Το κοινωνικό πρόβλημα που δημιουργεί την υπογεννητικότητα σήμερα θα είναι το ίδιο και στο μέλλον, όπως ίδιο ήταν και στο παρελθόν, διότι ένας και ίδιος παραμένει ο κοινωνικός άνθρωπος στην εσωτερική του φύση κατά την ιστορική του διαδρομή.
Στην αρχαία Ελλάδα για την αντιμετώπιση του προβλήματος τόσο στην Αθήνα όσο και στη Σπάρτη υπήρχε κατά τον Πλούταρχο νομοθεσία που προέβλεπε αυτεπάγγελτη κατηγορία εναντίον εκείνων των πολιτών που απέφευγαν το γάμο καθώς και εναντίον των "συναπτόντων αναρμόστως γάμους", διότι και οι δύο περιπτώσεις λαμβάνονταν ως παραβάσεις καθήκοντος προς την οικογένεια και την πόλη. Κι αυτό γιατί είχαν ως αποτέλεσμα τον περιορισμό των γεννήσεων τέκνων, δια των οποίων εξασφαλιζόταν η συνέχεια της οικογένειας και η ανανέωση της στρατιωτικής δύναμης που στηρίζονταν η ασφάλεια της Πόλης-Κράτος.
Δεν ξέρω πόσο σήμερα θα ήταν εφικτός ένας φόρος της άδειας κούνιας, ανάλογος της οικονομικής κατάστασης σε εκείνα τα άτομα που είναι ικανά να γεννήσουν παιδιά και το αποφεύγουν ηθελημένα.
Οι δημογράφοι ισχυρίζονται ότι για να είναι δημογραφικά υγιής ένας πληθυσμός θα πρέπει:
Πρώτον ο δείκτης γονιμότητας που δείχνει τον αριθμό των παιδιών που γεννά ζωντανά κάθε γυναίκα αναπαραγωγικής ηλικίας μεταξύ 15-48 ετών να είναι 3,1 που είναι το όριο ανανέωσης των γενεών. Κατά δεύτερον η κατανομή του συνόλου του πληθυσμού κατά μεγάλες ομάδες ηλικιών, να έχει τα εξής ποσοστά; το 25% του πληθυσμού να είναι κάτω των 15 ετών, το 10% να είναι άνω των 65 έστω και το υπόλοιπο ποσοστό 65% να έχει ηλικία από 15-65 ετών.
Κανένας από τους δυο ανωτέρω δείκτες δεν ισχύει για τον Ελληνικό πληθυσμό. Το σημαντικότερο δεν είναι η μείωση του πληθυσμού αλλά η αλλαγή της δομής με την υπέρμετρη αύξηση της γήρανσής του. Τα αίτια αποφυγής των γεννήσεων, αν εξαιρέσουμε τις γυναίκες των ανώτερων κοινωνικών τάξεων που σε όλες τις ιστορικές περιόδους απέφευγαν τα πολλά παιδιά, οι δημογράφοι συμφωνούν ότι είναι η αστυφιλία, με την έννοια ότι στο αστικό περιβάλλον οι συνθήκες στέγασης- απασχόλησης δεν επιτρέπουν την ανάπτυξη πολυμελών οικογενειών.
Η ερήμωση της ελληνικής υπαίθρου με την εξωτερική μετανάστευση και την αστικοποίηση του αγροτικού πληθυσμού είχε σαν αποτέλεσμα την εγκατάλειψη γεωργικών εργασιών και του αγροτικού περιβάλλοντος που ευνοούσαν την ανάπτυξη πολύτεκνων οικογενειών, από τις οποίες ενισχύονταν και ανανεώνονταν οι αστικοί πληθυσμοί.
Ένας άλλος σοβαρός παράγοντας είναι η χειραφέτηση και η ισότητα που κέρδισαν δίκαια οι γυναίκες και κατέκτησαν ανδρικά επαγγέλματα, έδωσαν όμως διαστάσεις στη ζωή τους που ζημίωσαν τη μητρότητα.
Η ανεργία και το χαμηλό εισόδημα των νέων σε σχέση με το κόστος του τοκετού, των παιδικών τροφών, ενδυμάτων και παιχνιδιών και την έλλειψη επαρκών υποδομών (όπως παιδικοί σταθμοί κλ.π.) που να στηρίζουν την εργαζόμενη μητέρα, αποτρέπουν τη γέννηση παιδιών.
Σοβαρότατος παράγοντας υπογεννητικότητας αποτελούν και οι αμβλώσεις, χιλιάδες παιδιά κάθε χρόνο πετάγονται στους κάδους απορριμάτων των χειρουργείων από τους ίδιους τους γονείς των. Αν ήμασταν στην πράξη Χριστιανοί ή έστω ενημερωμένοι και ευαισθητοποιημένοι για το αγέννητο παιδί
που κυοφορείται στα σπλάχνα της γυναίκας, ίσως το δημογραφικό πρόβλημα να είχε λυθεί με την αποτροπή των εκτρώσεων, υιοθετώντας κοινωνικά όλα αυτά τα παιδια, παρέχοντας ταυτόχρονα ηθική και οικονομική στήριξη στην ανύπαντρη μάνα.
Αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση χωρίς κάποιος να τη φρενάρει με κίνητρα και σοβαρά μέτρα που θα στηρίζουν την οικογένεια και το παιδί και το κρατικό ενδιαφέρον εξαντλείται στη διαπίστωση του προβλήματος, τότε πολύ φοβάμαι ότι όλες αυτές οι διαπιστώσεις και ανησυχίες γύρω από το δημογραφικό πρόβλημα θα συνθέτουν απλώς το Requiem (ρέκβιεμ) ενός ένδοξου γένους.
Η επίγνωση ότι "η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει...." διατυπώθηκε όταν "οι καλύβες των Ελλήνων ήταν γεμάτες από παιδια". Σήμερα τις καλύβες τις κάψαμε και χτίσαμε παλάτια αλλά παιδιά για να τα γεμίσουμε δεν έχουμε και αυτό το πήραν χαμπάρι οι γείτονες και διακηρύττουν ότι "την Ελλάδα θα την κατακτήσουμε όχι με πόλεμο αλλά με το δημογραφικό" ΟΖΑΛ Τούρκος Πρωθυπουργός.
Αν η υπογεννητικότητα δεν αναδειχθεί ως το πιο επείγον, το πιο σοβαρό και το πιο απειλητικό εθνικό θέμα και προσπαθούμε τα κενά που δημιουργούν από την έλλειψη ελληνοπαίδων να τα καλύψουμε με φθηνά εργατικά χέρια δυστυχισμένων μεταναστών η ιστορία του Ελληνισμού σ' αυτή τη χώρα δεν θα έχει μακρινό μέλλον.
Γιώργος Αθ. Σαρρής
Πολύτεκνος τ. Αντ/δρος Οργάνωσης
Πολυτέκνων Πατρών
Μπορείτε να προμηθευτείτε την εφημερίδα στα περίπτερα του νομού
