Φωτογραφίες για εκδηλώσεις … καταγγελιών

Πρώτη φωτογραφία: Το όνειδος της «Αυλόπορτας» στην Παλαιομάνινα. Επί 25 χρόνια σε ξύλινο «νάρθηκα» που σάπισε. Αντικαταστάθηκε με σκέπαστρο «λαμαρίνες». Μετά από καταγγελίες για τη μετατροπή σε «Τσαντήρι» αφαιρέθηκαν! Ποιος τα πλήρωσε όλα αυτά;

Δεύτερη φωτογραφία: Ο αρχαιολογικός χώρος της Παλαιομάνινας (κηρύχτηκε το 2014) στη … ζούγκλα του … Αμαζονίου!

Φωτογραφία τρίτη: Όχι, δεν είναι … στρούγκα ή λιβάδι! Είναι ο χώρος του Ναού του Στρατίου Διός, όπου, αντί για επισκέψεις από μαθητές,  από φοιτητές  δέχεται  πρόβατα με την παρουσία του παλαίμαχου ποδοσφαιριστή του Ολυμπιακού...Ζιοβάνι!

Φωτογραφία τέταρτη: Εζήλωσε τη δόξα του Στρατίου Διός και το Μολύκρειο και έχει και εκείνο δικούς του επίσημους!

Φωτογραφία πέμπτη: Αχρηστεύθηκαν και οι  νόμοι της μηχανικής και της στήριξης πλέον στην εσωτερική πυλίδα της αρχαίας πόλης στην Παλαιομάνινα. Τοποθετήθηκαν … καδρόνια για  στηρίξουν  τόνους από πέτρα! Ύστερα από καταγγελίες, ξηλώθηκαν και πετάχτηκαν στους θάμνους πίσω από την πύλη! Ποιος πλήρωσε τα καδρόνια;

Φωτογραφία έκτη: Το γιοφύρι του Ευήνου, η φωτογραφία της χρονιάς. Για το γιοφύρι της Άρτας θυσιάστηκε η γυναίκα του πρωτομάστορα. Για το Γιοφύρι του Ευήνου, ίσως ο «πρωτομα΄στορας» να πήρε και … «μπόνους»!!!

Δανείζομαι τον τίτλο του σημερινού σημειώματος (παραλλαγμένο) από το παντελώς ίσως σήμερα άγνωστο  μακροσκελές έργο στην καθαρεύουσα του  Ευάγγελου  Λεμπέση υπό τον τίτλο»  «Ἡ Τεραστία Κοινωνικὴ Σημασία τῶν Βλακῶν ἐν τῷ Συγχρόνῳ Βίῳ», το οποίο δημοσιεύθηκε  το 1941  στην «Εφημερίδα των Ελλήνων Νομικών» και το οποίο είναι γεμάτο από οξυδερκείς  παρατηρήσεις πάνω στο θέμα των  βλακών στις σύγχρονες κοινωνίες, δηλαδή «εἰς τὸν χλοερὸν  κόσμον μιᾶς κατηγορίας συνανθρώπων, τῶν ὁποίων ἡ κοινωνικὴ σημασία ἔχει δεινῶς ὑποτιμηθῆ καὶ τῶν ὁποίων τὰ δικαιώματα εἶναι ἐξησφαλισμένα οὐ μόνον -φεῦ!- ἐν τῷ βασιλείῳ τῶν οὐρανῶν, ἀλλ᾿ ἔτι πλέον ἐπὶ τοῦ χλοεροῦ τούτου πλανήτου!», όπως σημειώνει.

Θα μού πείτε πού τον θυμήθηκα αυτές χρονιάρες μέρες τον Ευάγγελο Λεμπέση. Τον θυμήθηκα καθώς  διαβάζω ή ακούω αυτές τις ημέρες, όπως και κάθε χρόνο τον μήνα Δεκέμβριο, ανακοινώσεις για διοργάνωση  εκδηλώσεων κατά τις οποίες θα απονεμηθούν βραβεία, διακρίσεις, μετάλλια και θα αναδειχθούν προσωπικότητες της χρονιάς και οι οποίες παρουσιάζουν μάλλον έντονο κοινωνικό ενδιαφέρον για χειροκροτήματα.

Θυμήθηκα τον Ευάγγελο Λεμπέση, λοιπόν, διότι δεν έχω ακούσει ποτέ να διοργανώνονται εκδηλώσεις κατά τις οποίες να απονέμονται  «Βραβεία Ανοικτής Παλάμης», δηλαδή να παρουσιάζονται καταγγελίες κατά των «δυναστευόμενων, δηλονότι των … ευφυών», όπως αποκαλεί εκείνους που κάνουν τους  «βλάκες» να είναι χρήσιμοι στον κοινωνικό και δημόσιο βίο, όπως σημειώνει ο Λεμπέσης!  Δηλαδή,  δεν  είδα και δεν διάβασα να διοργανώνεται μία εκδήλωση, όπου  να παρουσιάζονται τα αποτελέσματα μελετών για τους «βλάκες» μισθωτούς και συνταξιούχους που πληρώνουν το συντριπτικά μεγαλύτερο ποσοστό φόρων ή τους «βλάκες» συνεπείς ελάχιστους φορολογούμενους ή τους «βλάκες» συνεπείς ασφαλισμένους ή  τους «βλάκες» συνεπείς δανειολήπτες ή τους «βλάκες» που χτίζουν  σε νόμιμα οικόπεδα και όχι  μέσα στα δάση, ή τους «βλάκες» που πληρώνουν για γεφύρια που καταρρέουν ή για «καδρόνια» ή «λαμαρίνες» για στερέωση και προφύλαξη μνημείων πολιτιστικής κληρονομιάς και μετά από λίγο, ύστερα από καταγγελίες, να τα ξηλώνουν και να  τα πετάνε στους θάμνους.

Για όλα αυτά θυμήθηκα τον Ευάγγελο Λεμπέση. Τον θυμήθηκα μήπως  και βρεθεί κάποιος και υλοποιήσει την πρότασή του Λεμπέση, η οποία έχει ως εξής:

«Θὰ ἔπρεπεν ἴσως, ἐκ λόγων εὐγνωμοσύνης πρὸς τοὺς ἀποτελοῦντας τὸ θέμα τῆς παρούσης μελέτης δυνάστας τῆς ἀνθρωπότητος ν᾿ ἀφιερωθῇ αὕτη εἰς αὐτούς. Ἐκ λόγων δικαιοσύνης ὅμως ἀφιεροῦται - καὶ οὐκ ἐπ᾿ ἐλάχιστον, πρὸς διδαχήν των - εἰς τοὺς δυναστευομένους: δηλονότι εἰς τοὺς εὐφυεῖς!»

Συνεπώς, και η  πρότασή μου είναι σαφής: Παραγωγικές τάξεις, κοινωνικοί και πολιτιστικοί φορείς του Μεσολογγίου, Αγρινίου, για παράδειγμα,  να διοργανώνουν και … «αρνητικές» ετήσιες ή και ενδιάμεσες  εκδηλώσεις, δηλαδή εκδηλώσεις κατά τις οποίες θα παρουσιάζονται, χωρίς κομματικές ή πολιτικές σκοπιμότητες,  με βάση δημοσιεύματα ή φωτογραφίες στα μέσα επικοινωνίας της περιοχής μερικά, συγκεκριμένα, κακώς κείμενα ή προβλήματα, με στόχο την προώθησή τους προς τους αρμοδίους για την αντιμετώπισή τους. Νομίζω ότι αυτές οι επιστημονικές εκδηλώσεις μπορεί να αποτελούν καταλύτη για τη βελτίωση της εικόνας του Νομού μας. Ήδη, ως παράδειγμα, παραθέτω μερικές φωτογραφίες από άρθρα ή σχόλια ή έρευνες που δημοσιεύθηκαν στην «Αιχμή» και άλλα έντυπα της περιοχής μας, χωρίς, δυστυχώς, καμιά συνέχεια…

Γιατί απαξιώνονται συνεχώς τα βραβεία

Πέρα από τον Ευάγγελο Λεμπέση θυμήθηκα, διαβάζοντας και ακούγοντας όλα αυτά για τα βραβεία και τους βραβευόμενους ότι το  2004, όταν  ο  Ρώσος μαθηματικός Γκέκορι Πέρελμαν έλυσε ένα από τους επτά άλυτους μαθηματικούς γρίφους, η μαθηματική και επιστημονική κοινότητα εξεπλάγη διότι αρνήθηκε  να παραλάβει  το βραβείο ενός εκατομμυρίου δολαρίων που είχε αθλοθετήσει για τον σκοπό αυτό! Δηλαδή, έλυσε ένα πρόβλημα για το οποίο δίνει απαντήσεις σε αρκετά θέματα που απασχολούν την έρευνα κι όμως θεώρησε  τον εαυτό του… άχρηστο, σε  αντίθεση με άλλους που σπεύδουν οι ίδιοι αιτώντας ή επαιτώντας  τη βράβευση!

Κι επιτρέψτε μου να κάνω μερικές παρατηρήσεις  για τις παραπάνω αιχμές ή αιτούντες και  επαιτούντες για βράβευση και τη διαδικασία, αλλά και για έναν σημαντικό θεσμό που μάλλον απαξιώνεται συνεχώς.

Πρώτον, μερικά βραβεία, όπως τα δημοσιογραφικά, για παράδειγμα από ένα  γνωστό Ίδρυμα,  απονέμονται ύστερα από ανακοίνωση με την οποία καλούνται οι υποψήφιοι να καταθέσουν  σχετικό φάκελο με τις δικές τους επιδόσεις στη δημοσιογραφία, δηλαδή να … αυτοπροτείνονται!  Πρόκειται για το πολύ σημαντικό Ίδρυμα Προαγωγής Δημοσιογραφίας Αθ. Β. Μπότση που επί 38 χρόνια χορηγεί δημοσιογραφικά βραβεία με τη διαδικασία αυτή. Και μολονότι  εργάζομαι ως επαγγελματίας δημοσιογράφος επί 50 χρόνια, δεν θέλησα ποτέ  να μπω στη διαδικασία αυτή, παρά τις παροτρύνσεις  άξιων συναδέλφων μου και συνεργατών μου. Διότι, πέρα από τη διαδικασία  της … αυτοπρότασης (πας γυρεύοντας δηλαδή!) είχα και έχω ως βασική αρχή και εδράζεται στον ορισμό της λέξης «βραβείο», να μη δέχομαι διακρίσεις για ευνόητες επιδόσεις  ή για «δημοσιογραφικό ήθος» ή «το καλύτερο άρθρο» ή «το καλύτερο ρεπορτάζ», διότι για αυτά πληρώνομαι από τον εκδότη μου και γι΄ αυτά κρίνομαι και αξιολογούμαι μόνο από αυτόν και, φυσικά, από τους αναγνώστες. Αν όμως κάποιος βραβευθεί για βιβλίο ή άλλη αλλότρια δραστηριότητα, αυτό πρέπει να γίνει μόνο μεταξύ πλειόνων από επιτροπή και χωρίς συμμετοχή του υποψηφίου!

Δεύτερον, η απαξίωση των  βραβείων κορυφώνεται όταν απονέμονται σε δημόσιους υπαλλήλους με το αιτιολογικό μάλιστα της προσφοράς έργου στην περιοχή! Έλεος. Γι’ αυτήν την προσφορά έργου προσλήφθηκαν και πληρώνονται μέσω του Δημόσιου Λογιστικού και  γι’ αυτήν την προσφορά υποτίθεται ότι αξιολογούνται (άλλο κι αυτό … ανέκδοτο) και προάγονται (κατά κανόνα λόγω … αρχαιότητας!) με βάση το ογκώδες Διοικητικό Δίκαιο. Συνεπώς, η απονομή βραβείου ή μεταλλίου ή η απόφαση ανάδειξη ενός δημόσιου υπαλλήλου ως … «Προσώπου της Χρονιάς» σημαίνει ότι όλοι οι άλλοι 1.999.999 δημόσιοι υπάλληλοι επί 2.000.000 δεν κάνουν σωστά τη δουλειά τους!

Τρίτον, σύμφωνα με τα ελληνικά λεξικά:

-Βραβείο είναι η τιμητική διάκριση που προσφέρεται σε όσους αριστεύουν σε διαγωνισμό ή διακρίνονται  ή κρίνονται  για τις ικανότητές τους, το ήθος τους, το έργο τους κλπ. Φυσικά, δεν νοείται με τη λέξη ότι «βραβείο είναι η τιμητική διάκριση που προσφέρει κανείς στον εαυτόν του για  τις ικανότητές του κλπ»! Δηλαδή, πρέπει να αποφασίζονται ύστερα από διαγωνισμό και κρίση από άλλους ειδικούς και σε διαγωνισμό με τη συμμετοχή κι άλλων!.

-Βραβείο είναι ἔπαθλο ἀγώνων, και παράγεται από το ρήμα «βραβεύω» ή τη λέξη «βραβεύς» που σημαίνει  κριτής πού δίνει τα βραβεία ή τη λέξη «βραβεία» που σημαίνει «κρίση» ή «βραβευτής».

-Βραβείο είναι ένα έπαθλο που δίνεται σε ένα άτομο, μια ομάδα ανθρώπων ή μια οργάνωση, των οποίων αναγνωρίζονται και ανταμείβονται  ενέργειες ή επιτεύγματα.

 Δηλαδή, για να έχει αξία, αίγλη και θαυμασμό ένα τέτοιο βραβείο πρέπει οι υποψήφιοι να  αξιολογούνται από ειδική επιτροπή, όπως γίνεται για τον δεινό γκολτζή ή καλύτερο τερματοφύλακα της χρονιάς ή αθλητή στίβου, μολονότι κι εκείνοι αμείβονται από τις ομάδες τους.

Το συμπέρασμα που προκύπτει είναι ότι και φυσικά πρέπει, για ηθικούς, κυρίως, λόγους και όχι … κοινωνικούς ή σκοπιμότητας, να απονέμονται βραβεία, διακρίσεις και μετάλλια, αλλά για δραστηριότητες (επιστημονικές, πνευματικές, λογοτεχνικές, συγγραφικές, κοινωνικές, ανθρωπιστικές κλπ) που δεν αναπτύσσονται στον χώρο όπου εργάζονται και αμείβονται. Αλλά, και πάλι η αξιολόγησή τους  μεταξύ πλειόνων υποψηφίων  να γίνεται από ειδική επιτροπή επιχειρηματικών, κοινωνικών , συνδικαλιστικών, εκδοτικών κι άλλων «φορέων». Διαφορετικά, η απονομή ενός βραβείου ή μιας διάκρισης χωρίς αυτές τις προϋποθέσεις πιο πολύ όνειδος, παρά αίγλη επιφέρει!

Φωτεινό παράδειγμα τα Βραβεία Μποδοσάκη

Προανέφερα όλα αυτά διότι είχα υπόψη μου τα βραβεία που απονέμει  το Ίδρυμα Μποδοσάκη. Πέρυσι απονεμήθηκαν σε έξι νέους Έλληνες επιστήμονες (ηλικίας κάτω των 40 ετών), από τους οποίους οι πέντε  διακρίνονται για  τις εξαιρετικές επιδόσεις τους  σε μεγάλου κύρους  και  προσφορά στην επιστήμη πανεπιστήμια του εξωτερικού. Σημειώνω ότι και οι έξι αυτοί «σαραντάρηδες» επιφανείς Έλληνες  εξακολουθούν να  διαπρέπουν  στα αντίστοιχα  επιστημονικά πεδία και η βράβευσή τους . Κριτήρια για την απονομή των Επιστημονικών Βραβείων Μποδοσάκη αποτελούν η εξαιρετική επίδοση των υποψηφίων στον επιστημονικό τομέα τους, στον οποίο έχουν να παρουσιάσουν ολοκληρωμένο έργο, η συμβολή των υποψηφίων στην πνευματική, επιστημονική και οικονομική ανάπτυξη της χώρας μας, καθώς και η συμβολή τους στη διεθνή προβολή της Ελλάδας με το ήθος και το έργο τους.

Τα κύρια όργανα του θεσμού των Επιστημονικών Βραβείων είναι α) η Επιτροπή Επιστημονικών Βραβείων και β) οι Ειδικές Επιτροπές Κρίσεως.

Τους υποψηφίους προτείνουν είτε επιστήμονες του ιδίου κλάδου, ίδιας ή ανώτερης βαθμίδας είτε τα Πανεπιστήμια και τα Ιδρύματα στα οποία υπηρετούν. Στη συνέχεια, οι Ειδικές Επιτροπές Κρίσεως, οι οποίες συγκροτούνται ειδικά για κάθε κλάδο στον οποίο απονέμεται Βραβείο, αξιολογούν τις υποψηφιότητες. Κάθε Ειδική Επιτροπή Κρίσεως υποβάλλει τις προτάσεις της σχετικά με τους επιλεγόμενους από αυτήν υποψηφίους στην Επιτροπή Επιστημονικών Βραβείων, η οποία με τη σειρά της εισηγείται στο Ίδρυμα τους επικρατέστερους υποψηφίους προς βράβευση. Η Επιτροπή Επιστημονικών Βραβείων έχει την ευθύνη της τελικής πρότασης. Το Διοικητικό Συμβούλιο του Ιδρύματος επικυρώνει την τελική πρόταση της Επιτροπής Επιστημονικών Βραβείων και ανακηρύσσει τους βραβευόμενους.