Ναι, δεν είμαι καθόλου περιχαρής διότι τα παθήματα δεν γίνονται μαθήματα από τον ελληνικό λαό (δεν μιλάω για τις εκάστοτε κυβερνήσεις που έζησαν και ζουν αυτές καλύτερα κι εμείς … χειρότερα!), διότι αν σας πω ότι αυτά τα 200 εκατ. ευρώ είναι το ένα τρίτο από αυτά που πληρώνουν οι φορολογούμενοι κάθε χρόνο και επί δεκάδες χρόνια μέσω του κρατικού προϋπολογισμού στο «Ταμείο Ασφάλισης Προσωπικού ΔΕΗ». Και δεν νομίζω ότι η παραπάνω ανακοίνωση θα φανεί χαρμόσυνη και για εσάς που πληρώνετε φόρους ακόμα και για τον αέρα που εισπνέετε!
Από όλους τους προϋπολογισμούς, που έχουν καταρτίσει όλες οι κυβερνήσεις, «γαλάζιες», «πράσινες», μνημονιακές, «αριστεροδεξιές» παραθέτω τον πίνακα με τίτλο “Μεταβιβάσεις προϋπολογισμού σε φορείς εντός και εκτός της Γενικής Κυβέρνησης σε ταμειακή βάση” και υπό τον χρησμώδη και ατέλειωτο κωδικό “Αντιπαροχή έναντι της ενσωματωμένης στη ΔΕΗ ΑΕ περιουσίας του Ταμείου Ασφάλισης Προσωπικού ΔΕΗ”, στον οποίο αναγράφεται το ποσό των 579 εκατ. ευρώ (βλέπε φωτοτυπημένο πίνακα). Σημειώνω ότι το ποσό αυτό (που πριν από μερικά χρόνια ήταν 700 εκατ. ευρώ) αναγράφεται μονίμως στον πίνακα αυτό που «κοσμεί» κάθε ετήσιο κρατικό προϋπολογισμό ήδη από τα μέσα της δεκαετίας του 1980 ως “επιχορήγηση”!
Επίσης, σημειώνω ότι το ποσό επιχορήγησης του Ταμείου Προσωπικού της ΔΕΗ είναι περίπου το ίδιο με εκείνο που αναγράφεται για το 2021 στον ίδιο παρατιθέμενο πίνακα ως παροχές ανεργίας στον ΟΑΕΔ (654 εκατ. ευρώ) και το ίδιο περίπου (μικρότερο πάντως) ως παροχές υγείας στον ΕΟΠΥΥ (504 εκατ. ευρώ).
Στον ίδιο πίνακα – «Λεφτόδεντρο» περιλαμβάνονται ως παροχές προς τους Οργανισμούς Κοινωνικής Ασφάλισης (ΟΚΑ), συνολικού ποσού ... 26,6 δισ. ευρώ ή στο συνολικό ποσό μεταβιβάσεων και σε διάφορους άλλους φορείς (νοσοκομεία, οργανισμοί τοπικής αυτοδιοίκησης κλπ) 28,7 δισ. ευρώ, που απορροφά το 61,7 των εσόδων από άμεσους και έμμεσους φόρους την ίδια χρονιά (45,6 δισ. ευρώ)!!!
Σημειώνω ακόμα ότι έως το 2015 στον πίνακα των επιχορηγούμενων από τον κρατικό προϋπολογισμό αναγραφόταν, μαζί με το ΤΑΠ-ΔΕΗ, και τοΤαμείο Ασφάλισης Προσωπικού του ΟΤΕ (ΤΑΠ-ΟΤΕ) με το ποσό των 665 εκατ. ευρώ ετησίως. Δηλαδή, στους προηγούμενους κρατικούς προϋπολογισμούς εμφανιζόταν το ποσό των 600 εκατ. ευρώ προς τον ΤΑΠ-ΔΕΗ ως επιχορήγηση και όχι με τον παραπάνω ... κωδικό “Αντιπαροχή έναντι της ενσωματωμένης στη ΔΕΗ ΑΕ περιουσίας του Ταμείου Ασφάλισης Προσωπικού ΔΕΗ”, μολονότι από το 2008 ήδη, με τον Νόμο 3655/2008 (ΦΕΚ 58/3.4.2008), και το ΤΑΠ-ΔΕΗ, όπως και το ΤΑΠ-ΟΤΕ εντάχθηκαν στο ΙΚΑ, όπως και πολλά άλλα ασφαλιστικά ταμεία...
«Ξεγέλασαν» και την …τρόικα για να παραμείνει η επιχορήγηση!!!
Αυτό έγινε από το 2011 για να «θυμώσει» η τρόικα, η οποία στο πλαίσιο της εφαρμογής του πρώτου Μνημονίου συνεχώς πίεζε όλες τις κυβερνήσεις να καταργήσουν τους φόρους υπέρ τρίτων και τις … επιχορηγήσεις. Πράγματι, σταδιακά καταργήθηκαν δεκάδες τέτοιοι φόροι με “θύματα” δεκάδες ασφαλιστικά ταμεία, μεταξύ των οποίων το ΙΚΑ, το ΤΕΒΕ, ο δικός μου (επικουρικής και περίθαλψης των δημοσιογράφων) ΕΔΟΕΑΠ, το δικό μου (Συντάξεων των δημοσιογράφων), το ΤΣΠΕΑΘ (με την κατάργηση του αγγελιοσήμου το 2016), το ΝΑΤ, το Ταμείο Εμπόρων, Συντάξεων Νομικών, Στρατού, Ναυτικού, Ξενοδόχων, Εθνικής Άμυνας, με απώλεια εσόδων που ξεπερνούσαν τα 2 δισ. ευρώ, ενώ συνολικά οι φόροι υπέρ τρίτων που κατευθύνονται και σε άλλους φορείς (υπουργεία, ΟΤΑ, σύλλογοι κ.λπ.) υπερβαίνουν τα 4 δισ. ευρώ. Εκτιμάτο τότε ότι μόνο για τα επικουρικά και μετοχικά Ταμεία δικηγόρων, μηχανικών, ενστόλων αρτοποιών και χημικών, η κατάργηση υπολογίζεται πως θα επέφερε απώλειες 470 ευρώ, ενώ το ΝΑΤ έχασε έσοδα τα οποία προέρχονται από 26 διαφορετικούς φόρους υπέρ τρίτων, το Ταμείο Εμπόρων από 24 και το Ταμείο Νομικών από 10 φόρους.
Κι όμως, η επιχορήγηση αυτή προς το Ταμείο Ασφάλισης Προσωπικού της ΔΕΗ παρέμεινε και η σημερινή κυβέρνηση τείνει συνεχώς επαίτιδα χείρα προς τους «καταραμένους» δανειστές για δάνειο 200 εκατ. ευρώ, που μόνο το ένα τρίτο καλύπτει το ετήσιο αυτό ποσό επιχορήγησης του παραπάνω Ταμείου, που κάθε άλλο ανταποδοτικό είναι προς τους φορολογούμενους!!!
Κι όμως, η χώρα πηγαίνει σε νέες εκλογές με τον Αλέξη Τσίπρα να διαβεβαιώνει ότι θα … «επανακρατικοποιήσει» την … «κρατική» ΔΕΗ…
Και μερικές ιστορίες οικονομικής τρέλας
Η παραπάνω στεντόρια διαβεβαίωση του Αλέξη Τσίπρα για «επανακρατικοποίηση» της … «κρατικής» ΔΕΗ μού θύμισε μερικά σχετικά ευτράπελα που έχω δημοσιεύσει στο χιουμοριστικοδιδακτικό βιβλίο μου «540 ιστορίες καθημερινής οικονομικής τρέλας, 1974 – 2013» (Λονδίνο 2013). Παραθέτω μερικές (διατηρείται το ύφος του κειμένου του βιβλίου!) διερωτώμενος απλώς πώς θα μπορούσε να στεκόταν όρθια μία οικονομία με τέτοια προκλητική συντριβή όλων των οικονομικών νόμων υπέρ ολίγων προνομιούχων Ελλήνων εργαζομένων εις βάρος των πολλών μη προνομιούχων του κατά κανόνα παραγωγικού ιδιωτικού τομέα. Είμαι κακός; Διαβάστε και απαντήστε μετά:
-Απουσίαζαν μετ΄αποδοχών 1.000 υπάλληλοι της ΔΕΗ κάθε ημέρα! Μια φορά κι έναν καιρό, πριν από …36 χρόνια, το 1986, σε περίοδο λιτότητας και με εκρηκτικό το πρόβλημα της χαμηλής παραγωγικότητας και του επιπέδου παροχής υπηρεσιών από τις δημόσιες επιχειρήσεις, η ΔΕΗ λειτουργούσε σε άλλη χώρα. Τότε, λοιπόν, απουσίαζαν μετ΄ αποδοχών 1.000 περίπου υπάλληλοι κάθε ημέρα (οι δε 800 και πλέον συνδικαλιστές της χωρίς να εργάζονται να εισπράττουν τις «υπερωρίες» («Βήμα» 12.10.1986).
-Ζημιά 7 δισ. δραχμών από μια απεργία! Μια φορά κι έναν καιρό, πριν από … 35 χρόνια, τον Απρίλιο – Μάϊο του 1987, η ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ πραγματοποίησε δεκαήμερη απεργία, από την οποία ο ελληνικός λαός επιβαρύνθηκε με 7 δισ. δραχμές ή 20,5 εκατ. ευρώ! Τότε, λοιπόν, η διοίκηση της ΔΕΗ, η οποία ήταν συνυπεύθυνη για την απεργία, αναγκάσθηκε να εισαγάγει ηλεκτρικό ρεύμα από τη Γιουγκοσλαβία και την Αλβανία καταβάλλοντας συνάλλαγμα 3 δισ. ευρώ. Τότε, λοιπόν, η απεργία, η οποία άρχισε με τρίωρες στάσεις εργασίας, είχε πραγματοποιηθεί διότι η ΓΕΝΟΠ – ΔΕΗ ζήτησε να αποσύρει η τότε διοίκηση δύο σχέδιά της. Το ένα από αυτά αφορούσε το μισθολόγιο, που ανέτρεπε το ισχύον εργασιακό καθεστώς, και το άλλο τον αποχαρακτηρισμό πολλών ειδικοτήτων ως «βαρέων και ανθυγιεινών». Τότε, λοιπόν, η διοίκηση υποχώρησε από τα δύο σχέδια και πρόβαλε … άλλο, δηλαδή την κατάργηση του «διευθυντικού δικαιώματος» της ΓΕΝΟΠ – ΔΕΗ, το οποίο ήταν «κεκτημένο» της! Τότε, λοιπόν, άρχισε η δεκαήμερη απεργία, που κόστισε 7 δισ. δραχμές…
-Μία επιδιόρθωση βλάβης της ΔΕΗ κόστισε 1,5 εκατ. δραχμές , αντί 150.000 δραχμών! Μια φορά κι έναν καιρό, πριν από… 32 χρόνια, στις 25 Ιανουαρίου 1990, στην εφημερίδα «Έθνος» δημοσιεύθηκε αποκλειστικό ρεπορτάζ με ένα κατόρθωμα της ΔΕΗ, στην οποία, με το Νόμο 1365/1983 περί κοινωνικοποιήσεων, είχαν εισαχθεί ο «εκδημοκρατισμός» και οι «δημοκρατικές διαδικασίες», με την εφαρμογή του θεσμού του «κοινωνικού ελέγχου»! Τότε, λοιπόν, διάβασα ότι μια βλάβη σε υπόγειο δίκτυο της ΔΕΗ, για την οποία ειδικοί μηχανολόγοι εκτιμούσαν ότι έπρεπε να επιδιορθωνόταν σε 3 – 4 ημέρες, να απασχολούνταν 3-5 άτομα και να κόστιζε 100.000 δραχμές έως 150.000 δραχμές, αποκαταστάθηκε ύστερα από … τέσσερις μήνες, κόστισε 1,5 εκατ. δραχμές και «εργάσθηκαν» για την επαναλειτουργία του δικτύου στο σημείο, όπου εντοπίσθηκε η βλάβη, 21 άτομα!!! Τότε, λοιπόν, την ίδια ημέρα (τι ειρωνεία!), δόθηκε στη δημοσιότητα η Εισηγητική Έκθεση του σχεδίου νόμου «συμπλήρωση της νομοθεσίας των κοινωνικοποιημένων επιχειρήσεων δημόσιου χαρακτήρα ή κοινής ωφέλειας», με το οποίο … συμπληρωνόταν ο νόμος 1365/1983 για την «κοινωνικοποίηση! Υπενθυμίζεται ότι οι στόχοι του Νόμου αυτού και του θεσμού, με βάση τον οποίο μία βλάβη της «κοινωνικοποιημένης» ΔΕΗ αποκάλυψε όλα τα παραπάνω ιλαροτραγικά, ήταν: η εξυπηρέτηση του εθνικού συμφέροντος και του κοινωνικού συνόλου (γράφε: κομματικού και συνδικαλιστικού συμφέροντος!). η ενεργός συμμετοχή των εργαζομένων στις αποφάσεις (γράφε: κομματικών συνδικαλιστών!), η εναρμόνιση της λειτουργίας της επιχείρησης με τα εθνικά, περιφερειακά και τοπικά προγράμματα οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης, καθώς και στο φυσικό περιβάλλον (γράφε: πράσινα άλογα!), η εξοικονόμηση κατά το μέγιστο δυνατόν οικονομικών πόρων (γράφε: η κατασπατάληση όλων των πόρων!), η αύξηση της παραγωγικότητας και της αποδοτικότητας προς όφελος των εργαζομένων στην επιχείρηση και για τη βελτίωση των παρεχόμενων υπηρεσιών προς το κοινωνικό σύνολο (γράφε: η παραπάνω βλάβη … «υπομειδιά»!).
-Εξομοίωση αυξήσεων συνταξιούχων και εν ενεργεία υπαλλήλων της ΔΕΗ! Μια φορά κι έναν καιρό, πριν από … 27 χρόνια, στις 15 Νοεμβρίου του 1995, όταν, δηλαδή, με αλλεπάλληλα τάχα Προγράμματα Σύγκλισης ετοιμαζόταν η χώρα να ενταχθεί στο ευρώ, συζητήθηκαν στο Εφετείο Αθηνών δύο εφέσεις κατά αποφάσεων του Πρωτοδικείου Αθηνών, οι οποίες έκριναν ότι οι αυξήσεις στις συντάξεις της ΔΕΗ πρέπει να είναι ίσες με τις αυξήσεις των εν ενεργεία υπαλλήλων! Τότε, λοιπόν, ο τότε υπουργός Εργασίας Στέφανος Τζουμάκας βλέποντας όλα αυτά δήλωσε ότι σχεδίαζε να προωθήσει τροπολογία με την οποία θα μπλοκάρονται οι απαιτήσεις συνταξιούχων για εξομοίωση των αυξήσεων με αυτές των ενεργεία υπαλλήλων!
Τι λέτε, λοιπόν;
