Ημερομηνία πρώτης δημοσίευσης: 23/01/2020
H πολιτιστική μας κληρονομιά δέχθηκε πολλά πλήγματα στο μεταπολεμικό Μεσολόγγι. Η εξαφάνιση των οικιστικών -νεοκλασσικών- συνόλων, η καταστροφή του τοπίου της Λιμνοθάλασσας μαζί με τα θαυμάσια δείγματα της ανωνύμου λαϊκής αρχιτεκτονικής («πελάδες») είναι τα πλέον χαρακτηριστικά παραδείγματα ενός εγκλήματος. Δυστυχώς, την περαιτέρω φθορά που εξακολουθεί ήρθε να συμπληρώση ένα βαρύτατο εθνικό έγκλημα: η κλοπή από τον Τύμβο των Ηρώων, τον ιερώτατο χώρο του Ελληνισμού, του μαρμάρινου λιονταριού του Τύμβου που καλύπτει τα ιερά οστά των ηρώων του Έπους του Μεσολογγίου.
Φαίνεται πως, πριν από καιρό, το μαρμάρινο λιοντάρι αντικαταστάθηκε από ένα πήλινο με λευκό επίχρισμα σε όλη του την επιφάνεια και κανείς επισκέπτης δεν το είχε αντιληφθή μέχρις ότου οι βροχές απέπλυναν το λευκό επίχρισμα, οπότε πρώτη το παρετήρησε εκλεκτή Μεσολογγίτισσα τακτική επισκέπτρια του Κήπου.
Το αρχικό λιοντάρι ήταν μαρμάρινο (βλ. ενδεικτικώς παλαιές φωτογραφίες (αρ. 1 και 2) και αναφορά στο βιβλίο Ιστορία του Μεσολογγίου του Χρ. Ευαγγελάτου (σελ. 424) περί προσφοράς και τοποθετήσεως επί «Μυκηναϊκού τύμβου επί του οποίου ετέθη δωρηθείς υπό της βασιλίσσης Όλγας μαρμάρινος λέων, του οποίου υπάρχουν διαχρονικές απεικονίσεις, όπως: ο Τύμβος c.1920, από το Archives Boissonnas της Γενεύης (αρχείο Γεωργίου Κ. Αλεξανδρόπουλου, φωτ. κάτω), ο Τύμβος το 1935, από Carte Postale της εποχής (συλλογή Σπύρου Σακκαλή, φωτ. πάνω), το σημερινό πήλινο λιοντάρι του Τύμβου, τον Οδηγό της Ιστορικής-Αρχαιολογικής Εταιρίας Αγρινίου (1995), όπου «ο λέων είναι μαρμάρινος».
Αποτελεί ιστορικό χρέος του Δήμου Ιερά Πόλεως Μεσολογγίου να ερευνήση το θέμα, για να βρεθούν οι δράστες του εθνικού εγκλήματος. Και πρέπει να βρεθούν, ο χώρος ανέκαθεν φυλάσσεται όλο το εικισιτετράωρο, στον φύλακα μάλιστα κατασκευάσθηκε (άλλη μεγάλη βεβήλωση), προ του ιερού χώρου του τάφου του Μάρκου Μπότσαρη, μεγάλη σύγχρονη κατοικία, όπου κατοικεί μονίμως. Η αφαίρεση, αντικατάσταση και απομάκρυνση του μαρμάρινου λιονταριού χρειάστηκε πολλές φάσεις διεργασιών, οι οποίες απαντούν χρόνο και συμμετοχή πολλών προσώπων.
Ο κ. Δήμαρχος πρέπει να αναλάβη τάχιστα την διαλεύκανση αυτής της σοβαρής υποθέσεως, τα βοηθητικά στοιχεία είναι πολλά, ιδίως από έρευνα του αξέχαστου εκλεκτού Μεσολογγίτη εκπαιδευτικού, δημοτικού συμβούλου, αντιδημάρχου και συγγραφέως Αριστείδη Ξ. Καβάγια, του οποίου παρατίθεται διαφωτιστικό απόσπασμα άρθρου του (Μεσολογγίτικα Χρονικά, 8-12-2007): «Το έτος 2000 ύστερα από επίμονες και επίπονες προσπάθειες της τότε δημοτικής αρχής πετύχαμε να εγκριθεί από το υπουργείο Πολιτισμού το έργο με τίτλο: «Επεμβάσεις αποκατάστασης και μελέτης του Κήπου των Ηρώων. Εργασίες συντήρησης». Και συνεχίζει: «Οι εργασίες συντήρησης έγιναν από ομάδα συντηρητών του υπουργείου Πολιτισμού με επικεφαλής την γλύπτρια Ιωάννα Στυψιαμού και πραγματοποιήθηκαν σε τρεις περιόδους […]. Η σχετική μελέτη υπάρχει στο Δήμο Μεσολογγίου. Με τις εργασίες αυτές […] αποκαλύφθηκε ότι το λιοντάρι που είναι στον Τύμβο των Ηρώων δεν είναι μαρμάρινο» (Μ.Χ., 8-12-2007).
Το λιοντάρι μας είναι πήλινο από τα ελάχιστα στο είδος του στην Ελλάδα, κατά την δήλωση της Στυψιαμού, εις επήκοον και της γραφούσης, σε επίσημο δείπνο προς τιμήν της γλυπτρίας, όμως και χωρίς να μας αναφέρη έστω και ένα συγκεκριμένο δείγμα του στην χώρα μας, προς επίρρωσιν των ισχυρισμών της.
*Το πειστήριο 3 διατίθεται για κάθε ενδιαφερόμενο
Σπυριδούλα Κ. Αλεξανδροπούλου
Μπορείτε να προμηθευτείτε την εφημερίδα στα περίπτερα του νομού
