Ημερομηνία πρώτης δημοσίευσης: 01/09/2016
Η Νηρηίς Σαώ, βαρέθηκε να περνάει την μέρα της κολυμπώντας και παίζοντας με δελφίνια ή να κάθεται σε βράχους και να τραγουδάει και ανακοίνωσε στον πατέρα της Νηρέα και την μητέρα της Δωρίδα πως σκοπεύει να ιδρύσει …ορχήστρα νυκτών οργάνων (άκουσον, άκουσον) στο ...Νεοχώρι, ένα μέρος δίπλα στις εκβολές του Αχελώου. Της λέει τότε ο πατέρας της: «Μα, παιδάκι μου, το σκέφτηκες αυτό που πας να κάνεις; Αυτές οι δουλειές θέλουν χορηγούς κι εμείς εδώ δεν έχουμε εισόδημα. Μας τα πήρε όλα ο ...Τσίπρας, που κακόχρονο να ’χει και μαύρο. Ούτε για τα βασικά δεν έχουμε, ούτε και σύνταξη θα πάρουμε ποτέ».
Η Σαώ όμως είχε κάνει τα κουμάντα της. Ταξίδεψε γρήγορα κι αθόρυβα και βρέθηκε να «ψήνει» έναν καλόν άνθρωπο, τον Γιάννη Κουρκουμέλη, που συμπτωματικώς είχε δραστηριότητα με το ίδιο όνομα μ’ αυτήν. Χαρά ο Γιάννης, που βρισκόταν ευκαιρία να κάνει το χατήρι της αγαπημένης του Νύμφης! Αμέσως έβαλε τα σχέδια (και το χρήμα), βρήκε για μαέστρο τον έμπειρο Σπύρο Χολέβα, με μεγάλη αγάπη για το είδος, και η ορχήστρα πήρε σάρκα και οστά. Η Σαώ άγγιξε τότε με τα μαγικά της δάχτυλα τις καρδιές των μουσικών, που περίμεναν με υπομονή, και τις χορδές των οργάνων και οι νότες ξεχύθηκαν όμορφες και καθάριες, να μας ταξιδεύουν σε δρόμους μουσικούς κι ευλογημένους.
Κάπως έτσι θα μπορούσε να έχει δημιουργηθεί η Ορχήστρα Νυκτών Εγχόρδων, Σαώ, σαν από παραμύθι. Έλα όμως που τα παραμύθια μάλλον μας έχουν τελειώσει κι αυτά, μαζί με το κουράγιο και την ελπίδα μας. Άρα μένει η πραγματικότητα κι αυτή έχει για πρωταγωνιστές –ευτυχώς- τους ίδιους, του παραμυθιού αλλά που είναι υπαρκτά πρόσωπα.
Την ορχήστρα, λοιπόν, αυτή θαυμάσαμε στην συναυλία που έδωσε μαζί με τον Μανώλη Μητσιά, στο θεατράκι του λιμανιού. Πολύ όμορφο και καλοκουρδισμένο άκουσμα, με τις επιβαλλόμενες δυναμικές των συγκεκριμένων οργάνων, τον Σπύρο να διευθύνει με ωριμότητα, άνεση και στιβαρότητα και τους ερασιτέχνες νεαρούς μουσικούς να δίνουν τον καλλίτερο εαυτό τους για το ποθητό αποτέλεσμα.
Εκπληκτική ήταν η διακριτική ηχητική κάλυψη που παρέσχε συνεργείο από την Αθήνα, του οποίου δυστυχώς δεν συγκράτησα το όνομα, παρά τον δυνατό αέρα που φυσούσε εκείνη την βραδυά. Από τις ελάχιστες φορές που ακούς όλα τα όργανα σε ιδανικά σχεδόν επίπεδα!
Προσωπική μου άποψη, με βάση το όποιο καλλιτεχνικό μου αισθητήριο, είναι πως αυτή η ορχήστρα έχει μέλλον, αν προσεχθεί σωστά από όλους, με προεξάρχοντα τον Σπύρο, για τον οποίον πιστεύω πως αυτό το σύνολο «του πάει γάντι» και αναδεικνύει πολύ περισσότερο από κάθε τι άλλο τις μουσικές του αρετές.
Και για να προλάβω τους κακεντρεχείς, θα σημειώσω πως δεν μ’ ενδιαφέρει για ποιο λόγο ο Κουρκουμέλης υποστηρίζει αυτό το σύνολο. Με ενδιαφέρει που απλώς το υποστηρίζει εμπράκτως. Ας το κάνουν κι άλλοι κι ας διαλέξουν αυτοί τον λόγο.
Κάτω του αναμενομένου ήταν δυστυχώς η παρουσία τού Μανώλη Μητσιά, που παρουσιάστηκε απροετοίμαστος, σε κομμάτια-σταθμούς που έχει τραγουδήσει και ενίοτε ψιλοφαλτσούλης, παρ’ ότι ιδιαιτέρως σεμνός ως παρουσία. Έδωσε δε την εντύπωση πως ήρθε απλώς να τα πάρει από τους …βλάχους. Κι αν κρίνω από το νούμερο που άκουσα πως αμείφθηκε αυτός και ο πιανίστας του, Αχιλλέας Γουάστορ, τότε μιλάμε για μια πολύ ακριβή «αρπαχτή», κατά το λεγόμενο στην μουσική φρασεολογία.
Χρήστος Βλαχογιάννης
Καθηγητής Μουσικής
Μπορείτε να προμηθευτείτε την εφημερίδα στα περίπτερα ή να κατεβάσετε και ηλεκτρονικά την έκδοση ή τις εκδόσεις της εφημερίδας που θέλετε εδώ
