Ημερομηνία πρώτης δημοσίευσης: 17/10/2019

Της Μάγδας Βελτσίστα

Την Παρασκευή, 20 Σεπτεμβρίου, πήγαμε, ως Σύνδεσμος, και είδαμε την τραγωδία «Αγαμέμνων» του Αισχύλου, πρώτο μέρος της μοναδικής, μεγαλειώδους «Ορέστειας». Στο ανοιχτό θέατρο των Βράχων, στο Βύρωνα σε σκηνοθεσία της Ιώς Βουλγαράκη.

Και ο καιρός μας τη φύλαγε, έβρεχε από το πρωί κι ύστερα έβαλε ένα βοριά τρελό, καταραμένο. Τουρτουρίζαμε! Αρκετοί φύγανε, από μας κανείς, μείναμε εκεί ηρωικά, «αφού φτάσαμε μέχρι την πηγή, θα πιούμε το νερό».

Αξιζε! Οταν μια παράσταση, βασανίζει τη σκέψη σου και σου αναδομεί το συναίσθημα και σκέφτεσαι όσα είδες κι άκουσες και την άλλη μέρα και την παράλλη, τότε, ναι, είναι έργο τέχνης. Και φεύγοντας ψελλίζεις: Έτσι, καταξιώνεται η ζωή.

Να μην παραλείψω να γράψω πως τη μετάφραση του κειμένου στα νεοελληνικά έκανε ο ποιητής Μύρης, τ.έ. ο κορυφαίος φιλόλογος και μελετητής του αρχαίου δράματος Κώστας Γεωργουσόπουλος: Και καταξίωσε τον θεϊκό αισχύλειο λόγο.

Γυρίζοντας στο σπίτι αναζήτησα το ποίημα του Ελύτη «ο Αγαμέμνων». Και πόσο ταιριάζει στη συγκεκριμένη παράσταση από πλευράς εποχής, σκοταδιού, ανέμου που λυσσά. Και πώς ο ποιητής μετατρέπει το μεμονωμένο σε παγκόσμιο, το περιπτωσιακό σε διαχρονικό, το συγκεκριμένο σε συμβολικό: Γρήγορα που σκοτεινιάζει, φθινοπώριασε

Δεν αντέχω τους ανθρώπους άλλο, χώρια εσέ.

Αγαμέμνων,  Αγαμέμνων, άμοιρε

Που σού μελλε να τό βρεις απ’ τη γυναίκα σου!

Άσ’ τον άνεμο να λέει, ασ’ τον να λυσσά

Κάποιος θά ναι ο Αγαμέμνων, κάποια η φόνισσα!

Τελευταίο: Αγαμέμνων στην πανάρχαια μυκηναϊκή γλώσσα/διάλεκτο είναι ο επίμονος, ο πολύ σταθερός.

Μπορείτε να προμηθευτείτε την εφημερίδα στα περίπτερα του νομού