Η γλώσσα ως έκφραση του πολιτισμού ακολουθεί πάντοτε την πολιτιστική τύχη του λαού. Η γλώσσα άρχισε λοιπόν να μεταβάλλεται.
Μέσω της γραφής εγράφησαν πρώτα τα Ομηρικά έπη. Τούτο δε έγινε λόγω της πανελλήνιας διδακτικής αξίας την οποία είχαν τα ποιήματα του Ομήρου. Επειδή δε τα ποιήματα του Ομήρου γίνονταν αντικείμενο μελέτης από όλους τους Έλληνες, συντέλεσαν κατά ένα τρόπο και στην γλωσσική ενότητα αυτών. Όταν αργότερα η Αθήνα απέκτησε πολιτική δύναμη, απέκτησε συγχρόνως και πνευματική (δράμα, φιλοσοφία, ρητορική), επόμενο ήταν και η Αττική διάλεκτος να επιδράσει στις άλλες και δημιουργείται μία κοινή κάπως γλώσσα με βάση την Αττική. Δημιουργήθηκε δηλαδή μία πανελλήνιος γλώσσα, η Αττική κοινή.
Η Αττική κοινή επικράτησε ως όργανο συνεννοήσεως καθ’ όλην την διάρκεια των κλασσικών χρόνων. Έπειτα δια του κοσμοπολιτισμού του Μ. Αλεξάνδρου ο ελληνικός πολιτισμός διεδόθη και επεβλήθη στους λαούς της Ασίας. Μαζί δε με αυτόν επεβλήθη και το δημιουργικότερο στοιχείο του, η Ελληνική γλώσσα. Είναι αυτή η Αττική κοινή, διότι ο Μέγας Αλέξανδρος χρησιμοποίησε και διέδωσε τον Αττικό πολιτισμό και την Αττική γλώσσα. Η γλώσσα δε αυτή κατά την εξάπλωσή της δεν έμεινε αυτούσια, αλλά αναμείχθηκε και με ξένα στοιχεία και έτσι δημιουργήθηκε η καλουμένη κοινή γλώσσα ή Αλεξανδρινή κοινή. Εκτός του Μ. Αλεξάνδρου εις την διάδοση της κοινής γλώσσας συνετέλεσε και η Ρωμαϊκή κατάκτηση, διότι οι Ρωμαίοι ήθελαν να έχουν ένα κοινό όργανο προς συνεννόηση.
Η Αλεξανδρινή κοινή ήταν το όργανο συνεννοήσεως όχι μόνον των Ελλήνων αλλά και όλων των υπηκόων της αυτοκρατορίας του Μ. Αλεξάνδρου και των επιγόνων. Επίσης αποτελεί και την γλώσσαν των υπηκόων της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.
Καταφαίνεται επίσης αυτό και εκ του ότι ο Απόστολος Παύλος γράφει τις προς Ρωμαίους επιστολές του στην ελληνική, πράγμα που δείχνει ότι οι Ρωμαίοι την κατανοούσαν. Επίσης και οι Εβραίοι ομιλούσαν και κατανοούσαν την γλώσσαν αυτή, διότι και οι προς αυτούς επιστολές του Παύλου είναι γραμμένες εις την ελληνικήν. Γενικώς όλοι οι κάτοικοι της Ασίας και Δ. Μεσογείου μιλούσαν την ελληνικήν γλώσσαν.
Η γλώσσα καθ’ όλη την Βυζαντινή εποχή εξακολουθεί να εξελίσσεται. Και κατά την περίοδο της τουρκικής τυραννίας - τετρακόσια και πλέον χρόνια, οι σκλαβωμένοι Έλληνες διατήρησαν καθαρή την ελληνική γλώσσα.
Σ’ αυτήν έγραψαν τα Δημοτικά μας τραγούδια-πραγματικά λογοτεχνικά αριστουργήματα - με τα οποία εκφράζουν τους πόθους, τα όνειρα, τις περιπέτειες του Έθνους μας, την ζωή και την ιστορία της πατρίδας μας και γίνονται ένα με τους προγόνους μας. Άλλωστε ο Οδ. Ελύτης έχει πει ότι του έχει δοθεί μία γλώσσα που μιλιέται μόνο από μερικά εκατομμύρια ανθρώπων αλλά είναι μία γλώσσα που μιλιέται επί 2.500 χρόνια χωρίς διακοπή και με ελάχιστες διαφορές. Είναι εξαιρετικά σημαντικό ότι η γλώσσα μας είναι εύκολο να κατανοηθεί έστω και μετά από τόσες χιλιάδες χρόνια.
Ο Γιώργος Σεφέρης, επίσης αναφέρει ότι «Από την εποχή του Αγ. Παύλου ως το Διονύσιο Σολωμό, ο ελληνικός λαός, μέσα από συνθήκες, που εύκολα θα καταντούσαν άγλωσσο οποιονδήποτε άλλο λαό, έσωσε τη γλώσσα του για να την παραδώσει στους μορφωμένους της απελευθερωμένης Ελλάδας».
Ο ποιητής Οδ. Ελύτης γεμάτος αγωνία και οργή για τις άστοχες επεμβάσεις της πολιτείας στην εξέλιξη της γλώσσας μας, γράφει τα ακόλουθα: «Η πολυαιώνια παρουσία του ελληνισμού πάνω στα δώθε ή εκείθε του Αιγαίου χρώματα έφτασε να καθιερώσει μια ορθογραφία όπου το κάθε ωμέγα, το κάθε ύψιλον, η κάθε οξεία, η κάθε υπογεγραμμένη, δεν είναι παρά ένας κολπίσκος, μια κατωφέρεια, μια κάθετη βράχου, πάνω σε μια καμπύλη πρύμνας πλεουμένου, κυματιστοί αμπελώνες, υπέρθυρα εκκλησιών, ασπράκια ή κοκκινάκια, εδώ ή εκεί, από περιστερώνες και γλάστρες με γεράνια». «Είναι μια γλώσσα με πολύ αυστηρή γραμματική, που την έφτιασε μόνος τους ο λαός, από την εποχή που δεν επήγαινε ακόμη σχολείο. Και την τήρησε με θρησκευτική προσήλωση κι αντοχή αξιοθαύμαστη, μέσα στις πιο δυσμενείς εκατονταετίες. Ώσπου ήρθαμε εμείς με τα διπλώματα και τους νόμους, να τον βοηθήσουμε. Και αντί να τον βοηθήσουμε σχεδόν τον αφανίσαμε. Από το ένα μέρος του φάγαμε τα κατάλοιπα της γραφής του και από το άλλο του ροκανίσαμε την ίδια του την υπόσταση. Αφανίσαμε τη γλώσσα μας», κραυγάζει απελπισμένα ο ποιητής Οδυσσέας Ελύτης.
ακολουθήστε το aixmi-news.gr στο Facebook για να μαθαίνετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
