Του Γ.Η. Ορφανού
Α’ Πράξη
Ιησούς:Πέτρο, Ιωάννη, ελάτε κοντά μου! Κάποιος άγγιξε τα ρούχα μου!
Πέτρος:Ποιος, Δάσκαλε; Κανείς μαχαιροβγάλτης βαλτός από τους γραμματείς και τους αρχιερείς μήπως θέλησε να σε ξεκάνει μέσα στη μεγάλη αναμπουμπούλα;
Ιωάννης:Από παντού, μας έχει περιζώσει τόσο πολύς λαός! Για μιαν ακόμα μέρα! Άντρες, γυναίκες, γέροι και παιδιά… Όλοι σπρώχνουν και σπρώχνονται, ποιος να σε πρωτοφτάσει, ποιος να σε πρωταγγίξει! Μη ρωτάς, Ιησού, ποιος σ’ άγγιξε, προχώρα...
Ιησούς:Η καρδιά μου χτυπά σπλαχνικά για το ανθρωπωσμάρι ετούτο, τρεις μέρες μ’ ακολουθούν ακούραστοι και νηστικοί από τα χείλη μου κρέμουνται, σαν ρώγες σε τσαμπί σταφύλι! Το ένιωσα, Ιωάννη, ετούτο το άγγιγμα σαν να φύσηξε ανοιξιάτικο αεράκι και δρόσισε τα καυτά από πυρετό μάγουλά μου και θέλω να ιδώ με τα μάτια μου ποιος ήταν...
Ιωάννης:Κάθε λογής άρρωστοι, τυφλοί, λεπροί, Δάσκαλε, σε κυνηγούν και γυρέβουν το χέρι σου στοργικά και θαυματουργά να τους χαϊδέψει για νάβρουν το φως και την υγειά τους! Και σωρός όσοι το λόγο σου ως βάλσαμο στις πληγωματιές της κοινωνίας αναζητούν ν’ αποθέσουν στην ψυχή τους, θάρρος και δύναμη να πάρουν, την αδικία και την ψευτιά των αφεντάδων να πολεμούν αλύγιστοι μαχητές, το ζυγό της καταπίεσης και τους φόρους των τυράννων τους δυσβάσταχτους ν’ αποτινάξουν …
Πέτρος:Να, δες! Αυτή εδώ η γυναίκα ήταν, Ιησού!
Ιωάννης:Τούτη εδώ, που χαμοσέρνεται; Πέτρο, τι λες; Αυτή την ξέρουν όλοι! Δώδεκα χρόνια, όλο της το βιος το σπατάλησε σε γιατρούς και πρακτικούς, την υγειά της νάβρει, να καταπάψει το αίμα της σαν ποτάμι ορμητικό να τρέχει. Ανώφελος ο κόπος της και, μάταια, από ζάπλουτη πάμφτωχη εγίνη, γιατρεμό ψάχνοντας τόσους χρόνους...
Ιησούς:Γυναίκα, έλα, ανασηκώσου, δες με στα μάτια και μη φοβού άλλο πια! Σκούπισε πια το δάκρυ σου! Η πίστη σου σ’ έσωσε...
Γυναίκα:Ευχαριστώ σε, Κύριε!
Ιησούς:Μη φοβού, μόνον πίστεβε! Η ειρήνη να βασιλέβει εφεξής στην ψυχή σου και το πολύπαθο σώμα σου την υγειά του να βρει, απαλλαγμένο από την αρρώστια που σε μαστίγωνε αλύπητα τόσα χρόνια!
Γυναίκα:Γαληνεμένη η ψυχή μου σε δοξολογεί, Κύριε, και το γιατρεμένο μου κορμί σ’ ευγνωμονεί για το καλό που μου ‘κανες, που την πίστη μου πως εάν άγγιζα τα ρούχα σου θα σωζόμουν επαλήθεψες...
Ιησούς:Όταν αγαπάς και πιστέβεις, όλα γίνουνται! Ακόμα και τα πιο δύσκολα, και τα αδύνατα, όλοι να τ’ ακούσουν και να το ενστερνιστούν! Ανεβαίνεις στο πιο ψηλό και απόκρημνο βουνό, κολυμπάς και ταξιδέβεις στην πιο βαθιά και τρικυμισμένη θάλασσα, σκιά βρίσκεις στον πιο καυτό ήλιο, ζεσταίνεται το κορμί σου στον πιο βαρύ χειμώνα, ποτέ δεν πεινάς παρά την φτώχεια σου, όταν αγαπάς και πιστέβεις …
Β’ Πράξη
Ιωάννης:Ποιος, όμως, είναι πάλι ετούτος που μας πλησιάζει τρεχάτος και γονατίζει μπροστά στον Ιησού σαν ικέτης; Πέτρο, τον ξέρεις;
Πέτρος: Τα φανταχτερά ρούχα του αποδείχνουν πως είναι πλούσιος. Η όψη του αψευδής είναι μάρτυρας της νιότης του. Κι όταν μιλήσει, θα καταλάβουμε, Ιωάννη, εάν η φρόνηση και η σοβαρότητα χαρακτηρίζουν την καρδιά και τη σκέψη του και όχι η αλαζονεία και η φαιδρότητα... Όχι, δεν τον γνωρίζω! Πρώτη φορά τον βλέπω! Κύριε, εσύ τον ξέρεις;
Ιησούς:Όποιος κι αν είναι, αφήστε τον να πλησιάσει! Εκείνος που δεν είναι εχθρός μας, είναι σύμμαχός μας!
Άντρας:Αγαθέ μου Δάσκαλε, δίδαξέ με, σε παρακαλώ, τι εάν κάνω, την αιώνια ζωή θα κληρονομήσω;
Ιησούς:Άνθρωπε, γιατί με λες Αγαθό; Ο μόνος Αγαθός και μάλιστα γεμάτος μ’ όλα του κόσμου τ’ αγαθά είναι ο Θεός! Κανείς, να το θυμάσαι, μέσα στην ανθρωπότη δεν μπορεί να του μοιάσει σ’ αυτό του το επίτευγμα!
Άντρας:Πες μου, Κύριε, τι να κάνω;
Ιησούς: Τις εντολές π’ ο Θεός στο ανθρωπολόι έχει δώσει τις ξέρεις...
Πέτρος:Όλοι τις ξέρουν, υποκρίνουνται μπροστά στους άλλους πως τις τηρούν, μα συχνά, στο σπίτι τους μέσα και κρυφά απ’ τους συνανθρώπους τους, τις παραβαίνουν, όσες φορές από τα πάθη του σώματος παρασύρουνται ή από τα εφήμερα είδωλα της καθημερινής ζωής και γίνουνται τυφλοί και μουγκοί δούλοι τους, μανιασμένα υποχείριά τους...
Ιησούς:Τις εντολές εάν τηρείς, θα πετύχεις, Άνθρωπε, το όνειρό σου, θα πραγματώσεις όσα φωλιάζουν στην ψυχή σου και το ζωντάνεμά τους θα σε πλημμυρίζει ευφορία και αγαλλίαση. Να μη μοιχέβεις, να μη κλέβεις, να μη λες ψέματα ποτέ και πουθενά, να μην ορέγεσαι όσα έχει ο γείτονάς σου, να τιμάς και τον πατέρα σου και τη μάνα σου...
Άντρας:Ό,τι μόλις είπες, Δάσκαλε, στην καρδιά μου τα ‘χω. Πάντα! Από παιδί. Τα γνωρίζω, τα σέβουμαι και τα εφαρμόζω, χωρίς ποτέ να τα καταπατώ!
Ιησούς:Τότε, αγαπητέ μου, ένα μόνο σού λείπει, για να γίνεις τέλειος, αφού τόσο πολύ το θες!
Άντρας:Είμαι όλος αφτιά, Δάσκαλε! Πες μου το, χωρίς ν’ αργοπορείς! Και εγώ χρυσάφι θα σε γεμίσω όσο θες...
Ιησούς:Δε θέλω εγώ το χρυσάφι σου! Αλλά ούτε και συ, εάν πραγματικά θέλεις να πραγματώσεις όσα ποθείς! Πούλησε όλο σου το βιος ή μοίρασε τα υπάρχοντά σου στην φτωχολογιά και θα βρεις πραγματικό θησαβρό στον ουρανό! Έλα μαζύ μας, σηκώνοντας το σταβρό αγόγγυστα και θαρραλέα που έχει ο Θεός ορίσει για τη ζωή σου! Έλα, μαζύ μας πιες και συ το ποτήρι το γεμάτο πίκρες και μέθυσε με το κρασί της χαράς...
Άντρας:Τι μου λες τώρα; Δε γίνουνται αυτά τα πράγματα!!! Δε γίνουνται!!! Φεύγω...
Ιησούς:Όποιος άνθρωπος θέλει την αγάπη του Θεού και να γίνει πρώτος απ’ όσους σταθούν κοντά του, πρώτα – πρώτα να υπηρετεί χωρίς να βαρυγκωμεί κάθε συνάνθρωπό του! Δεν πρέπει εγωισμό και καυχησιές μέσα του να έχει ο άνθρωπος, μα φρονιμάδα και αγάπη για τον πλησίον.
Άντρας:Φεύγω! Δε σε πιστέβω! Ψεύτη! Απατεώνα! Φεύγω!
Γ’ Πράξη:
Ιησούς:Πέτρο και Ιωάννη, τον είδατε;
Πέτρος:Σα λαγός έφυγε, μόλις του είπες, Δάσκαλε, να χάσει το βιος του, εάν θέλει να κερδίσει την ψυχή του!
Ιωάννης :Ναι, νόμιζε ο αφελής ότι με τα χρήματά του θ’ αγοράσει μια θέση κοντά στο Θεό, στην ουράνια βασιλεία!
Ιησούς:Ιωάννη και Πέτρο, φωνάξτε κοντά και τους άλλους μαθητές να σας πω!
Ιωάννης & Πέτρος:Μάλιστα! Ήρθαν, όλοι εδώ είναι γύρωθέ σου, πλέον.
Αντρέας:Σ’ ακούμε, τα αφτιά όλων μας είναι ορθάνοιχτα.... Μίλα μας, Δάσκαλε!
Ιησούς:Ότι είναι πολύ δύσκολο, Αντρέα, να μπουν στη βασιλεία του Θεού οι πλούσιοι το ξέρεις; Το ξέρεις πως τίποτα δεν θα ωφελήσει τον άνθρωπο εάν όλο τον κόσμο καταχτήσει με το ξίφος ή με τα πλούτη του, αλλά έχει χάσει την ψυχή του;
Αντρέας:Όχι, Δάσκαλε! Μ’ αφήνεις έκπληκτο μ’ όσα λες!
Ιούδας Ισκαριώτης:Μας γεμίζουν φόβο τα λόγια σου, Ιησού!
Ιάκωβος Ζεβεδαίου:Όμοιον και πιο πολύ, για μένα μιλώ τουλάχιστον, Ιησού, μ’ εκείνον τον τρόμο που ‘χα νιώσει σύγκορμα και να εξηγήσω το θαύμα δεν μπορούσα, όταν μεσοπέλαγα, το θυμόμαστε όλοι, με το λόγο σου κόπασε ο άνεμος και έγινε γαλήνη μεγάλη, παρά τη δυνατή θύελλα απ’ την οποία κιντύνεψε το πλοίο μας να βυθιστεί…
Ιησούς:Παιδιά μου, διώξτε κάθε ακάθαρτο πνεύμα, κάθε αστήριχτο φόβο και πιστέψτε το, αληθινά δύσκολο είναι στην αγκαλιά σιμά του Θεού θέση νάβρουν όσοι πιστέβουν πως τα χρήματα θα τους χαρίσουνε μιαν καλύτερη ζωή! Πιο εύκολα μπορεί να περάσει μια καμήλα από την τρύπα μιας βελόνας, παρά να μπει στη βασιλεία του Θεού ένας πλούσιος!
Ιούδας Ισκαριώτης:Και τότε, Πέτρο, ποιος απ’ τους ανθρώπους μπορεί να σωθεί; Η φτωχολογιά χωρίς πόρους μαστίζεται από αρρώστιες και πείνα και απαιδευσιά και οι πλούσιοι είναι γιομάτοι πλούτο που φέρει ανεξέλεγκτη αλαζονεία και άμυαλη κομπορρημοσύνη…
Πέτρος:Σώπα, Ιούδα! Άσε τον Ιησού το λόγο του να τελέψει! Δε βλέπεις ότι μας κοιτά όλους κατάματα, κάτι σαν να έχει βαρυσήμαντο να μας διδάξει πάλι; Σώπα!
Ιησούς:Ό,τι είναι αδύνατο για τους ανθρώπους ο Θεός το μπορεί! Όλα δυνατά, παιδιά μου, για το Θεό είναι!
Φίλιππος:Όλα; Ναι! Σε νεκρούς, όλοι το είδαμε και δεν πιστέβαμε στα μάτια μας, ξανάδωσες τη ζωή, Δάσκαλε! Μόνον εάν ο Θεός δύναμη σου έδινε, θα μπορούσες να τα καταφέρεις…
Ματθαίος: Και δαιμόνια και κάθε κακό από την ψυχή των ανθρώπων βγάζεις και την επαναφέρεις στο δρόμο της πραότητας, της αγάπης, της σωφροσύνης…
Ιησούς: Με αγκάθια στρωμένοι οι δρόμοι της κακίας μόλο που τους απαντάς κάθε μερόνυχτο μπροστά σου, μα τριαντάφυλλα βλέπεις στις ατραπούς της αρετής και της αγάπης όσο κι αν είναι δυσεύρετες…
Βαρθολομαίος:Τα σοφά σου λόγια, πάντοτε, μέσα μας τα φυλάμε και ανυπομονούμε πράξεις να κάνουμε τα διδάγματά σου…
Ιωάννης:Υπομονή, θάρρος είμαστε οπλισμένοι και δύναμη, μέχρις ότου το λόγο σου στα πέρατα του κόσμου να φτάσουμε, καθώς μας ζήτησες!
Πέτρος:Και ποτέ δεν θα σ’ αρνηθούμε, Δάσκαλε, μα και τη ζωή μας θα δώσουμε για σένα!
Ιησούς: Ακόμα κι αν με αρνηθείς εσύ, Πέτρο, τρεις φορές πριχού λαλήσει ο πετεινός δύο φορές μια νύχτα, το ξέρω καλά πως με αγαπάς και θα χάσεις τη ζωή σου ακόμα, όπως και όλοι σας, παιδιά μου, για το όνομά μου! Και όλοι οι ασεβείς θα σας μισήσουν, μα όποιος υπομείνει έως το τέλος τα μαρτύρια, αυτός, μολονότι ματοκυλισμένος, και θα σώσει την ψυχή του! Έχετε τα μάτια σας ανοιχτά, παιδιά μου, αγαπάτε αλλήλους, αγρυπνείτε και μη σταματάτε να προσεύχεστε γιατί κανείς δεν ξέρει πότε θα έρθει το τέλος του!
Πέτρος:Ναι, εσύ είσαι ο Χριστός που οι προφήτες από χρόνια είχαν προαναγγείλει πως θα φέρει λυτρωμό στις ψυχές, σωσμό στο λαό μας! Και εμείς έτσι πιστέβοντας, Δάσκαλε, αφήσαμε πίσω μας όλη μας την περιουσία και ήλθαμε μαζύ σου …
Ιησούς:Το ξέρω, Πέτρο! Όλοι, όμως, απ’ όσους εγκατέλειψαν το σπιτικό τους, τους γονείς και τ’ αδέλφια τους, ακόμα και τις συζύγους και τα παιδιά τους, μα και τα χωράφια τους για το χατίρι μου και για να γίνουν κοινωνοί όσων ακούνε από τα χείλη μου για έναν καλύτερο κόσμο θα τα πάρουν όλα, και αδέλφια και αγροκτήματα, πίσω στο εκατονταπλάσιο στα χρόνια της ζωής μας αφού υποστούν άγριο κυνήγι για τα πιστέβω τους, ενώ στα κατοπινά χρόνια θα απολαύσουν αιώνια ζωή…
Θωμάς:Μα θα μας πιστέψουν πως υπάρχει αιώνια ζωή; Δε θα γυρέψουν, Δάσκαλε, πειστήρια ότι δεν αερολογούμε;
Πέτρος:Τι λες, Θωμά; Πάλι… αμφισβητείς το… Δάσκαλο;
Ιάκωβος Αλφαίου:Άσε τον, Πέτρο! Ο Θωμάς αρέσκεται να ψάχνει βαθιά πίσω από τις λέξεις του Ιησού και σαν αυτόν ν’ αμφισβητεί και ν’ ανατρέπει όσα οι πολλοί θεωρούν δεδομένα…
Θωμάς:Σωστά μιλάς, Ιάκωβε! Με ξέρεις πολύ καλά πια! Ιησού, μαζύ σου είμαι, ψυχή και σώμα σού χαρίζω, να το ξέρεις!
Ιησούς:Θωμά, έχοντας το πνεύμα πάντα πρόθυμο και την σάρκα προσέχοντας να μην ασθενήσει, ακολούθα με…
Σίμων Κανανίτης:Όλοι μαζύ σου θα έρθουμε, Δάσκαλε, δεν θα αφήσουμε να μας σκανδαλίσουνε μήτε τα μάτια, μήτε τα χέρια μας! Τι από εμάς απόδειξη γυρέβεις πως θάμαστε πιστοί όσο θα ζούμε στα λόγια σου και ότι όταν φύγεις δεν θα διασκορπιστούμε σαν κοπάδι προβάτων χωρίς βοσκό;
Ιησούς:Σίμωνα, κανέναν αυστηρό κανόνα δε θα σας επιβάλω! Ό,τι πρώτ’ απ’ όλα θάθελα είναι ν’ αγαπάτε το Θεό με όλη σας την ψυχή, την καρδιά, τη διάνοια και τη σωματική δύναμη. Και κατόπιν, ν’ αγαπάτε τον πλησίον σας σαν νάναι ο ίδιος σας ο εαυτός! Απ’ αυτές τις δύο, άλλη μεγαλύτερη συμβουλή δεν έχω να σας δώσω, άλλη δεν υπάρχει!
Ιωάννης:Σε πιστέβουμε, Κύριε, και σ’ ακολουθούμε, δίχως να μας νοιάζει η φτώχεια και η γύμνια του σώματος! Μαζύ σου θα πλουτίσει η ψυχή μας, θα γεμίσει αγάπη και ξάγρυπνος στυλοβάτης σε κάθε βήμα της καθημερινής μας ζωής θα γίνει …
Ιησούς:Ξάγρυπνος και σε εγρήγορση! Ναι, γιατί δεν ξέρει κανείς γήινος πότε θα έρθει και θα κρίνει το ανθρώπινο είδος ο Θεός, αργά το βράδυ ή το μεσονύχτι ή τα ξημερώματα όταν λαλούν οι πετεινοί ή το πρωί!
Ιωάννης:Με τα μάτια μας διάπλατα ανοιγμένα και συνεσταλμένα βλέπουμε όσα κάνεις, Δάσκαλε, με τ’ αφτιά μας ορθάνοιχτα και δίχως κομπορρημοσύνη ακούμε τους λόγους σου κάθε στιγμή, πώς θα ήταν δυνατόν να μένουμε νωθροί σ’ όσα μας καλείς;
Θαδδαίος:Κύριε Ημών Ιησού Χριστέ και Δάσκαλέ μας, με τις παραβολές σου εσύ ζωντανό παράδειγμα μας γιομίζεις σοφία και με τις πράξεις σου πώς να περπατούμε στις δημοσιές του καλού και της αγάπης μάς δείχνεις, ευχαριστούμε από καρδιάς!
Ιησούς:Ελάτε, παιδιά μου, πάμε! Και με θάρρος να 'στε εξοπλισμένοι! Πολλοί που ο κόσμος ετούτος θεωρεί μεγάλους και τρανούς, σαν αποδειχτεί η ξεδιαντροπιά και η ρηχότητα της καρδιάς τους, τελευταίοι θα μείνουν, αλλ’ όσοι στην αγάπη έχουν μέσα τους φωλιά χτίσει, αν και ασήμαντοι και μικροί και ουραγοί στα μάτια του κόσμου, με την πίστη τους θα σωθούν και πρώτοι θα εισέλθουν στη βασιλεία του Θεού και θα χαίρονται την πατρική του στοργή! Ελάτε, πάμε!
