Συνελήφθη, προχθές το μεσημέρι, στο Κατάκολο Ηλείας, από αστυνομικούς του Τμήματος Δίωξης Ναρκωτικών της Υποδιεύθυνσης Ασφαλείας Πύργου, ένας 39χρονος ημεδαπός, σε βάρος του οποίου σχηματίστηκε δικογραφία για καλλιέργεια και κατοχή ναρκωτικών.

Επιπλέον, συνελήφθη και ένας 52χρονος ημεδαπός σε βάρος του οποίου σχηματίσθηκε δικογραφία για κατοχή ναρκωτικών.

Ειδικότερα, οι αστυνομικοί του Τμήματος Δίωξης Ναρκωτικών Πύργου στο πλαίσιο αξιοποίησης πληροφοριών, εντόπισαν τους δυο δράστες έξω από την οικία του 39χρονου και σε σωματικό έλεγχο που τους ενήργησαν βρήκαν   στην κατοχή του 52χρονου και κατέσχεσαν μικροποσότητα κάνναβης.

Σε έρευνες που ακολούθησαν, στην οικία και σε αποθήκη του 39χρονου, παρουσία δικαστικού λειτουργού, οι αστυνομικοί του Τμήματος Δίωξης Ναρκωτικών Πύργου, βρήκαν και κατέσχεσαν :

(30) φυτά κάνναβης, το ύψος των οποίων έφτανε μέχρι τα 1,70 μέτρα και

(95) γραμμάρια της ίδιας ναρκωτικής ουσίας και

(220) γραμμάρια φύλλων κάνναβης

Πιο συγκεκριμένα, ο 39χρονος δράστης καλλιεργούσε τα  (16) φυτά κάνναβης, μέσα σε αποθήκη με το σύστημα της υδροπονικής καλλιέργειας, που αποτελούταν από δυο ηλεκτρικούς λαμπτήρες, προσαρμοσμένους σε ανακλαστήρες και ένα μετρητή θερμοκρασίας – υγρασίας και τα (14) φυτά έξω από την αποθήκη σε γλάστρες και στο έδαφος.

Οι συλληφθέντες οδηγήθηκαν στον Εισαγγελέα Πρωτοδικών Ηλείας.  

Γραφείο Τύπου Αστ. Δ/νσης Περ. Δυτ. Ελλάδας

Του Δημήτρη Στεργίου

Και εκπλήσσεται κανείς που η Νέα Δημοκρατία δεν έχει κάνει το μείζον θέμα αυτό προεκλογικό «φλάμπουρο» με συγκεκριμένα στοιχεία, καθώς είναι σίγουρο ότι μετεκλογικά ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως και το ΠΑΣΟΚ μετά το 1989, επί κυβερνήσεως Μητσοστάκη (1991-1993), θα διαλαλεί και θα οδύρεται ότι για την αύξηση του χρέους θα φταίει ο … Κυριάκος και όχι τα … «βερεσέδια» του!!!

Η πιθανότητα να επαναληφθεί μετά τις 8 Ιουλίου 2019 η ιστορία του 1991, του 1992 και του1993, ως τραγωδία, είναι μεγάλη, με τη διαφορά ότι ο Μαρξ, στον οποίο ανήκει αυτή η διαπίστωση , δεν είχε προβλέψει πως «πρωταγωνιστές» της θα ήταν «σύντροφοί» του («σοσιαλιστές», «μαρξιστές») και θύμα … συγγενικά πρόσωπα του ίδιου κόμματος! Πρόκειται για τα περιβόητα «βερεσέδια», όπως είχε χαρακτηρίσει ο αείμνηστος Κωνσταντίνος Μητσοτάκης το 1989 τα «κρυφά χρέη» του ΠΑΣΟΚ, τα οποία, μετά τις 8 Ιουλίου 2009, κατά πάσα πιθανότητα θα παραλάβει ο γιός του, ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ως πρωθυπουργός, για να τα αγάγει εκεί όπου είναι θέση τους, δηλαδή στο εφιαλτικό δημόσιο χρέος. Διότι, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ (επί τριάμισι περίπου χρόνια) και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – Διάφοροι (στη συνέχεια) στην προσπάθειά της να ωραιοποιήσει μερικά βασικά οικονομικά μεγέθη και ιδιαίτερα το, κατ΄επίφασιν, «πρωτογενές πλεόνασμα» - τέρας που έχει συμφωνηθεί με τους δανειστές έχει σχεδόν κηρύξει «στάση πληρωμών», πλην εκείνων ή μέρους του που δίνει με τις δόσεις του το ΕΣΜ για την εξόφληση χρέους της γενικής κυβέρνησης προς ιδιώτες. Από την άλλη μεριά, περιμένουν εκατοντάδες χιλιάδες απόμαχοι εργαζόμενοι να ολοκληρωθεί η διαδικασία συνταξιοδότησής τους, ενώ το εγγυημένο ανεξόφλητο χρέος παραμένει σταθερά πάνω από 10 δις. ευρώ που αντιστοιχεί στο 5,6% του ΑΕΠ. Όλα αυτά θυμίζουν τακτική ΠΑΣΟΚ επί κυβερνήσεων Ανδρέα Παπανδρέου (1981-1989) και τη «δημιουργική Λογιστική» Σημίτη (1996-2003).

Αλλά, επειδή ουδέν κρυφόν υπό τον ήλιον της Eurostat, όλα αυτά τα εκκρεμή (ανεξόφλητα, ληξιπρόθεσμα κλπ) και δαπάνες – σπατάλες (αναλήψεις χρεών δημόσιων επιχειρήσεων και οργανισμών κλπ) που ενώ δεν επηρεάζουν το έλλειμμα (πρωτογενές αποτέλεσμα!), επιβαρύνουν όμως το χρέος, είναι σίγουρο ότι θα αχθούν σε αύξηση του ήδη σε ιλιγγιώδη επίπεδα –ρεκόρ δημόσιου χρέους. Και εκπλήσσεται κανείς που η Νέα Δημοκρατία δεν έχει κάνει το μείζον θέμα αυτό προεκλογικό «φλάμπουρο», καθώς είναι σίγουρο ότι μετεκλογικά ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως και το ΠΑΣΟΚ μετά το 1989 και ιδιαίτερα επί κυβερνήσεως Μητοστάκη στη συνέχεια (1991-1993), όταν τα «βερεσέδιά» του αύξησαν τρομακτικά το χρέος, θα διαλαλεί και θα οδύρεται ότι για την επερχόμενη αύξηση του χρέους θα φταίει ο … Κυριάκος!!!

Καθώς, λοιπόν, η χώρα βρίσκεται σε προεκλογική περίοδο και έχει αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση και του σημερινού ολέθριου, με τις γνωστές κομματικές, κύκλου, έκρινα ότι θα έπρεπε να παραθέσω ένα μικρό χρονικό της δυναμικής του ελληνικού δημόσιου χρέους , τον οποίο προικοδοτούσαν συνεχώς , κυρίως, τα υψηλά ετήσια δημόσια ελλείμματα, οι αναλήψεις χρεών δημόσιων επιχειρήσεων και οργανισμών και τα απίστευτα «βερεσέδια» που δημιουργούσαν όλες οι κυβερνήσεις για να συνεχίζεται η σπατάλη στη διαχείριση του δημόσιου τομέα και που «ξεχνούσαν», όπως καταδεικνύεται από τις εκάστοτε παρεμβάσεις της Eurostat (π.χ. του 2004 και το 2009), να τα εντάξουν στο δημόσιο χρέος της γενικής κυβέρνησης.

Αυτά τα «κρυφά» χρέη, τα οποία είχαν γίνει χιονοστιβάδα κυρίως μετά το 1981, τα εντόπισε για πρώτη φορά το 1989 ο τότε πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, τα οποία μάλιστα χαρακτήρισε ως «βερεσέδια». Σε δήλωσή του στις 21 Φεβρουαρίου του 1989 («Καθημερινή») τόνισε: «Τα βερεσέδια του ΠΑΣΟΚ δεν θα πληρώσει η Νέα Δημοκρατία, διότι δεν μπορεί». Μάλιστα τότε είχε εκτιμήσει ότι τα «βερεσέδια» αυτά ανέρχονταν σε 3 τρισεκατομμύρια δραχμές ή 8,8 δις. ευρώ. Πράγματι, όπως προκύπτει από τα επίσημα στοιχεία, τα οποία περιλαμβάνονται σε όλα τα βιβλία μου, το ανεξόφλητο ποσό χρεών κυρίων δημόσιων επιχειρήσεων και οργανισμών το 1989, μαζί με τις εγγυήσεις και τις καταπτώσεις εγγυήσεων δανείων ξεπερνούσε το ποσό 10,5 δις. ευρώ (αναγωγή των ποσών από δραχμές σε ευρώ) ή περίπου 26% του αντίστοιχου τότε ΑΕΠ!

Από την πρώτη στιγμή της θητείας του ως πρωθυπουργού, κύριο μέλημα του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη ήταν να συγκεντρώσει όλα αυτά τα «βερεσέδια του ΠΑΣΟΚ», όπως τα χαρακτήριζε, και μερικά των κυβερνήσεων Τζαννετάκη και Ζολώτα, και να τα προσθέσει στο δημόσιο χρέος, όπου ήταν η θέση τους, σύμφωνα και με την Eurostat, η οποία, ας σημειωθεί, είχε «πονηρευτεί» για την τακτική αυτή να μην άγονται τα χρέη αυτά στο δημόσιο χρέος.

Τότε, λοιπόν, με την έκδοση «Δανείων Οικονομικής Εξυγίανσης» μόνο το 1990, 1991 και 1992 ανελήφθησαν «βερεσέδια» ποσού 2, 1 τρις. δραχμών, τα οποία με την κεφαλαιοποίηση τόκων και την προσθήκη κι άλλων «κρυφών» ξεπέρασαν τα 3 τρισεκατομμύρια δραχμές! Η πρώτη αποτύπωση της ανάληψης «κρυφών» χρεών από το κράτος και την προσθήκη τους στο δημόσιο χρέος έγινε στον κρατικό προϋπολογισμό του 1992 από τον τότε υπουργό Οικονομικών Γιάννη Παλαιοκρασσά για τα έτη 1990, 1991 και 1992. (βλέπε πίνακα 1).

Από την ανάληψη κυρίως αυτών των «κρυφών» χρεών το δημόσιο χρέος αυξήθηκε το 1991 κατά 2,6 εκατοστιαίες μονάδες, το 1992 κατά 5,7 εκατοστιαίες μονάδες και το 1993 κατά 22,6 εκατ. μονάδες και σωρευτικά το 1991, το 1992 και το 1993 κατά 30,9 εκατοστιαίες μονάδες, αφού από 80,7% του ΑΕΠ το 1990 διαμορφώθηκε στο 111,6 του 1993, όταν και ανετράπη η κυβέρνηση Μητσοτάκη.

Σημειώνεται ότι τότε η θεαματική αυτή αύξηση του δημόσιου χρέους αποδόθηκε από το ΠΑΣΟΚ στην … κυβέρνηση Μητσοτάκη, η οποία μόλις είχε αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας!

Επισημάνσεις Κων. Μητσοτάκη το 2002

Στο θέμα των «κρυφών» χρεών, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης έκανε ιδιαίτερη αναφορά στην ομιλία του κατά την παρουσίαση το 2002 στη Στοά του Βιβλίου του βιβλίου μου υπό τον τίτλο «Η Μεγάλη Φούσκα της Οικονομίας, 1981 – 2001», το οποίο κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Παπαζήση. Το βιβλίο παρουσίασαν, κατά σειράν, ο τότε βουλευτής του ΠΑΣΟΚ και πρώην υπουργός Γεράσιμος Αρσένης, ο τότε πρόεδρος του Συνασπισμού Νίκος Κωνσταντόπουλος και ο πρώην πρωθυπουργός και επίτιμος πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Μητσοτάκης με συντονιστή τον δημοσιογράφο – βουλευτή τότε της Νέας Δημοκρατίας Πάνο Παναγιωτόπουλο.

Συγκεκριμένα, τότε ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης είπε για το θέμα αυτό τα εξής:

«Παρουσιαζόμαστε έτοιμοι να λύσουμε όλα τα προβλήματα; Να λύσουμε την κοινωνική ασφάλιση, να λύσουμε το φορολογικό, να λύσουμε το ενιαίο μισθολόγιο; Και να τα λύσουμε πώς και πότε; Την ώρα που η ελληνική οικονομία καταρρέει, την ώρα που έχουμε τρομακτικό πρόβλημα; Δεν ισοσκελίζεται ο προϋπολογισμός μας. Ο προϋπολογισμός μας είναι ψεύτικος. Αυτά ανασύρει από τα αρχεία του ο φίλος μας ο Στεργίου. Θα μπορούσα να σας αναφέρω μια ατέλειωτη σειρά προβλημάτων, τα οποία μένουν άλυτα, χρεών τα οποία σωρεύονται. Το κρυφό χρέος, το κρυφό έλλειμμα, για το οποίο χρόνια μιλούσα, τώρα μόνο γίνεται κατανοητό το πρόβλημα στην Ελλάδα ότι περνούμε ελλείμματα χωρίς να τα περνούμε από τον προϋπολογισμό.

Έκανα μια έρευνα και είδα ότι περίπου το μισό του δημοσίου χρέους δεν έχει περάσει από τον προϋπολογισμό. Γίνεται κρυφός ή καμιά φορά φανερός δανεισμός, πολλές φορές καταπίπτουν εγγυήσεις. Έρχεται μία κυβέρνηση λογική και τα μαζεύει. Αυτό κάναμε ως Νέα Δημοκρατία. Μάζεψα τα ασυμμάζευτα, και τότε λέγανε ότι «πέταξε ο Μητσοτάκης το δημόσιο χρέος τα ύψη»! Επειδή το μάζεψα και το παρουσίασα. Και τώρα τα κρυφά αυτά χρέη θα μαζέψει ξανά η Νέα Δημοκρατία, και κάποιος θα βγει και θα πει ότι η Νέα Δημοκρατία ανέβασε το δημόσιο χρέος. Η Νέα Δημοκρατία απλούστατα θα κάνει και τώρα αυτό που έκανε και τότε. Θα πει ποιο είναι το πραγματικό χρέος και θα κοιτάξει να αναμαζέψει την οικονομία, διότι έτσι όπως πάμε πηγαίνουμε κατά κρημνόν χωρίς καμιά αμφιβολία….»

Σημειώνεται ότι τα «βερεσέδια» αυτά, τα «κρυφά» αυτά χρέη προέρχονται κυρίως από δάνεια που καλύφθηκαν κατά 100% ή με μικρότερα ποσοστά με την εγγύηση του Δημοσίου για:

Την πραγματοποίηση επενδύσεων από τις κρατικές ή ιδιωτικές επιχειρήσεις (ΔΕΗ, ΟΤΕ, Ολυμπιακή Αεροπορία, ΕΑΒ, βιοτεχνικές και ξενοδοχειακές επιχειρήσεις κλπ).             

Την αντιμετώπιση ταμειακών αναγκών κυρίως των δημόσιων επιχειρήσεων και οργανισμών.

Την εξόφληση ληξιπρόθεσμων υποχρεώσεων από προηγούμενα δάνεια προς δημόσιες επιχειρήσεις και οργανισμούς.

Την αποκατάσταση ζημιών στην περιουσία των αγροτών και των κατοίκων αστικών περιοχών από διάφορες θεομηνίες (σεισμοί, πλημμύρες κλπ) καθώς και για την αντιμετώπιση των προβλημάτων που δημιουργήθηκαν λόγω καταστροφής της παραγωγής αγροτών από δυσμενείς καιρικές συνθήκες.

 Τη ρύθμιση οφειλών από προηγούμενα δάνεια επιχειρήσεων που επλήγησαν από θεομηνίες ή άλλα έκτακτα γεγονότα και άλλες σοβαρές οικονομικές διαταραχές.   

Υπενθυμίζεται ότι, σύμφωνα με τα άρθρα 104 και 104Β της Συνθήκης του Μάαστριχτ και τον Κανονισμό του Συμβουλίου 3603/1993, που αφορά στην υλοποίηση των παραπάνω άρθρων, απαγορεύθηκε από την 1^η Ιανουαρίου του 1994 η νομισματική χρηματοδότηση των δημοσιονομικών ελλειμμάτων. Έτσι, καταργήθηκε από την 1^η Ιανουαρίου του 1994 η παροχή προκαταβολών ή οποιωνδήποτε άλλων πιστωτικών διευκολύνσεων από την Τράπεζα της Ελλάδος προς το Δημόσιο, ρυθμίσθηκαν τα υπόλοιπα της 31^ης Δεκεμβρίου του 1993, των Λογαριασμών του Δημοσίου στην Τράπεζα της Ελλάδος και μετατράπηκαν σε μακροπρόθεσμα δάνεια συνολικού ύψους 3.019 δις. δραχμών ή 8,9 δις. ευρώ, όπως προκύπτει και από τον παρατιθέμενο πίνακα 1. Διευκρινίζεται ότι μέρος του Λογαριασμού αυτού, ο οποίος, όπως προκύπτει από τον ίδιο πίνακα, βαίνει συνεχώς αυξανόμενος έως το 2000, αφορούσε τον τρεχούμενο Λογαριασμό του Δημοσίου στην Τράπεζα της Ελλάδος, το σωρευτικό χρεωστικό υπόλοιπο του οποίου την 31^η Ιανουαρίου του 1993 ανερχόταν σε 826, 5 δις. δραχμές ή 2,4 δις. ευρώ. Μέσω του Λογαριασμού αυτού η Τράπεζα της Ελλάδος έδιδε προκαταβολές προς το ελληνικό Δημόσιο. Ταυτόχρονα, ρυθμίσθηκε και το χρεωστικό υπόλοιπο του Λογαριασμού Πετρελαιοειδών ύψους 150 δις. δραχμών ή 440,2 εκατ. ευρώ. Και οι δύο αυτές υποχρεώσεις μετατράπηκαν σε δάνειο από την Τράπεζα της Ελλάδος προς το Δημόσιο ύψους 976,5 δις. ευρώ ή 2,9 δις. ευρώ. Το δάνειο αυτό έχει τριακονταετή διάρκεια, επιτόκιο 3,5%, το οποίο μπορεί να αναπροσαρμόζεται ανά τριετία ανάλογα με τις επικρατούσες συνθήκες, και πενταετή περίοδο χάριτος για την καταβολή χρεολυσίων.

Περιττό να σημειωθεί ότι όλες αυτές οι ρυθμίσεις, τις οποίες … «πρόλαβε» η κυβέρνηση Μητσοτάκη, συνεπάγονταν σημαντική αύξηση του χρέους.

Απογοητευτικές διαπιστώσεις

Από την εξέταση των στοιχείων των παρατιθέμενων πινάκων προκύπτουν οι ακόλουθες διαπιστώσεις , οι οποίες, συνεχίζονται και επί περιόδου … Μνημονίων:

1. Ο «Χορός» της χορήγησης εγγυήσεων για δάνεια προς δημόσιες επιχειρήσεις και οργανισμούς, οι οποίες πάντοτε σχεδόν κατέπιπταν και τις οποίες πάντοτε πλήρωνε το Δημόσιο ως «πρωτοφειλέτης», άρχισε κυρίως από το 1988 και κορυφώθηκε το 1989, το μοιραίο αυτό εκλογικό έτος, κατά το οποίο ακούσθηκε η γνωστή αιχή «Τσοβόλα δώστ΄ όλα»! Τότε, το 1989, οι εγγυήσεις αυτές αντιστοιχούσαν στο 6% του ΑΕΠ, ενώ το δημόσιο χρέος ήταν 69,9% του ΑΕΠ.
2. Με τις διάφορες καταπτώσεις των εγγυήσεων και τις αναλήψεις χρεών, το ανεξόφλητο υπόλοιπο χρεών κυρίως δημόσιων επιχειρήσεων και οργανισμών άρχισε πάλι κυρίως το 1988 και κορυφώθηκε το 2009 και ο 2010, όταν έφθασε σε 25,6 δις. ευρώ και 22,4 δις. ευρώ αντίστοιχα ή σε 11% περίπου του ΑΕΠ. Σημειώνεται ότι το ανεξόφλητο ποσό ως ποσοστό του ΑΕΠ διαμορφώθηκε σε επίπεδα ρεκόρ το μοιραίο έτος 1989 (στο 25,9% του ΑΕΠ, όταν το δημόσιο χρέος βρισκόταν στο 69,9% του ΑΕΠ!).
3. Σχετικά με τη συμφορά των ανεξόφλητων χρεών, επισημαίνεται ότι τη σκυτάλη των «κρυφών» χρεών, που ανελήφθησαν το 1991, το 1992 και το 1993, με την έκδοση δανείων «Οικονομικής Εξυγίανσης» πήραν όλοι οι ζημιογόνοι και προβληματικοί δημόσιοι φορείς, όπως τα ασφαλιστικά ταμεία, η αμυντική βιομηχανία, οι συγκοινωνιακοί φορείς, οι συνεταιριστικές οργανώσεις και ο Οργανισμός «Ανασυγκρότησης» Επιχειρήσεων. Το ποσό αυτό βαίνει εφιαλτικά αυξανόμενο , ενώ, μαζί με εκείνα τα ποσά που αφορούν σε συμμετοχή του Δημοσίου αυξήσεις κεφαλαίων και ειδικά δάνεια (νοσοκομεία, ρυθμίσεις χρεών συνεταιριστικών οργανώσεων και, στη συνέχεια, εισφορά του κράτους στα ασφαλιστικά ταμεία), κορυφώθηκε στη συνέχεια λαο προικοδοτούσε το χρέος με δεκάδες ποσοστιαίες μονάδες. Δηλαδή, χωρίς τα «βερεσέδια αυτά, το χρέος, όπως ήδη έχω επισημάνει σε άλλο άρθρο μου, θα ήταν σήμερα κάτω από το 80% του ΑΕΠ!
4. Το 2010, δεύτερος έτος δεινής κρίσης και πρώτο έτος λεηλασίας των ελληνικών νοικοκυριών, τα έσοδα του κρατικού προϋπολογισμού ανήλθαν σε 53,9 δις. ευρώ, αλλά οι δαπάνες σε 76,7 δις. ευρώ. Το ίδιο και το 2011. Τα έσοδα ανήλθαν σε 51,9 δις. ευρώ, αλλά τα έξοδα σε 67,6 δις. ευρώ. Τα επίσημα στοιχεία είναι αμείλικτα και καταδεικνύουν πώς δημιουργούνται και ενισχύονται οι κρατικές δαπάνες ακόμα και σε περίοδο εφιαλτικής οικονομικής κρίσης και εισοδηματικής και φορολογικής σκληρότητας, εξαιτίας του πανάκριβου «θερμοκηπίου» του δημόσιου τομέα. Ακόμα και την ασφάλιση των υπαλλήλων του ΟΤΕ επιχορηγούν οι Έλληνες φορολογούμενοι!

Πίνακας 1: Η πρώτη ανάληψη «κρυφών» χρεών και προσθήκη στο δημόσιο χρέος με «Δάνεια Οικονομικής Εξυγίανσης» από την κυβέρνηση Μητσοτάκη (1991-1993)

(σε εκατ. ευρώ)