«Αποφάσισα να ερωτευτώ τη ζωή, είναι η μόνη που δεν θα μ’ αφήσει πριν την αφήσω εγώ». Παύλο Νερούδα! Ψευδώνυμο που κανείς δεν νοιάστηκε να αποκαταστήσει. Ποιος θα’ θελε να γκρεμίσει τ’ όνειρο; Ποιος θα τολμούσε. Ο μέγιστος ποιητής του 20ου αιώνα κατά Γκαμπριέλ Γκαρθία Μάρκεθ Ευαγγέλιον… Τροβαδούρος του έρωτα, βάρδος της αγάπης, αξιοσύνη στην πολιτική, μαχητική η πορεία. Αλώβητος, απαραίτητος, θεμελιώδης, ταπεινός.….. Είκοσι στιχάκια ερωτικά κι ένα τραγούδι δίχως ελπίδα! Η θυσία στη Χιλή κι ο έρως στην οικουμένη. Ο μεγάλος Μίκης Θεοδωράκης της καλύτερης περιόδου τον έκανε άσμα ασμάτων σ’ ολόκληρο τον κόσμο. Μια νύχτα αποφάσισε να απαντήσει λυρικά στον Ronsard για την Ελένη. Αίσθηση και λογοτεχνικός καλλωπισμός. Τραγούδια στη νύχτα, το φως, το χάραμα, στην γλώσσα και την πέννα. Κατηγορώ απόλυτο στην τυραννία, τη σκλαβιά, τη μισαλλοδοξία, την επιβολή. Ύμνος της λευτεριάς, της ειρήνης και των δικαιωμάτων.

Το Νόμπελ ίσα που έφτανε στο μπόι του κι ήρθε σχεδόν αργά. Η δικτατορία είχε λαβώσει θανάσιμα την καρδιά του ποιητή. Το 1973 έσβησε μια τεράστια φλόγα κι ανάψανε οι φωτιές σ’ όλο τον ευαίσθητο κόσμο. Οποίος δεν είχε διαβάσει έστω ένα στιχάκι του ποιητή ένοιωθε πως είχε χάσει κάτι απ’ τα κεκτημένα της ζωής.

Νέο σονέτο στην Ελένη

PABLO NERUDA

Σαν φτάσεις γριά, κοπελιά μου, (Ronsar στο ´χε μηνήσει)

να θυμηθείς κείνους τους στίχους που σου ‘χα τραγουδήσει.

θα ‘χεις τα βυζιά μαραμένα απ’ το γάλα που σου’ χουν ρουφήξει

τα τελευταία λεχούδια, της άδειας ζωής που ‘χεις ζήσει.

Κι εγώ θα ‘με τόσο μακριά, που τα κερένια σου χέρια χλωμά

απ’ τα γυμνά μου ερείπια μέσα θα σκαλίζουν τη θύμηση.

Τότε θα νοήσεις πως μπορεί να χιονίσει μιάν άνοιξη ξανά,

Μια άνοιξη τέτοια που οι χιονιάδες μανιάζουν δίχως λύπηση.

Και θα μείνω τόσο αλαργινός, που το πίκραμα κι η αγάπη

/που από καιρό στη ζωή σου άδειασα σαν στάμνα γεμάτη/

θα ναι γραφτό στο κόρφο μου να χαθούν, να πεθάνουν.

Κι ακόμα θα ‘ναι αργά γιατί τα νιάτα μου θα ‘χουν φύγει

/όπως αργά είναι για τη ροδιά που μια φορά μόνο ανθίζει/

έτσι μακριά θα χαθώ απ’ τα χέρια σου, που δε με φτάνουν.

Από δεκάδες τραγούδια που μελοποίησαν τον αθάνατο Χιλιανό ποιητή αυτό που η Μερθέντες Σόσα δανείζεται από τον αδικοχαμένο Βίκτωρ Χάρα είναι ύμνος στην παντοτινή παρουσία του. 

Μπορείτε να προμηθευτείτε την εφημερίδα στα περίπτερα του νομού

ακολουθήστε το aixmi-news.gr στο Facebook για να μαθαίνετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις