Και το σκίτσο του Κώστα Μητρόπουλου (από τα «Νέα», 11 Ιουλίου 2022)
«Μυρίζει εκλογές και δικαιολογημένα», είπε ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης κατά τη διάρκεια περιοδείας του στην Καλλιθέα. Μάγος είναι; Μυρίζει κάτι που δεν το … μαγειρεύεις. Και το μαγείρεμα πάει σύννεφο με τις «κατσαρόλες» όλες στη φωτιά της πληθωριστικής, υπερχρεωμένης οικονομίας. Το ξέρω. Όλο σχεδόν οι Έλληνες απεχθάνονται τον λαϊκισμό, όταν γίνεται από τους άλλους. Επίσης, όλοι σχεδόν οι Έλληνες απεχθάνονται την αληθινή και ελεύθερη δημοσιογραφία, αρκεί να μην ενοχλεί το δικό τους κόμμα!
Ακούσατε ή διαβάσατε αυτές τις ημέρες τις δηλώσεις, τις πιέσεις, τις προειδοποιήσεις του υπουργού Οικονομικών Χρήστου Σταϊκούρα, ο οποίος θυμίζει τη γνωστή ιαχή του Ανδρέα Παπανδρέου στα Λιόσια τον Ιούνιο του 1989 «Τσοβόλα δώστ΄όλα». Σήμερα, με έναν Σταϊκούρα μαινόμενο κατά των τραπεζών και ενδιαφερόμενο σφόδρα για όλους τους πελάτες τους το σύνθημα αυτό παραλλαγμένο μπορεί να ηχεί «Σταϊκούρα δώσε και την … τζούρα»!
Ιδού το Σημερινό Δελτίο Προεκλογικής Οικονομικής Τρέλας
Προφανώς στις εφημερίδες ή θα ακούσατε από τις τηλεοράσεις τον «ψυχόπονο» υπουργό Οικονομικών ότι ασκεί ασφυκτικές στις τράπεζες για την υποστήριξη της πελατείας τους στο τρέχον περιβάλλον αυξανόμενων επιτοκίων και ακρίβειας. Συγκεκριμένα ζήτησε, υπό την πίεση συμπάσης της μείζονος και της ελάσσονος αντιπολίτευσης να δώσει περισσότερα, να τα «δώσει» όλα, Έτσι, το σημερινό Δελτίο Προεκλογικής Οικονομικής Τρέλας περιλαμβάνει τα ακόλουθα που ζήτησε, πίεσε και απείλησε ο Χρήστος Σταϊκούρας:
Πρώτον, να αυξήσουν οι τράπεζες τα επιτόκια των καταθέσεων, αλλά όχι και των χορηγήσεων!
Δεύτερον, να προχωρήσουν σε «κούρεμα» των προμηθειών!
Τρίτον, να ανοίξουν την «κάνουλα» των δανείων!
Τέταρτον, να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων στο θέμα των κόκκινων δανείων»!
Πέμπτον, απείλησε τις τράπεζες ότι θα επιβάλει έκτακτο φόρο!!!
Διαβάσατε ή ακούσατε πουθενά κάποιο λογικό σχόλιο;
Και θέλω να ρωτήσω: Διαβάσατε κάπου σε κάποια εφημερίδα, σε έντυπη ή ηλεκτρονική έκδοση, κάποιο σχόλιο από δημοσιογράφο ή ειδικό, όπως κάναμε κάποτε στον «Οικονομικό Ταχυδρόμο» και στις εφημερίδες «Νέα» και «Βήμα», ή σε κάποια από αυτές τις πολυάνθρωπες τηλεοπτικές συζητήσεις, όπου κατά πάγια τακτική καλούνται να μας «φωτίσουν» νυν και υπουργοί και υφυπουργοί, κομματικά στελέχη και άλλοι που λένε το «ποίημά» τους και όχι αυτό πληρώνουν συνεχώς η χώρα, η οικονομία και τα νοικοκυριά, ότι δηλαδή οι οικονομικοί νόμοι είναι φιλέκδικοι, ότι οι οικονομικοί νόμοι εκδικούνται, αλλά όχι εκείνους που τους ποδοπατούν, αλλά οι αθώοι φορολογούμενοι, εργαζόμενοι με τις λιτότητες, την υπερφορολόγηση, την υπερχρέωση, την ακρίβεια, την ανεργία.
Το κυριότερο που δεν θα διαβάσετε ή δεν θα ακούσετε ποτέ είναι ότι όλα αυτά τα παθήματα από την ποδοπάτηση των οικονομικών νόμων όχι μόνο δεν γίνονται μαθήματα με τα Μνημόνια και τη μόνιμη οικονομική, κοινωνική και ηθική κρίση, αλλά σαν να δέρνει τη χώρα μια βαριά κατάρα όλοι, μα όλοι, ανταγωνίζονται ποιος θα κόψει οριστικά το κλαρί όπου καθόμαστε.
Σαν να δέρνει τη χώρα βαριά κατάρα!
Πριν σχολιάσω ένα ένα τα παραπάνω προεκλογικά «τερτίπια» Σταϊκούρα, θα ήθελα να ενημερώσω τους φίλους αναγνώστες μου ότι όλα αυτά γυρίζουν τη χώρα σε άλλες εποχές, κατά τις οποίες υπήρξε μία ολέθρια σχέση (έχει κυκλοφορήσει βιβλίο μου για το θέμα αυτό) μετά κρατικοβίωτου τραπεζικού συστήματος και τραπεζοβίωτου κράτους, όταν δηλαδή όλα καθορίζονταν διοικητικά, όπως επιτόκια, αμοιβές τραπεζοϋπαλλήλων, διορισμοί, προμήθειες, πιστωτική επέκταση (δάνεια).
Όλα αυτά γίνονταν έως το 1988 όταν δειλά αλλά σταθερά έγινε απελευθέρωση του τραπεζικού συστήματος. Το σύστημα αυτό με μεγάλο θύμα τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων, των οποίων ένα μέρος κατετίθετο ατόκως στην Τράπεζα της Ελλάδος για να χρηματοδοτείται το κράτος οδηγούσε σε ασφυκτικό έλεγχο του τραπεζικού συστήματος, το οποίο αντί της οικονομίας χρηματοδοτούσε το κράτος με τις καταθέσεις των αποταμιευτών. Έτσι, σε κάθε οικονομική χρήση, οι (κρατικές στην πλειοψηφία) τράπεζες (και με την πληθώρα των ρουσφετολογικών διορισμών!) παρουσίαζαν τεράστιες ζημιές. Αλλά επειδή ήταν όλες εισηγμένες στο Χρηματιστήριο, όλες πριν από το κλείσιμο και τη δημοσίευση των ισολογισμών τους στις εφημερίδες ενημέρωναν την Τράπεζα της Ελλάδος για τις ζημιές, τις οποίες έσπευδε να καλύπτει με το περιβόητο πια ιστορικό … «πόνους»!
Θέλετε και τέταρτη … ανακεφαλαιοποίηση τραπεζών με δεκάδες δις. ευρώ;
Αυτό γινόταν, όπως προαναφέρθηκε έως το 1988, όταν είχε προωθηθεί αρκετά η απελευθέρωση του τραπεζικού συστήματος. Από τότε, με την απελευθέρωση, το τραπεζικό σύστημα πήγε στο άλλο άκρο, δηλαδή αναπτύχθηκε ένας έντονος ανταγωνισμός τόσο στην προσέλκυση καταθέσεων με ελκυστικά επιτόκια όσο και τη χορήγηση πολυώνυμων κυρίως καταναλωτικών δανείων προς τους πάντες, ακόμα και για τη χριστουγεννιάτικη … γαλοπούλα! Ήδη, από τις αρχές του 2000 τα ελληνικά νοικοκυριά ζούσαν με δανεικά και οι πρώην συνεπείς (το ποσοστό των «κόκκινων δανείων στην Ελλάδα ήταν στα ίδια επίπεδα ή χαμηλότερο από το ευρωπαϊκό!), γεγονός που επεσημαινόταν από την τότε αντιπολίτευση με τη γνωστή καταγγελία για «υπερχρέωσή» τους, ενώ την περίοδο 2004 – 2008 είχε γίνει μείζον «εθνικό» το πρόβλημα αυτό, το οποίο επιδεινώθηκε, όπως είναι γνωστό, μετά το 2010, δηλαδή με την επιβολή των Μνημονίων.
Υπενθυμίζω ότι τότε, ως αιτία που οδήγησαν τη χώρα στην τρόικα αναφερόταν (πέραν από τον δημοσιονομικό εκτροχιασμό) η «κρίση δημόσιου χρέους», ενώ αποσιωπούνταν ότι ήταν και «κρίση τραπεζικού συστήματος». Αυτό αποκαλύφτηκε από το πρώτο Μνημόνιο όταν διαπιστώθηκε ότι οι ελληνικές τράπεζες, πέρα από την οικονομία, υπέφεραν από κεφάλαια! Έτσι, έγινε η πρώτη ανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών (2012 - 2013) μέσω του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΤΧΣ)και στοίχισε περίπου 25,5 δισ. ευρώ. Η δεύτερη, το 2014, καλύφθηκε στο σύνολό της από ιδιωτικά επενδυτικά κεφάλαια, ύψους 8,3 δισ. ευρώ, προκαλώντας μεγάλη απαξίωση της περιουσίας του ΤΧΣ, το οποίο μείωσε αναγκαστικά τα ποσοστά συμμετοχής του στις τράπεζες. Στην τρίτη ανακεφαλαιοποίηση του 2015, ιδιώτες επενδυτές κάλυψαν με περίπου 5,3 δισ. ευρώ τις νέες κεφαλαιακές ανάγκες των τραπεζών (απαιτήθηκε ποσό πολύ μικρότερο από τα 25 δισ. που είχαν αρχικά προβλεφθεί για τη στήριξη των τραπεζών από τον ESM).
Επίσης, το ξέρατε ότι, όπως προκύπτει από την έκδοση της Τράπεζας της Ελλάδος «Το Χρονικό της Κρίσης: 2010-2013», από το συνολικό καθαρό όφελος (μείωση του χρέους) των 137,9 δις. ευρώ που προέκυψε από το «κούρεμα» της ιδιωτικής περιουσίας ή λεηλασίας διατέθηκε για την ανάγκη ανακεφαλαιοποίησης των ελληνικών τραπεζών με έκδοση νέου χρέους ύψους 41 δις. ευρώ εντός του 2012; Δηλαδή, από τα παχυλά «μπόνους της Τράπεζας της Ελλάδος για την ωραιοποίηση των ισολογισμών των τραπεζών έως το 1988 πήγαμε στην ανακεφαλαιποίηση με τη διάθεση από τους φορολογούμενους δεκάδων δις. ευρώ που θα πήγαιναν σε επενδύσεις!
Ιδού πώς οι οικονομικοί νόμοι χλευάζουν και εκδικούνται
Με τα παραπάνω σχόλια ίσως να σας έδωσα την εντύπωση ότι είμαι υπέρ των συμφερόντων των τραπεζών και κατά του εμφανιζόμενου ως «ήρωα προστάτη» των πελατών τους υπουργού Οικονομικών. Από όλα τα παραπάνω που προέταξα προκύπτει ότι πρέπει, επιτέλους, τα παθήματα να γίνονται μαθήματα και το δις εξαμαρτείν να μη γίνει τρις, διότι δεν είναι χαρακτηριστικό συνετών ανδρών διαχειριστών εθνικών πόρων. Και τα παθήματα γίνονται μαθήματα, όταν εφαρμόζονται, όπως από την αρχή τόνισα, οι οικονομικοί νόμοι. Τώρα, εξειδικεύω ανά περίπτωση πώς «ποδοπατεί» τους οικονομικούς νόμους ο Σταϊκούρας:
Πρώτον, ζητεί να αυξήσουν οι τράπεζες τα επιτόκια των καταθέσεων, αλλά όχι και των χορηγήσεων! Δηλαδή, ζητεί να γίνουν πάλι ζημιογόνεςκαι μάλιστα σε μια περίοδο κατά την οποία «πάνε σύννεφο» ξανά τα «κόκκινα δάνεια» και θα χρειαστούν οι τράπεζες νέα ανακεφαλαιοποίηση, δηλαδή να επιβάρυνση των φορολογουμένων. Το τραπεζικό σύστημα εμπορεύεται χρήμα και όχι … φυσικό αέριο και, συνεπώς, πρέπει να υπάρχει διαφορικό επιτόκιο (επιτόκιο καταθέσεων – επιτόκιο χορηγήσεων) καθώς το λειτουργικό κόστος απορροφά πάνω από το 50% τον εσόδων!!!
Δεύτερον, ζητεί να προχωρήσουν σε «κούρεμα» των προμηθειών. Δηλαδή, ζητεί να γίνουν περισσότερο ζημιογόνες, για να γίνει νέα πάλι ανακεφαλιοποίηση με χρήματα των φορολογουμένων!
Τρίτον, ζητεί να ανοίξουν την «κάνουλα» των δανείων! Αν το άκουγε αυτό ο αείμνηστος καθηγητής και δάσκαλός μου Ξενοφών Ζολώτας θα τον «έστελνε στα γίδια», όπως μού έλεγε για όποιον προτρέπει για πιστωτική επέκταση σε μιαν έντονη πληθωριστική περίοδο. Ο Ζολώτας ήταν ορκισμένος εχθρός του πληθωρισμού και θεωρούσε την πιστωτική επέκταση σφόδρα πληθωριστική!
Τέταρτον, να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων στο θέμα των κόκκινων δανείων»! Δεν κατάλαβα τι εννοεί ο «ποιητής»! Να αυξηθούν κι άλλο; Να «διαγράψουν» τα «κόκκινα δάνεια», να μην εισπράττουν τα δάνεια; Προφανώς εννοεί πάλι νέες ανακεφαλαιοποιήσεις, διότι στην Ελλάδα δεν «κλείνουν» οι τράπεζες, όπως τα … ψιλικατζίδικα που πληρώνουν μόνο φόρους και δεν … ανακεφαλαιοποιούνται…
Αυτό είναι το σημερινό Προεκλογικό Δελτίο Οικονομικής Τρέλας…
