Μια μηδενιστική άποψη που την διέδωσε ο αθεϊσμός στην Πατρίδα μας και έφτασε μέχρι τις μέρες μας, ήταν και η απόρριψη του Τριαδικού Θεού μέσα από τη διαδρομή της ιστορίας.
Έγινε μάλιστα, σημαία για όσους επιπόλαια και αβασάνιστα μας γέμισαν, τα τελευταία χρόνια, με αθεϊστικές πράξεις, παραγράφοντας την Ιστορία και τη διαδρομική προσφορά της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Βεβαίως όλοι αυτοί, ως στερούμενοι ιστορικής γνώσης και παιδείας, παραπαίουν μεταξύ γελοίου, ασημαντότητας και ευτελισμού. Ξεχνούν, ότι Έλληνες σοφοί του λόγου και της σκέψης, είναι από τους αδιαμφισβήτητους θεμελιωτές του Έθνους μας. Μεταξύ των πολλών, ο ιστορικός του 2ου π.Χ. αιώνα, Πολύβιος ο Μεγαλοπολίτης, που στις ιδέες του στηρίζεται το Σύνταγμα των ΗΠΑ., ο τραγικός ποιητής Ευριπίδης, του 5ου π.Χ. αιώνα και άλλοι πολλοί. Αυτοί, διακήρυξαν και δίδαξαν την Οικουμένη από την Ελλάδα, για σεβασμό και αξία της γνώσης της ιστορίας.
Έγραψαν, δίδαξαν αποφάνθηκαν:
«Όλβιος, όστις της ιστορίας έσχε μάθησιν».
Δηλαδή: Είναι ευτυχής και μακάριος εκείνος που γνωρίζει την ιστορία.
Η ιστορία, λέγει αυτός ο ιστορικός, πληροφορεί και διαφωτίζει. Με τα δεδομένα της δε, ερμηνεύει γεγονότα και καταστάσεις, αλλά και προλαμβάνει, κατανοεί και ρυθμίζει την ιστορία που και εκείνος ο ίδιος, ως γνώστης, γράφει.
Ιδιαιτέρως, πρόσθεσε ο Ευριπίδης:
«Πραγματικά πλούσιος είναι εκείνος που διδάχτηκε από την ιστορία, πώς να ερευνά συστηματικά τον κόσμο, χωρίς να επιδιώκει τη συμφορά των συμπολιτών του και χωρίς να επιδίδεται σε άδικες πράξεις. Στο μυαλό του ουδέποτε προσκολλάται η μέριμνα για αισχρές πράξεις».
Μεταξύ των πολλών προσφορών της Ιστορίας στον κόσμο που έπεται, είναι και αυτή που αναγνωρίζει την υπερβατική παρουσία στη ζωή μας του μόνου αληθινού Θεού και μάλιστα στην Τριαδικότητά Του, (ως τρία πρόσωπα). Προς τούτο, οφείλουμε οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί να γνωρίζουμε, πώς προέβλεψε και αναγνώρισε η Ελληνική Κλασσική αρχαιότητα το Θεό μας και τον Κύριο Ιησού Χριστό, ως σωτήρα του κόσμου. Κατά τρόπο αφ’ ενός ως αποκαλυπτικό, αλλά και αφ’ ετέρου πόσο λαθεμένα τολμούν κάποιοι ανιστόρητοι να τον απορρίπτουν και να τον προσβάλουν. Για τη στερέωση στην πίστη μας και για να μαχόμαστε υπέρ αυτής ενώπιον όσων ανιστόρητα την προσβάλουν, γράφονται τούτες οι γραμμές.
Συγχρόνως, παρατίθενται και μερικές χαρακτηριστικές περιπτώσεις σοφών της αρχαιότητας, που μίλησαν φωναχτά και δημόσια για την έλευση του Χριστού στον κόσμο ως Σωτήρος, αλλά και ως προερχόμενο από υπερβατικό Τριαδικό Θεό. Θα αρχίσουμε, βεβαίως, από τον μέγιστο των σοφών, τον «πάντων σοφών σοφότατο Σωκράτη».
Ο Σωκράτης. Δικαζόμενος ο Σωκράτης για τις ιδέες του από την Ηλιαία - το δικαστήριο των 501 δικαστών – και διακρίνοντας την επικείμενη καταδικαστική απόφαση, άφησε την τελική Διαθήκη του στους Αθηναίους και την Οικουμένη.
Διακήρυξε:
«Καθεύδοντες διατελείτε αν, ει μη τινα άλλον υμίν ο Θεός επιπέμψειε,κηδόμενος υμών». Προφήτεψε δηλαδή:
Θα περιπέσετε σε βαθύ ύπνο, και θα μείνετε σ' αυτόν αν δεν σας λυπηθεί ο ένας Θεός και στείλει κάποιον άλλον να σας ξυπνήσει και να σας σώσει.
Ο Πλάτωνας. Εξ αυτής της διακήρυξης του Σωκράτους, παίρνει αφορμή ο μαθητής του και μεγάλος σοφός, ο Πλάτωνας που διευκρινίζει και υποδεικνύει, ποιος είναι ο αναμενόμενος Σωτήρας, με δύο τοποθετήσεις του.
Η πρώτη, περιγράφει τον Σωτήρα:
«Γυμνωτέος δη πάντων πλην δικαιοσύνης… μηδέ γάρ αδικών, δόξαν εχέτω την μεγίστην αδικίας, ίνα ή βεβασανισμένος εις δικαιοσύνην… αλλ’ ίτω αμετάστατος μέχρι θανάτου, δοκών μεν είναι άδικος δια βίου, ων δε δίκαιος… Ούτω διακείμενος ο δίκαιος μαστιγώσεται, στρεβλώσεται, δεδήσεται, εκκαυθήσεται τω οφθαλμώ, τελευτών πάντα κακά παθών ανασχινδυλευθήσεται». Πλάτ. Πολιτεία Β΄, IV-V (361 C-361 D).
Δηλαδή: «Αυτός ο λυτρωτής θα απογυμνωθεί από όλα εκτός από την δικαιοσύνη του. Και ενώ δεν θα αδικήσει κανένα σε τίποτε θα τον νομίσουν άδικον. Ο δίκαιος αυτός θα μαστιγωθεί, θα στρεβλωθεί, θα δεθεί, θα φλογισθεί στα μάτια από το φοβερό πάθος του Σταυρού».
Πιο Θεολογική διατύπωση της πρόβλεψης της προσωπικής προσφοράς και του προσωπικού Πάθους του Χριστού, δεν μπορούσε να δοθεί.
Ακολουθεί όμως και η δεύτερη άποψη, του Πλάτωνα, που διατυπώθηκε στο έργο του με τίτλο, «Μαίανδρος».
Γράφει και πάλι:
«Ο παλαιός νέος, και ο νέος αρχαίος, ο πατήρ μόνος, και ο μόνος πατήρ, το έν τρία και τα τρία έν. άσαρκον σαρκικόν, γη τέτοκε τον ουράνιον βασιλέα».
Δηλαδή: «Ο παλαιός προσδοκούμενος έρχεται ως νέος στον κόσμο και ο νέος προερχόμενος ως αρχαίος. Ο Πατέρας είναι μοναδικός, και ο μοναδικός είναι Πατέρας. Το ένα τρία, και τα τρία ένα, ως τριαδικό. Άσαρκος υπάρχων, θα εμφανισθεί ως ένσαρκος. Η γη γέννησε τον ουράνιο βασιλέα».
Η θέση αυτή του Πλάτωνα μιλάει καθαρά για τον «Παλαιό ημερών», όπως ο Δανιήλ Ζ΄22, εννοώντας το Θεό – Πατέρα, ως το μοναδικό αλλά και Τριαδικό Θεό. Η εμφάνιση του άσαρκου ως σαρκωμένου είναι ο γεννηθέντας στη γη.
Ο Αριστοτέλης. Η θέση του Αριστοτέλους δίνει πιο συγκεκριμένη άποψη για τον αναμενόμενο Θεό στον κόσμο μας. Προσδιορίζει προς τούτο και την έννοια και την οντότητα του Θεού, ως του Άναρχου. Του υπάρχοντος δηλαδή, χωρίς να έχει αρχή, αλλά τα πάντα να ξεκινάνε από αυτόν. Προχωράει και πιο πέρα επιπλέον και μιλάει για τον εξαρτώμενο από τον Τριαδικό Θεό, Θεός και αυτός, ως ο Λόγος του Θεού, που όπως γνωρίζουμε είναι ο Ιησούς Χριστός, ως έκφραση της Τριαδικότητας του Θεού.
Παρακολουθούμε τη σχετική άποψη:
«Ακάματος φύσις Θεού γεννήσεται ούκ έχουσα αρχήν. Εξ αυτού δε ο Πανσθενής ουσιούται λόγος».
Δηλαδή:
«Ακατάβλητος φύσις Θεού θα γεννηθεί που δεν θα έχει αρχή. Θα είναι Άναρχος και από αυτόν θα αρχίζουν τα πάντα. Από αυτόν λοιπόν αποκτά ουσία και ο παντοδύναμος Θεός - Λόγος, προφανώς ο Υιός και Λόγος του Θεού, ως το δεύτερο πρόσωπο της Τριάδος».
Η θέση αυτή, έρχεται σε ευθεία γραμμή με την όμοια που διατύπωσε αποκαλυπτικά η Ορθόδοξη Εκκλησία, δια της Δογματικής υμνογραφίας της.
Υμνογραφεί ο Δογματικός Υμνογράφος:
«Πατήρ γάρ αχρόνως εγέννησεν Υιόν, συναΐδιον και σύνθρονον», Δοξ. Εσπ. Πεντηκοστής.
Πλέον τούτων των ανωτέρω θέσεων, μερικών Ελλήνων σοφών της Κλασσικής αρχαιότητας, ενδεικτικά, παρουσιάζει και η μυθική Πυθία των Δελφών τη δική της θέση για την ερχόμενη παρουσία στο κόσμο του ενός και Τριαδικού Θεού, με σειρά από χρησμούς της. Και της Πυθίας οι απόψεις διακρίνονται από σημαντικό βάρος, λόγω του ότι το κύρος της, εκείνη την εποχή, δέσποζε σε όλο το γνωστό κόσμο. Θα παρουσιάσουμε δύο περιπτώσεις, άκρως ενδεικτικές.
α. Ιουλιανός ο Παραβάτης. Ήταν Αυτοκράτορας του Βυζαντίου την εποχή του Μ. Βασιλείου και των Αγίων Πατέρων. Η Πίστη και η Εκκλησία του Χριστού βρισκόταν σε μεγάλη ανάπτυξη. Ζήλωσε ο Ιουλιανός όμως, να επαναφέρει ως θρησκεία το Δωδεκάθεο του Ολύμπου, ξεσηκώνοντας θύελλα αναστατώσεων σε ολόκληρο το Λαό. Για να βεβαιωθεί για την ορθότητα της πολιτικής του, έστειλε αντιπροσώπους του στο Μαντείο των Δελφών να πάρει τη γνώμη της μυθικής Πυθίας. Εκείνη, ευρισκόμενη στη Δύση της δραστηριότητάς της, από όσα έβλεπε να έρχονται στον κόσμο, έδωσε χρησμό βεβαιωτικό της κατάλυσης του πανθεϊσμού και την επικράτηση της θρησκείας του Ναζωραίου.
Απάντησε στους εκπροσώπους του Ιουλιανού:
«Είπατε τω Βασιλεί, χαμαί πέσε Δαίδαλος αυλά,
ουκέτι Φοίβος έχει καλύβην, ου μάντιδα δάφνην,
ου παγάν λελέουσαν, απέσβετο και λάλον ύδωρ».
Δηλαδή:
«Πείτε στο Βασιλιά, πως έπεσε κατάχαμα το περίτεχνο οίκημα,
και ούτε ο Φοίβος – Απόλλων έχει πια κατοικία,
ούτε δάφνη μαντική, ούτε πηγή ομιλούσα
και το ομιλόν νερό στέρεψε».
β. Ο Ρωμαίος Αύγουστος. Είναι αυτός που διέταξε τη γενική απογραφή των υπηκόων της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Θέλησε να βεβαιωθεί ποιος θα βασιλεύσει μετά από αυτόν και πήγε στους Δελφούς να ρωτήσει το Μαντείο.
Η Πυθία απάντησε στεγνά και απόλυτα, κατά τον ιστορικό Σουΐδα:
Παις Εβραίος κέλεταί με θεός μακάρεσσιν ανάσσων.
Τον δε δόμον προλιπείν και άιδης αύθις ικέσθαι.
Λοιπόν άπιθι σιγών εκ βωμών ημετέρων.
Δηλαδή:
Παιδί Εβραιόπουλο με διατάσσει. Αυτό που θα βασιλεύσει των μακαρίων θεών. Να εγκαταλείψω μου λέει, ετούτο το δωμάτιο, το σπίτι, το χώρο, κι’ αμέσως να πάω να κατοικήσω στον Άδη, να εξαφανιστώ. Φύγε, λοιπόν, και εσύ απ’ το βωμό μας αυτό, χωρίς να βγάλεις τσιμουδιά.
Ύστερα απ' αυτό Αυτοκράτορας Αύγουστος, έστησε στο Καπιτώλιο της Ρώμης ένα βωμό, που διατηρείται και έγραψε με Ρωμαϊκά γράμματα.
" Ο Βωμός ούτος εστίν του πρωτογόνου θεού "
Ένα ενδεικτικό δείγμα μόνο παρουσιάζεται σε τούτη γραφή μου, για όσα οι σοφοί της Κλασσικής Ελλάδας διατύπωσαν για τον ερχομό του Χριστού μας.
Να μην τα ξεχνάμε!...
Ιερά Πόλις Μεσολογγίου Ιούλιος 2019
Νικόλαος Σπ. Βούλγαρης
Καθηγητής Θεολογίας
6972725701
