Είναι η εκλογή του Πανοσιολογιώτατου Αρχιμανδρίτη Ιωσήφ Ζωγράφου – τα τελευταία χρόνια Ηγουμένου της Ιεράς Μονής Εισοδίων της Θεοτόκου Μυρτιάς Θέρμου Τριχωνίδας – στη θέση του Γενικού Αρχιαιρετικού Επιτρόπου της Ιεράς Μητροπόλεως.
Η πορεία των πραγμάτων δεν προκαθορίζεται επακριβώς. Ο τραγικός ποιητής Σοφοκλής στην Αντιγόνη του δήλωσε εμφαντικά: «Ἀμήχανον παντός ἀνδρός ἐκμαθεῖν ψυχήν τε καί φρόνημα καί γνώμην πρίν ἄν ἀρχαῖς τε καί νόμοις ἐντριβής φανῇ» άφηνε στο χρόνο την αξιολόγηση για “ανέγκλητες” επιβεβαιώσεις!
Έχομε όμως σταθερά και μη παραθεωρούμενα εχέγγυα για τη δημιουργική πορεία του π. Ιωσήφ στο υψηλό και τιμητικό διακόνημα.
Και πρώτα πρώτα οι θερμοκάρδιες ευχές όλων μας. Μέλος του Συλλόγου και αντιπρόεδρος και για μια περίοδο Πρόεδρος με παραγωγική προσφορά. Στο πρόσωπό του γνωρίσαμε άνθρωπο, που γνωρίζει να εργάζεται, να συνεργάζεται και να δημιουργεί.
«Ήταν έτοιμος από καιρό» για την αντιμετώπιση και των τριών αυτών προβλημάτων της ζωής. Αποδεχόμαστε ανεπιφύλακτα τα διαλαμβανόμενα στο βιογραφικό του σημείωμα όπως: τα μέγιστα αισθητή η παρουσία του στο Συμβούλιο του Συλλόγου. Πρωταγωνιστικός ο ρόλος του για την κατασκήνωση των αυτιστικών ατόμων του Συλλόγου στη Ρίζα Ναυπακτίας, στην έκδοση του περιοδικού, που απέκτησε πανελλήνια διάδοση. Έφτασε ως την Αμερική με αναγνώστες, μετανάστες από την περιοχή μας. Ενθαρρυντικά τα μηνύματα για τόνωση της ορμής μας για συνέχιση της έκδοσης. Όλα αυτά απαραίτητα για την ωριμότητα πακέτου στοιχείων για τη χρηματοδότηση. Και με τη δική του συμβουλή και γιορταστικές εκδηλώσεις. Και κάτι συγκινητικό. Είναι ο ανάδοχος του Συλλόγου μας. Αυτός εισηγήθηκε την προσωνυμία «ΑΓΙΟΣ ΑΡΣΕΝΙΟΣ Ο ΚΑΠΠΑΔΟΚΗΣ». Προσθέτω εδώ ότι με τη διαμεσολάβησή του γίναμε ιδιοκτήτες κτημάτων από καλοπροαίρετους δωροδότες, που μας προσπορίζουν μίσθωμα επωφελές για τη στοχοθεσία μας (ΣΙΔ στο Μεσολόγγι) και μια τριπρόσωπη διακήρυξη του αλησμόνητου Προέδρου μας Μακαριστού Κοσμά, του π. Ιωσήφ και του υποφαινομένου από τη Ζίτσα Ιωαννίνων όπου ήλθαμε για ολοκάρπωση εμπειριών: Ξεκινάμε στο όνομα του Ιησού Χριστού! Κι οι τρεις ομόφωνα και ομόψυχα αφήσαμε αυτή την αναφορά να διαχυθεί στο νου μας και να σημαδέψει οριστικά την πορεία μας.
Ευτυχήσαμε να δημιουργήσουμε ένα Σύλλογο με ομόθυμη πορεία. Ό,τι έκανε ο καθένας μας ιδιαίτερα, γινόταν αποδεκτό ότι ήταν κοινή ενέργεια όλων μας. Ομόθυμοι και ομογνώμονες ξεκινήσαμε και με θαυμαστό τρόπο προχωράμε! Είμαστε σε όλα προσεκτικοί. Στη διαχείριση των οικονομιών, στις φορολογικές μας υποχρεώσεις. Στις συναλλαγές μας. Δώσαμε στην Κοινωνία Σύλλογο υποδειγματικό. Χωρίς αφορμές απαξίωσης. Πάγκοινα δεχτό είναι ότι στο Μεσολόγγι δεν έγινε μόνο η Έξοδος της Φρουράς, συχνά, ολοσύνεχα γίνεται και μια άλλη έξοδος, ο σκληρός και ο επιτιμητικός λόγος από το λαρύγγι και του απλού του συνηθισμένου ανθρώπου, που τρέχει πίσω μας ή μας προσπερνάει τραγουδώντας. Είναι φόβος και τρόμος για τους αστόχαστους, τους ασυνεπείς και τους ατακτούντες.
Για τον π. Ιωσήφ μόνο καλά λόγια εκστομίζονται. Μέσα από αυτά αναδείχνεται η αξία του και η αναγνώρισή του ως φερέλπιδος νέου κληρικού, ευαίσθητου στους αναξιόπαθους που ήρθαν στην ζωή φορτωμένοι την ατυχία τους: όπως π.χ. τα αυτιστικά άτομα! Από πολλές μεριές ευχές αναπέμπονται: Χριστέ μου, αυτός ο νέος κληρικός, σε αυτή την επίζηλη θέση, δώσε να έχει δημιουργική διαπόρευση, ορθόστητος ανάμεσα στις δυσκολίες και τις αντίξοες περιστάσεις. Αυτό είναι πραγματοποιητό, διότι το θέλει και ο ίδιος!
Θυμάμαι ένα απλό Μεσολογγίτη, που βρεθήκαμε δίπλα δίπλα στη χειροτονία του σε Διάκονο. Μεγάλη η στιγμή! Ο Γιάννης έγινε Ιωσήφ! Ένα απλόψυχο παιδί που έγινε Διάκονος Χριστού! Εσύ τι παρετήρησες; Με ρώτησε. Τη ματιά του, του απάντησα. Έχει μια αθώα ματιά σαν του αρνιού. Έχεις δίκιο μου λέει. Είναι ενδεικτικό τι η κοινωνία μας δώρισε στην Εκκλησία. Πιο πέρα η αδελφή του Κασσιανή πρόσεχε την συζήτηση. Κούνησε επιδοκιμαστικά το κεφάλι της. Σα να έλεγε καρδιόθερμα συμφωνώ! Είναι αλήθεια ότι πετύχαμε πολλά από το τίποτα. Δεν είχαμε ισχυρούς χρηματοδότες. Μάς τροφοδότησε το βάθος της κοινωνίας του Μεσολογγίου. Η γιαγιά που έδινε τη μικρή συνδρομή της. Ένας άλλος που αγόραζε ένα εισιτήριο για κάποια εκδήλωσή μας.
Συνετέλεσε σ’ αυτό η ομοψυχία των μελών του Συμβουλίου. Ένας σ’ αυτή τη δυναμική του Συλλόγου μας και ο Ιωσήφ. Ευτυχής η συγκυρία, που ο Σεβασμιώτατος που τον επέλεξε είναι ηλικιακά γειτονικός στον π. Ιωσήφ. Θα έχει κάθε ευκαιρία να ολοκαρπώνεται τις πλούσιες εμπειρίες και διαθέσεις του. Ευκταίο! Τι περιμένεις από εμάς που σε αγαπάμε π. Ιωσήφ; Σίγουρα να σε αγαπάμε και να ευχόμαστε να είναι μόνιμη η παρουσία του Χριστού στη διαδρομή σου. Να είσαι προσεκτικός για τα απρόβλεπτα και ανεπάντεχα. Να υπολογίζεις τους πάντες και όσους δυστροπούν στις αποφάσεις σου. Από κάποια άποψη μπορεί και αυτοί να δείχνουν δρόμους.
Και τέλος το Μοναστήρι σου. Δυο απλόκαρδες παρουσίες, ο π. Ιάκωβος και ο π. Σοφρόνιος λαχταρούν την παρουσία σου για την κατόρθωση του εξαγνισμού τους. Τέλος να μην ξεχνάτε τα αυτιστικά άτομα! Αν σε ρωτήσει οποιοσδήποτε: ποια είναι η πιο καλή συμπεριφορά; να απαντάς: η Ταπείνωση! Η απλή ασχολία; η τήρηση των εντολών του Χριστού. Το πιο καλό αίσθημα; η δικαιοσύνη. Η πιο καλή λύπη; η μετάνοια. Έτσι θα απαντούσε ο Ιεραπόστολος Καδώκ της Ουαλίας, της Σκωτίας και Ιρλανδίας και πήρε την αμοιβή του! Την αμοιβή του μαρτυρίου από δολοφονικό χέρι, την ώρα της Θείας Λειτουργίας!
Καταλήγω με μια επιλογική παρατήρηση: π. Ιωσήφ, να είναι διαρκής η θύμιση της υπέροχης μητέρας σου και του απλόψυχου Ιερέα πατέρα σου «τῶν γεννήσαντών σέ καί ἀναθρέψαντων σέ ἕν Κυρίῳ».
Καρδιόθερμα σου σφίγγω το χέρι και το ασπάζομαι. Προσπίτω ευλαβικά και στον επιλέξαντά σε ποιμενάρχη μας!
