Και ο Θεός, λοιπόν, έπλασε τη μητέρα...

Μια γιαπωνέζικη παροιμία λέει: «Ό,τι δεν πρόφτασε ή δε θέλησε να κάνει ο Θεός, το άφησε να το κάνει η μάνα...»

Μια ημέρα του χρόνου είναι αφιερωμένη στη γεννήτρα της ζωής, στη Μητέρα.

Πρώτη, η Βουλή της Γερμανίας, στις 10 Μαϊου, του 1913, καθιέρωσε την «Ημέρα της Μητέρας» και ακολούθησε η Αμερική, το 1925.

Στην Ελλάδα, αρχικά, γιορτάστηκε το 1928, στις 29 Σεπτεμβρίου και αργότερα στις 2 Φεβρουαρίου, της Υπαπαντής, ενώ, από το 1975, καθιερώθηκε η δεύτερη Κυριακή του Μάη, ως «Ημέρα της Μητέρας», της ιερής γεννήτρας της ανθρωπότητας!

... «Και, όταν ο Θεός έπλασε τη Μητέρα, ήθελε να την προικίσει, σύμφωνα με το δικό του πρότυπο, με έξι ζευγάρια χέρια, για να μαγειρεύει, να σιδερώνει, να πλένει, να φροντίζει, να ελέγχει, να καθαρίζει. Ήθελε ακόμα να της χαρίσει ένα φιλί ειδικό, για να θεραπεύει όλες τις αρρώστιες... Ακόμα, ήθελε να της δώσει, τρία ζευγάρια μάτια: ένα, για να βλέπει το παιδί της πίσω από τις κλειστές πόρτες και τα παράθυρα και να το προστατεύει, το δεύτερο, να το κοιτάζει με αυστηρότητα και να το παρακολουθεί όταν θα πρέπει να του μάθει κάτι ουσιώδες, και, το τρίτο, για να του δείχνει συνεχώς τρυφερότητα και αγάπη...

Ήθελε ακόμα να την προικίσει με ένα μηχανισμό αυτοθεραπείας, επειδή, ακριβώς, για τη μητέρα δεν υπάρχει χρόνος να αρρωστήσει, αφού, θα πρέπει να ασχολείται με το σύζυγο, τα παιδιά και το σπίτι.

Χρειάστηκε, λοιπόν, για όλα αυτά, ο Θεός, να δώσει στη μάνα, μια πολύ δυνατή θέληση, ώστε, να νομίζει πως τα έχει όλα τούτα, για να καταφέρνει να εκπληρώνει τα καθήκοντά της...

...Έτσι, ακριβώς, λέει μια παράδοση.

...Κι ο Θεός, έπλασε τη μητέρα!

Χρόνια πολλά σε όλες του κόσμου τις μητέρες!