Απορφανεμένοι, έμειναν και θλίβονται για το χαμό σου, η δημοτική μούσα, η οικογένειά σου, οι πολλοί μαθητές σου, οι συνάδελφοι και συνεργάτες σου και οι απανταχού φίλοι και θαυμαστές της απαράμιλλης δεξιοτεχνίας σου πάνω στο παραδοσιακό μουσικό όργανο, το λαούτο. Προικισμένος πλουσιοπαρόχως με την σφραγίδα της άνωθεν δωρεάς, υποστήριξες το ηγεμονικό αυτό όργανο, το αναβάθμισες ως συνοδευτικό και επί πλέον το ανέδειξες σε ένα περιπαθές σολιστικό όργανο, απεριορίστων δυνατοτήτων. Η ασύγκριτη δεξιοτεχνία σου άφηνε κατάπληκτα τα εντός και εκτός της χώρας μας πολυπληθή ακροατήριά σου. Το οξύτατο μουσικό αισθητήριό σου σε συνδυασμό με τα παραδοσιακά μουσικά βιώματά σου, φανέρωναν την πληρότητα των γνώσεών σου και οι απόψεις σου ήταν πάντα σαφέστατες και σταθερές. Δεν ενέδωσες ποτέ σε αλλοτριωτικές τάσεις και δεν εντάχθηκες ποτέ σε κυκλώματα με προωθητικούς μηχανισμούς για να προβληθείς. Ίσως και γι’ αυτό δεν δόθηκε η δέουσα προσοχή και δημοσιότητα στη φυγή σου από τη ζωή από πλευράς των «αρμοδίων», όπως δίνεται – συνήθως – σε ατάλαντες μετριότητες και σπουδαιοφανείς νανομουσικάντηδες των κυκλωμάτων του θεαθήναι. Όμως δεν είχες ανάγκη προσποιητών και κατευθυνομένων προβολών. Τις διακωμωδούσες. Σε αναζητούσαν και δεν αναζητούσες. Υπήρξες μια αυθύπαρκτη τεράστια αξία, ένας αειλαμπής φάρος της παραδοσιακής μας μουσικής, κορυφαίος δάσκαλος του στεριανού λαούτου, του μεγαλοπρεπούς οργάνου, που υπερβαλλόντως καταξίωσες και το προέβαλες διεθνώς. Πολλοί νέοι καταγοητευμένοι από το καθηλωτικό παίξιμό σου, αγκάλιασαν το όργανο και αφοσιώθηκαν στην εκμάθησή του. Κάποιοι έσπευσαν κοντά σου για να αντλήσουν γνώσεις από την ανάβρα και μυστικά από την ασύγκριτη δεξιοτεχνία σου. Και οι έχοντες την εύνοια της τύχης μαθητές σου σε αντιπροσωπεύουν επαξίως, συνεχίζοντας την ασύλληπτη τέχνη σου.
Αγαπημένε φίλε, συνάδελφε και ασύγκριτε δάσκαλε. Δέξου τούτα τα λίγα εγκάρδια λόγια μου σαν μυρίπνοα αγριολούλουδα της Ακαρνανικής γης, που ήδη σε σκεπάζει. Μεσουράνησες στο καλλιτεχνικό στερέωμα της δημοτικής μας μουσικής και θα παραμένεις εσαεί σαν ένα υπέρλαμπρο άστρο. Το όνομα Χρήστος Ζώτος θα διαιωνίζεται επί γενεές γενεών, λαμβάνοντας θρυλικές διαστάσεις. Μετά των αγίων η ψυχή σου και πούπουλο το χώμα που σε σκεπάζει. Θα παραμένεις ΑΘΑΝΑΤΟΣ.
Ο πιστός σου φίλος
Θεόδωρος Ακρίδας
Μουσικολόγος – Πρωτοψάλτης – Συγγραφέας
π. Πρόεδρος της Πανελ. Ένωσης Προασπιστών της Εθνικής Μουσικής
Μπορείτε να προμηθευτείτε την εφημερίδα στα περίπτερα του νομού
