Κατάφερναν να αποσπούν χρηματικά ποσά με το πρόσχημα ότι επίκειται «κούρεμα» τραπεζικών καταθέσεων

Η μεθοδική και αναλυτική έρευνα των αστυνομικών του Τμήματος Ασφάλειας Κιλκίς, είχε ως αποτέλεσμα την εξιχνίαση 5 περιπτώσεων τηλεφωνικής απάτης και μίας απόπειρας, το περασμένο καλοκαίρι σε Κιλκίς, Ξάνθη, Ηλεία, Ζάκυνθο και Ροδόπη.

Σχηματίσθηκε σχετική δικογραφία σε βάρος 31χρονου έγκλειστου σε κατάστημα κράτησης, ενός 64χρονου και μίας 40χρονης, όλοι τους ημεδαποί.

Ειδικότερα, τον Αύγουστο του 2015 ο 31χρονος τηλεφώνησε σε ιερέα σε περιοχή του Κιλκίς και προσποιούμενος το διευθυντή τραπεζικού καταστήματος, με το πρόσχημα ότι επίκειται κούρεμα στις τραπεζικές καταθέσεις, τον έπεισε να καταβάλλει το χρηματικό ποσό των 3.800 ευρώ σε εταιρεία μεταφοράς χρημάτων, τα οποία παρέλαβαν αργότερα ο 64χρονος και η 40χρονη από υποκατάστημα της Θεσσαλονίκης.

Όπως προέκυψε από την περαιτέρω έρευνα, οι προαναφερόμενοι ενεργώντας με τον ίδιο ακριβώς τρόπο τον Αύγουστο και το Σεπτέμβριο του 2015, απέσπασαν χρηματικά ποσά από ανυποψίαστους πολίτες, στην περιοχή της Ξάνθης, της Ηλείας και της Ζακύνθου, ενώ αποπειράθηκαν να αφαιρέσουν χρηματικό ποσό από άτομο στην περιοχή της Ροδόπης.

Συνολικά, το παράνομο συνολικό οικονομικό όφελος που αποκόμισαν υπολογίζεται στα 18.500 ευρώ.

Οι έρευνες συνεχίζονται προκειμένου να διαπιστωθεί η τυχόν συμμετοχή τους και σε άλλες παρόμοιες αξιόποινες πράξεις.

Η δικογραφία που σχηματίσθηκε σε βάρος τους θα υποβληθεί στον κ. Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών Κιλκίς.

Λήγει την Παρασκευή 8 Ιουλίου, η προθεσμία για την υποβολή των μηχανογραφικών των υποψηφίων για την εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση και από το υπουργείο Παιδείας ξεκαθαρίζεται ότι δεν πρόκειται να δοθεί παράταση.

Όσοι υποψήφιοι δεν έχουν πάρει ακόμη τους κωδικούς τους από τα σχολεία προκειμένου να υποβάλλουν μηχανογραφικό, θα πρέπει να το έχουν πραγματοποιήσει ως την Παρασκευή στη 1:00 το μεσημέρι και έως το βράδυ θα πρέπει απαραιτήτως να έχουν οριστικοποιήσει το μηχανογραφικό τους δελτίο.

Τέλος, διευκρινίζεται από το υπουργείο ότι δεν αρκεί η συμπλήρωση και προσωρινή αποθήκευση, αλλά είναι αναγκαία και η οριστικοποίηση του μηχανογραφικού δελτίου, η οποία συνοδεύεται με τη λήψη αριθμού πρωτοκόλλου. Ειδάλλως, το δελτίο δεν θα θεωρείται έγκυρο και συνεπώς ο υποψήφιος θα χάσει το δικαίωμα εισαγωγής του στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.

Πηγή: iefimerida.gr

Ημερομηνία πρώτης δημοσίευσης: 07/07/2016

Τις ηµέρες αυτές που µε αφορµή το Brexit γράφονται και ακούγονται πολλά για αχαρτογράφητα νερά δηλαδή τις συνέπειες καλές ή κακές που θα έχει αυτό ανάλογα προς τα πού θα ξεσπάσει η κρίση και θα χυθούν τα νερά από τη µεγάλη σεισµική δόνηση που ξέσπασε στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ύστερα από το δηµοψήφισµα της Αγγλίας µου ήρθε στο νου το παρακάτω γεγονός. Το παραθέτω και νοµίζω ότι οι συνειρµοί από µόνοι τους οµιλούν.

Ένα µικρό παιδάκι κάθεται στο πάτωµα του σπιτιού του και µε ένα ψαλίδι στα χέρια κόβει σιγά - σιγά σε µικρά κοµµάτια από ένα χάρτη της Ευρώπης τα διάφορα κράτη για να τα ξεχωρίζει. Όταν τελείωσε είδε ότι δεν είχε που να τα βάλει. Μετάνιωσε για την πράξη του και θέλησε να ξανακολλήσει τα κοµµένα χαρτιά – κράτη αλλά δεν µπορούσε. Δεν γνώριζε γεωγραφία και τα κοµµάτια δεν έπαιρναν την κατάλληλο θέση. Στεναχωρηµένο άρχισε να κλαίει. Ο πατέρας του που ήταν εκεί κοντά όταν το άκουσε έτρεξε να δει τι συµβαίνει. Και όταν έµαθε το γεγονός πήρε στα χέρια του τα κοµµάτια – κράτη τα κοίταξε και παρετήρησε ότι στο πίσω µέρος από το χάρτη που ο µικρός έκοψε ήταν ζωγραφισµένος ένας άνθρωπος. Τότε είπε στο µικρό. Παιδί µου, γεωγραφία δεν γνωρίζεις, ξέρεις όµως πως είναι ο άνθρωπος. Λοιπόν, φτιάξε πρώτα τον άνθρωπο που ξέρεις και όταν τελειώσεις φώναξέ µε….

Έτσι και έγινε όταν ο µικρός ύστερα από ώρα και µε κόπο µεγάλο κατόρθωσε και έφτιαξε τον άνθρωπο που ήταν ζωγραφισµένος φώναξε τον πατέρα του. Και εκείνος µε µια απλή κίνηση γύρισε το χαρτί µε τον άνθρωπο από την άλλη µεριά και ο κοµµένος χάρτης ήταν έτοιµος. Η επιτυχία πλήρης.

Έτσι είναι. Το πάθηµα και η ενέργεια του νεαρού µπορεί να µας διδάξει. Τότε µόνο προοδεύουµε στη ζωή, όταν φτιάχνουµε – καλλιεργούµε ανθρώπους. Τα λοιπά έρχονται από µόνα τους αν και πολλά περιττεύουν. Γι’ αυτό κάθε ενέργειά µας θα πρέπει προς τα εκεί να κατευθύνεται. Πάνω απ’ όλα ο άνθρωπος. Αυτός θα πρέπει να είναι ο σκοπός της αγωγής. Ο πιτσιρικάς ας µας διδάξει. Τα λοιπά είναι «ηχηρά και δυσώδη εντρυφήµατα – εµφυσήµατα».

Θεόδωρος Βλαχόπουλος
Θεολόγος

Μπορείτε να προμηθευτείτε την εφημερίδα στα περίπτερα ή να κατεβάσετε και ηλεκτρονικά την έκδοση ή τις εκδόσεις της εφημερίδας που θέλετε εδώ

Του Γ. Η. Ορφανού

Στις πρώτες ελληνικές επαναστατικές εκδηλώσεις της άνοιξης του 1821 ο Σουλτάνος κι οι Τούρκοι απάντησαν με βιαιοπραγίες, διωγμούς και σφαγές αξιωματούχων, πλούσιων αριστοκρατών και κληρικών. Το Σουλτάνο εξωθούσε ο μισέλληνας Χαλέτ εφέντης, ενώ γενίτσαροι, ουλεμάδες και δερβίσηδες τέθηκαν επικεφαλής οχλοκρατικών διαδηλώσεων στην Κωνσταντινούπολη. Ζητούσαν, μάλιστα, την άμεση τιμωρία όλων των Ελλήνων, ως αχάριστων και αιτίων όλων των δεινών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Έτσι, σημαντικές θεωρούνται και οι επιθέσεις εκείνων των ημερών εναντίον του ελληνικού στοιχείου στην Κύπρο.

Στις 3 /5/1821, λοιπόν, στην Κύπρο, αφού οι Τούρκοι ενίσχυσαν τη στρατιωτική δύναμή τους στο νησί με 4.000 άντρες, έχουμε σφαγές και στις 9 του Ιούλη 1821, έχουμε ξανά μεγάλες σφαγές Κυπρίων (ανάμεσα στα 500 περίπου θύματα, ο αρχιεπίσκοπος Κυπριανός, τρεις αρχιερείς κι οι πρόκριτοι της νήσου) από τις τουρκικές αρχές για αντίποινα σε μια ναυτική σε βάρος τους επιτυχία του Κανάρη.

Σχετικά με την Κύπρο, να γραφεί και ότι η μεγαλόνησος «τροφοδότησε» τη «Φιλική Εταιρεία», προεπαναστατικά, με πολλά αξιόλογα στελέχη (εξ ων ο αρχιεπίσκοπος Κυπριανός), μπορεί να μη συμμετείχε ένοπλα στην Επανάσταση του 1821 στο πλευρό των Ελλαδιτών, αλλά πλήρωσε, όπως εγράφη παραπάνω, βαρύτατο «φόρο αίματος». Ενώ, μετά από τις σφαγές του Ιούλη του 1821, κυκλοφόρησε ένα γραπτό κείμενο από ευρισκόμενους στο Παρίσι Κύπριους, στο οποίο καταδίκαζαν την τουρκική θηριωδία, τάσσονταν στο πλευρό των αδελφών Ελλήνων για τον απελευθερωτικό Αγώνα και κήρυτταν την ένωση με την Ελλάδα, τα κατοπινά χρόνια, η μεγαλόνησος έστειλε αντιπροσώπους της στις συνελεύσεις των Πανελλήνων (1825) και επιχειρήθηκε ανεπιτυχώς άλλος ένας ξεσηκωμός (1826).

Νωρίτερα και συγκεκριμένα το Μάρτη του 1824, αντιπρόσωπος του Σουλτάνου της Κωνσταντινούπολης Μαχμούτ υπέγραψε συμφωνία συνεργασίας με το Μωχάμετ Άλυ της Αιγύπτου, σύμφωνα με την οποία ο ενωμένος τουρκοαιγυπτιακός στόλος επρόκειτο να καταλάβει πρώτα τα ελληνικά νησιά, έπειτα, ενώ οι Τούρκοι πασάδες θα κυρίευαν τη Στερεά Ελλάδα, ο θετός γιος του Μωχάμετ Άλυ, Ιμπραήμ θα εκστράτευε κατά της Πελοποννήσου. Για να αποδεχτεί τη συνεργασία, ο Αιγύπτιος πασάς έθεσε δυο όρους στο Σουλτάνο: (α) η Κρήτη κι η Κύπρος θα παραχωρούνταν σ’ αυτόν και (β) ο Ιμπραήμ διορίζεται διοικητής της Πελοποννήσου.

Ανάμεσα στα κυπριακής καταγωγής ενεργά στελέχη της «Φιλικής Εταιρείας» ήταν ο δάσκαλος, Χαράλαμπος Μάλης από τη Λευκωσία, ο οποίος είχε συνοδέψει τον Παπαφλέσσα στην Πελοπόννησο και αναδείχτηκε, στη συνέχεια, σε σημαντική και δραστήρια προσωπικότητα μεταξύ των Κυπρίων που βρίσκονταν στην Ελλάδα.

Οι προσπάθειες του 1824- 1825

Ιδιαίτερη, λοιπόν, σημασία πρέπει να αποδοθεί στην προσπάθεια που καταβλήθηκε, το 1824 – 1825, στην ίδια την επαναστατημένη Ελλάδα, από ομάδα Κυπρίων που βρίσκονταν στο Ναύπλιο και οι οποίοι αρκετές φορές πίεσαν την ελληνική κυβέρνηση να οργανώσει επιχείρηση απελευθέρωσης της ιδιαίτερής τους πατρίδας. Μεταξύ των Κυπρίων αυτών ήταν ο ΚυπριανόςΘησέας, ο Χαράλαμπος Μάλης , ο Κυπρίδημος Γεωργιάδης, ο Γεώργιος Δ. Οικονομίδης, ο Δημήτριος Οικονομίδης, ο Κυπριανός Βικέντιος.

Το 1824 – 1825, λοιπόν, η ομάδα αυτή των Κυπρίων εργαζόταν για να πείσει την ελληνική κυβέρνηση να στρέψει την προσοχή και τις προσπάθειές της και στην Κύπρο, υπέβαλε δε αρκετά υπομνήματα. Η ελληνική κυβέρνηση όμως απέρριψε τελικά το σχέδιό τους γιατί θεώρησε μια τέτοια επιχείρηση παράτολμη, τη στιγμή μάλιστα κατά την οποία ο πόλεμος στην ίδια την Ελλάδα μαινόταν.

Η προσπάθεια συνδυάστηκε με άλλο σχέδιο για υποκίνηση εξέγερσης στο Λίβανο! Γι’ αυτό, μάλιστα, είχε σταλεί αποστολή στο Λίβανο για διερεύνηση των προθέσεων των Λιβανίων. Η αποστολή είχε επαφές και με τους Κυπρίους ιεράρχες που είχαν διαδεχτεί εκείνους που αντικατέστησαν όσους σφάχτηκαν κατά το 1821, δηλαδή τον αρχιεπίσκοπο Δαμασκηνό και τους επισκόπους Πάφου Πανάρετο, Κιτίου Λεόντιο και Κυρηνείας Χαράλαμπο, Η αποστολή, την οποία αποτελούσαν ο μητροπολίτης Ευδοκιάδος Γρηγόριος και ο Κύπριος Χαράλαμπος Μάλης, είχε εφοδιαστεί με γράμματα προς τους Κυπρίους ιεράρχες, από τους οποίους ζητούνταν η συνδρομή της Κυπριακής Εκκλησίας για την επιτυχία του κινήματος στο Λίβανο το οποίο, όπως αναφέρεται στα γράμματα, δεν θέλει συντελέσει ολίγον και εις την ευτυχή αποκατάστασιν της Κύπρου.

Η εκστρατεία στο Λίβανο

Για το ζήτημα της εξέγερσης στο Λίβανο, αλλά και σε άλλα μέρη (όπως η Σερβία), ο Χαράλαμπος Μάλης επιμένει και αναπτύσσει τις απόψεις του με δεύτερο υπόμνημά του προς τον Μαυροκορδάτο, ημερομηνίας 27 Φεβρουαρίου 1825.

Η υπόθεση της εκστρατείας στο Λίβανο είχε αρχίσει να συζητείται από τον Οκτώβριο 1824, όταν ο Χατζηστάθης Ρέζης μετέφερε στο Βουλευτικό Σώμα πρόταση του εμίρη του Λιβάνου Μπεσσίρ για σύναψη συμμαχίας με τους Έλληνες κατά των Τούρκων. Ο Μπεσσίρ, για να πετύχει στο σκοπό του, ζητούσε ελληνικά καράβια και έδινε στους Έλληνες στρατεύματα και άλογα. Το Βουλευτικό δέχθηκε την πρόταση, υπό το πρίσμα μάλιστα δημιουργίας αντιπερισπασμού στις δυνάμεις του σουλτάνου και σ' εκείνες του τυράννου της Αιγύπτου Μωχάμετ Άλυ του οποίου ο θετός γιος Ιμπραήμ βρισκόταν στο Μοριά τον οποίο κατέκαιε. Εκ μέρους των Ελλήνων είχαν οριστεί τότε αντιπρόσωποι για περαιτέρω διαπραγματεύσεις με τον εμίρη. Οι αντιπρόσωποι ήσαν ο Χατζηστάθης Ρέζης, ο επίσκοπος Ευδοκιάδος Γρηγόριος και ο Χαράλαμπος Μάλης. Η τριμελής αυτή ομάδα απεστάλη στο Λίβανο το 1825 και είχε μακρές διαπραγματεύσεις. Είναι επίσης σημαντικό ότι το πρόγραμμα της ομάδας περιελάμβανε επίσκεψη στην Κύπρο, για μυστικές διαπραγματεύσεις με τον τότε αρχιεπίσκοπο Δαμασκηνό και τους λοιπούς ηγέτες των Ελλήνων Κυπρίων. Και τούτο, επειδή σε συνάρτηση προς την επανάσταση στο Λίβανο συνεζητείτο και απελευθερωτικός κατά των Τούρκων αγώνας στην Κύπρο. Ενημερώθηκαν Μεθόδιος (1823-1850) και άλλοι ιεράρχες στη Συρία.

Τελικά το όλο σχέδιο εκρίθη ως παρακινδυνευμένο και δεν υιοθετήθηκε από την ελληνική κυβέρνηση, καθ' ην στιγμή συναντούσε πολλές δυσκολίες και έβαινε προς αποτυχία και η άλλη προσπάθεια οργάνωσης εκστρατείας στην Κύπρο υπό τον στρατηγό ντε Βιντζ. Ωστόσο μερικοί οπλαρχηγοί, που είχαν μάθει το σχέδιο περί το Λίβανο και την Κύπρο, αποφάσισαν να το υλοποιήσουν μόνοι τους, αναλαμβάνοντας οι ίδιοι να οργανώσουν και να πραγματοποιήσουν την εκστρατεία. Οι οπλαρχηγοί αυτοί ήσαν ο Βάσσος Μαυροβουνιώτης, ο Χατζημιχάλης Νταλιάνης, και ο Νικόλας Κριεζώτης. Από τη Φιλιππούπολη της Θράκης ο Χατζή Γιαννακός ήταν εγκατεστημένος στη Δαμασκό και αυτός που έφερνε γράμματα από Σύριους και Λιβανέζους ηγέτες και που έπεισε τους οπλαρχηγούς Μαυροβουνιώτη, Κριεζώτη και Χατζημιχάλη να εκστρατεύσουν στο Λίβανο.

Την πρωτοβουλία τους, όμως, πληροφορήθηκε ο Χαράλαμπος Μάλης που διεφώνησε ριζικά και τους κατήγγειλε στο Βουλευτικό με έγγραφό του ημερομηνίας 29 Ιανουαρίου 1826. Ο Μάλης διαφωνούσε προς μια τέτοια επιχείρηση ατομικής πρωτοβουλίας μερικών οπλαρχηγών, επιμένοντας ότι τυχόν εκστρατεία στο Λίβανο και στην Κύπρο θα έπρεπε να αναληφθεί επίσημα από την ελληνική κυβέρνηση.

Παρά την καταγγελία του Μάλη, οι τρεις οπλαρχηγοί, ενισχυμένοι και από τους Σταύρο Λιακόπουλο και Χατζηστεφανή Βούλγαρη, συγκεντρώθηκαν στο Κυκλαδίτικο νησί Κέα, απ’ όπου ξεκίνησαν, χωρίς την έγκριση του Εκτελεστικού, κατά τα τέλη Φεβρουαρίου 1826, με 2.000 άνδρες σε 14 καράβια. Λίγες μέρες αργότερα, αρχές Μαρτίου, το σώμα έφθασε στο Λίβανο όπου αποβιβάστηκε κοντά στη Βηρυτό, κατέλαβε έναν παραθαλάσσιο πύργο κι άρχισε να επιδίδεται σε λεηλασίες.

Ο εμίρης του Λιβάνου Μπεσσίρ, με τον οποίο οι αρχηγοί του σώματος ήλθαν σε επαφή, ζήτησε τα επίσημα συστατικά ή πληρεξούσια γράμματά τους, που βέβαια δεν είχαν. Τότε τους διέταξε να φύγουν το συντομότερο, για να μην τους επιτεθεί. Η αναχώρησή τους έγινε στις 25 Μαρτίου. Από το Λίβανο ήλθαν στην Κύπρο όπου επιδόθηκαν σε ληστρικές ενέργειες και κατατρομοκράτησαν Έλληνες και Τούρκους. Στις ακτές της Κιλικίας έπιασαν ένα αυστριακό εμπορικό καράβι φορτωμένο χειροτεχνήματα και χρυσοΰφαντα υφάσματα του Χαλεπίου, και άδοξα γύρισαν στην Ελλάδα.

Ενδεικτική βιβλιογραφία:

• «Ιστορία του Ελληνικού Έθνους» της Εκδοτικής Αθηνών, Αθήνα, τ. ΙΒ, 1975.
• «Ιστορία του Νέου Ελληνισμού, 1770 – 2000», Αθήνα, τόμος 3^ος, 2003, εκδόσεις «Ελληνικά Γράμματα».
• Σπύρος Λουκάτος, «Προσπάθειαι Ελληνο-Συρολιβανικής συμμαχίας κατά των Τούρκων κατά την Ελληνικήν Επανάστασιν (1822-1828), Μνημοσύνη, τομ.3 (1970-1971), σελ.328-394