες Έλληνες

Του Δημήτρη Στεργίου

Ο φίλος μου από το Κεφαλόβρυσο Ιωαννίνων (όπου επί αιώνες ξεκαλοκαίριαζαν οι πρόγονοί μας με τις μετακινήσεις από την Ακαρνανία προς τα ηπειρωτικά βουνά και τανάπαλιν) και πολυγραφότατος Μπάμπης Μεντής με παρέμβασή του επισημαίνει, με παράπονο και αγανάκτηση, την κυρίαρχη, επί εκατοντάδες χρόνια, πλάνη να ονομάζονται οι Ριμένοι - Αρμάνοι (Ρωμηοί) με τον ξενικό (σλαβικό) όρο «Βλάχοι». Συμμερίζομαι την εύστοχη αυτή επισήμανση του Μπάμπη με τη διευκρίνιση, ωστόσο, ότι όσον αφορά τους «Βλάχους» παραβιάζει ανοιχτές θύρες, για τους ακόλουθους λόγους:

Πρώτον, στην Ακαρνανία οι «Βλάχοι» αυτοπροσδιορίζονται πιστά και επίμονα ως «Ριμένοι», δηλαδή «Ρωμηοί», όπως, άλλωστε, επισημαίνει ο Γερμανός ρωμανιστής βαλκανολόγος, σλαβολόγος, λεξικογράφος και εθνολόγος, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Λειψίας, (διετέλεσε και μέλος της Ρουμανικής Ακαδημίας των Επιστημών!!!) Gustav Weigand. Υπενθυμίζεται ότι ο Βάϊγκαντ επισκέφτηκε τα ριμένικα χωριά της Ακαρνανίας το 1890 και μεταφέρει τις εντυπώσεις του στο βιβλίο του υπό τον τίτλο “Die Aromunen” (Οι Αρωμούνοι), δύο τόμων, το οποίο πρωτοεκδόθηκε στα γερμανικά το 1895 και στην Ελλάδα στα ελληνικά από τον Φιλολογικό, Ιστορικό και Λογοτεχνικό Σύνδεσμο Τρικάλων το 2001 (Εκδόσεις Αδελφών Κυριακίδη, Θεσσαλονίκη), με εκτενή πρόλογο του καθηγητή Αχιλλέα Λαζάρου και δικά μου . Στον πρώτο ογκώδη τόμο (σελίδα 227) αναφέρει για το θέμα αυτό τα ακόλουθα: «Αυτοί εδώ, στη Μάνινα, οι ίδιοι αυτοαποκαλούνται στη διάλεκτό τους «Αρμάνοι (Αρμάν –Ριμένοι), ενώ οι Έλληνες γύρω τους τούς λένε Καραγκούνηδες…» Στον δεύτερο πάλι ογκώδη τόμο (σελίδα 188) αναφέρει τα εξής: «Το όνομα Μάνινα έχει μεταφερθεί από το χωριό Κουτσομπίνα ή Μάνινα σε όλη τη σειρά των χωριών κι εγώ διατηρώ αυτό το όνομα γι΄ αυτά τα χωριά, για να έχω μια συγκεκριμένη έκφραση για τη διάλεκτό τους. Οι ίδιοι ονομάζονται Αρωμούνοι – Ριμένοι, ενώ από τους άλλους Έλληνες που κατοικούν γύρω τους ονομάζονται Καραγκούνηδες, μια λέξη η οποία χρησιμοποιείται σε διάφορες περιοχές και επίσης με διαφορετική έννοια…».

Δεύτερον, ο γράφων, «συμμορφούμενος» προς την επισήμανση αυτή του Μπάμπη Μεντή, χρησιμοποιώ σε όλα τα βιβλία μου και τα άρθρα μου μόνο τον όρο «Ριμένοι» και τον όρο «Βλάχος» μόνο συμβατικά.

Τρίτον, ενώ επιμένουμε όλοι στην Ακαρνανία χρησιμοποιώντας τον πατρογονικό όρο «Ριμένοι», παραδόξως συνεχίζεται μία πολύχρονη πλάνη να ονομάζονται και «Καραγκούνηδες» με την πρόταση μάλιστα σε πρόσφατα ντόπια βιβλία να χαρακτηρίζονται ως …«Βλαχοκαραγκούνηδες» ή Γκαραγκουνόβλαχοι» με την πρόσθετη «θεωρία» ότι έχουν σχέση με τους Καραγκούνηδες της Θεσσαλίας! Πρόκειται για μια καινοφανή και παράξενη θεωρία, η οποία συντρίβεται από την πραγματικότητα, δηλαδή από το ριμένικο και καραγκούνικο λεξιλόγιο, που έχω καταρτίσει και παρουσιάσει πολλές φορές.

Η ιστορική σημασία του ονόματος «Ρωμηός»

Οι Ριμένοι της Ακαρνανίας, λοιπόν, ως υπερήφανοι αυτόχθονες Έλληνες και πιστοί ορθόδοξοι χριστιανοί (και όχι αλειτούργητοι, όπως χαρακτηρίζονται από την ίδια «θεωρία» χρησιμοποιούν επίμονα τον όρο αυτόν, από φλογερή εθνική συνείδηση και σεβασμό στις πανάρχαιες ελληνικές ρίζες. Αυτοπροσδιορίζονται ως «Ριμένοι», δηλαδή «Ρωμηοί», ένα όνομα το οποίο μπορούν να κατανοήσουν μόνο εκείνοι που κατανοούν την έννοια και την ιστορική σημασία των εθνικών μας ονομάτων.

Αυτή η υπερηφάνεια και η επιμονή των Ριμένων να ονομάζονται «Ρωμηοί» ενισχύεται από την ιστορική ανάλυση που έχει πραγματοποιήσει ο φωτισμένος πατήρ Γεώργιος Μεταλλινός, ο οποίος με επιστημονικά στοιχεία καταδεικνύει την έννοια και τη σημασία του όρου αυτού.

 Προς περαιτέρω ενίσχυση της υπερηφάνειας των Ριμένων της Ακαρνανίας να ονομάζονται «Ρωμηοί» παραθέτω ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα από σχετικό άρθρο του π. Μεταλληνού για το θέμα αυτό:

«…Είναι γεγονός ότι το όνομα Ρωμαίος γενικεύθηκε στην (αρχαία) Ρωμαϊκή αυτοκρατορία το 212 (Constitutio Antoniniana του Καρακάλλα). Από το 330 όμως (εγκαίνια Νέας Ρώμης) η αυτοκρατορία γίνεται χριστιανική και ελληνική (πλήρης εξελληνισμός από τον Ιουστινιανό ως τον Ηράκλειο, 6ος-7ος αι). μη λησμονούμε ότι και η Παλαιά Ρώμη (της Ιταλίας) έλαβε όνομα ελληνικό (Ρώμη), τον 4ο δε αιώνα π.Χ. ονομαζόταν «πόλις ελληνίς» (Ηρακλείδης ο Ποντικός). Το 330 η νέα πρωτεύουσα της νέας χριστιανικής αυτοκρατορίας (Μ. Κωνσταντίνος) ονομάσθηκε (όχι Κωνσταντινούπολη, αλλά) Νέα Ρώμη, διότι η Παλαιά Ρώμη μεταφέρθηκε ολόκληρη στην ελληνική Ανατολή (Translatio Urbis). Το όνομα Κωνσταντινούπολις θα της δοθεί ταυτόχρονα προς τιμήν του ιδρυτή της. Στη Β’ Οικουμενική Σύνοδο (380, κανόνας γ’ ) και στην Δ’ (451, καν. 28) λέγεται ρητά ότι «εικότως» έλαβε η νέα πρωτεύουσα ίσα «πρεσβεία» με την Παλαιά Ρώμη, «διά το είναι αυτήν Νέαν Ρώμην». Γι’ αυτό όλοι οι αυτοκράτορες, Έλληνες εκ καταγωγής στη συντριπτική τους πλειονότητα, ως τον ουσιαστικά νεοέλληνα Κωνσταντίνο Παλαιολόγο († 1453), θα ονομάζονται και θα αυτοακαλούνται «αυτοκράτορες των Ρωμαίων». Γιατί;

Από το 330 το όνομα της Αυτοκρατορίας της Νέας Ρώμης είναι Ρωμανία. Το όνομα αυτό αναφέρεται ήδη τον 4ο αιώνα από τον Μ. Αθανάσιο. Το όνομα Βυζάντιο για το κράτος θα εμφανιστεί για πρώτη φορά σε φράγκους συγγραφείς –Ιερώνυμος Βολφ- το 1562. Πριν από το έτος αυτό ΠΟΤΕ δεν ονομάσθηκε η αυτοκρατορία ΒΥΖΑΝΤΙΟ. Οι κάτοικοι του κράτους ονομάζονται Ρωμαίοι, μολονότι πολιτιστικά είναι ΟΛΟΙ Έλληνες και πνευματικά Ορθόδοξοι. Ελληνισμός-Ρωμαϊκός κρατικός φορέας και Ορθοδοξία είναι τα συστατικά μεγέθη της Νέας Αυτοκρατορίας. Βέβαια, το κύριο στοιχείο της αυτοκρατορίας είναι οι εκ καταγωγής (φυλετικά, δηλαδή) Έλληνες.

Το όνομα Ρωμαίος ήταν λοιπόν κρατικό, σε μια αυτοκρατορία που ήταν πολιτιστικά (γλώσσα, παιδεία) απόλυτα ελληνική, και όχι φυλετικά, επειδή δε η Κωνσταντινούπολη Νέα Ρώμη διά των Αγίων της έγινε προπύργιο της Ορθοδοξίας, το όνομα Ρωμαίος σημαίνει, τελικά, Ορθόδοξος-πολίτης της Νέας Ρώμης (όχι της Παλαιάς, που έγινε το κέντρο του Παπισμού από τον 11ο αιώνα-σχίσμα). Αυτό ομολογούν οι Ορθόδοξοι και Έλληνες Πατριάρχες της Ανατολής στον διάλογό τους με τους Αγγλικανούς Ανωμότους τον 18ο αιώνα (1716-1725). «…πάλαι μεν Ελλήνων, νυν δε Γραικών και Νέων Ρωμαίων διά την Νέαν Ρώμην καλουμένων». Οι Έλληνες δηλαδή, μαζί με όλους τους Ορθοδόξους της Εθναρχίας (που ήταν συνέχεια της «Βυζαντινής» Αυτοκρατορίας) ονομάζονται εδώ Γραικοί, διότι έτσι μας ονόμαζαν από τον 8ο αιώνα οι Ευρωπαίοι (Grec, Grieche, Greco) και Νέο – Ρωμαίοι, ως πολίτες και πνευματικά τέκνα της ΝΕΑΣ ΡΩΜΗΣ. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Ν. Σπηλιάδης (στενός συνεργάτης του Καποδίστρια) στα Απομνημονεύματά του λέγει ότι ο Ι. Καποδίστριας ήθελε να δημιουργήσει «Νεορωμαϊκήν αυτοκρατορία» (ανακοίνωση καθηγ. Π. Χριστοπούλου), δηλαδή να αναστήσει την Αυτοκρατορίας της Νέας Ρώμης-Κωνσταντινούπολης, που φυσικά δεν το ενέκρινε η Ευρώπη των απογόνων του Καρλομάγνου.

Το όνομα Ρωμαίος, συνεπώς, αν μέχρι το 330 μπορεί να θεωρηθεί κατά κάποιο τρόπο όνομα δουλείας και υποταγής, από το έτος εκείνο για τους Έλληνες όνομα τιμής και δόξας, αφού μόνο αυτό (και όχι το ανύπαρκτο ως κρατικό, μέχρι το 1562, Βυζάντιο) χαρακτηρίζει την αυτοκρατορία μας και τη θέση μας σ’ αυτήν. Ρωμηά ήταν η Αθηναία Βασίλισσα Ευδοκία (5ος αι.), Ρωμηά και η (κυβερνώσα) αυτοκράτειρα Ειρήνη, πάλι Αθηναία, τον 8ο αι. Στην Αθήνα ήλθε και ο Ρωμαίος αλλά Έλληνας Μακεδόνας, Βασίλειος Β’ ο Βουλγαροκτόνος, για να προσκυνήσει την Παναγία την Αθηνιώτισσα στον Παρθενώνα. Είναι τραγικό, αλήθεια, αυτό που λειτούργησε ιστορικά ως σύνθεση ευεργετική για το Έθνος-Γένος μας, εμείς οι δυτικοθρεμμένοι Νεοέλληνες να το εκλάβουμε ως αντίθεση.

Το όνομα Ρωμαίος όμως φανερώνει την ταύτιση Ελληνισμού και Ορθοδοξίας. Ρωμαίος σημαίνει τελικά Ορθόδοξος Χριστιανός, ενώ το Έλλην, από τη Γαλλική Επανάσταση και μετά μπορεί να σημαίνει μόνο τον αρχαιολάτρη τύπου Γεμιστού-Πλήθωνος ή και τον τέκτονα-εκδυτικισμένο και Φραγκόφιλο. Όταν, συνεπώς, απορρίπτεται ή και πολεμάται το όνομα Ρωμαίος-Ρωμηός, πρέπει να ερευνάται και η αιτία, η προέλευση δηλαδή της πολεμικής. Είναι απλώς ανιστόρητη αρχαιολατρία, δυτική επίδραση ή και πολεμική κατά της Ορθοδοξίας;

Ως Ρωμαίοι οι Έλληνες δηλώνουμε τον σύνδεσμο του Έθνους μας με την ορθόδοξη, αγιοπατερική παράδοση και την ορθόδοξη ταυτότητά μας. Γι’ αυτό έχουμε τη συνείδηση ότι εθνικά-φυλετικά είμασθε Έλληνες ή (και) Γραικοί (όλα δικά μας είναι) πνευματικά, όμως, δηλαδή στην πίστη μας είμασθε Ρωμαίοι-Ρωμηοί, δηλαδή Ορθόδοξοι Χριστιανοί και όχι εξωμότες Γραικύλοι και «γενίτσαροι» προς την Οθωμανική Ανατολή (Τουρκιά) ή την αλλοτριωμένη Δύση (Φραγκιά).

Όταν οι πατέρες μας στη διάρκεια της δουλείας έλεγαν για κάποιον Έλληνα: ετούρκευσε ή εφράγκευσε, σήμαινε: χάνοντας την ορθόδοξη πίστη του, έπαυσε να είναι και Έλληνας. Αυτά, βέβαια, ως τον 19ο αιώνα. Στο σύγχρονο Ελληνικό Κράτος, όπως άλλωστε και στο «Βυζάντιο», νομικά, Έλληνας μπορεί να είναι οποιοσδήποτε, ανεξάρτητα από την καταγωγή του, ως πολίτης του κράτους, προστατευόμενος συνταγματικά –και πολύ ορθά- από τους νόμους».

Βασική βιβλιογραφία: Παν. Κ. Χρήστου, Οι περιπέτειες των Εθνικών Ονομάτων των Ελλήνων, Θεσσαλονίκη 1991. Π. Γεωργίου Δ. Μεταλληνού, Ελληνισμός Μετέωρος, Αθήνα 1992. Του ιδίου, Πολιτική και Θεολογία, Κατερίνη 1990 σ. 51 κ.ε. π. Ιωάννου Σ. Ρωμανίδου, Ρωμηοσύνη-Ρωμανία-Ρούμελη, Αθήνα 1975.