Τεράστιοι όγκοι σκουπιδιών σε αποσύνθεση απειλούν την υγεία των κατοίκων της Παλαίρου και της ευρύτερης περιοχής με την επικείμενη μεταφορά σκουπιδιών της αρχαίας Ολυμπίας στο ΧΥΤΑ Παλαίρου.

Είναι εγκληματικές οι ευθύνες των μέχρι τώρα κυβερνήσεων της ΝΔ του ΠΑΣΟΚ και των συγκυβερνήσεών τους, ενώ τη σημερινή συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ την απασχολεί η αποπληρωμή των δανειστών και όχι τα οξυμένα λαϊκά προβλήματα. Όλοι τους αποδέχονται και υλοποιούν τις κατευθύνσεις της ΕΕ, για επιχειρηματική δραστηριότητα και στον τομέα των απορριμμάτων. Είναι εγκληματικές οι ευθύνες της Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδας, των Δημοτικών αρχών παλαιότερων και νεότερων, γιατί συμφωνούν και υλοποιούν αυτή την καταστροφική πολιτική.

Κάτω από την πίεση των σορών των σκουπιδιών θέλουν να αποδεχτούν οι πολίτες, να δοθεί η διαχείριση των απορριμμάτων στους ιδιώτες με οδυνηρές συνέπειες στην τσέπη τους, αλλά και στη δημόσια υγεία, στην ασφάλεια των εργαζομένων στην καθαριότητα, στην υποβάθμιση του περιβάλλοντος και της ποιότητας ζωής.

Σήμερα υπάρχει η επιστημονική γνώση για την καλύτερη δυνατή διαχείριση των απορριμμάτων. Αυτό που εμποδίζει την αξιοποίηση της είναι τα επιχειρηματικά συμφέροντα και τα κέρδη τους.

Η αγωνιστική απάντηση στο μεθοδευμένο αδιέξοδο είναι μονόδρομος. Καλούμε, το εργατικό - λαϊκό κίνημα να κάνει δική του υπόθεση και τον αγώνα ενάντια στις αντιλαϊκές, εχθρικές προς το περιβάλλον και τη δημόσια υγεία επιλογές της άρχουσας τάξης στον τομέα των απορριμμάτων.

Να διαμορφωθεί ένας νέος Κεντρικός Εθνικός Σχεδιασμός για τα απορρίμματα που θα υλοποιείται από ενιαίο κρατικό φορέα διαχείρισης απορριμμάτων, χωρίς καμιά ανάμειξη ιδιωτών, χωρίς καμιά επιβάρυνση των δημοτών, που πρέπει να απαλλαγούν και από τη φορολογία των λεγόμενων ανταποδοτικών τελών. Μόνο τότε οι δήμοι είτε μόνοι τους είτε σε διαδημοτική συνεργασία θα μπορούν να προχωρήσουν στην διαχείριση των απορριμμάτων με τον καλύτερο δυνατό τρόπο για την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών.

Διεκδικούμε:

1. Ο καθορισμός προτεραιοτήτων, με πρώτη την πρόληψη της παραγωγής απορριμμάτων. Ακολουθεί η προώθηση της ανακύκλωσης με διαλογή στην πηγή των συσκευασιών, των μετάλλων, του έντυπου χαρτιού και του οργανικού κλάσματος (βιοαποβλήτων). Ένα μέρος των απορριμμάτων να υποβάλλεται σε μηχανική ανακύκλωση και κομποστοποίηση (ΜΑΚ) σε κεντρικές εγκαταστάσεις, με ανάκτηση σιδηρούχων μέταλλων, οργανικού κλάσματος με παραγωγή κόμποστ -που είναι πολύ χρήσιμο εδαφοβελτιωτικό υλικό- και ξηρού κλάσματος -που είναι μείγμα χαρτιού και πλαστικού- για παραπέρα επεξεργασία. Το μέρος των σύμμεικτων αποβλήτων που δεν υπόκειται σε μηχανική ανακύκλωση και κομποστοποίηση (ΜΑΚ), καθώς και τα υπολείμματα των μονάδων επεξεργασίας των προδιαχωρισμένων ρευμάτων να οδηγούνται σε χώρους ασφαλούς υγειονομικής ταφής αποβλήτων (ΧΥΤΑ).

2. Η απόρριψη κάθε μορφής ιδιωτικοποίησης, μέρους ή του συνόλου της συλλογής και της διαχείρισης των απορριμμάτων, συμπεριλαμβανομένης και της ανακύκλωσης.

3. Ο ενιαίος κρατικός φορέας διαχείρισης απορριμμάτων με επιστημονικά κριτήρια θα κάνει τις χωροθετήσεις και θα επιλέγει τις μεθόδους διαχείρισης. Λύση που απαιτεί γενικότερες ρήξεις και ανατροπές». 

Η Ελλάδα εμφανίζεται «πρωταθλήτρια» στις αναλήψεις μετρητών από τα ATM. Οι πιστωτικές κάρτες μειώνονται συνεχώς εδώ και πέντε χρόνια και μαζί με αυτές συρρικνώνονται και οι συναλλαγές με «πλαστικό χρήμα».

Οι συναλλαγές με κάρτα –πάσης φύσεως κάρτα– ανά κάτοικο είναι οι λιγότερες μεταξύ όλων των χωρών της Ευρώπης, ενώ χαμηλή είναι και η διείσδυση των συσκευών ανάγνωσης των καρτών (POS) στα εμπορικά καταστήματα. Τι δείχνουν όλα αυτά τα στοιχεία; Οτι δεν υπάρχει καμία κουλτούρα χρήσης του «πλαστικού χρήματος» και η κυβέρνηση θα αντιμετωπίσει πολύ μεγάλες δυσκολίες στην προσπάθειά της να συλλάβει το «μαύρο» χρήμα, καθιστώντας υποχρεωτική την πληρωμή συναλλαγών μέσω του τραπεζικού συστήματος.

Στο προσχέδιο νόμου που ήδη έχουν αρχίσει να προετοιμάζουν οι υπηρεσίες του υπ. Οικονομικών (ΥΠΟΙΚ), προκειμένου να νομοθετηθούν τα μέτρα που θα συμφωνηθούν με τους θεσμούς, έχει συμπεριληφθεί διάταξη η οποία προβλέπει ότι οι συναλλαγές άνω των 70 ευρώ στα νησιά με πληθυσμό άνω των 4.100 κατοίκων θα πρέπει να γίνονται μέσω πιστωτικής κάρτας, ηλεκτρονικής τραπεζικής (e-banking), τραπεζικής κατάθεσης σε εξόφληση τιμολογίου ή τραπεζικής επιταγής. Μάλιστα, το προσχέδιο της διάταξης αναφέρεται στις συναλλαγές μόνο των νησιών που υπάγονται σήμερα στο ευνοϊκό καθεστώς ΦΠΑ (Κυκλάδες, Δωδεκάνησα, Βόρειες Σποράδες κ.λπ.) και όχι στο σύνολο των νησιών της χώρας.
Δεν είναι η πρώτη φορά που το ΥΠΟΙΚ θα επιχειρήσει να «τονώσει» –και μάλιστα διά νόμου– την πληρωμή των συναλλαγών μέσω του τραπεζικού συστήματος. Είχε προηγηθεί το 2010 αντίστοιχη προσπάθεια, που τότε είχε επικεντρωθεί στις μεγάλες συναλλαγές. Με τον νόμο 3842/2010, που ψηφίστηκε την πρώτη χρονιά του Μνημονίου, κατέστη υποχρεωτική η πληρωμή μέσω τράπεζας όλων των συναλλαγών άνω των 3.000 ευρώ μεταξύ επιχειρήσεων και ιδιωτών. Ο νόμος παραμένει και σήμερα σε ισχύ και, μάλιστα, από 1/1/2012 το όριο έχει κατεβεί στα 1.500 ευρώ (παραμένει στις 3.000 ευρώ για συναλλαγές μεταξύ επιχειρήσεων).
Ωστόσο, όπως παραδέχονται και στο ΥΠΟΙΚ, η απόδοση του μέτρου είναι σχεδόν μηδενική για τρεις βασικούς λόγους:
1. Οι επιχειρήσεις «σπάνε» τις συναλλαγές σε περισσότερες αποδείξεις ώστε καμία από αυτές να μην ξεπερνά το όριο των 1.500 ευρώ. Ετσι, για την απόκτηση μιας τραπεζαρίας, ο καταναλωτής εμφανίζεται να αγοράζει ξεχωριστά τις καρέκλες από το τραπέζι. Το μέτρο έχει «δουλέψει» μόνο σε αγαθά μεγάλης αξίας, όπως τα αυτοκίνητα.
2.  Δεν υπάρχει δυνατότητα ελέγχου του μέτρου. Η μοναδική πιθανότητα εντοπισμού θα ήταν, κατά τον τακτικό έλεγχο μιας επιχείρησης, να αναζητηθεί αν η είσπραξη για τα ποσά άνω των 1.500 ευρώ έχει γίνει μέσω τραπεζικού συστήματος.
3. Δεν είναι καθόλου σαφές το αν επιβάλλονται ποινές σε περίπτωση εντοπισμού παράβασης.
Ακόμη μία προσπάθεια για να εμφανιστούν οι συναλλαγές μέσω του τραπεζικού συστήματος ήταν και αυτή που έγινε με την αλλαγή του κώδικα φορολογίας εισοδήματος. Εχει συμπεριληφθεί διάταξη, η οποία ορίζει ότι όλες οι συναλλαγές άνω των 500 ευρώ θα πρέπει να «περνούν» από τις τράπεζες, διότι διαφορετικά δεν θα αναγνωρίζονται ως «επαγγελματικές δαπάνες». Και με αυτό το μέτρο παρέμεινε το βασικό πρόβλημα: η αδυναμία εντοπισμού της «μαύρης» συναλλαγής.

Εναλλακτικές λύσεις

Το συγκεκριμένο πρόβλημα, που είναι και το κυρίαρχο, μπορεί να αντιμετωπιστεί μόνο με τόνωση της «ζήτησης» για την έκδοση αποδείξεων. Εναλλακτικές λύσεις που έχουν πέσει στο τραπέζι είναι:
1. Οι κληρώσεις με τις αποδείξεις να παίζουν τον ρόλο λαχνού (το μέτρο θα νομοθετηθεί, με στόχο να τεθεί σε εφαρμογή έστω πιλοτικά μέσα στη χρονιά).
2. Η διασύνδεση του αφορολογήτου της κλίμακας με τη συγκέντρωση αποδείξεων (προς το παρόν, υπάρχει το παράδοξο αποδείξεις να μη ζητούνται από ελεύθερους επαγγελματίες).
3. Η επιστροφή μετρητών (υπό μορφή bonus) για την πριμοδότηση των συναλλαγών που θα πληρώνονται με κάρτα (ως μια παραλλαγή αυτής της πρότασης έχει συζητηθεί η εφαρμογή χαμηλότερου συντελεστή ΦΠΑ για τις αγορές μέσω κάρτας).

«Προσγείωση» στην πραγματικότητα

Ακόμη και με τη θέσπιση σοβαρών κινήτρων για την έκδοση αποδείξεων, η κυβέρνηση θα κληθεί να αντιμετωπίσει και σοβαρά πρακτικά προβλήματα. Ποια είναι τα κυριότερα εξ αυτών; Η συνεχιζόμενη μείωση του αριθμού των πιστωτικών αλλά και η περιορισμένη διείσδυση των συσκευών ανάγνωσης (POS). Ακόμη και πρόθυμοι να γίνουν ξαφνικά οι Ελληνες να χρησιμοποιήσουν το «πλαστικό χρήμα», θα πρέπει και να μπορούν.

• Ο αριθμός των πιστωτικών καρτών που παραμένουν ενεργές μειώνεται με μεγάλη ταχύτητα. Στο τέλος του 2013, σύμφωνα με την ΕΚΤ, βρίσκονταν σε κυκλοφορία 2,926 εκατομμύρια πιστωτικές έναντι 6,145 εκατ. πιστωτικών στο τέλος του 2009, ενώ σήμερα εκτιμάται ότι ο αριθμός τους πλησιάζει τα 2,5 εκατομμύρια. Από αυτές, ένα υποσύνολο παραμένει ενεργό καθώς εκατοντάδες χιλιάδες είτε έχουν φτάσει στο «πλαφόν» (που σημαίνει ότι δεν υπάρχουν περιθώρια για περισσότερες συναλλαγές) είτε δεν χρησιμοποιούνται με πρωτοβουλία των ίδιων των κατόχων.

• Σημειώνεται ραγδαία μείωση στον αριθμό των συσκευών ανάγνωσης καρτών (POS). To 2009, οι συσκευές ήταν 426,5 χιλιάδες και στο τέλος του 2013 είχαν μειωθεί στις 279,16 χιλιάδες. Η μείωση οφείλεται στις συγχωνεύσεις στο τραπεζικό σύστημα, αλλά και στην ενοποίηση των POS από τις τράπεζες. Αν και ο αριθμός τους δεν είναι μικρός σε σχέση με τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες (η Ολλανδία έχει 250.000 μηχανήματα και η Φινλανδία 196 χιλιάδες), η διείσδυσή τους στην ελληνική αγορά είναι μικρή, ειδικά εάν συνεκτιμηθεί η ιδιαιτερότητα της χώρας μας λόγω της δραστηριοποίησης εκατοντάδων χιλιάδων μικρομεσαίων επιχειρήσεων.

Η μεγάλη εξάρτηση των Ελλήνων από τα μετρητά

Ο ηλικιωμένος περίμενε υπομονετικά να έρθει η σειρά του για να εισπράξει τη σύνταξή του. Οταν έφτασε μπροστά στο γκισέ, ζήτησε από τον υπάλληλο να του δώσει το ποσό σε μετρητά. Και όταν τα πήρε στα χέρια του και… βεβαιώθηκε ότι όλα είναι εντάξει, ζήτησε και πάλι να κατατεθεί το μεγαλύτερο μέρος του ποσού στον τραπεζικό του λογαριασμό.

Μπορεί τέτοιου είδους καθημερινά περιστατικά να μην αποτελούν τον «κανόνα», ωστόσο δείχνουν την εξάρτηση που έχουν οι Ελληνες από τα μετρητά. Η εξάρτηση αυτή αποδεικνύεται και με στατιστικά στοιχεία, ενώ, όπως προκύπτει από την επεξεργασία των στοιχείων της ΕΚΤ, η Ελλάδα κατατάσσεται σε μία από τις πρώτες θέσεις της Ευρώπης όσον αφορά στη χρήση του φυσικού χρήματος και σε μία από τις τελευταίες όσον αφορά στη χρήση του πλαστικού χρήματος.

• Μετρώντας τις αναλήψεις μετρητών μέσω των ΑΤΜ ανά κάρτα –δείκτης που μπορεί να αποτελέσει σημείο σύγκρισης μεταξύ των ευρωπαϊκών χωρών δεδομένου ότι οι απόλυτοι αριθμοί επηρεάζονται τόσο από τον πληθυσμό όσο και από το μέγεθος της οικονομίας– η ΕΚΤ κατέταξε την Ελλάδα στη 2η θέση μεταξύ όλων των ευρωπαϊκών χωρών. Κάθε κάρτα χρησιμοποιείται σε ετήσια βάση για την ανάληψη μετρητών συνολικού ύψους 3.092 ευρώ. Το αντίστοιχο ποσό το 2009, έτος έναρξης της κρίσης, ήταν 3.162 ευρώ. Δηλαδή κατά τη διάρκεια της ύφεσης παρουσιάστηκε μικρή μείωση στις αναλήψεις μετρητών μόλις κατά 2%. Την πρώτη θέση καταλαμβάνει η Ιρλανδία με 3.126 ευρώ. Ωστόσο, στη συγκεκριμένη χώρα οι αναλήψεις μετρητών σε σχέση με το 2009 έχουν μειωθεί κατά 41%. Ολες οι υπόλοιπες χώρες βρίσκονται σε πολύ χαμηλότερα επίπεδα. Ο μέσος όρος για τις χώρες της Ευρωζώνης διαμορφώνεται στα 2.009 ευρώ, ενώ για την Ευρωπαϊκή Ενωση στα 1.802,66 ευρώ.

• Οι πληρωμές με κάρτα ανά κάτοικο είναι στην Ελλάδα οι λιγότερες στην Ευρώπη καθώς σε κάθε Ελληνα αντιστοιχούν μόλις 6,88 συναλλαγές σε ετήσια βάση. Μάλιστα, σε σχέση με το 2009 έχει παρατηρηθεί μείωση αφού ο αντίστοιχος δείκτης πριν από πέντε χρόνια διαμορφωνόταν στο 7,55. Χειρότερη επίδοση από την Ελλάδα καταγράφει μόνο η Βουλγαρία, η οποία όμως κινείται σε εντελώς αντίθετη κατεύθυνση. Το 2013, οι συναλλαγές με κάρτα ανά κάτοικο ήταν 6,25 από μόλις 1,67 το 2009. Ο μέσος όρος της Ευρωζώνης απέχει πάρα πολύ από την Ελλάδα. Διαμορφώνεται στις 75,92 συναλλαγές ανά κάτοικο, ενώ για την Ευρωπαϊκή Ενωση διαμορφώνεται στις 85,83 συναλλαγές. Ποιες χώρες πρωταγωνιστούν στην Ευρώπη; Η Δανία και η Σουηδία. Ειδικά η πρώτη έχει φτάσει στις 243,08 συναλλαγές ανά κάτοικο, που σημαίνει ότι πλέον η χρήση κάρτας είναι καθημερινή συνήθεια. Μάλιστα, η συγκεκριμένη χώρα βρίσκεται ένα βήμα πριν από το να καταργήσει εντελώς τις συναλλαγές με χρήμα σε φυσική μορφή. Και μόνο ένα στοιχείο δείχνει τη διαφορά: ο αριθμός των συναλλαγών με κάρτα στην Ελλάδα ανεξαρτήτως κατηγορίας ανέρχεται στα 77 εκατομμύρια σε ετήσια βάση. Ο αντίστοιχος αριθμός για τη Δανία διαμορφώνεται σε 1,36 δισεκατομμύριο.

• Στην Ελλάδα, η διενέργεια μιας συναλλαγής μέσω τραπέζης έχει συνδεθεί με τις μεγάλες κινήσεις σε αξία. Η μέση αξία μιας συναλλαγής με κάρτα διαμορφώνεται στα 74 ευρώ όταν ο μέσος όρος της Ευρωζώνης και της Ευρωπαϊκής Ενωσης είναι στα 49,9 ευρώ. Μόνο η Κύπρος εμφανίζει μεγαλύτερο μέσον όρο αξίας από την Ελλάδα (77,8 ευρώ) αλλά και το Λουξεμβούργο (74,5 ευρώ). Στη 2η χώρα, βέβαια, αυτό δικαιολογείται και λόγω του επιπέδου των τιμών καθώς είναι μία από τις ακριβότερες χώρες της Ευρώπης. Σε επίσης ακριβές χώρες όπως η Γερμανία, η Δανία και η Ολλανδία, η αξία της μέσης συναλλαγής πέφτει ακόμη και κάτω από τα 40-50 ευρώ. Αυτό δείχνει ότι οι ξένοι έχουν κάνει τις κάρτες κομμάτι της καθημερινότητάς τους. Αξίζει να σημειωθεί ότι το 2009 η μέση αξία ανά συναλλαγή ξεπερνούσε στην Ελλάδα τα 100 ευρώ, φτάνοντας σε διπλάσια επίπεδα από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο.

• Η συνολική αξία των συναλλαγών με κάρτα στην Ελλάδα διαμορφώνεται στα 5,76 δισεκατομμύρια ευρώ για το 2013 έναντι 8,51 δισ. ευρώ το 2009. Αν αναλογιστεί κανείς τη συνολική αξία των συναλλαγών στη λιανική (πάνω από 100 δισ. ευρώ) τότε το μερίδιο του πλαστικού χρήματος είναι ελάχιστο. Σε χώρες με αντίστοιχο πληθυσμό της Ελλάδας (π.χ. Πορτογαλία) η αξία των συναλλαγών με κάρτα είναι 10 φορές μεγαλύτερη και φτάνει τα 56 δισεκατομμύρια ευρώ. Υπάρχει μία ακόμη διαφορά της Ελλάδας με τις υπόλοιπες χώρες: Από τα 5,76 δισ. ευρώ τα 4,18 δισεκατομμύρια ευρώ αφορούν συναλλαγές με πιστωτικές κάρτες. Ξοδεύουμε μέσω των πιστωτικών τα ίδια χρήματα που ξοδεύουν και οι… Γερμανοί ή οι Δανοί (ειδικά η Γερμανία έχει πολλαπλάσιο πληθυσμό συγκριτικά με την Ελλάδα). Το 2009, μάλιστα, οι συναλλαγές με πιστωτική έφταναν στην Ελλάδα τα 7,12 δισεκατομμύρια ευρώ όταν στη Γερμανία ήταν 2,71 δισ. ευρώ και στη Δανία 3,13 δισεκατομμύρια ευρώ.

kathimerini.gr

Γράφει η κα

Ράνι Αντωνοπούλου

Πριν από λίγες ημέρες το υπουργείο Εργασίας ανακοίνωσε την ανάκληση του προγράμματος απασχόλησης που αφορούσε ανέργους ηλικίας 29-64 ετών, συνολικού προϋπολογισμού 112 εκατομμυρίων ευρώ.

Το εύλογο ερώτημα που προκύπτει είναι γιατί το υπουργείο Εργασίας αποφάσισε να απεντάξει ένα πρόγραμμα που απευθυνόταν σε 16.220 ανέργους, την ώρα που το υπ’ αριθμόν 1 πρόβλημα της ελληνικής κοινωνίας είναι η υψηλή ανεργία; Η απάντηση είναι ότι το συγκεκριμένο voucher έπασχε από σοβαρά σχεδιαστικά προβλήματα με συνέπεια να μην εξασφαλίζονται τα βέλτιστα αποτελέσματα για τους ανέργους. Αντιθέτως, με τον αρχικό σχεδιασμό ήταν προφανές ότι ωφελούνταν πάροχοι κατάρτισης και κάποιες εταιρείες οι οποίες θα εξασφάλιζαν δωρεάν εργατικά χέρια.

Οταν ανέλαβα τα νέα μου καθήκοντα θεώρησα υποχρέωσή μου να εξετάσω εξονυχιστικά τις ήδη προγραμματισμένες δράσεις για το 2015, οι οποίες αντιστοιχούν σε 773 εκατομμύρια ευρώ από κοινοτικούς πόρους. Ανάμεσα στα προγράμματα που είχαν δρομολογηθεί από την προηγούμενη ηγεσία ήταν και η «επιταγή κατάρτισης ανέργων σε τομείς οικονομικής δραστηριότητας με υποχρεωτική εγγυημένη απασχόληση». Η πρόσκληση του συγκεκριμένου προγράμματος είχε δημοσιευτεί στα τέλη του περασμένου Σεπτεμβρίου από τον ΟΑΕΔ και ο χρόνος υλοποίησής του είχε ορισθεί μέχρι τα τέλη του 2016. Κατά τη διαδικασία ελέγχου που κάναμε, διαπιστώσαμε τα εξής περίεργα και οξύμωρα:

Καταρχάς, ο σχεδιασμός του προγράμματος προέβλεπε ασυνήθιστα υψηλή αμοιβή για τις υπηρεσίες που θα προσέφεραν τα ΚΕΚ στους άνεργους-ωφελούμενους. Ως αμοιβή των παρόχων κατάρτισης οριζόταν το ποσό των 5.400 ευρώ για κάθε άνεργο, όταν σε άλλα αντίστοιχα προγράμματα με κατάρτιση, πρακτική άσκηση και εγγυημένη απασχόληση, ο μέσος όρος της αμοιβής του παρόχου δεν υπερέβαινε τις 2.000 ευρώ. Ταυτόχρονα, ο άνεργος που θα συμμετείχε στο πρόγραμμα θα εισέπραττε μόλις 1.600 ευρώ. Με άλλα λόγια το 75% του συνολικού προϋπολογισμού του συγκεκριμένου προγράμματος για την καταπολέμηση της ανεργίας δεν θα κατέληγε στους ανέργους.
Σκοπός του προγράμματος ήταν η κατάρτιση ανέργων κυρίως με χαμηλά τυπικά προσόντα και δεξιότητες, σε τομείς της ελληνικής οικονομίας με αναπτυξιακές δυνατότητες. Οι μελέτες του ΚΕΠΕ, του ΙΟΒΕ και της McKinsey, τις οποίες επικαλείτο η προκήρυξη του προγράμματος, προσδιόριζαν ως τους πιο δυναμικούς κλάδους της ελληνικής οικονομίας την πρωτογενή παραγωγή αγροτικών προϊόντων, τις ιχθυοκαλλιέργειες, τον τουρισμό, την ενέργεια και ιδίως τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Αντί λοιπόν οι άνεργοι να κατευθύνονται στους παραπάνω κλάδους, οι πρώην ιθύνοντες του σχεδιασμού του προγράμματος, τους προετοίμαζαν, κατά κύριο λόγο, για τον κατασκευαστικό τομέα. Συγκεκριμένα 10.000 άνεργοι, δηλαδή το 62% επί του συνόλου των ανέργων που θα συμμετείχαν στο πρόγραμμα, θα «καταρτίζονταν» και στη συνέχεια θα παρείχαν επιδοτούμενη εργασία αποκλειστικά στις τεχνικές εταιρείες.
Είναι γνωστό ότι τα τελευταία χρόνια ο κατασκευαστικός κλάδος φθίνει, αλλά αυτό δεν εμπόδισε τους σχεδιαστές του προγράμματος να τον εντάξουν στους αναπτυσσόμενους τομείς της ελληνικής οικονομίας. Η προνομιακή μεταχείριση του τεχνικού κλάδου, είχε ως αποτέλεσμα τη στρεβλή κατανομή των κονδυλίων. Βάσει του αρχικού σχεδιασμού, από τον συνολικό προϋπολογισμό των 112 εκατομμυρίων ευρώ, τα 70 εκατομμύρια κατευθύνονταν στον τεχνικό κλάδο.

Τίθεται βέβαια το ερώτημα γιατί να μην υποστηριχθούν οι άνεργοι του κατασκευαστικού τομέα, ο οποίος έχει πληγεί ιδιαίτερα τα χρόνια της κρίσης, η εύλογη απάντηση είναι ότι αυτό θα μπορούσε να γίνει όχι μέσω πανάκριβων προγραμμάτων κατάρτισης. Με τους ίδιους οικονομικούς πόρους είναι εφικτός ο σχεδιασμός προγραμμάτων απασχόλησης, ο οποίος θα προσφέρει εργασία και καλύτερες αμοιβές σε αρκετά περισσότερους ανέργους του χειμαζόμενου τεχνικού κλάδου.

Επομένως, απεντάξαμε ένα πρόγραμμα, διότι ουσιαστικά ήταν «κομμένο και ραμμένο» στα μέτρα των παρόχων κατάρτισης και των τεχνικών εταιρειών. Με τον ίδιο τρόπο σχεδιάστηκαν και άλλα προγράμματα αντιμετώπισης της ανεργίας, τα οποία μάλιστα η προηγούμενη ηγεσία είχε δρομολογήσει να υλοποιηθούν εντός του 2015, δεσμεύοντας κοινοτικούς πόρους 773 εκατομμυρίων ευρώ και αφήνοντας μόνο 527 εκατομμύρια για την περίοδο 2016-2020.

Ερωτώ: τα παραπάνω δεδομένα τα γνωρίζουν όσοι δήθεν αγωνιούν για την τύχη του συγκεκριμένου προγράμματος και μας εγκαλούν για αναίτιες καθυστερήσεις;

Εμείς που τα γνωρίζουμε, ανακαλέσαμε το πρόγραμμα και το επανασχεδιάζουμε προκειμένου να εξασφαλιστούν τα μεγαλύτερα δυνατά οφέλη για τους ανέργους.

Το ίδιο πράξαμε και με άλλα προγράμματα για τα οποία κατηγορούμαστε ότι χρονοτριβούμε άσκοπα. Απαντώντας πρόσφατα σε σχετικές ερωτήσεις στη Βουλή, ανέφερα ότι ο χρόνος που ορισμένοι εκλαμβάνουν ως κωλυσιεργία, στην πραγματικότητα είναι ο απαιτούμενος χρόνος για τον ορθολογικό ανασχεδιασμό των προγραμμάτων. Με αυτό τον γνώμονα ανασχεδιάσαμε το πρόγραμμα κατάρτισης που αφορά σε αποφοίτους ΑΕΙ-ΤΕΙ, αυξάνοντας τον αριθμό των ωφελουμένων ανέργων στις 12.500 από 7.000 που προβλεπόταν στον προηγούμενο σχεδιασμό. Επίσης, στο πρόγραμμα κατάρτισης σε ειδικότητες αιχμής της ελληνικής οικονομίας για νέους άνεργους από 18 έως 24 ετών, ο επανασχεδιασμός μας αύξησε τις αποδοχές των νέων που συμμετέχουν στο πρόγραμμα κατά 84%.

Συναισθανόμενοι τη μεγάλη ευθύνη που έχουμε απέναντι στην κοινωνία, εργαζόμαστε εντατικά ώστε ο ανασχεδιασμός του προγράμματος που ανακλήθηκε να έχει ολοκληρωθεί εντός του επόμενου διμήνου, μεγιστοποιώντας τα οφέλη για τους τελικούς αποδέκτες. Για εμάς οι μοναδικοί κριτές του έργου μας είναι οι άνεργοι.

* Η κ. Ράνια Αντωνοπούλου είναι αναπληρώτρια υπουργός Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης.

kathimerini.gr

Ο 28χρονος Σουηδός Μανς Ζελμερλόου και το τραγούδι «Heroes» που μιλούσε για το μπούλινγκ αναδείχθηκε ο μεγάλος νικητής του 60ου διαγωνισμού της Eurovision.

Το τραγούδι της Σουηδίας συγκέντρωσε 365 βαθμούς έναντι 303 βαθμών που εξασφάλισε το τραγούδι της Ρωσίας A Million Voices, με ερμηνεύτρια την Πωλίνα Γκαγκάριν. Την τρίτη θέση κατέλαβε η Ιταλία με τους Il Volo που ερμήνευσαν το τραγούδι «Grande Amore».

Η Ελλάδα με την Μαρία Έλενα Κυριάκου και το One Last Breath κατέλαβε την 19η θέση με 23 βαθμούς. Στην Ελλάδα έδωσαν 10 βαθμούς η Αλβανία, 5 η Αρμενία και 8 βαθμούς η Κύπρος.

Η Κύπρος με το One Thing I Should Have Done και ερμηνευτή τον Γιάννη Καραγιάννη κατατάχθηκε 22η, με 11 βαθμούς.

Στο φετινό διαγωνισμό συμμετείχαν 27 χώρες μεταξύ των οποίων και η Αυστραλία ως επίσημη καλεσμένη. Στον τελικό ψήφισαν όλες οι χώρες που συμμετείχαν στο διαγωνισμό της Eurovision, συνολικά 40, ανεξάρτητα από το αν είχαν προκριθεί ή όχι, ενώ οι τηλεθεατές δεν μπορούσαν να ψηφίσουν τη συμμετοχή της χώρας τους. Η Έλενα Παπαρίζου ήταν αυτή που ανακοίνωσε από την Αθήνα τη βαθμολογία της χώρας μας στους συμμετέχοντες του τελικού. Η Ελλάδα έδωσε έναν βαθμό στην Αρμενία, δύο στην Γεωργία, τρεις στη Λετονία, τέσσερις στη Σουηδία, πέντε στην Αυστραλία, έξι στην Αλβανία, επτά στο Βέλγιο, οκτώ στη Ρωσία, δέκα στην Κύπρο ενώ το 12άρι πήγε στην Ιταλία.

Η Σουηδία είναι η έκτη φορά που κερδίζει τον διαγωνισμό με την προηγούμενη το 2012, με την Λορέιν και το «Euphoria» που είχε συγκεντρώσει 372 βαθμούς. Η φετινή συμμετοχή της Σουηδίας κατατάσσεται στην 3η θέση της κατηγορίας με τους περισσότερους βαθμούς στην ιστορία του διαγωνισμού. Σταθερά το ρεκόρ υψηλότερης βαθμολογίας διατηρεί ο Αλεξάντερ Ρίμπακ και το Fairytale, που το 2009 κέρδισε με 387 βαθμούς, ενώ στην 4η θέση βρίσκονται οι Lordi που το 2006 νίκησαν στην Αθήνα για λογαριασμό της Φινλανδίας με 292 βαθμούς.
Πάντως ο φετινός νικητής είχε προσπαθήσει άλλες δύο φορές να εκπροσωπήσει τη Σουηδία χωρίς όμως αποτέλεσμα. Το 2005 είχε κερδίσει την 5η θέση στο τηλεοπτικό σόου «Idol» και το 2006 αναδείχτηκε νικητής στον διαγωνισμό χορού «Let's Dance».

Στη συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε αμέσως μετά το τέλος του διαγωνισμού ο Μανς Ζελμερλόου υποστήριξε πως δεν ήταν τόσο αισιόδοξος για τη νίκη του. «Δεν το πίστευα, νόμιζα πως θα κέρδιζε η Ρωσία ή η Ιταλία», δήλωσε. Οσο για τα animation που συνόδευαν το τραγούδι είπε πως αναπαριστούσαν τον ίδιο σε ηλικία 10-11 ετών όταν είχε πέσει θύμα μπούλινγκ.

Η έκτη νίκη για τη Σουηδία στον διαγωνισμό της Eurovision ήρθε 41 χρόνια μετά τον θρίαμβο των Abba με το τραγούδι  «Waterloo». Η μόνη χώρα που ξεπερνά σε νίκες την Σουηδία είναι η Ιρλανδία που έχει κερδίσει συνολικά επτά φορές.

Το Κίεβο δεν έστειλε στον φετινό διαγωνισμό κάποιον υποψήφιο ενώ πολλοί ήταν αυτοί που αποδοκίμασαν την εκπρόσωπο της Ρωσίας  καθώς θεώρησαν κάπως ειρωνικό το γεγονός ότι το τραγούδι «A Million Voices» μιλούσε για την ειρήνη.

Τον διαγωνισμό παρακολούθησαν συνολικά από την τηλεόραση περίπου 200 εκατ. άνθρωποι. Περίπου 10.000 άτομα βρίσκονταν στον χώρο όπου διεξαγόταν ο διαγωνισμός ενώ 25.000 άνθρωποι είχαν συγκεντρωθεί έξω από το δημαρχείο της Βιέννης.

Οι οικοδεσπότες της βραδιάς ανακοίνωσαν ότι ο χθεσινός διαγωνισμός καταχωρήθηκε στο βιβλίο των ρεκόρ Γκίνες ως ο μεγαλύτερος σε διάρκεια ετήσιος τηλεοπτικός διαγωνισμός μουσικής.

kathimerini.gr