ΘΑΨΤΕ ΒΑΘΙΑ ΤΟΥ ΝΕΚΡΟΥΣ ΜΑΣ     

(2020 και 2021)

MANUEL RUIZ AMEZCUA

 Για τη Μαριμπέλ και για όλους τους συντρόφους υγειονομικούς. Επειδή έσωσαν τόσες ζωές με τόσα λίγα μέσα. Κι επειδή πάλεψαν ηρωικά απέναντι στον πιο αδυσώπητο εχθρό. Πολλοί έχασαν τη ζωή τους σ’ αυτή τους τη προσπάθεια.

Έλιωσαν όλοι σαν καταχνιά

ΓΚΟΝΖΑΛΟ ΝΤΕ ΜΠΕΡΘΕΟ

Όπως όλοι οι νεκροί της γης

ΦΕΝΤΕΡΙΚΟ ΓΚΑΡΘΙΑ ΛΟΡΚΑ

Θα ‘πρεπε πάντα να ‘ναι αισθητό ότι εκφράζεται;

Δεν θα ‘πρεπε ποτέ να εκφράζεται ότι είναι αισθητό;

ΦΡΑΝΘΙΣΚΟ ΝΤΕ ΚΕΒΕΔΟ

Δίχως φτερά και δίχως βλέμμα, οι πεθαμένοι.

Δίχως κορμιά, σκόρπιες ψυχές χωρίς κανένα.

Άδεια τα μνήματα τους μοιρολογούν θλιμμένα, 

π’ άδικα αντάμωσαν την δική τους ειμαρμένη.

Σ’ αυτό το σκότος θα σας δείχνουμε το φως!

Αφού, μήτε σας παραστάθηκε θεός.

Μήτε ένα χέρι δίκιο.

Στη λησμοσύνη, ερείπιο.

Θα αρνηθούμε τη δική σας σιωπή

που σας χωρίζει απ’ την αιωνιότητα.

Γιατί εκείνη του ήλιου η αγνότητα 

θα σας χαρίζει τούτο το φως χωρίς αποκοπή.

Αχ αυτή η σιωπή το πεθαμό πως αναγγέλλει!

Οι νεκροί να θαφτούν, αυτό μας μέλλει,

αγγίζοντας το αθάνατο,

αναζητώντας τ’ άγνωστο.

Θάψτε τους νεκρούς βαθιά εδώ,

πριν να ξεσπάσει καταφρόνια

γιατί της ζωής τα χνάρια τα αιώνια

θα γίνουν κραυγές απ’ το δικό τους το χαμό.

Θάψτε τους νεκρούς πριν να μιλήσουν μόνο.

Για κείνο που κρύψατε σ’ εκείνους θε´ να πούμε:

Όλα εκείνα που κρύψατε απ’ το κόσμο.

Όλα όσα δεν κάνατε για εκείνους που θρηνούμε.

Για τα κορμιά τους σπαρτά σ’ άδικο δρόμο…

όλα όσα κανείς δεν έκαμε γι’ αυτούς να διγηθούμε.

Ακούστε της σιωπής τους ήχους κατά ‘κει,

τα όσα ψιθυριστά μιλούσανε για ‘σας

κι όσα περίμεναν αλλοίμονο από ‘μας…

Το δίκιο τους ζητούσαν. Τόσοι νεκροί!

Αχ, μην αναστηθούνε και ‘ρθούνε πάνω μας.

Θάψτε τους νεκρούς μας όπως αξίζει,

γιατί δίχως τιμή τους αφήσαν να χαθούνε,

και κάποια μέρα, που ‘ναι ρόδα και γυρίζει,

θα ‘ρθουν σε όλους μας την αλήθεια τους να πούνε.

Ποτέ τ’ αλάργεμά σας δεν θα συγχωρέσουν,

μήτε τέτοια μελαγχολία που τους ζώνει,

και τη μιζέρια που στον άνθρωπο βιώνει…

Ω! Θάψτε με τιμές τους πεθαμένους να χωρέσουν!

Γιατί θαμμένοι είναι μαθές σε τάφο λαθεμένο

απ’ της αρρώστιας τον φόβο και το τρόμο

κι απ’ του θανάτου το φόβητρο και μόνο…

Αχ, θάψτε, κάθ’ έναν απ’ την αρρώστια πεθαμένο!

Γιατί, ποτέ δεν θα χαθεί στη λήθη ο θάνατός τους.

Γιατί δεν υπάρχει σε τούτο το κόσμο τέτοιο τόπος

για να χαθεί η ανάμνηση απ’ τους ανθρώπους!

Η Αντζελίνα είναι λαμπρή δικηγόρος σε μεγάλη εφοπλιστική που περνάει τα βράδια της κάνοντας θέατρο, γράφοντας ποίηση, απαγγέλλοντας λαμπρούς ποιητές στον Υδράνη, τραγουδώντας Χατζιδάκι και ψάχνοντας γύρω της κι ονειροπολώντας την επομένη. Εδώ μετριόφρονα απαγγέλει Μανουήλ Ρουίζ Αμέθκουα στα ελληνικά με φόντο το ισπανικο κείμενο και την περίοδο του Lockdown!

 Μπορείτε να προμηθευτείτε την εφημερίδα στα περίπτερα του νομού

ακολουθήστε το aixmi-news.gr στο Facebook για να μαθαίνετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις