Στη φρικωδέστερη στιγμή της θείας Λατρείας κατά τη θεία Λειτουργία και προ του καθαγιασμού των Τιμίων Δώρων, αναπέμπονται δύο ευχές που συγκλονίζουν τις ψυχές των Πιστών.
Εκφράζουν και οι δύο το περιεχόμενο της πιο γνήσιας και σωστής Προσευχής στην πιο κατάλληλη ώρα. Η πρώτη αναπέμπεται από το Λειτουργό, και για λογαριασμό, από κοινού, όλου του ευσεβούς πληρώματος της Εκκλησίας. Ακόμα και για το σύνολο των πιστευόντων. Αποτελεί την εισαγωγική έκφραση όλων των Πιστών, για τα μελλούμενα να ακολουθήσουν, με την μεταβολή του άρτου και του οίνου σε Σώμα και Αίμα Χριστού. Και ιδού!....
Παραγγέλλεται από το Λειτουργό, επί της αγίας Τραπέζης:
«Τα σα εκ των σων σοι προσφέρομεν κατά πάντα και δια πάντα».
Δηλαδή: Αυτά που έγιναν δικά Σου, μέσω της Προσκομιδής επί της Προθέσεως προηγουμένως και που προέρχονται από δικά Σου δημιουργήματα, εφ’ όσον δεν έχουμε τίποτα δικό μας, και τα προσφέρουμε σε Σένα ως θυσία, για κάθε τόπο καθώς και για όλα όσα έγιναν προς ευεργεσία ημών.
Είναι αξιοσημείωτο ότι τα ίδια προσφέρονται σε όλα τα Θυσιαστήρια και κατά τον ίδιο τρόπο, ως δείγμα λατρευτικής ενότητας μεταξύ όλων των πιστευόντων, καθώς επίσης και μαζί με τα τελούμενα στο υπερουράνιο θυσιαστήριο. Στη συνέχεια αναμένει ο Λειτουργός και την ανταπόκριση του Λαού.
Ο πιστός Λαός, τότε, αποκρίνεται υμνολογικά, με τη δεύτερη ευχή, δια των Ιεροψαλτών, ως έκφραση ευγνωμοσύνης, αλλά και ως συμμετοχή του στην όλη διαδικασία της τελετουργίας της αναίμακτης θυσίας. Χαρακτηριστική είναι η απαγγελλόμενη ευχή της «Επικλήσεως» και του «Καθαγιασμού» των Τιμίων Δώρων.
Δέεται και πάλι ο Λειτουργός, εκπροσωπώντας και το Λαό:
«Έτι προσφέρομέν Σοι την λογικήν ταύτην και αναίμακτον λατρείαν..»
Δηλαδή: Σου προσφέρουμε ακόμα, μέσα από τις λογικές δυνάμεις της φύσεώς μας, αυτήν την πνευματική και χωρίς αίματα λατρεία μας.
Τότε, ανταποκρινόμενος υμνολογεί ο Πιστός Λαός:
«Σε υμνούμεν, Σε ευλογούμεν, Σοι ευχαριστούμεν, Κύριε, και δεόμεθά Σου, ο Θεός, ημών».
Ο Ύμνος αυτός, που ονομάζεται και δοξολογικός, αποτελεί μια συντακτική περίοδο που περιλαμβάνει τέσσαρα (4) ρήματα. Το καθένα αποτελεί και μία ξεχωριστή πρόταση, που όλες μαζί έχουν ως αναφορά την τελευταία φράση του Ύμνου, «ο Θεός, ημών». Η ερμηνεία του κάθε ρήματος, δίνει και το νόημα του Ύμνου.
Απευθυνόμαστε στον Κύριο Θεό και Πατέρα μας, και λέγουμε:
«Σε υμνούμεν». Σου απευθύνουμε ψάλλοντες, έπαινο και εγκώμιο.
«Σε ευλογούμεν». Σε δοξολογούμε και Σε επαινούμε με ύμνους.
«Σοι ευχαριστούμεν». Σε Σένα εκφράζουμε την ευγνωμοσύνη μας.
«δεόμεθά Σου». Παρακλητικά προσευχόμαστε και Σου αφιερωνόμαστε.
Με τον Ύμνο αυτό, επιβεβαιώνεται η παρέμβαση του ευλογημένου λαϊκού στοιχείου στην όλη λατρευτική διαδικασία του καθαγιασμού των Τιμίων Δώρων.
Ιερά Πόλις Μεσολογγίου 26η Μαΐου 2019
Νικόλαος Σπ. Βούλγαρης
