Θεωρώ πως είναι καθήκον μου να εξιστορήσω την εμπειρία μου με την άνιση μάχη με την Covid-19, προκειμένου να δεχτείτε την ύπαρξή της και την επικινδυνότητά της. Ύστερα από διάγνωση της Covid-19 στις 24/2 και 13 μέρες καραντίνα στο σπίτι υπό φαρμακευτική αγωγή σύμφωνα με το προβλεπόμενο πρωτόκολλο, παραμονή ήπιων συμπτωμάτων, κεφαλαλγία, δέκατα, αδυναμία και κυρίως 2-3 ώρες συνολικού ύπνου ημερησίως, τα συμπτώματα αρχίζουν να υποχωρούν. Για δύο μέρες η κατάσταση ήταν σταθερά στάσιμη κι ενώ έπρεπε να βελτιώνεται σημαντικά, αντίθετα η εμφάνιση δύσπνοιας κι η μικρή πυρετική κίνηση έκαναν την προσέλευσή μου στο νοσοκομείο αναπόφευκτη.
Όλες αυτές τις μέρες στο σπίτι, η νοσηλεία, η πορεία και κυρίως η ψυχολογία μου ήταν σε καλή θεωρητικά κατάσταση. Από το Σάββατο 6.3.21 αρχίζει η ταλαιπωρία, στην δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια περίθαλψη. Ενώ ήταν αισθητή η δύσπνοια (μέτρηση με οξύμετρο: οι τιμές του Ο2 κυμαίνονταν από 90 έως 92 και δυσκολία στην αναπνοή) θεώρησα σκόπιμο να παραμείνω στο σπίτι (λάθος τελικά) το βράδυ της Παρασκευής και να επισκεφτώ τα εξωτερικά ιατρεία της Νοσηλευτικής Μονάδας Μεσολογγίου το επόμενο πρωί. Δεν θέλω να σταθώ στην ταλαιπωρία που με περίμενε τόσο εμένα με τον σύζυγό μου, τον ασθενή που ήδη ήταν από τη νύχτα όσο και τους 4-5 θετικούς ασθενείς που προσήλθαν το πρωινό του Σαββάτου στη Ν.Μ. Μεσολογγίου. Ύστερα από εργαστηριακό κι ακτινολογικό έλεγχο και βασανιστική τετράωρη αναμονή, πήραμε οδηγίες, απομακρυνθήκαμε από τη Ν.Μ. Μεσολογγίου δίνοντας ενυπόγραφη συγκατάθεση. Λόγω αμφίβολης περίθαλψης σε περίπτωση επιπλοκών και λόγω έλλειψης ΜΕΘ, αποφάσισα να επισκεφτώ το Π.Γ.Ν. Πατρών για την παροχή τριτοβάθμιας περίθαλψης.
Κατευθυνθήκαμε οικειοθελώς κι αυτοβούλως, χωρίς παραπεμπτικό ή ενημέρωση ή ραντεβού στο συγκεκριμένο νοσοκομείο επειδή εφημέρευε, διαθέτει ΜΕΘ για περίθαλψη ασθενών με Covid-19 και δεχτήκαμε άμεσα τις πολύτιμες υπηρεσίες τους ακολουθώντας τα εξής βήματα: Προσήλθαμε στα έκτακτα εξωτερικά ιατρεία του Π.Γ.Ν.Π. «ΡΙΟΥ», πήραμε αριθμό μητρώου, έχοντας απλά και μόνο τον αριθμό ΑΜΚΑ, ακολουθήσαμε την κόκκινη γραμμή και περιμέναμε στο τέλος του διαδρόμου. Μας υποδέχτηκε ευσυνείδητο, φιλόξενο, οργανωμένο ιατρικό, νοσηλευτικό και βοηθητικό προσωπικό σε ειδικά διαμορφωμένο ιατρείο. Σε μία ώρα γίνονται εργαστηριακός κι ακτινολογικός έλεγχος, εξέταση από ιατρό ειδικευόμενο κι από ειδικευμένο λοιμωξιολόγο, όπου παραβρίσκονται, επανελέγχουν κάθε ασθενή, προσθέτουν φαρμακευτική αγωγή, ελέγχουν ζωτικά σημεία κι Ο2, δρομολογούν εισαγωγές με τάχιστο τρόπο, στηρίζουν, εμψυχώνουν κι ενημερώνουν αναλυτικά για όσα θα ακολουθήσουν.
Όλα αυτά σου δίνουν εμπιστοσύνη κι ανακούφιση κι επιτέλους (για μένα) συνδέεσαι με συσκευή οξυγόνου και φεύγει ο συσφικτικός πόνος στο στήθος που σε αναγκάζει να έχεις ταχύπνοια και κόπωση. Εδώ δυστυχώς, ενώ τα περιστατικά ήταν έτοιμα, για εισαγωγή σε μία ώρα, υπήρχε έλλειψη τραυματιοφορέων με αποτέλεσμα να γεμίσει ο θάλαμος των 8-9 ασθενών, οι ασθενείς να είναι έτοιμοι για εισαγωγή και να συσσωρεύονται στους διαδρόμους οι επόμενοι ασθενείς ώστε να μην μπορούν να δεχτούν κάποια βοήθεια. Δεν ήταν ευχάριστη η αναμονή μου στον χώρο αυτό για 6-7 ώρες λόγω έλλειψης φαρμακευτικής αγωγής, αλλά και της ψυχολογίας που αρχίζεις να διαμορφώνεις και να φορτώνεσαι έναν ατέλειωτο πόνο, όταν σε αφήνουν μόνο με μια βαλίτσα, με όσα προσωπικά αντικείμενα κατάφερες να θυμηθείς κι ένα κινητό για να επικοινωνείς με τους δικούς σου, εφόσον ξέρεις να το χρησιμοποιείς. Το κινητό είναι η μόνη επαφή (όταν έχεις δυνάμεις), η μόνη ελπίδα να μιλήσεις, να δεις, να σε δουν, να χαρείς, να γελάσεις, να λυπηθείς, να σκεφτείς, να θυμηθείς, να περάσεις τον χρόνο σου, να ενημερωθείς, να δώσεις ιδέες και λύσεις στα προβλήματα και τις επιπλοκές που εμφανίστηκαν.
Στην αλλαγή της βραδινής βάρδιας εμφανίστηκε ο τραυματιοφορέας, ο «σωτήρας μας», ο Θοδωρής. Σε ελάχιστα λεπτά διαχειρίστηκε τα περιστατικά και πραγματοποίησε 9 εισαγωγές εκείνο το μαρτυρικό βράδυ. Η οργάνωση κι η ταχύτητά του ήταν ιδιαίτερα ανακουφιστική!
Πέρασε ένας μήνας και η σκέψη μου είναι σε όλους εσάς τους εργαζόμενους της πρώτης γραμμής! Εμείς οι υγειονομικοί θα είμαστε εδώ! Οι συνάνθρωποί μας μας χρειάζονται... Σας θέλω δυνατούς κι ανεπηρέαστους από την αδιαφορία των υπεύθυνων... Σας μιλάω σαν μια ανυπεράσπιστη, απλή, αδύναμη ύπαρξη που αντιμετώπισε τον αόρατο εχθρό! Οι ευχές των νοσηλευόμενων και η ηθική ικανοποίηση είναι και θα είναι το "ευχαριστώ ". Γλυκά μου παιδιά κρατάτε ενωμένα τα χέρια και μην βλέπετε με ανοχή την πιθανή αδιαφορία της διοίκησης...φωνάξτε ζητήστε υλικά, στολές, ασφαλίστε τους ανυπεράσπιστους εαυτούς σας, να παρέχετε τις πολύτιμες υπηρεσίες πάντα με αργές και σταθερές κινήσεις!
Η ευαισθησία του ιδιωτικού τομέα (η ομάδα μπάσκετ του Ολυμπιακού, ύστερα από φιλικό παιχνίδι με την ομάδα του Μεσολογγίου, στις 15/2/2021,χάρισε υγειονομικό υλικό και μας ενθάρρυνε να συνεχίσουμε δυναμικά τον αγώνα μας. "Ο Βαγγέλης Μαρινάκης του Ολυμπιακού χάρισε εξοπλισμό στο νοσοκομείο μας", (κυκλοφόρησε στον Τύπο) στο ένδοξο ΜΕΣΟΛΟΓΓΙ.
Αδιαφορήστε για την αδιαφορία των «λίγων» και σώστε όσους περισσότερους μπορείτε! Τους θέλουμε όλους.... τους νέους αλλά και τους ηλικιωμένους... τους έχουν ανάγκη τα εγγόνια τους, τα παιδιά τους! Πρέπει να μας αφηγηθούν παραμύθια, να μας εξιστορήσουν τα βιώματά τους, τα παιδιά μας να ζήσουν μαζί με τις ιστορίες του ΠΑΠΠΟΥ και της ΓΙΑΓΙΑΣ!
Στο τρίτο κρεβάτι του θαλάμου, δίπλα μου στο κρεβάτι του ανείπωτου αυτού πόνου, με θέα τη φωτισμένη γέφυρα του Ρίου-Αντιρρίου (Σάββατο 6/3/2021) ήταν μία κυρία... 85 ετών και χωρίς υποκείμενα νοσήματα (εγώ 52 ετών, με δείκτη μάζας πάνω από 40, με 107 κιλά, σακχαρώδη διαβήτη κι αναπνευστικά προβλήματα). Δεν είχε προβλήματα υγείας και δεν έπαιρνε φάρμακα, αλλά άργησε να αντιληφθεί πως δεν ήταν απλά μια εποχική γρίπη και να επισκεφτεί την τριτοβάθμια περίθαλψη. Ήταν δυνατή, βγήκε νικήτρια και γύρισε ευτυχώς, «νικήτρια» στο σπίτι της. Ήταν η "ψυχή" του θαλάμου!
Η 64χρονη κυρία, στο πρώτο κρεβάτι του θαλάμου έμεινε 15 μέρες στο σπίτι καρτερικά με φαρμακευτική αγωγή (αλλά μη ανταποκρίσιμη στις επιπλοκές) για να αντιμετωπίσει προβλήματα υγείας του συζύγου της. Την αξέχαστη εκείνη νύχτα της εισαγωγής μου, ύστερα από 7 ώρες αναμονή στα έκτακτα εξωτερικά ιατρεία της covid-19 στο 3ο επίπεδο (στο έκτακτο εξ. ιατρείο, στο τέρμα της κόκκινης γραμμής, σύμφωνα με το γραφείο του μητρώου). Έρχεται και ξανάρχεται στο μυαλό μου η φράση της: "σήμερα το βράδυ δεν θα κοιμηθούμε, έχω υπερένταση".... δεν ήταν μόνο η κλονισμένη ψυχολογική κατάσταση, αλλά και οι 13 μέρες νοσηλείας, ήταν η αγωνία της αυριανής εξόδου... Αυτό ήθελα κι εγώ κατά βάθος. Με υποδέχτηκε, με στήριξε, με ενημέρωσε, με ξενάγησε στο δωμάτιο, ανεβάσαμε από το ίδιο βράδυ το ηθικό, ήταν ο πιο ευχάριστος και ζωντανός θάλαμος. Όλοι μαζί, ασθενείς και υγειονομικό προσωπικό του πέμπτου ορόφου της παθολογικής κλινικής, της τρίτης COVID-19 του Π.Γ.Ν. Πατρών γίναμε μια αγκαλιά. Οι ασθενείς βγήκαμε νικητές και οι "ήρωες" της πρώτης γραμμής γίνονται πιο δυνατοί, άτρωτοι, έτοιμοι να κατασπαράξουν το θηρίο! Είναι ασθένεια που απαιτεί ψυχικές αντοχές και ψυχολογική στήριξη.... Μεταμορφώσαμε τον θάλαμο σε εύθυμο δωμάτιο... και οι τρεις με ψυχοφάρμακα και διαταραχές ύπνου, αλλά όταν ξημέρωνε η χαρά και το γέλιο σκόρπιζε στον θάλαμο! Όλοι, μα όλοι, από το βοηθητικό προσωπικό, το συνεργείο καθαριότητας, τις τραπεζοκόμες, τις βοηθούς θαλάμων, τη δυναμική προϊσταμένη "Μαρία", τις αξιόλογες νοσηλεύτριες ("Αθανασία", "Αγγελική", συγχωρέστε με που αδυνατώ να θυμηθώ και τις 17-18 "φίλες-ηρωΐδες" πρώτης γραμμής) τους τεχνικούς, τους χειριστές του ακτινολογικού, τους λοιμωξιολόγους, τους παθολόγους, (ειδικευμένους κ ειδικευόμενους) ήταν εκεί πάντα, όλες τις ώρες.... με τα αστεία τους, με το χιούμορ και συγχρόνως με τις υπεύθυνες ιατρονοσηλευτικές παρεμβάσεις. Μας πλησίαζαν και χαιρόμασταν, ερχόταν να μας πονέσουν παίρνοντας αίμα κι η χαρά μας ήταν ανείπωτη, γιατί θα έβλεπαν τη βελτίωση μας και θα πλησιάζαμε στην έξοδό μας. Πιστεύω, υποθέτω κι ελπίζω πως το συγκεκριμένο τμήμα (με τους υπεύθυνους, επιστημονικά καταρτισμένους και κυρίως "Ανθρώπους" που το στελεχώνουν, ακολουθώντας τα προβλεπόμενα πρωτόκολλα, με αποφασιστικές και δυναμικές πρωτοβουλίες) είχε και θα έχει ελάχιστες ως μηδενικές απώλειες ανθρώπινων ψυχών!!!! Δυστυχώς, ακούγεται σαν προκλητική πρόταση επίσκεψης της κλινικής. Όχι, είναι μια επιβεβαίωση πως υπάρχουν ακόμη επιστήμονες, "Άνθρωποι" με φιλότιμο κι ανθρωπιά.
ΠΡΕΠΕΙ Η ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΝΑ ΣΑΣ ΣΤΗΡΙΖΕΙ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΚΑΘΕ ΚΑΘΕ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ... Οι ψυχολόγοι πρέπει να αναλάβουν δράση.... ΤΩΡΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ.
Επίσης, οι υγειονομικοί «ήρωες» έχουν κουραστεί σωματικά και ψυχολογικά εδώ κι έναν χρόνο συνεχούς στρες και μονότονης προσφοράς, λόγω αναστολής των αδειών (με μόνη εξαίρεση 10 ημερών καλοκαιρινής άδειας οι περισσότεροι), αύξησης των κρουσμάτων και των νοσηλευμένων, ολοκληρωτικής σχεδόν κάλυψης των ΜΕΘ, προσωρινής απομάκρυνσης εργαζομένων που ανήκουν σε ομάδες υψηλού κινδύνου και λόγω άδειας ειδικού σκοπού για την φύλαξη των ανήλικων παιδιών τους και οριστικής απομάκρυνσης λόγω συνταξιοδότησης των συναδέλφων. Απαιτείται άμεση πρόσληψη υγειονομικού προσωπικού, όλων των βαθμίδων κι ειδικοτήτων, από ιατρικό έως βοηθητικό και τεχνικό προσωπικό, προκειμένου να ξεκουραστεί και να ανακτήσει τις δυνάμεις του το υπάρχον προσωπικό, ώστε να προσφέρει τις πολύτιμες υπηρεσίες με όλη του την φιλότιμη προσπάθεια.
Δεν χρειάζεται να φτάσουμε στο σημείο να κάνουμε ΔΙΑΛΟΓΗ.... (όπως έγινε στην αρχή της πανδημίας στη Γαλλία). Η ΕΛΛΑΔΑΡΑ ΕΧΕΙ ΝΑ ΔΙΔΑΞΕΙ ΗΘΟΣ, ΦΙΛΟΞΕΝΙΑ, ΑΝΘΡΩΠΙΑ, ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΦΙΛΟΤΙΜΟ......ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΞΕΧΩΡΙΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΗΣ Covid-19......κι ας μην έχουμε την πρέπουσα στήριξη, αγάπη κ προστασία!
Καθημερινά ανακαλύπτω πως προστίθενται αρκετοί φίλοι, συνάδελφοι, καθηγητές, συμφοιτητές και συγγενείς που ενδιαφέρονται για το «καλό μου» και την πρόοδό μου. Σας ευχαριστώ όλους για το ενδιαφέρον σας και κυρίως για την αμέριστη συμπαράσταση σας σ’ αυτόν τον άνισο αγώνα με την Covid- 19. Επίσης είναι καθήκον μου να ευχαριστήσω από τα βάθη της καρδιάς μου την εξαίρετη, επιστήμονα ιδιώτη γιατρό Κοντού Ζωή, που μας στάθηκε μας παρείχε και μας παρέχει τις ιατρικές της υπηρεσίες από την πρώτη στιγμή του θετικού τεστ ανίχνευσης του αντιγόνου του ιού SARS-COV-2 (στις 24/2/2021 στη Ν. Μονάδα Μεσολογγίου), το προσωπικό των εκτάκτων περιστατικών, του ακτινολογικού και του μικροβιολογικού της Ν. Μονάδας Μεσολογγίου (το Σάββατο 6/3/2021) και το προσωπικό της Πανεπιστημιακής Παθολογικής Κλινικής (5ο όροφο, 3η Covid-19) του Π.Γ.Ν. Πατρών, που με όση ψυχική δύναμη τους έχει απομείνει θυσιάζονται για να αντιμετωπίσουν τον «αόρατο εχθρό», μέχρι και σήμερα.
Σας ευχαριστώ όλους σας
Θάλεια Παπακίτσου
Μπορείτε να προμηθευτείτε την εφημερίδα στα περίπτερα του νομού
