Ημερομηνία πρώτης δημοσίευσης: 07/11/2019

Γράφει ο Rodi de Fuca

Η ΣΤΗΛΗ ΤΟΥ ΑΛΑΤΟΣ
Μεσολογγίτικα και επιτόπια

Oρισμένοι ακριβολόγοι -οι ίδιοι που ευλογούν την Wikipedia και τον κίβδηλο ινδοευρωπαισμό- επιμένουν στη λέξη Έλλην πάντα όταν βρίσκεται σε διένεξη με την κατ’ αυτούς υποτιμητική λέξη Γραικός!

Κι όμως, εκτός του ότι σημαίνουν το ίδιο είναι το ίδιο αρχαϊκές, το ίδιο αυθεντικές, το ίδιο ελληνικές. Αν και φωνητικά μπορεί να ακούγεται καλύτερα η λέξη Έλλην ή η λατινική του μεταφορά, Heleno, η λέξη Γραικός και τα παράγωγα της αφομοιώθηκαν νωρίτερα στα λατινογενή και εξέφρασαν την ιδιότητα του Έλληνα ως Graecus και ανάλογα Greek, Grec, griechisch, Greco, Griego στις άλλες ευρωπαϊκές γλώσσες. 

Βέβαια, στον τίτλο μιλούμε για δαιμονοποίηση της λέξης χάρη κυρίως στην επέμβαση των αγγλοσαξόνων οι οποίοι επακριβώς υποστηρίζουν πως: Η λέξη τους, Greek, προέρχεται από την λέξη της Old English, Greca, και αυτή από την λατινική Graecus "αμφίβολης προέλευσης, πιθανώς από την ιλλυρική Graii", και άλλα διάφορα.

Ο Πατριάρχης των Ελλήνων Δευκαλίωνας και η γυναίκα του Πύρρα απέκτησαν σίγουρα πολλά παιδιά (κι αν εμπιστευτούμε τον μύθο τόσες μυριάδες όσες πέτρες έχει η γη!), όμως ιστορικά οι πιο ένδοξοι υπήρξαν η Πρωτογένεια, η Πανδώρα, ο Έλλην και ο Αμφικτίονας. Από τον Έλληνα προέρχονται οι μεγαλύτεροι γενάρχες των Ιώνων, Αιολών, Αχαιών, Δωριέων κ.λπ., όμως οι γιοι της Πανδώρας και του Θεσσαλού ήταν οι γενάρχες πολλών λαών της μετέπειτα Ιταλίας και των μεσογειακών αρχιπελάγων. Ένας εξ αυτών ήταν ο Graecus, ο οποίος αποίκησε τη νότια Ιταλία γύρω στον 16ο αιώνα της αρχαίας εποχής και μαζί με τον αδελφό του Λατίνο που αποίκησε το Latio και τον Τηλέγoνο που αποίκησε το αρχιπέλαγο της Μάλτας διέδωσαν τον «ελληνισμό» στο μεγαλύτερο μέρος της Μεσογείου.

Από τα λατινικά η λέξη και τα παράγωγά της επέστρεψαν στην Ελλάδα παίρνοντας τη μορφή «Γραικός» και υποβαθμίζοντας την αυθεντικότητά της τόσο που στην Οθωμανική κατοχή κατέληξε να σημαίνει Έλληνας στο ύψος του υποζυγίου!... Αν και τότε την κεφαλή κατείχε άλλη μια υποτιμητική λέξη που χαρακτήριζε τους κατοίκους της ταλαίπωρης ψωροκώσταινας. Ραγιάς! Ραγιάδες! Ραγιαδισμός κατά Θεοδωράκη, τον Υπερούσιoν, που δεν έχει ταίρι στην παγκόσμια μουσική αλλά έχει πλανηθεί λανθασμένα κατά καιρούς πιστεύω στην πολιτική σαν τον ιπτάμενο Ολλανδό.

Λένε πως η δαιμονοποίηση ή ο αναθεματισμός είναι η ρητορική ιδεολογική τεχνική της παραπληροφόρησης. Εκεί η αμφιβολία έχει πάντα πρωταγωνιστικό ρόλο. Γι’ αυτό έχω τις δικές μου αμφιβολίες σχετικά με την προέλευση και την αρχαιότητα της λέξης Ραγιάς καθώς και για την υποτιθέμενη υποτιμητική της σημασία. Αφήνοντας κατά μέρος τον μαέστρο Μίκη και τα πολιτικά τραμπαλίσματά του, η λέξη Ραγιάς και τα παράγωγά της μπορεί να προέρχονται από την οθωμανική λέξη ρεάγια που κι αυτή προέρχεται από την αραβική ραʿαγια που σημαίνει αγέλη (σύνολο υποτακτικών) αλλά βασιζόμενοι στην ιστορική προέλευση του λόγου υποθέτουμε πως κι αυτή η αραβική λέξη προερχόταν σίγουρα από την ινδική ρίζα rājā με προέλευση από την αρχαϊκή σανσκριτική γλώσσα που είναι γνωστή από τον 5ο αιώνα της α.ε και σημαίνει βασιλιάς/μονάρχης. Παράγωγες λέξεις ήταν Μαχαραγιάς ή Μαχαρανή. Το πρώτο παράγωγο Μαχα (Mahā) σημαίνει μέγας κι ως εκ τούτου māharāja, Μέγας βασιλεύς. Στη γαλλική γλώσσα rajáh ή radjáh σημαίνουν επίσης το ίδιο. Στην τουρκοκρατία η σημασία του αφεντικού έφτασε να πάρει τη θέση του υποτακτικού. Βέβαια κι αυτό είναι μόνο μια απλή υπόθεση. 

Συνοψίζοντας: Είναι πιθανόν η υποτιμητική λέξη Ραγιάς που υποδεικνύει τον υποτελή/υπόδουλο Έλληνα και στον πληθυντικό του έφτασε να σημαίνει την αγέλη ή το κοπάδι του αφέντη να προέρχεται από το σανσκριτικό raja/ραγιάς που σημαίνει βασιλιάς; Αν και δεν έχει για μένα μεγαλύτερη αξία το παράγωγό του, ραγιαδισμός, που τόσο υποτιμητικά χρησιμοποιεί ο ένδοξος μουσουργός μας, δεν σημαίνει υποταγή παρά βασιλοφροσύνη που στο βάθος δεν παύει να 'ναι ομοίως ταπεινωτικό!

Διάφορες άλλες λέξεις έχουν ξεπέσει ώστε να προκαλούν τουλάχιστον αμφιβολία αλλά με λίγη εκτίμηση μπορούμε να τους ξανά αποδώσουμε την πραγματική τους σημασία…

- Εγωισμός, από την αντωνυμία εγώ που σημαίνει αγαπώ/σέβομαι τον εαυτό μου.

- Ωδιπόρος κι όχι οδοιπόρος από το ρήμα ωδίνω που σημαίνει τίκτω.

- Εξουσία που αν και το ουσιαστικό ουσία παράγεται από το ρήμα "ειμί" η λέξη προέρχεται από τη δοτική του απρόσωπου του ιδίου ρήματος, εξέστι (εξ-εστί), και σημαίνει προϋπάρχει δίχως να έχει καμία σχέση με τα ισχύς, επικράτεια κ.λπ.

- Εκκλησία από το ρήμα εκ-καλώ, και σημαίνει πρόσκληση …και τέλος η ίδια η λέξη…

- Δαιμονοποίηση από το ρήμα "δαίω" που σημαίνει μοιράζω καλοτυχία κι όχι αφορίζω ή υποτιμώ κάποιον ή κάτι!

ΥΓ.: Οι λέξεις Ρωμιός ή ρωμιοσύνη είναι εξίσου παρεξηγημένες αλλά σχετικά θα μιλήσουμε κάποια άλλη στιγμή.

Μπορείτε να προμηθευτείτε την εφημερίδα στα περίπτερα του νομού

Με δεδομένο ότι θεωρείται εξαιρετικά δύσκολο το 1/3 του πραγματικού εισοδήματος να μαζευτεί σε ηλεκτρονικές αποδείξεις, από την κυβέρνηση εξετάζονται πολλά σενάρια. Το οικονομικό επιτελείο σημειώνει ότι δεν γίνεται να κάνει πίσω στο μέτρο αφού στόχοι είναι πρώτον να αυξηθούν τα φορολογικά έσοδα και δεύτερον να «χτυπηθεί» η φοροδιαφυγή.

Στη σύσκεψη που πραγματοποιήθηκε την Τετάρτη στο Μαξίμου, σύμφωνα με το ρεπορτάζ του Star, όπως αυτό μεταφέρθηκε στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων «έπεσε μια πρωτοποριακή πρόταση στο τραπέζι».

Σύμφωνα με όσα αναφέρθηκαν, η φορολοταρία που σήμερα δίνει 1.000 ευρώ σε 1.000 τυχερούς κάθε μήνα από την ΑΑΔΕ, «μάλλον μας αποχαιρετά». Αυτό που φαίνεται πως θα την αντικαταστήσει, είναι κλήρωση για σπίτια κάθε μήνα. Πρόκειται για διαμερίσματα και πολυτελείς βίλες, που το Κράτος παίρνει από τις κατασχέσεις. «Πόσα θα είναι, δεν το γνωρίζουμε, ωστόσο όλοι έδειξαν θετικοί», σημειώθηκε σχετικά.

Η φορολοταρία γινόταν με βάση τις συναλλαγές με πιστωτική κάρτα των πολιτών κάθε μήνα, όπου ανάλογα με τον αριθμό των συναλλαγών έβγαινε και ο αριθμός των λαχνών για κάθε φορολογούμενο.

Πηγή: aftodioikisi.gr

«Φρένο» στις καταλήψεις αλλά και στις βιαιοπραγίες εντός πανεπιστημιακών χώρων αναζητεί να βάλει το υπουργείο Παιδείας.

Σ' αυτή την «αναζήτηση», σύμφωνα με την εφημερίδα «Τα Νέα», η κυβέρνηση έχει επανέλθει στη συζήτηση περί κάρτας εισόδου στα ΑΕΙ, κάτι που άλλωστε δηλώνουν ανοικτά τα στελέχη της.

Ωστόσο θέτει ως προϋπόθεση το να λάβουν σχετική πρωτοβουλία για το θέμα οι διοικήσεις των ανώτατων Ιδρυμάτων.

Η σύνταξη πάντως του νομοσχεδίου για την ανώτατη εκπαίδευση δεν έχει ολοκληρωθεί και, σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες, θα παρουσιαστεί μέχρι τέλος του χρόνου.

Το σενάριο της «κάρτας εισόδου»

Δεν είναι η πρώτη φορά που στο υπουργείο συζητούν για την «κάρτα εισόδου» στα ΑΕΙ, καθώς αποτελεί μια πρόταση που επανέρχεται σε τακτά χρονικά διαστήματα.

Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, είναι μια λύση που θα μπορούσε ενδεχομένως να εφαρμοστεί σε μικρά πανεπιστήμια, καθώς είναι πιο δύσκολα εφαρμόσιμη για τα Ιδρύματα που έχουν μεγάλα κάμπους. Και βεβαίως συνδυάζεται με επαρκή φωτισμό τις βραδινές ώρες των πανεπιστημιακών χώρων και «άνοιγμα» τους σε περιόδους Σαββατοκύριακων ή αργιών στην τοπική κοινωνία με τη μορφή εκδηλώσεων ή επιστημονικών συναντήσεων.

«Με τη σωστή φύλαξη των εισόδων των πανεπιστημιακών χώρων μπορούμε να περιφρουρήσουμε την είσοδο παραβατικών στοιχείων» λέει σχετικά ο πρύτανης του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης Ν. Παπαϊωάννου.

«Η κάρτα εισόδου είναι αλήθεια ότι προϋποθέτει την πλήρη φύλαξη του πανεπιστημιακού, κάμπους γύρω γύρω, κάτι που δεν είναι τόσο στην κουλτούρα μας ως χώρας και χρειάζεται διαδικασίες που το πανεπιστήμιο σήμερα δεν είναι έτοιμο να εφαρμόσει» αναφέρει.

Και καταλήγει λέγοντας ότι «το σύστημα μπορεί σήμερα πιστεύω να αυτορυθμιστεί, με διαδικασίες συναίνεσης και συνεργασίας όλων των μερών του».

Πηγή: protothema.gr

Σε φορτηγό-ψυγείο που κινούνταν κατά μήκος της Εγνατίας Οδού εντοπίστηκαν το πρωί  41 παράτυποι μετανάστες.

Ο οδηγός της νταλίκας υποχρεώθηκε να σταματήσει σε μπλόκο της αστυνομίας μεταξύ Ξάνθης και Κομοτηνής στο ρεύμα προς Θεσσαλονίκη και έπειτα από έλεγχο που έγινε στο φορτηγό-ψυγείο βρέθηκαν στο εσωτερικό του οι μετανάστες.

Σύμφωνα με τα πρώτα στοιχεία πρόκειται για Αφγανούς, ωστόσο, βρίσκεται σε εξέλιξη η διαδικασία ταυτοποίησής τους από την αστυνομία.

Όπως έγινε γνωστό το ψυγείο ήταν εκτός λειτουργίας.

Ο Γεωργιανός οδηγός της νταλίκας έχει συλληφθεί με την κατηγορία της διακίνησης μεταναστών.

Πηγή: kathimerini.gr

Του Ναπολέοντος Λιναρδάτου

Aν θέλετε να κατανοήσετε το επίπεδο «ενημέρωσης» που παρέχει η συντριπτική πλειονότητα των ΜΜΕ στην Ελλάδα, δεν έχετε παρά να διαβάσετε την περιβόητη επιστολή της πρώην πλέον προέδρου της ΟΝΝΕΔ στην Πεντέλη, κα Φαίη Νικητοπούλου. Να διαβάσετε την μονοσέλιδη επιστολή, και μετά να διαβάσετε το πως τα ΜΜΕ σας πλάσαραν την επιστολή.

Όταν η κα Νικητοπούλου έθεσε το θέμα της μη μεταφοράς του προβλήματος της λαθρομετανάστευσης σε όλη την Ελλάδα, ήταν αυτό ένα ρατσιστικό επιχείρημα; Όταν έθεσε το θέμα του τοπικού νοσοκομείου; Το θέμα της εγκληματικότητας; Τις ψεύτικες ηλικίες που δηλώνουν οι λαθρομετανάστες; Τους κινδύνους για την δημόσια υγεία; Τις επιπτώσεις στα σχολεία, στη μάθηση και τις «πολυπολιτισμικές» αλληλοεπιδράσεις;

Δεν υπάρχει ίχνος ρατσισμού στην επιστολή της κας Νικητοπούλου. Το πρόβλημα με την επιστολή της κας Νικητοπούλου είναι ότι θέτει απλά, νηφάλια και τεκμηριωμένα βασικά ερωτήματα και θέματα για την πολιτική ανοιχτών συνόρων που έχει αποφασίσει να εφαρμόσει η κυβέρνηση. Δηλαδή η κα Νικητοπούλου ασχολήθηκε με θέματα που θα έπρεπε να είχαν απασχολήσει τους αρμόδιους υπουργούς. Βέβαια, οι αρμόδιοι υπουργοί που γαλουχήθηκαν στα χρόνια της μεταπολίτευσης έχοντας ως ιδεώδη τους «αγώνες» και τις ιδεοληψίες της αριστεράς, είναι κάπως δύσκολο να παραδεχτούν τις καταστροφικές συνέπειες της πολιτικής των ανοιχτών συνόρων.

 Στην Αυγή διαβάσαμε γιατί «Ο ρατσισμός της ΟΝΝΕΔ Πεντέλης αποκάλυψε την ψυχή της Ν.Δ.» Στην Εφημερίδα των Συντακτών για «Ρατσιστικός οχετός κατά μεταναστών και προσφύγων.» Στην iefimerida για το ότι «Παραιτήθηκε η πρόεδρος της ΟΝΝΕΔ Πεντέλης μετά τον σάλο με τη ρατσιστική επιστολή.» Στα ΝΕΑ για «Ρατσιστικό παραλήρημα κατά προσφύγων.» Η ομοιομορφία στην ενημέρωση είναι πράγματι αξιοσημείωτη.

Θα πρέπει να το έχετε παρατηρήσει, ότι στο ζήτημα των ανοιχτών συνόρων όλα τα ΜΜΕ έχουν την ίδια ακριβώς στάση. Δηλαδή ανοιχτά και ξεκάθαρα υπέρ. Επίσης θα έχετε παρατηρήσει το πόσο συχνά καταδικάζουν κάποιον ως ρατσιστή και ξενοφοβικό, χωρίς σχεδόν ποτέ να σου που τι είναι αυτό που είπε ή έκανε. Και δεν σου λένε τι είπε ή έκανε, γιατί στην συντριπτική πλειονότητα των περιπτώσεων, αν άκουγες τι είπε ο «κατηγορούμενος» θα καταλάβαινες ότι απλά άσκησε μια λογική κριτική στην πολιτική των ανοιχτών συνόρων. Η κατηγορία του ρατσισμού χρησιμοποιείται ως ένα μέσο λογοκρισίας. Ως ένα εργαλείο φόβου με σκοπό να επιβάλει την σιωπή σου. Μην μιλήσεις για αυτά που βλέπεις, μην εκφράσεις τις απόψεις σου, γιατί απλούστατα θα σε μετατρέψουμε σε έναν παρία της κοινωνίας.

Ο σπουδαίος σοβιετολόγος Leonard Schapiro είχε πει ότι «το πραγματικό αντικείμενο της προπαγάνδας δεν είναι ούτε να πείσει ούτε να προσηλυτίσει, αλλά να παραγάγει έναν ομοιόμορφο τρόπο δημόσιου λόγου, έτσι ώστε και το παραμικρό ίχνος ανορθόδοξης σκέψης να ηχεί ως μια απειλητική παραφωνία». Δεν μπορείς να μιλήσεις για την καταστροφή της πατρίδας σου, της θρησκείας και των παραδόσεων σου γιατί μια τέτοια στάση θα ήταν μια «απειλητική παραφωνία» για το πολιτι-δημοσιογραφικό κατεστημένο.

Η δεύτερη από τις τρεις -ήδη ανακοινωθείσες- φάσεις των εργασιών βαριάς συντήρησης (μερική ανακατασκευή του ασφαλτικού οδοστρώματος) πλησίον του νότιου αρμού της κύριας Γέφυρας και της πλατείας διοδίων, επιβάλλουν κυκλοφοριακές ρυθμίσεις, οι οποίες ξεκινούν από τη Δευτέρα 4 τρέχοντος.

Κυκλοφοριακές ρυθμίσεις περιοχής διοδίων / Φάση 2:

Θα εκτελεσθούν εργασίες:

α) Στον ανατολικό κλάδο και συγκεκριμένα στο τμήμα που εκτείνεται περίπου 50 μέτρα βόρεια του ακρόβαθρου.

β) Στις τρεις ακραίες λωρίδες διοδίων του ανατολικού κλάδου.

γ) Στις τρεις κεντρικές λωρίδες διοδίων του δυτικού κλάδου.

Οι εργασίες προβλέπεται να ξεκινήσουν τη Δευτέρα 4.11.2019 και να ολοκληρωθούν την Παρασκευή 8.11.2019.

Η συγκεκριμένη φάση, εκτός από τις ρυθμίσεις στην πλατεία διοδίων, περιλαμβάνει τοπικό αποκλεισμό του ανατολικού κλάδου και κίνηση με ροή στον δυτικό κλάδο.

Οι οδηγοί παρακαλούνται να προσεγγίζουν τα πεδία εργασιών με προσοχή και να συμμορφώνονται με τη σήμανση και τις υποδείξεις της Τροχαίας.

Του Γ. Η. Ορφανού

Ο στόχος της Δημόσιας Διοίκησης, στο πέρασμα των χρόνων, είναι να παραστέκεται και στους πολίτες και στο κράτος.

Στις ημέρες μας, η Δημόσια Διοίκηση οφείλει, περισσότερο από άλλοτε, να εφαρμόζει τους νόμους και τις αποφάσεις της πολιτικής εξουσίας, να γνωστοποιεί στους πολίτες τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις τους και να τους βοηθά στις καθημερινές τους συναλλαγές με τους φορείς της.

Οφείλει να χρησιμοποιεί τα επιτεύγματα της τεχνολογίας και τις επιστημονικές γνώσεις του προσωπικού της για να απαλλάξει τις Υπηρεσίες που έχουν «πάρε – δώσε» με σημαντικό αριθμό πολιτών από το «βραχνά» της ατέρμονης γραφειοκρατίας και από τις διάφορες παρωχημένες «αγκυλώσεις». Αυτό, βεβαίως, δεν σημαίνει απόλυση προσωπικού ή κατάργηση Υπηρεσιών, αλλά βελτίωση των παρεχόμενων υπηρεσιών και ενίσχυση με μέσα και προσωπικό των υποστελεχωμένων και υπολειτουργουσών Υπηρεσιών.

Επειδή η Δημόσια Διοίκηση είναι από τους στενότερους συνεργάτες της εκάστοτε πολιτικής εξουσίας, η τελευταία οφείλει να μην τη ναρκοθετεί αλλά να θεσπίζει νόμους και να αναλαμβάνει πρωτοβουλίες ώστε να δημιουργούνται στη Δημόσια Διοίκηση θεσμοί σύγχρονοι και λειτουργικοί εις όφελος και των δημοσίων υπαλλήλων και των πολιτών. Θεσμοί που θα είναι σταθεροί σαν θεμέλια για κάθε κοινωνική μεταρρύθμιση, αλλά επίσης αρκετά ευέλικτοι ώστε να ανταποκρίνονται στις πολλές καθημερινές προκλήσεις μέσα στην κοινωνία, αλλά, κυρίως, να μη δημιουργούν «ελώδεις» καταστάσεις χρονιζόντων προβλημάτων, μα να δίνουν λύσεις και να παρέχουν καλύτερες υπηρεσίες.

Η Δημόσια Διοίκηση όσο οφείλει να βοηθά τον πολίτη, άλλο τόσο χρωστά να προστατεύει τον εργαζόμενο σε αυτήν. Για αυτό πρέπει, από μόνη της και όχι έπειτα από δυσαρέσκεια των εργαζομένων, να ανανεώνεται, να βοηθά το προσωπικό να εμπλουτίζει τις γνώσεις του και να καλλιεργεί τις δεξιότητές του, και τα soft και τα hard skills του.

Η σύγχρονή μας Δημόσια Διοίκηση, λένε πολλοί, πάσχει από έλλειψη (ρεαλιστικών και μακροπρόθεσμων) στόχων. Στόχος για μια Δημόσια Υπηρεσία δεν είναι να βγάζει σήμερα όσο το δυνατό πιο πολλά «χαρτιά» - κενές ουσίας αποφάσεις, αλλά να δίνει κατευθυντήριες γραμμές στους πολίτες για τη λύση όσο γίνεται περισσοτέρων προβλημάτων τους, πρόσκαιρων και χρονιζόντων. Για να το πετύχει αυτό, όμως, πρέπει να γίνει πασιφανές πρώτα – πρώτα και ότι η ηγεσία μπορεί με αξιοκρατία και με ρεαλιστικούς και εφαρμόσιμους στόχους να εμπνέει το προσωπικό και με διορατικότητα να σχεδιάζει και να υλοποιεί πρωτοβουλίες και δράσεις για να πραγματώσει τους στόχους αυτούς στο εγγύς και το απώτερο μέλλον.

Η Δημόσια Διοίκηση των ημερών μας, λοιπόν, εάν ενδιαφέρεται να επενδύσει στο ανθρώπινο κεφάλαιο ουσιαστικά και στα εργαλεία του δημόσιου τομέα, ιδίως την Ηλεκτρονική Διακυβέρνηση, πραγματικά για να αποχτήσει αποτελεσματικότητα και το ρόλο που αληθινά της αξίζει σε μιαν κοινωνία και να έχει και να διατηρεί την εμπιστοσύνη των πολιτών, οφείλει να προωθεί και να εφαρμόζει οργανωσιακές αλλαγές στη δομή της σύμφωνα με τις επιταγές των καιρών μας. Ταυτόχρονα, πρέπει, με την αντικειμενική αξιολόγηση και τη διαρκή και στοχευμένη επιμόρφωση, δια της ηγεσίας, να τοποθετεί κάθε υπάλληλο στη θέση στην οποία μπορεί να είναι πιο αποδοτικός και, συνάμα, να δίδει στο προσωπικό όλα τα υλικά και πνευματικά εφόδια ως κίνητρα αφενός και ως ανταμοιβή των πνευματικών και σωματικών τους κόπων αφετέρου. Έτσι, και αυτοί, με τη σειρά τους, μετά, να μετατρέπονται σε δραστήριους και με επαρκή κατάρτιση δημοσίους υπαλλήλους που υπηρετούν από την κατάλληλη θέση το δημόσιο συμφέρον.

Επειδή η υγιής και λειτουργική Δημόσια Διοίκηση, όπως ξέρουμε όλοι, συμβάλλει τα μέγιστα σε μιαν κοινωνία στη βιώσιμη οικονομική ανάπτυξη, την κοινωνική συνοχή και την ανθρώπινη, ατομική και συλλογική, πρόοδο και διαμορφώνει έμμεσα και άμεσα τις απόψεις των πολιτών για το κράτος, οφείλει στα χρόνια μας να παραμένει μακριά από κάθε κομματισμό και πελατειακές σχέσεις. Οφείλει, με την αρωγή των ανθρωπιστικών αξιών, να τηρεί υπεράνω κομμάτων και ιδεολογιών, νομοταγής και ακριβοδίκαιη, αντικειμενική και αμερόληπτη στάση, να επιδεικνύει έμπρακτα το σεβασμό προς την ανθρώπινη τιμή και αξιοπρέπεια και προς τα αναπαλλοτρίωτα, κοινωνικά και ατομικά, δικαιώματα των πολιτών και να έχει ως μόνο γνώμονα όλων των πράξεων και των αποφάσεών της το κοινό καλό, εφόσον απευθύνεται σε όλους ανεξαιρέτως τους πολίτες.

Και, τέλος, ευχής έργον θα ήταν οι αποφάσεις της Δημόσιας Διοίκησης να είχαν στο διηνεκές του χρόνου και παντού προληπτικό και επικουρικό των πολιτών χαρακτήρα και όχι κατασταλτικό ή να κουκουλώνουν ό,τι μεμπτό μας περιτριγυρίζει υπέρ των ολίγων και εις βάρος των πολλών.

Του Γ. Η. Ορφανού

Οι σύγχρονοι άνθρωποι τρέχουν. Τρέχουν πολύ και καθημερινά. Σε διάφορους, μικρούς και μεγάλους, δρόμους. Για να εξασφαλίσουν, κυρίως, τα προς το ζην.

Οι πιο πολλοί, στον καθημερινό αυτό αγώνα, στηρίζονται σε πατροπαράδοτες αρχές και αξίες. Οι αρχές αυτές σχετίζονται με τον τρόπο που αντιμετωπίζει τα προβλήματα της ιδιωτικής του ζωής κάθε άνθρωπος αφενός και με τα «πιστεύω» του αφετέρου τα οποία τον κατευθύνουν στη δημόσια ζωή του. 

Κοντά στα έμφυτα και στα επίκτητα γνωρίσματά του, που τον βοηθούν και στη δημόσια και στην ιδιωτική του ζωή, ο άνθρωπος δέχεται τη μεγαλύτερη αρωγή και συμπαράσταση από την πίστη του προς το Θεό. Η πίστη του προς το Θεό εκδηλώνεται και με τα λόγια, τις μετάνοιες δηλαδή για τα σφάλματά του και για τις λανθασμένες συμπεριφορές του προς τους άλλους, αλλά και έμπρακτα, τηρώντας δηλαδή σε κάθε στιγμή τις εντολές και τα διδάγματα του θεϊκού λόγου.

Ως γνωστόν, ο ρόλος του Θεού στην ανθρώπινη ζωή δεν είναι μόνο η επίκληση στις δυσκολίες. Με την αληθινή πίστη στο Θεό, έχουμε το στοργικό πατέρα πάντοτε πλάι μας ως φωτοδότη νυχθημερόν, ως λιμάνι και αγκυροβόλιο και στη νηνεμία και στις φουσκοθαλασσιές, και ως οδηγό μας και στα γνωστά και στα πρωτόγνωρα μονοπάτια της καθημερινής ζωής μας.

Για να είναι, όμως, ειλικρινής η πίστη μας, πρέπει να είναι και ανιδιοτελής και άδολη. Για να μην έχουν θέση στην ψυχή μας η ιδιοτέλεια και ο δόλος, πρέπει να έχουμε οδηγούς μας την αυτογνωσία και την αυτοκριτική. Για να μπορούν να μας κατευθύνουν όχι τα εφήμερα πάθη και οι ψεύτικες ανάγκες, αλλά η γνώση του ψυχικού μας κόσμου, των πνευματικών μας δεξιοτήτων και των σωματικών μας δυνατοτήτων και ο έλεγχος οσάκις λαθεύουμε, δεν πρέπει να είμαστε αλαζόνες, αλλά εραστές της αλήθειας και της αγνότητας.

Για να αγαπούμε και να νοιαζόμαστε για την αλήθεια και να μην παρασυρόμαστε σε αισχρές πράξεις και ανήθικες σκέψεις, πρέπει να καλλιεργούμε το πνεύμα μας και να φροντίζουμε το ήθος μας. Για να βρούμε την πραγματική αλήθεια, πρέπει να προτάσσουμε ό,τι μας ωφελεί ψυχικά και πνευματικά και μας κάνει καλύτερους ανθρώπους. Για να βρούμε ό,τι μας κάνει καλύτερους και στην ιδιωτική ζωή μας και στις συναναστροφές μας με τους άλλους, πρέπει να αποβάλλουμε κάθε παρωπίδες και ωτασπίδες που τυχόν μας εμποδίζουν να δεχτούμε μέσα μας το λόγο του Θεού και μας μετατρέπουν σε πετρώδες έδαφος, αφιλόξενο για τη διδασκαλία του.

Πολλοί εξ ημών ίσως όλα αυτά τα «πρέπει» να τα θεωρούν «ηθικοπλαστικό κήρυγμα» και να ξεστρατίζουν από τις θεϊκές ατραπούς χάριν εφήμερων υλικών συμφερόντων ή με την ικανοποίηση πρόσκαιρων σωματικών αναγκών, που φαινομενικά ικανοποιούνται εντός ενός κοινωνικού συνόλου μα στην πραγματικότητα τούς απομακρύνουν από αυτό! Και όμως, ας μη λησμονούμε πως ο μόνος δρόμος για να φτάσουμε σε όλα εκείνα που μέσα στους κόλπους της κοινωνίας που ζούμε κάθε στιγμή μάς ολοκληρώνουν ως ανθρώπους και να γλιτώσουμε από τον ψυχοπνευματικό όλεθρο από τη μια και να οδηγηθούμε από την άλλη στη σωτηρία των ψυχών και σε μιαν πιο ανθρώπινη, γεμάτη υγεία και αγάπη, δημόσια και ιδιωτική, ζωή είναι ο σεβασμός σε όσα δίδαξε ο Ιησούς Χριστός και η εφαρμογή στην πράξη των θεόπνευστων λόγων του…

Συνελήφθη, χθες το μεσημέρι, στην Κάτω Αχαΐα, από αστυνομικούς του Τμήματος Ασφαλείας Δυτικής Αχαΐας, ένας 23χρονος ημεδαπός, σε βάρος του οποίου σχηματίσθηκε, κακουργηματικού χαρακτήρα, δικογραφία για ληστεία.

Ειδικότερα, προχθές το μεσημέρι, στην παραλία Κάτω Αχαΐας, ο δράστης, με το πρόσχημα της επαιτείας προσέγγισε τροχόσπιτο αλλοδαπού και με την απειλή μαχαιριού του αφαίρεσε ένα τσαντάκι, που περιείχε το χρηματικό ποσό των (130) ευρώ, έγγραφα και δυο τραπεζικές κάρτες.

Για τη διερεύνηση του περιστατικού διενεργήθηκαν έρευνες από τους αστυνομικούς του Τμήματος Ασφαλείας Δυτικής Αχαΐας, οι οποίοι αξιοποιώντας τα στοιχεία που συγκέντρωσαν, ταυτοποίησαν τα πλήρη στοιχεία του 23χρονου δράστη και τον συνέλαβαν.

Ο συλληφθείς οδηγήθηκε στον Εισαγγελέα Πρωτοδικών Πατρών.

Γραφείο Τύπου Αστ. Δ/νσης Περ. Δυτικής Ελλάδας

Έχοντας ανοίξει την στρόφιγγα των προσφυγικών-μεταναστευτικών ροών, ο Ερντογάν έχει σίγουρα καταφέρει να καταπονεί την Ελλάδα και ελπίζει πως θα εκβιάσει την Ευρώπη.

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη μπορεί να μην διαπνέεται από τα ιδεολογήματα του ΣΥΡΙΖΑ περί "ανοικτών συνόρων", αλλά κι αυτή καταφεύγει στις αντιρατσιστικές κορώνες που χρησιμοποιούσε και η προκάτοχός της για να καταστείλει τις αντιδράσεις των τοπικών κοινωνιών, αλλά και τοπικών στελεχών της ΝΔ.

Αυτό συμβαίνει επειδή η σημερινή κυβέρνηση υποχρεώνεται να διαχειρισθεί άμεσα το οξύ πρόβλημα που δημιουργείται στα νησιά του ανατολικού Αιγαίου από τις διογκωμένες μεταναστευτικές ροές. Μεταφέροντας κάθε τόσο εκατοντάδες πρόσφυγες-μετανάστες σε περιοχές της ηπειρωτικής Ελλάδας ανακουφίζει τα νησιά, αλλά μόνο προσωρινά, επειδή λόγω των νέων αφίξεων δημιουργείται φαύλος κύκλος.

Παρά τις ολοένα και μεγαλύτερες κοινωνικές παρενέργειες, η Αριστερά και πολλοί μεταμοντέρνοι φιλελεύθεροι αντιμετωπίζουν τις κοινωνικές αντιδράσεις για την παράνομη μετανάστευση, χαρακτηρίζοντάς τες ακροδεξιές, ξενοφοβικές ή και ρατσιστικές. Η ιδεολογική τρομοκρατία, όμως, ποτέ δεν έλυσε κανένα πρόβλημα. Ειδικά των λαϊκών στρωμάτων, που κυρίως θίγονται από την παράνομη μετανάστευση σε πολλές πτυχές της καθημερινής ζωής. Αντιθέτως, λειτουργεί ως αυτοεκπληρούμενη προφητεία: εξωθεί τους πολίτες προς την ξενοφοβία, την Ακροδεξιά και τον ρατσισμό.

Πριν από οκτώμιση χρόνια και πριν δημιουργηθούν τα κέντρα τύπου Μόριας, όταν οι παράνομοι μετανάστες ήταν διασκορπισμένοι, κυρίως στο ιστορικό κέντρο της Αθήνας, έγραφα: «Είναι πολιτικά ανήθικο εύποροι αριστερίζοντες και φιλελεύθεροι αστοί, από απόσταση ασφαλείας, να κουνάνε το δάκτυλο και να παραδίδουν αντιρατσιστικά μαθήματα στους κατοίκους του ιστορικού κέντρου που βιώνουν ένα πρόβλημα το οποίο τείνει να προσλάβει διαστάσεις εφιάλτη.

»Είναι ανέξοδο και εύκολο να πουλάς ανθρωπισμό όταν δεν συγχρωτίζεσαι με παράνομους μετανάστες, όταν δεν κατοικείς στις ίδιες γειτονιές, δεν στέλνεις τα παιδιά σου στα ίδια σχολεία, δεν χρησιμοποιείς καν τα δημόσια νοσοκομεία, και βεβαίως δεν ανταγωνίζεσαι για τις ίδιες θέσεις εργασίας. Συνήθως, η μόνη σχέση που έχουν όλοι αυτοί με τους παράνομους μετανάστες είναι ότι τους χρησιμοποιούν ως υπηρετικό προσωπικό. Το μόνο αποτέλεσμα που έφεραν οι ανέξοδες αντιρατσιστικές κορόνες ήταν στην πράξη να τροφοδοτήσουν τον ρατσισμό...» (Καθημερινή, 11-1-2011).

Ένα χρόνο αργότερα έγραφα: «Τόσο το πολιτικό σύστημα όσο και τα μεσαία και ανώτερα στρώματα είχαν βολευτεί με το γεγονός ότι για χρόνια οι παράνομοι μετανάστες φυτοζωούσαν γκετοποιημένοι στα “υπόγεια” της κοινωνίας και εμφανίζονταν στον δημόσιο χώρο μόνο ως εξατομικευμένη κακοπληρωμένη “μαύρη” εργασία. Κανείς δεν άκουγε τις φωνές απόγνωσης των λαϊκών στρωμάτων, που κυρίως υφίστανται με επώδυνο τρόπο τις συνέπειες της παράνομης μετανάστευσης. Ο λόγος τους δεν περνούσε στα ΜΜΕ, όπου διεξάγεται η δημόσια συζήτηση. Εκεί για χρόνια κυριαρχούσε μία εκδοχή της τρομοκρατίας του “πολιτικά ορθού”. Η ανοχή της παράνομης μετανάστευσης είχε αναγορευθεί σε κριτήριο “προοδευτισμού”.

»Υπενθυμίζουμε ότι από τις πρώτες πράξεις της κυβέρνησης Γιώργου Παπανδρέου ήταν ο νόμος για την απόδοση ιθαγένειας σε μετανάστες, γεγονός που έστειλε το λάθος μήνυμα και τροφοδότησε τις ροές. Χρειάσθηκε σειρά δραματικών γεγονότων για να αρχίσουν με μεγάλη καθυστέρηση οι βολεμένοι Έλληνες να ξεφύγουν από το σύνδρομο του μαζικού στρουθοκαμηλισμού, να συνειδητοποιούν ότι η παράνομη μετανάστευση έχει και ένα άλλο καθόλου βολικό πρόσωπο» (Καθημερινή 9-3-2012).

Ενεργό ηφαίστειο

Από τότε έχει κυλήσει πολύ νερό στο αυλάκι. Μεσολάβησε το προσφυγικό-μεταναστευτικό κύμα του 2015-16 και η δημιουργία των κέντρων υποδοχής στα νησιά του Αιγαίου και στην ενδοχώρα. Τα αλλεπάλληλα --συχνά αιματηρά-- επεισόδια στη Μόρια, όπως και αντίστοιχα στη Χίο και σε άλλα νησιά, είναι αλάνθαστες ενδείξεις ότι το ηφαίστειο είναι ενεργό και μπορεί να εκρήγνυται με ασήμαντη αφορμή.

Παρόλα αυτά, ο ιδεολογικοποιημένος μετέωρος διεθνισμός των αριστερών κομμάτων και το μεταμοντέρνο ιδεολόγημα περί πολυπολιτισμικής κοινωνίας που κυριαρχεί και σε πολλούς φιλελεύθερους τους ωθεί να αντιλαμβάνονται το σύνθετο πρόβλημα της παράνομης μετανάστευσης αποκλειστικά και μόνο με --ανέξοδους γι' αυτούς-- όρους ανθρωπισμού και δικαιωμάτων. Εξ ου και όταν βρίσκονται αντιμέτωποι με μαζικές διαμαρτυρίες κατοίκων, παρακάμπτουν την ουσία τους, αποδίδοντάς τες σε ακροδεξιά στοιχεία.

Προφανώς, υπάρχουν ακροδεξιά στοιχεία και προφανώς βρίσκουν την ευκαιρία να δράσουν. Όπως είναι προφανές πως η όψη του ανθρωπισμού και των δικαιωμάτων όχι μόνο υπάρχει, αλλά και είναι πολύ σημαντική. Η Μόρια είναι ντροπή για τον πολιτισμό, αλλά η λύση δεν είναι τα παχιά λόγια. Το πρόβλημα είναι οξύ, αλλά και δυσεπίλυτο. Είναι προφανές ότι η γονατισμένη από την κρίση Ελλάδα δεν μπορεί να σηκώσει τέτοιο βάρος.

Τα "ανοικτά σύνορα" οδηγούν στη Μόρια

Πέρα από αυτό, όμως, αξίζει να σημειωθεί ότι αυτοί που έχουν υψώσει τη σημαία του ανθρωπισμού, στην πράξη ανέχονται απαράδεκτες καταστάσεις, όπως αυτή που επικρατεί στη Μόρια κι όχι μόνο. Οι ίδιοι, άλλωστε, ουσιαστικά προωθούν μία πολιτική "ανοικτών συνόρων", μία πολιτική που ταυτίζει πρόσφυγες και παράνομους οικονομικούς μετανάστες, με το επιχείρημα ότι όχι μόνο ο πόλεμος, αλλά και η φτώχεια δημιουργεί πρόσφυγες!

Δεν φαίνεται να τους προβληματίζει, όμως, ότι είναι αυτή η πολιτική που δημιουργεί Μόριες. Αυτό είναι κατανοητό για τους ουκ ολίγους από τους "αλληλέγγυους" που στην πραγματικότητα είναι επαγγελματίες. Το προσφυγικό-μεταναστευτικό είναι γι' αυτούς επαγγελματική ύλη, με την έννοια ότι με διάφορους τρόπους έχουν εισοδήματα από αυτή την ενασχόλησή τους.

Το νόμισμα, όμως, έχει και άλλη όψη. Είναι οι κάθε είδους κοινωνικές παρενέργειες, με πρώτο το πρόβλημα δημόσιας ασφάλειας. Στο όνομα της καταπολέμησης της ξενοφοβίας και του ρατσισμού, όμως, τα αριστερά κόμματα και πολλοί φιλελεύθεροι υποβαθμίζουν συστηματικά τις αρνητικές επιπτώσεις της παράνομης μετανάστευσης. Υποβαθμίζουν τη συμβολή της παράνομης μετανάστευσης στην αύξηση της εγκληματικότητας, η οποία προκαλεί κλίμα ανασφάλειας και φόβου. Είναι αυτό το κλίμα που καθιστά τους πολίτες ευάλωτους σε τοξικά ιδεολογήματα.

Με άλλα λόγια, ο στρουθοκαμηλισμός, κυρίως λόγω ιδεοληψίας, φέρνει πάντα τα αντίθετα από τα επιδιωκόμενα αποτελέσματα. Στην πράξη, οι αντιρατσιστικές κορόνες περισσότερο τροφοδοτούν παρά καταπολεμούν τον ρατσισμό. Για την ακρίβεια, όχι μόνο αφήνουν πολιτικό κενό, αλλά και διευκολύνουν την Ακροδεξιά να το καλύψει. Το επιβεβαιωμένο στην πράξη αυτό γεγονός δεν φαίνεται, ωστόσο, να ανησυχεί τους αυτούς που υποτίθεται ότι θα έπρεπε να ανησυχεί περισσότερο.

Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του SLpress.gr

Απαγορεύεται η αναδημοσίευση του άρθρου από άλλες ιστοσελίδες χωρίς άδεια του SLpress.gr. Επιτρέπεται η αναδημοσίευση των 2-3 πρώτων παραγράφων με την προσθήκη ενεργού link για την ανάγνωση της συνέχειας στο SLpress.gr. Οι παραβάτες θα αντιμετωπίσουν νομικά μέτρα.

Πηγή: slpress.gr