Βασικό είδος διατροφής τα χόρτα, από τον κήπο και τα χωράφια. Το λάδι με το σταγονόμετρο. Το ψωμί το ζύμωνε η μάνα ή η γιαγιά. Το κρέας σπάνιο. Συνήθως την πλήρωνε κάποια κότα ή κάποιος κικιρίκος.

- Εμείς στην οικογένεια, είπε μια κυρία από τη συντροφιά, είμαστε τρεις αδερφές κι ένας αδερφός. Όταν η μάνα μου έσφαζε κι έψηνε καμιά κότα, εμάς μας έβαζε να φάμε τις φτερούγες και το λαιμό. Το στήθος και τα μπούτια τα έτρωγε ο αδερφός μας.

- Ορίστε; Κάθε φορά γίνονταν αυτό;

- Κάθε φορά.

- Στο ίδιο τραπέζι;

- Στο ίδιο!

- Κι εσείς οι τρεις αδερφές δεν γκρινιάζατε;

- Όχι, ποτέ. Έτσι μας είχαν μεγαλώσει. Το αρσενικό παιδί ήταν ο Θεός στην οικογενεια!

- Και τα θηλυκά;

- Ήταν προορισμένα να παντρευτούν και να φύγουν. Γι’ αυτό δε χρειάζονταν να μάθουν και πολλά γράμματα.

Και οι γονείς ήταν υποχρεωμένοι να δώσουν προίκα. Και καλά όσοι είχαν. Όσοι δεν είχαν; Γι’ αυτό και οι πολλές κοπέλες μέσα στην οικογένεια αποτελούσαν οικονομικό και κοινωνικό πρόβλημα.

Τα αγόρια πάλι αποτελούσαν στοιχείο προσοδοφόρο. Τα προξενιά έρχονταν συχνά-πυκνά. Οι κοπέλες έπρεπε να παντρευτούν σε μικρή ηλικία, «να μη μείνουν».

Γι αυτό και την προίκα την παζάρευαν όσοι είχαν το πάνω χέρι, δηλ. οι άντρες.

- Δεν τη θέλω αυτή τη νύφη, έλεγε ένα γειτονόπουλο στη μάνα του. Είναι κοντή και χοντρή.

- Ναι, αλλά έχει μεγάλη προίκα. Έχουμε τόσα στρέμματα χωράφια, τόσες ρίζες ελιές, θα τα κάνουμε άλλα τόσα. Άσε που θα κόψουμε κάτι να δώσουμε και στη μεγάλη σου αδερφή, που δεν έχει καλή προίκα και δεν παντρεύεται!

Το προξενιό έκλεισε. Κι έχω την εντύπωση ότι αυτό το τελευταίο επιχείρημα έκανε τον πλουτοφόρο γαμβρό κι ευαίσθητο αδερφό να ενδώσει.

Κι αν τυχόν η μάνα του, στα παιδικά του χρόνια, τον τάιζε το στήθος και τα μπουτάκια από το κοτόπουλο, ενώ στα κορίτσια έδινε τις φτερούγες, χαλάλι του. Πολύ καλός αδερφός!

Μπορείτε να προμηθευτείτε την εφημερίδα στα περίπτερα του νομού