ΣΟΝΕΤΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΝΗ
PIERRE DE RONSARD
Σαν φτάσεις τόσο γριά και ξημερώνεις τις νύχτες ξαίνοντας
στο σκιοφως, κάτω απ’ το φλόγα του λυχναριού καθισμένη
απαγγέλοντας τους στίχους μου, θα πεις εντυπωσιασμένη:
Τα χρόνια της ομορφιάς μου πέρασε ο Ρονσάρ, παινεύοντας.
Και δεν θα υπάρξει παρακόρη τέτοιο άγγελμα να μεταφέρει,
αν κι απ’ της οφειλής τον μόχθο μισοκοιμισμένη περπατάει,
κι αν στο άκουσμα ακόμα του ονόματός μου δεν σκιρτάει,
ωστόσο το δικό σου όνομα με παινέματα αθάνατα εξαίρει.
Εγώ θα ‘με κάτω απ’ το χώμα και σ’ ένα μονοπάτι σκιερό
γιομάτο μυρτιές, το φάντασμα μου θα ψάχνει αναπαμό.
Και συ θα είσαι τότε πια μια γερόντισσα καμπουρωμένη
που από περιφρόνια έχασε την αγάπη μου και κλαίει.
Ζήσε! Μη με περιμένεις, πίστεψέ με, κανείς δεν φταίει.
Κόψε δίχως άργεμα τα άνθη της ζωής που σε προσμένει.
Όπως πάντα ο αξεπέραστος Πάκο Ιμπάνιεθ τολμά να τραγουδήσει αυτό το απόλυτο ποίημα του Ρονσαρ με τον δικό του πάντα ιδιαίτερο τρόπο.
Μπορείτε να προμηθευτείτε την εφημερίδα στα περίπτερα του νομού
ακολουθήστε το aixmi-news.gr στο Facebook για να μαθαίνετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
