Ημερομηνία πρώτης δημοσίευσης: 31/10/2019
Toυ Χρίστου Παπαδημητρίου
Επίτιμου Δικηγόρου Μεσολογγίου
Το να έχει κανείς τη φιλοδοξία και τη διάθεση να συμβάλλει κατά δύναμη για την βελτίωση των κακώς εχόντων στην κοινωνία, το να συντελεί στην ανάπτυξη της κοινωνικής προόδου και την ανύψωση της ζωής στις διάφορες εκδηλώσεις της και το να εργάζεται για την καταπολέμηση των κοινωνικών αδικιών σ’ όλες τις εκδηλώσεις της με κάθε δυνατό μέσο και τρόπο, αποτελεί μία από τις μεγαλύτερες και τις σπουδαιότερες ατομικές και κοινωνικές απολαύσεις του πρακτικού μας βίου.
Γιατί η δράση που αναπτύσσεται προς την κατεύθυνση αυτή, εξασφαλίζει ηθικές αμοιβές και ικανοποιήσεις που είναι άγνωστες σ’ άλλες κατευθύνσεις της ανθρώπινης δραστηριότητος.
Δεν πρέπει δε να λησμονούμε, ότι για λόγους που έχουν σχέση με την ατέλεια και την ψυχοσύνθεση του ανθρώπου, τα κακώς κείμενα είναι πολλά στην κοινωνική ζωή των ατόμων και των λαών.
Γιατί και η αδικία βασιλεύει, και η αλήθεια καταδιώκεται και αποκρύβεται, και τα σκοτεινά συμφέροντα με τα χαμερπή πάθη κυριαρχούν, και η αδιαφορία με την ανικανότητα παίζουν τον άθλιο ρόλο τους και πολλά άλλα συμβαίνουν.
Εκτός τούτων άξια σημειώσεως είναι η ανυπαρξία συχνά σταθερών πεποιθήσεων και αρχών, εκείνων που καταλαμβάνουν τα διάφορα πολιτικά και κοινωνικά αξιώματα, ώστε να αδυνατούν να χαράξουν υγιείς κατευθύνσεις και να δίδουν μόνιμες και οριστικές λύσεις στα κοινωνικά προβλήματα που παρουσιάζει η ζωή των ανθρώπων.
Ένα τέτοιο οξύτατο κοινωνικό πρόβλημα για την πόλη μας και ευρύτερα το νομό μας, είναι το πρόβλημα του αυτισμού, δηλαδή των ατόμων που πάσχουν από βαρειάς μορφής ψυχική διαταραχή και αδυνατούν να έχουν επαφή με την πραγματικότητα.
Οι συντεταγμένες εξουσίες διαχρονικά αδιαφορούν για την αντιμετώπιση αυτού του κοινωνικού προβλήματος με αποτέλεσμα να υπάρχει παντελής έλλειψη υποδομής καλύψεως αντιστοίχου ανάγκης.
Ευτυχώς όμως που υπάρχουν και άνθρωποι εργάτες του καλού και των κοινωνικών δράσεων.
Ο Κων/νος Ν. Δημόπουλος, συμπολίτης μας, συνταξιούχος εκπαιδευτικός, ανήκει στην κατηγορία αυτή των ολίγων αριθμητικά, αλλά ευγενών και ανωτέρων ανθρώπων οι οποίοι εργάζονται για το καλό της κοινωνίας.
Ως πατέρας αυτιστικού παιδιού, αλλά διαπνεόμενος από υπερχειλή ανθρωπισμό, έχει αντιτάξει στην αδράνεια και την αδιαφορία των κυβερνώντων, το έργο της αγάπης, της καλοσύνης και της δημιουργίας.
Με αποκλειστικά δική του πρωτοβουλία και με την αμέριστη συμπαράσταση του Μητροπολίτη μας κ.κ. Κοσμά, προ πενταετίας περίπου, ίδρυσε σύλλογο γονέων, κηδεμόνων και φίλων αυτιστικών ατόμων με την επωνυμία «Άγιος Αρσένιος ο Καππαδόκης», με έδρα το Μεσολόγγι.
Σκοπός του συλλόγου είναι η δια βίου στέγαση, σίτιση και η εν γένει φροντίδα, περίθαλψη και εκπαίδευση των ατόμων με αυτιστικά προβλήματα και βαρειά νοητική στέρηση.
Πρόκειται για ίδρυμα μη κερδοσκοπικό, αποκλειστικά κοινωνικής ευθύνης, ευαισθησίας του ιδρυτού και ανθρωπισμού.
Πληροφορούμαι ότι ύστερα από πέντε περίπου χρόνια, κατόρθωσε ο Κωνσταντίνος Δημόπουλος να ξεπεράσει τα προσκόμματα και τις διάφορες υπηρεσιακές αγκυλώσεις και με υπομονή και επιμονή, έχει φθάσει στην φάση ενάρξεως της δομικής υλοποιήσεως του έργου.
Υποχρέωση όλων μας είναι να συμβάλουμε ηθικά και υλικά, το κατά δύναμη έκαστος, στην γρηγορότερη υλοποίηση του υψίστης αποστολής κοινωνικού αυτού έργου, για την διασφάλιση της ζωής των αυτιστικών ατόμων του νομού μας και της ευρύτερης περιοχής και την ανακούφιση των οικογενειών των.
Θα ήταν ηθική παράλειψή μου αν δεν έκανα μια σύντομη επιγραμματική ειδική αναφορά στο πρόσωπο του Καθηγητού Κων/νου Δημόπουλου.
Πριν 60 χρόνια ήμουν μαθητής της όγδοης τάξεως του Γυμνασίου Γαβαλούς Μακρυνείας.
Ήλθε τότε στο Γυμνάσιό μας, ως νεοδιορισθείς καθηγητής Θεολογίας, ο Κων/νος Δημόπουλος.
Είχε προτρέξει η φήμη του ότι πρόκειται για καθηγητή με ξεχωριστά φυσικά και πνευματικά γνωρίσματα.
Τον θυμάμαι, ευθυτενή, γελαστό, ευγενή, μετρημένο, με διαπεραστικό και στοχαστικό βλέμμα. Απ’ τις πρώτες ημέρες επεδίωξε και πέτυχε, στον ελεύθερο χρόνο, να επικοινωνεί με όλους τους μαθητές, ιδιαίτερα των μεγαλυτέρων τάξεων, να συζητά μαζί μας για θέματα γενικώτερου ενδιαφέροντος, να μας λύνει απορίες και να μας δίνει χρήσιμες συμβουλές.
Μας κατέπληττε η πληρότητα και καθαρότητα των σκέψεών του και η ευρύτητα των γνώσεών του.
Ανεξίτηλες μένουν στο μυαλό μου και στη ψυχή μου οι συμβουλές του.
«...Να εμπιστεύεσθε τους δασκάλους σας, να αξιοποιείτε τον χρόνο σας, να αντιστέκεσθε στην επιδερμικότητα και τα στερεότυπα, να καταπιάνεσθε με τα δύσκολα, να επιδιώκετε την αριστεία…» Και συνέχιζε:
«...Κλείστε μέσα στην ψυχή σας την Ελλάδα, την Πατρίδα μας, γιατί αποτελεί έκφραση θείου Μεγαλείου, χωρίς την οποία η ανθρωπότητα δεν θα είχε βιώσει τις ακατάλυτες αξίες της ζωής…».
Τελείωνε δε σχεδόν πάντα με το πειστικό του συμπέρασμα:
«...Έτσι θα διαμορφώσετε προσωπικότητα γνησίως Ελληνική και Χριστιανική, με φρόνημα υψηλό, με θέληση άκαμπτη, με πόθο δημιουργίας…».
Με εμπνέουν ακόμη τα πολύτιμα λόγια του, γι’ αυτό από καρδιάς τον ΕΥΓΝΩΜΟΝΩ.
Μπορείτε να προμηθευτείτε την εφημερίδα στα περίπτερα του νομού
