Θαύμασα και θαυμάζω, την προσωπικότητά του γιατί δεν ήταν ένας χριστιανός, για το θεαθήναι, αλλά με τις πράξεις του, έδειχνε ανθρωπιά και αγάπη όχι μόνο για τον πλησίον του αλλά και για εκείνον της διαφορετικής άποψης. Αν και η καταγωγή του ήταν από την Καισάρεια της Καππαδοκίας δεν είχε τίποτα το Καισαρικό μέσα του και δεν εμφορειτο, από την αντίληψη του Καππαδόκη. Μέγιστη προσωπικότητα, που πίστευε στις αρετές του Διαλεκτικού λόγου των Ελλήνων αφού τις είχε διδαχθεί τον 4ο αιώνα, σε ελληνικό πανεπιστήμιο, όπου σπούδασε φιλο-σοφία, αστρο-νομία, γεω-μετρία και ιατρική. Φίλοι και συμμαθητές του ο Γρηγόριος και ο Χρυσόστομος, οι προστάτες δηλαδή της παιδεία, που παίδευσαν τη νοημοσύνη τους, στη μεγαλοσύνη του ελληνικού διαλεκτισμού, γι αυτό πήραν φως από το άστρο των ελληνικών γραμμάτων και θα μένουν στο ΝΥΝ και ΑΕΙ και εις τους αιώνας των αιώνων ως φως-αστέρες (φωστήρες) της τρις-Ηλίου θεό-τητας, γιατί η λέξη θεός (Deus) είναι λέξη παράγωγη του ρήματος θεω και θεομι, που σημαίνει βλέπω μακριά, με παράγωγες λέξεις θέα-θέαση-θέατρο κλπ. οι προστάτες της παιδείας έβλεπαν μακριά έτσι έγιναν πανανθρώπινοι ηθο-ποιοί (ηθο-ποιός σημαίνει φως και ποιώ ηθος) πίστευαν και εφάρμοζαν με τις αρετές και τα λάθη τους, γιατί η αρετή κυνηγάει το λάθος και το λάθος την αρετή.
Ενάρετος και σεβάσμιος, που με το έμπρακτο παράδειγμά του, τιμούσε την πίστη του. Επικριτής του κάθε θεομπαίκτη, που συμμαχούσε με την καισαρική εξ-ουσία, βλέποντας μόνο το κοντινό συν-φέρον αργύριον, στη μακριά τους τσέπη που ήταν εκτός (εξ) ουσίας της εγκράτειας και της αφιλοχρηματίας, των πρωτο-χριστιανικών κοινο-βίων που κατακεραύνωναν το Αργυρόνητο του Μαμμωνά και πίστευαν στους Αγίους Αναργύρους (άνευ-αργυρίων).
Ο Μέγας Βασίλειος πιστός στις ανθρωπιστικές του Αρχές, μοίρασε την τεράστια περιουσία του στους φτωχούς δημιουργώντας τις περίφημες «βασιλειάδες» τα φιλανθρωπικά δηλαδή ιδρύματα, που έδιναν την αίσθηση μιας ανθρώπινης κοινότητας αλληλέγγυων πολιτών, ζώντας στη λιτότητα της υπαρξιακής του, πρωτοπορίας. Διερωτόμαι από όλους αυτούς που τον μνημονεύουν, πόσοι του μοιάζουν! πόσοι ως ο Σεβάσμιος ιεράρχης, ακολουθούν το δρόμο του, όπως εκείνος της διδαχής του Χριστού.
Α. «Όποιος θέλει να κερδίσει τον παράδεισο πρέπει να μοιράσει τα υπάρχοντά του στους φτωχούς» και Β. «Ευκολότερο θα περάσει κάμηλος (χοντρός κόμβος) από την τρύπα βελονιού, παρά πλούσιος στο παράδεισο». Το 370 εκλέγεται (επί-σκοπιάς) επίσκοπος, των πανανθρώπινων πιστεύω του και γράφει πάμπολλα έργα όπως τα Ασκητικά, Θεωρητικά, τη Θεία Λειτουργία (πάρα πολλοί σήμερα την ακούν στις εκκλησίες, πόσοι την πιστεύουν!!) απευθύνει 360 περίπου επιστολές και πραγματοποιεί αμέτρητες ομιλίες. Και το ερώτημά μου:τη σχέση μπορεί να έχει η γιγάντια μορφή του Μεγα Βασιλείου με το καταναλωτικό τερατούργημα που εμφάνισε και δημιούργησε το 1930 η κόκα-κόλα χάρη του αργυρίου του θησαυρο-φυλακίου της, επονομάζοντάς τον Santa Claus, Αγιο Νικόλαο, ντροπιάζοντας την Αγιοσύνη του, τι σχέση μπορεί να έχει ο ροδαλός κοιλαράς, μ’ εκείνο το χονδροειδές χο-χο πίνοντας επί ελκήθρου κόκα ή ουίσκι, ως το καταναλωτικό πρότυπο της Αμερικής που έβγαινε από το τεράστιο οικονομικό κραχ του 1929 με τον εγκρατή –λιτό κι απέριττο βίο του Μέγα Βασιλείου.
Τι …σχέση μπορεί να έχει ο δάσκαλος της εγκράτειας Αγιος Βασίλειος, με τα ξωτικά εικονοκλαστικά φωτάκια που θυμίζουν κακόφημους δρόμους του Λας Βέγκας που οδηγούν στους Ρωμαϊκούς Ναούς της τύχης της ρουλέτας των ζαριών της χαρτοπαιξίας των λαχείων και των τυχερών παιχνίων του κάθε παπατζή της Ομόνοιας που διακωμωδεί, μ’ εκείνο το τζόγο, παπάς εδώ παπάς εκεί που είναι ο παπάς!!Τι σχέση μπορεί να έχει ο συνετός επίσκοπος που δίδασκε το Αριστον μέτρο, με τους τερψι-λαρύγγιους της κοιλιο-δουλης αμαρτίας. Τι !!!σχέση μπορεί να έχει ο ανιδιοτελής Ιεράρχης που πίστευε στη κοινο-κτημοσύνη με το μοντέρνο μαμμωνά του εκμεταλλευτικού κουστουμιού και της ιδιοτελούς γραβάτας. Τη σχέση μπορεί να έχει ο Ανάργυρος δάσκαλος με τη δωροληψία, τη μάσα και την αρπακτή των θυμιατών της χυδαιότητας του «κόλποις κτώνται τα αγαθά και όχι κόποις..» Έχω την αίσθηση ότι οι τρεις ΙεΡΑρχες, ως οι προστάτες της Παιδεία και ιδιαίτερα, ο Μέγας Βασίλειος, είχαν μπολιαστεί το ανήσυχο και ερευνητικό πνεύμα της Ελληνικής ΔΙΑνόησης, γι αυτό απαντούσαν στον ιουδαϊκό δογματισμό των Πετριανιστών (οπαδοί του Πέτρου) με την φράση: «Εξ Ελληνικών οφέλοιντο λόγο) Μ. Βασίλειος.
Το να κάνεις το Χριστιανό, είναι πανεύκολο, να εφαρμόζεις όμως το χριστιανισμό ως πράξη ζωής, είναι πολύ ΔΥΣΚΟΛΟ. Ιδού λοιπόν γιατί θα ΤΙΜΩ ΠΑΝΤΑ τη ΜΕΓΑΛΟΣΥΝΗ της έμπρακτης ζωής του Επισκόπου ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ και θα τιμώ, όσο θα ζω, γιατί πιστεύω στο «ΜΑΚΑΡΙΟΙ οι Πεινώντες και Δειψώντες την Αλήθεια» και στο «Πίστευε ή μη, ερεύνα» και ουχί στο «Πίστευε και μη ερεύνα!!»των Χριστιανών για το θεαθήναι…
Τι…να πρωτογράψω τι!! Ελπίζω στην κατανόησή σας και στέλνω ένα μεγάλο ευ-χαριστώ στην μνήμη του ελληνομαθή επισκόπου, που με διδάσκει να υπηρετώ τις αρετές της ανθρωπιάς, της εντιμότητας, της κοινο-κτημοσύνης, της ανιδιοτέλειας και της πίστης στο καλό κι αγαθό των προγόνων μου, ας είναι λοιπόν ΜΕΓΑ το όνομά του και η μνήμη του….ΑΙΩΝΙΑ.
Απορίας άξιον:Γιατί οι Χριστιανικές εκκλησίες οι ιστορικοί και θεολογικοί προφέσορες, δεν αντιδρούν έντονα στην τεράστια ιστορική πλάνη που μεταδίδουν τα Μέσα επικοινωνίας ότι ο τόπο καταγωγής του Μέγα Βασιλείου είναι το Ροβανέμι της χιονισμένης Φιλανδίας, που δικαιολογεί λόγω του κλίματός της έλκηθρα, χιόνια και ταράνδους κι όχι το εύκρατο κλίμα της Καισαρείας που γεννήθηκε και τίποτα από αυτά δεν υπάρχουν …. Όσο για την πατροπαράδοτη! γαλοπούλα και μάλιστα της Αμερικανικής Γεωργικής Σχολής, της οποίας η τιμή ίπταται, δε τη συναντώ πουθενά στην ελληνική λαογραφία.
Εγώ θυμάμαι ως Μεσολογγίτης τη τσιπούρα και το πατροπαράδοτο γουρουνόπουλο…που εξοστρακίστηκαν, όπως το καραβάκι του θαλασσοπόρου έλληνα, από την παράδοσή μας…
ΚΑΛΗ και ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ
Νικήτας Χρ. Φιλιππόπουλος
Πολίτης της Πόλης των Ελεύθερων Πολιορκημένων
