Από το εκτεταμένο ποίημα που αφιερώνει στον Βύρωνα τόσο όσα σχεδόν όλα του τα έργα είναι εδώ Παρατεθειμένο μόνο ένα μέρος του. Ταιριάζει με την προσωπικότητά του κι είναι και μέρες εξόδου… Η παραβολή με τον Βύρωνα σχετικά με το κίνημα του ρομαντισμού δεν πείθει. Υποθέτω πως η διπλωματική του καριέρα τραβούσε από ανακρίβεια προς τον ρεαλισμό και η έκταση των στίχων πολλές φορές ασθενούν τον ιδανισμό. Αντίθετα τα οδοιπορικά του θεωρούνται εξαίρετα. Το δοκιμιακό ύφος της πρόζας του αλλά και των ποιημάτων κινεί αμφιβολίες για την τελική κατηγορική κατάταξή του αλλά αναμφίβολα τον τοποθετούν στους επιφανείς ποιητές της Γαλλίας του 19ου αιώνα. Για μας το ενδιαφέρον εστιάζεται περισσότερο στον αναφερόμενο τίτλο του ποιήματος αφιερωμένο στον ήρωα του Μεσολογγίου.
Ο τίτλος του είναι L´HOMME και εδώ υπάρχει ολόκληρο στα γαλλικά https://www.poetica.fr/poeme-1583/alphonse-de-lamartine-homme/
L´HOMME (A LORD BYRON)
ALPHONSE DE LAMARTINE
Ακόµα τ’ αληθινό όνοµά σου ο κόσµος δεν γνωρίζει
κι αν είσαι θνητός, άγγελος, δαιµόνιο ή πνεύµα που λιχνίζει
µα όποιος κι αν είσαι Βύρων, µοιραίο η αγαθό τελώνι
λατρεύω την άγρια αρµονία του στίχου σου που σκλαβώνει
όπως λατρεύω το θρόισµα απ’ τ ‘αγέρι, της αστραπής τον ήχο
όταν µπλέκει στην καταιγίδα µε την αντίλαλο απ’ το ρείθρο.
Η νύχτα είναι το καταφύγιό σου και ο φόβος σου η εξουσία
σαν τον αϊτό της ερήµου π’ απαξιώνει στις στέπες την παρουσία
γιατί µονάχα όπως εσύ στα βράχια ποθεί να σκαρφαλώνει
τα ξασπρισµένα απ’ τους κεραυνούς του χειµώνα που ζυγώνει
για να δει στα περιγιάλια σπαρµένα κουφάρια από ναυάγια
τους κάµπους µαυρισµένους από του µακελειού τα σφάγια.
Καθώς µονάχο του τ ‘όρνιο κλαψουρίζει τη δυστυχιά του
και στη νωπή την όχτη στ’ άνθη αναµεσά τους πλέκει τη φωλιά του
κι ύστερα απ’ τις κορφές του Άθου την µατωµένη ούγια διασχίζει
κι η ανάσα του στων βράχων τα βάραθρα και τις πλαγιές βουίζει.
Και να, εκειδά τριγυρισµένος από µέλη ανθρωπινά τεµαχισµένα
σιχαµερά πάνω στις µατωµένες µαύρες πέτρες πεταµένα
ψάχνει να βρει ηδονή στων θυµάτων τις κραυγές δίχως ελπίδα
και κουρνιασµένος να αφεθεί σε ένα ύπνο γαληνό µέσα στη καταιγίδα.
Και συ Βύρων σαν ετούτο τον κλέφτη τ’ ανέµου αετονύχη
που οι ζοφερές κραυγές σου είναι οι πιο γλυκοί σου στίχοι
το θέαµά σου είναι τα βάσανα του κόσµου κι οι άνδρες τα θύµατά σου,
και σαν τον σατανά που µετρά την άβυσσό στα βλέµµατά σου
η φουρτουνιασµένη σου ψυχή βουλιάζει µακριά απ’ του θεού τη µέρα.
Είπες στην ελπίδα ένα οριστικό αντίο κι ούτε µια καληµέρα
όπως εκείνος που στον Άδη βασιλεύει!
Και τώρα τ’ άδηλο πνεύµα σου µοιρολόγια ερµηνεύει
µε µια φωνή βγαλµένη απ’ την κόλαση καθώς Εκείνος θριαµβεύει
και τραγουδάει αφιερωµένο στο θεό ύµνο της δόξας διαβολικό.
Αλλά, τι χρησιµεύει να παλεύεις απέναντι στο ριζικό;
Μπορεί να κερδίσει απέναντι στο πεπρωµένο το άναρχο λογικό;
Δεν υπάρχει παρά µόνο ένας στενός ορίζοντας που σ’ οδηγεί σ’ αυτό!
Μη στρατεύεις πια το πνεύµα σου ούτε τη λογική
γιατί όλα δραπετεύουν, σβήνουν, χάνονται πέρα από κει.
Σ’ αυτό τον ορισµένο κύκλο ο θεός έχει τη θέση σου καθορίσει
Πως? Γιατί? Ποιος ξέρει. Με τα παντοδύναµα χέρια του το ‘χει ορίσει
Κι ας έχει τον κόσµο και τους ανθρώπους παρατήσει.
Δες πως στις σκιερές κοιλάδες µας σκόνη έχει σκορπίσει
και γέµισε τον αγέρα µε νύχτα και µε φως…
Εκείνος το ξέρει, φτάνει πια, ο κόσµος ειν’ δικός του, ειν’ ο Θεός!
Εµάς µονάχα µας έµεινε η σηµερινή νύχτα δυστυχώς!
George Brassens φημισμένος τροβαδούρος της Γαλλίας ερμηνεύει το ποίημα του Alphonse de Lamartine Pensées des mortes ένα από τα ελάχιστα που έχουν μελοποιηθεί.
Μπορείτε να προμηθευτείτε την εφημερίδα στα περίπτερα του νομού
ακολουθήστε το aixmi-news.gr στο Facebook για να μαθαίνετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
