Παρ’ ότι το τελετουργικό των εορταστικών εκδηλώσεων ήταν προσαρμοσμένο στις απαιτήσεις της πανδημίας, όλη η Ελλάδα εόρτασε με λιτό μεν και σεμνό τρόπο, αλλά με υπερηφάνεια και αισιοδοξία. Εκπληρώθηκε αναμφισβήτητα ο κορυφαίος στόχος της πολιτικής, πολιτιστικής και επικοινωνιακής προβολής και αναδείξεως της χώρας μας. Κυρίως όμως, με έκδηλο και λαμπρό τρόπο, ο Ελληνικός λαός τίμησε τη μνήμη εκείνων που θυσιάστηκαν για την απελευθέρωση της πατρίδος μας, ενίσχυσε την Ελληνική ιδιοπροσωπεία του, δυνάμωσε το Εθνικό του φρόνημα, επανατοποθέτησε τη χώρα μας στον κόσμο με τη μοναδικότητα που τη διακρίνει και κράτησε εδραία την Πίστη του στην Ορθοδοξία.
Δεν έλλειψαν όμως, δυστυχώς και οι εθνομηδενιστές.
Οι εκπρόσωποι της μαρξιστικής ιστοριογραφίας και των αντιεκκλησιαστικών κύκλων, οι οποίοι με τις κίβδηλες γραφίδες τους και την εμφάνισή τους στα Μ.Μ.Ε., γίνονται μονοπωλητές της αλήθειας και διαμορφωτές της κοινής γνώμης.
Σύμφωνα με αυτούς η ιστορία του Εικοσιένα είναι μυθοποιημένη και χρειάζεται αναθεώρηση και απομυθοποίηση.
Το Κρυφό Σχολειό, λέγουν, ήτανε μύθος που το επινόησαν οι καλόγεροι.
Η Αγία Λαύρα ήταν και αυτή μύθος, που τον έπλασε ο Πουκεβίλ.
Αμφισβητούν όλα τα ιστορικά γεγονότα και πρόσωπα που ανάγονται στη διάρκεια της Επανάστασης. Όλα αποτελούν μύθο. Εξαιρούν μόνο την έξοδο του Μεσολογγίου.
Μόνο αυτό το μεγαλειώδες ιστορικό γεγονός αποδέχονται, ως αληθές. Όλα τα άλλα είναι μυθικά και ιστορικά αναληθή. Αμφισβητούν την εικόνα που βγαίνει απ’ τις πρωτογενείς και δευτερογενείς ιστορικές πηγές ότι ο Αγώνας του Εικοσιένα ήταν εθνικοαπελευθερωτική Επανάσταση, Εθνική Παλιγγενεσία.
Ορισμένοι χαρακτηρίζουν την Επανάσταση ως κοινωνική, κατά το πρότυπο της Γαλλικής Επανάστασης, που είχε προηγηθεί το 1789. Μεγάλο λάθος.
Άλλοι, οι μαρξιστές, δίνουν τη δική τους ερμηνεία, κατά το πρότυπο της Οκτωβριανής Επανάστασης του 1917, που επακολούθησε. Κατά την ερμηνεία αυτή, ο Αγώνας είχε «ταξικό» χαρακτήρα και όχι Εθνικό. Η θεωρία αυτή σήμερα έχει χάσει πλέον το κύρος της λόγω ανεπάρκειας στοιχείων, αλλά και λόγω της διαψεύσεως των προσδοκιών που είχαν οι λαοί απ’ τον μαρξισμό. Η μαρξιστική ερμηνεία της ιστορίας και της κοινωνίας, έχει χάσει τελείως το κύρος της και σήμερα θεωρείται αναχρονιστική και αποτυχημένη.
Εμφανίζεται λοιπόν τώρα μια άλλη ερμηνεία της ιστορίας, που θεωρείται η πιο μοντέρνα απ’ όλες. Λέγεται Απομυθοποίηση, ή Αποδόμηση, ή Αποδομισμός, σύμφωνα με την οποία, όπως προαναφέρω, όλα τα γεγονότα της Επανάστασης, πλην της εξόδου του Μεσολογγίου, αποτελούν μύθο, δεν ανταποκρίνονται στην ιστορική αλήθεια.
Είχε προγραμματισθεί εκδήλωση από τον Πολιτιστικό Σύλλογο Μεσολογγίου, με ομιλητή τον γράφοντα το παρόν άρθρο και θέμα «Ποιος ήταν ο χαρακτήρας της Επανάστασης του 1821», δυστυχώς, λόγω της πανδημίας δεν πραγματοποιήθηκε. Θα έδινα απάντηση στους Εθνομηδενιστές, τους απομυθοποιητές για όλα τα ιστορικά γεγονότα που μυθοποιούν και αμφισβητούν, τα οποία ανάγονται στην εννεαετή διάρκεια της Επανάστασης.
Ελπίζω στο μέλλον να πραγματοποιηθεί η ενδιαφέρουσα αυτή εκδήλωση.
Σήμερα, με το παρόν άρθρο μου θεωρώ ιστορική και ηθική υποχρέωσή μου να δώσω μια σύντομη απάντηση στους απομυθοποιητές που αμφισβητούν το Κρυφό Σχολειό, όπως και την Αγία Λαύρα.
Κύριοι απομυθοποιητές:
Ο ποιητής λαός, εξυμνεί και τα δύο και το Κρυφό Σχολειό και την Αγία Λαύρα.
Τραγουδά τον παπα-Γιώργη, που σ’ όλη του τη ζωή μάθαινε τα σκλαβόπουλα γράμματα με τα πινακίδια, και μόλις άρχισε ο Αγώνας ζώστηκε τ’ άρματα και βγήκε στα βουνά, να πολεμήσει για λευτεριά.
Από μικρός στα γράμματα, παπα-Γιώργη μου, μικρός στα πινακίδια.
Και τώρα στα γεράματα αρματωλός και κλέφτης.
Π’ όλα τα κάστρα πάτησες, κι όλα τα μοναστήρια!
Τραγουδά και τον ηγούμενο της Αγίας Λαύρας, που φύλαγε το Λάβαρο και καλούσε σε επαγρύπνηση και μετάληψη τους αγωνιστές.
Κρυφά το λένε τα πουλιά,
κρυφά το λεν τ’ αηδόνια
Κρυφά το λέει κι ο γούμενος,
από την Αγία Λαύρα.
Παιδιά μ’ για μεταλάβετε,
για ξομολογηθείτε.
Γιατί εσηκώθη πόλεμος και
ταραχή μεγάλη!
Αυτή είναι η βαθύτερη ιστορική αλήθεια.
Απαντούν οι αποδομιστές. Αυτό είναι ποίηση, δεν είναι ιστορία!
Ας ακούσουν επ’ αυτού τον Αριστοτέλη από τα Στάγειρα.
«Ποίησις φιλοσοφώτερον Ιστορίας εστί».
Η ποίηση απαντά ο μεγάλος Φιλόσοφος, λέει βαθύτερες αλήθειες απ’ ό,τι η συμβατική Ιστορία.
Την ίδια απάντηση στους απομυθοποιητές, δίνει και ο Ερρίκος Σλήμαν, που έκαμε ανασκαφές στην Τροία και τις Μυκήνες και βρήκε την Πύλη των Λεόντων και τον τάφο του Αγαμέμνονα. Ιδού τι έλεγε επ’ αυτού: Ότι η ποίηση του Ομήρου του αποκάλυψε μεγαλύτερες αλήθειες για τον Μυκηναϊκό πολιτισμό, απ’ ό,τι όλοι οι ιστορικοί και αρχαιολόγοι μαζί.
Το ίδιο ισχύει για το Κρυφό Σχολειό και την Αγία Λαύρα, κύριοι Απομυθοποιητές, και πρέπει να συνειδητοποιήσετε ότι το Κρυφό Σχολειό, το Λάβαρο της Αγίας Λαύρας, το κλέφτικο τραγούδι, το σκοινί του Πατριάρχη, το σουφλί του Διάκου, το δαυλί του Κανάρη και τόσα άλλα γεγονότα της Επανάστασης τα οποία ανιστορήτως αμφισβητείται, έχουν εντυπωθεί στον ψυχισμό του λαού ως σύμβολα. Ξεριζώνοντας τα σύμβολα, ξεριζώνουμε την ψυχή του. Τις ιστορικές ανακρίβειες τις διορθώνουμε, αλλά τους ιστορικούς συμβολισμούς δεν τους θίγουμε. Τους σεβόμαστε.
Αλλιώς μας περιμένει το χρονοντούλαπο της Ιστορίας.
Μπορείτε να προμηθευτείτε την εφημερίδα στα περίπτερα του νομού
