Ημερομηνία πρώτης δημοσίευσης: 21/11/2019
Αυτές τις μέρες των βροχών συνειδητοποίησα ότι όπως και σε πολλά άλλα πράγματα το Μεσολόγγι είναι μια πόλη από... την ανάποδη.
Όταν βρέχει, πιο πολύ βρέχεσαι από κάτω προς τα πάνω παρά από πάνω προς τα κάτω. Η πόλη είναι γεμάτη λακκούβες, παντού λιμνάζοντα νερά, σε δρόμους πλατείες, πεζοδρόμια, κοινόχρηστους χώρους, γήπεδα, παντού! Ακόμη και έξω από τα σπίτια. Δεν έχεις πού να πατήσεις, παγίδες παντού. Αυτές οι τρύπες είναι αποτέλεσμα πολλών παραγόντων όπως κακοτεχνίες (σπάνιο στην πόλη μας!), ΔΕΥΑΜ, καλώδια (υψηλής τεχνολογίας!) τηλεφωνίας, αυθαιρεσίες κ.λπ. Είναι τουλάχιστον κωμικό ακόμη και σε δρόμους ή πεζοδρόμια δίπλα στη θάλασσα τα λιμνάζοντα ύδατα να είναι πραγματικές λίμνες, μερικές φορές και για πολλές μέρες μετά τις νεροποντές. Θα έφθανε μια απλή τρυπούλα για παράδειγμα στον «ποδηλατόδρομο» της Τουρλίδας για να αδειάσει το νερό στη θάλασσα. Το θέμα είναι ότι αυτό δε γίνεται ιδιαίτερα αντιληπτό γιατί στο Μεσολόγγι, την ανάποδη πόλη, οι περισσότεροι κάτοικοι χρησιμοποιούν το αυτοκίνητο και όχι το ποδήλατο ή τα πόδια ακόμη και για την πιο απλή μετακίνηση. Μόνο στην Ιερή Πόλη μια απόσταση 500 μέτρων θεωρείται τεράστια. Μόνο κάτι ταλαίπωροι μαθητές ή κάτι ηλικιωμένοι κινούνται χωρίς αυτοκίνητο. Στον υπόλοιπο πλανήτη η τάση είναι οι άνθρωποι να περπατούν περισσότερο και να χρησιμοποιούν το ποδήλατο, εδώ στην ανάποδη πόλη το πάμε πάλι ανάποδα κάποτε είχαμε ποδήλατα και περπατούσαμε, τώρα το γυρίσαμε. Από ποδηλατική πόλη καταντήσαμε ένα τεράστιο πάρκινγκ αυτοκινήτων και ανεμογεννητριών. Μου φαίνεται αστείο να διοργανώνονται ημερίδες και συναντήσεις για την κινητικότητα και από την άλλη να περπατάμε μόνο μετά από εντολή γιατρού. Αν δούμε την κατάσταση σε άλλες πόλεις, χωριάτες που τους λέμε εμείς οι Μεσολογγίτες, όπως για παράδειγμα τα Τρίκαλα ή την Καρδίτσα θα τρίβουμε τα μάτια μας. Ώρες ώρες η αναποδιά αυτής της πόλης είναι για έρευνα. Θα ήταν αρκετά ενδιαφέρον να έρθουν μελετητές για να δουν τι τρέχει σ’ αυτόν το τόπο και όλα πάνε ανάποδα. Ακόμη και ένα γήπεδο (άθλιο) που φτιάξαμε τα τελευταία χρόνια το κάναμε κόντρα στον ήλιο, ανάποδα. Αυτό έχει και ιστορική διάσταση, πώς ήταν το Μεσολόγγι 250 χρόνια πριν, 100 χρόνια πριν, 20 χρόνια πριν κ.ο.κ. Κάποτε είχαμε σινεμά, τώρα; Κάποτε γίνονταν αγώνες στίβου στο γήπεδο, τώρα; Κάποτε πέρναγε τρένο και είχαμε ωραίο σταθμό, τώρα; Κάποτε ήμασταν πρωτεύουσα, τώρα; Κάποτε βγάζαμε πολιτικούς, τώρα; Κάποτε υπήρχε πισίνα, ομάδα πόλο, τώρα; Κάποτε οι πρωθυπουργοί περνάγανε από δω, τώρα; Πάμε καλύτερα ή χειρότερα; Ποια είναι η τάση;
Όταν θα ξαναβρέξει, λοιπόν, εσείς που περπατάτε ή ποδηλατείτε σκεφτείτε αν αξίζει τον κόπο να πάρετε ομπρέλα μαζί σας μιας και θα γίνετε «πατούρα» όπως και να 'χει!
Καλό χειμώνα!
Βασίλης Ράπτης
Μπορείτε να προμηθευτείτε την εφημερίδα στα περίπτερα του νομού
