Στη Μαρία μου
Του Γ. Απτεραίου

Ως έφηβος ξεριζωμένος από τα γονικά του χώματα και πεντάρφανος, ας όψεται η λύσσα του πολέμου!, ζει σε μια χώρα μακρινή.
Παραμύθια λένε όσοι διαδίδουν αναιδώς πως τα φτερά του κάηκαν απ' τον Ήλιο πετώντας προς την ελευθερία. Ίσως επειδή δεν θέλουν στην ελευθερία ποτέ τα παιδιά να φτάσουν;
Ο Ίκαρος, όμως, ζει και σε όλους στέλνει χαμόγελο, παρά τα πυκνόμαυρα σύγνεφα, αισιοδοξίας και αγάπης φωτεινό, απολαμβάνοντας την συντροφιά τ' ουρανού...