Κε Πάτση. Ξεκινώντας πείτε μας κάποια πράγματα για εσάς.

Kατάγομαι από τη Βόνιτσα όπου διαμένω τα τελευταία χρόνια. Έχω σπουδάσει ναυπηγός μηχανολόγος μηχανικός.

Πώς από το κομμάτι της μηχανολογίας περάσατε στην επιστήμη των μαθηματικών;

Αφού τελείωσα την σχολή και την στρατιωτική μου θητεία, καθοριστικό ρόλο για μένα έπαιξαν τα ωράρια και οι συνθήκες εργασίας που δεν ήταν τόσο καλές όσο φανταζόμουν. Δεν μπήκα καν στη διαδικασία να ακολουθήσω το επάγγελμα που σπούδασα. Πάντα είχα αγάπη για τα μαθηματικά, και κάπως έτσι αποφάσισα να δώσω κατατακτήριες για το μαθηματικό. Υπήρχαν τότε έξι θέσεις, η προετοιμασία που έκανα δεν ήταν σωστή. Άρχισα να διαβάζω μέσα στο φυλάκιο του στρατοπέδου, βιβλία του Πολυτεχνείου που ήταν πιο πρακτικά και όχι του Πανεπιστημίου που είχαν πιο θεωρητικό χαρακτήρα. Όμως τα κατάφερα! Θυμάμαι ότι από τους έξι που δώσαμε εξετάσεις, περάσαμε μόνο οι δύο.

Είναι γνωστό όμως ότι ήσασταν και πολύ καλός τερματοφύλακας σε μικρότερη ηλικία, ενώ τα τελευταία χρόνια συμμετέχετε σε αγώνες με πολλές διακρίσεις.

Θυμάμαι τον εαυτό μου πάντα να παίζω ποδόσφαιρο, ήμουν όντως καλός τερματοφύλακας αλλά επειδή με είχε απορροφήσει το διάβασμα δεν ασχολήθηκα με αυτό. Το τρέξιμο με βοήθησε να κάνω «επαγγελματικό επαναπροσδιορισμό». Τρέχοντας ένιωθα ευεξία, ομορφιά, ευτυχία και η ευτυχία κρύβεται πίσω από την απλότητα. Έτσι έκανα και τη ζωή μου πιο απλή, ακολούθησα το όνειρό μου και αυτό που μου άρεσε πραγματικά. Η αλήθεια είναι ότι έχω αρκετές διακρίσεις σε τρεξίματα 12 ωρών και το 2011 είχα λάβει μέρος στο Σπάρταθλο των 246 km. Επρόκειτο για 34 ώρες τρεξίματος και βγήκα εκατοστός από τους Έλληνες.

Ολοκληρώνοντας τις σπουδές στο μαθηματικό τι ακολούθησε;

Ακολούθησε ένα μεταπτυχιακό επιχειρησιακής έρευνας που δεν ολοκλήρωσα ποτέ, γιατί επέστρεψα στη Βόνιτσα το 2012 για μόνιμη εγκατάσταση με τη σύντροφό μου.

Εξ όσων γνωρίζουμε, το βιβλίο σας γράφτηκε στην περίοδο της καραντίνας. Θα την χαρακτηρίζατε μια εποικοδομητική περίοδο για εσάς;

Διανύοντας την περίοδο της καραντίνας άρχισα να έχω ενεργή δράση στο διαδίκτυο σε διάφορες ομάδες με μαθηματικό περιεχόμενο. Εκεί γνώρισα μία ομάδα που είχε και συγγραφικό ρόλο. Έτσι φτιάξαμε όλοι μαζί ένα λυσάρι. Σε αυτή την ομάδα άνηκε και ο Παύλος Τρύφων, μαζί με τον οποίο γράψαμε το δεύτερο βιβλίο. Ένα βράδυ λοιπόν που μιλούσαμε είπαμε: «Δεν γράφουμε ένα βιβλίο;…». Κάπως έτσι έγινε και γράψαμε το βιβλίο μέσα σε 40 μέρες. Γράφαμε από τις 10 το βράδυ μέχρι τις 4 το πρωί καθημερινά.

Είναι ένα βιβλίο Μαθηματικών, προσαρμοσμένο στη μειωμένη ύλη λόγω των τότε συνθηκών και απευθύνεται μόνο σε μαθητές που έζησαν την περίοδο της καραντίνας. Σε αυτό δεν υπάρχουν ολοκληρώματα, αλλά πρόκειται για την επανάληψη της θεωρίας και την ανάλυσή της, με δικό μου τρόπο. Εκδόθηκε στην Ελληνοεκδοτική με τίτλο: «Η Επανάληψη». Οι πωλήσεις του πήγαν πολύ καλά, σχεδόν έχει εξαντληθεί και τα σχόλια που απέσπασε από τους μαθηματικούς ήταν εξαιρετικά.

Θα συνεχίσετε το συγγραφικό σας έργο;

Έχω διοριστεί σε σχολείο στη Ρόδο όπου και εργάζομαι, όμως πιστεύω ότι θα συνεχίσω να γράφω βιβλία.

Τι είναι τα μαθηματικά για εσάς;

Θεωρώ ότι τα μαθηματικά είναι χρήσιμα για κάθε άνθρωπο, τον βοηθούν να σκέφτεται. Για μένα η απλότητα που σου προσφέρουν οι αριθμοί έχει μεγάλη αξία. Με τα μαθηματικά σκέφτεσαι διάφορα πράγματα που συμβαίνουν στην καθημερινότητα, από πολλές οπτικές γωνίες.

Τι θα συμβουλεύατε τους μαθητές, σχετικά με την επιλογή της σχολής που θέλουν να ακολουθήσουν;

Δεν θα πω πολλά… Θα πω μόνο πως δεν πρέπει να κοιτάζουν τα μόρια που έχουν συγκεντρώσει, αλλά να ακολουθούν αυτό που αγαπούν…