«…Στο βασιλικό πλοίο των γενναίων Λακεδαιμονίων, ο λιόξανθος Μενέλαος, προσπαθούσε να τα βρει με την Ελένη. Ακόμα την αγαπούσε. Πώς να μην την λάτρευε με τέτοια ομορφιά. Εξάλλου, του ‘χαν πει πως μετανιωμένη βοήθησε τον Οδυσσέα, όταν τρύπωσε στα τείχη της Τροίας, ντυμένος στα κουρέλια, να περάσει απαρατήρητος ανάμεσα στους περαστικούς και τους στρατιώτες, και του ‘δειξε όλα τα μυστικά περάσματα της πόλης. Με τη φροντίδα της ο ήρωας σχεδίασε την επίθεση και πέτυχε τη νίκη ενάντια στους μπιστικούς του Πριάμου. Αποφάσισε να την συγχωρήσει, δίχως κάκιες, την ίδια εκείνη στιγμή της παραζάλης, χωρίς να μαντέψει πως θα τους περίμεναν μπροστά οκτώ ολόκληρα χρόνια, σχεδόν τόσα όσα κι ο Οδυσσέας, περιπλανώμενοι στις θάλασσες της Μεσογείου, και στα παλάτια της εξωτικής Αιγύπτου. Οκτώ χρόνια στην υπηρεσία των φημισμένων Φαραώ... »,
Αλλά κι ο Θεϊκός Όμηρος με σατυρικά λόγια -ελαφρώς παραλλαγμένα -που δεν αλλοιώνουν το νόημά του θέλησε να “εκθειάσει” την πεντάμορφη αλλά και να την νομιμοποιήσει με τον τρόπο του.
\……..Ούτε η θεϊκή Αργίτισσα η Ελένη,
θα ‘πεφτε στα μπράτσα ξένου ερωμένου
αν φανταζόταν πως οι ίδιοι Αχαιοί οι προδομένοι
θα την ξανάφερναν πίσω αλυσοδεμένη,
στην κλίνη στου πρώτου της άνδρα του κερατωμένου!
Αλλά ας αφήσουμε καλύτερα τον Αλκαίο, τη Σαπφώ και τον Στησίχορο να μας πουν τη γνώμη τους που για κάθε έναν ξεχωριστά, όπως είναι συνήθως το ελληνικό μας στυλ, διαφέρει ….
Και με τέτοια συντροφιά divina να κλείσουμε την ποιητική μας στήλη αναζητώντας άλλους εθισμούς για την όμορφη κουλτουριάρικη παρέα μας. Καλό καλοκαίρι!
ΑΛΚΑΙΟΣ απ. 42
ΕΛΕΝΗ
Οριστικά Ελένη από δικό σου φταίξιμο
βρήκε τον Πρίαμο και τα παιδιά του το κακό
κι έγινε στάχτιασμα το Ίλιον το ιερό
από του Δία την οργή. Αχ τι μπλέξιμο!
Αντίθετα, τι άσπιλη παρθένα ήταν εκειό το θηλυκό
που πήρε ο γιος του Αίακα απ’ το παλάτι του Νηρέα!
Και τι γάμος λαμπρός με των αθανάτων την παρέα
γένηκε στου Χείρωνα τ’ αρχοντικό.
Κι απόλαψε τη παρθενιά της στο ίδιο το παλάτι
λύνοντάς της απαλά την αναζώστρα
και γιόρτασαν τον έρωτά τους στην ξαπλώστρα
ο Πηλέας, κι απ’ τις Νηρηίδες η πιο αφράτη.
Και ήρθε γοργά ο πρωτότοκος περίσσος με ανδρεία
άριστος καβαλάρης σε άτια με χαίτες ξανθωπές
καθ’ άλλο με Τρώες και Φρύγιους πολεμιστές
που για την Ελένης το κάμωμα εχάσανε τη Τροία!
ΣΤΗΣΙΧΟΡΟΣ απ. Πλάτωνος 243a
ΕΛΕΝΗ (ΩΔΗ>Ο ΥΜΕΝΑΙΟΣ)
Πετούσαν τα χρυσόμηλα στην άμαξα
(Στο γάμο του Μενέλαου του δοξασμένου) άνακτα
και από μυρσίνη φυλλορροήματα μαθές
στεφάνια ροδοστάλακτα
και μενεξέδες αρμαθιές…
ELENH (ΠΑΛΙΝΩΔΙΑ>Ο ΔΟΛΟΣ)
(Ω παινεμένη Ελένη, τι αυθάδεια!)
Δεν αληθεύει τούτο το παραμύθι
Δεν σε πήραν στα καλοκάμωτα καράβια
Κι ούτε έφτασες ποτέ στου Ίλιον τα τείχη!
ΣΑΠΦΩ απ. 16 5-15
ΕΛΕΝΗ
Είναι το πιο ωραίο κείνο που καθένας αγαπά,
κι όχι ότι έχει μόνο ομορφιά απ’ τη φύση,
όπως εκείνη που κι αν σαν οπτασία περπατά
δεν δίστασε τον άνδρα της τον ήρωα ν’ αφήσει.
Για την ξέμακρη Τροία έβαλε πλώρη και πανιά
σαν μία όμορφη μα ανέμυαλη Αφροδίτη
και πίσω της άφησε γονείς, γη και παιδιά
(αγάπη, πατρίδα, περηφάνεια, και σπίτι).
…Τι εύκολα μια αγάπη την γυναίκα πείθει
που μια στυγνή αλήθεια της, μοιάζει σαν παραμύθι.
Διπλή παράδοση για αίσιο τέλος και για της Ελένης τη χάρη. Της οποιαδήποτε Ελένης. Μια του Σεφέρη, μια του Ελύτη των δυο ακριβών μας Νόμπελ γιατί χίλιοι ακόμα το αξίζαν…Όπως ο αμύθητος Νίκος Καζαντζάκης!! Σεφέρης, Ανδριόπουλος και Μητσιάς λοιπόν κι ύστερα Ελύτης, Κόκοτος, Βιολάρης αλλά και Καζαντζάκης, Μαμαγκάκης, Νένα Βενετσάνου!
Μπορείτε να προμηθευτείτε την εφημερίδα στα περίπτερα του νομού
ακολουθήστε το aixmi-news.gr στο Facebook για να μαθαίνετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
