aixmi-news.gr

Έµµετρες Μελωδίες: Μ’ ένα καφέ, ένα ουζάκι και την ΑΙΧΜΗ / Ειν' η γυναίκα το πιο καλό του άντρα

Διαβάστηκε 1374 φορές
13/02/2022 - 08:30

Ημερομηνία πρώτης δημοσίευσης: 10/02/2022

Του Rodi De Fuca

Aν και φανατικός θρήσκος και ιεροεξεταστής που σήμερα θα είχαμε κατατάξει στην πολύ δεξιά πτέρυγα της πολιτικής, ο ατίθασος χαρακτήρας του μεγαλύτερου Ισπανού δραματουργού, ex aequeo με τον Μιγκέλ Θερβάντες, και η γυναικολατρία του θα φτιάχνε μονάχα για πάρτη του μια καινούργια πολιτική πτέρυγα που θα μπορούσαμε να ονομάσουμε “αναρχοδεξιά”. Οι αλλεπάλληλες ερωτικές απογοητεύσεις και οι θανάσιμες απώλειες κατά την φουρτουνιασμένη ζωή του δεν εμπόδισαν την λογοτεχνική υπερδραστηριότητά του φορτωμένη από θεατρικά έργα, σονέτα, ρομάντζα, έπη και ιστορικά χρονικά, τόσα όσα μπορεί κανένας άλλος δραματουργός δεν κατάφερε

Για μας έχει εξαιρετική σημασία ο Ισπανός ποιητής γιατί δίνει όνομα στην Ναυμαχία των Εχινάδων του 1571 ονομάζοντάς την επανειλημμένα, απλά και μόνο Batalla Naval de los Curzolari! Αν και σε αυτό το υπέροχο ποίημα απλά παραδίνεται στην μαγεία και την δύναμη της γυναικείας παρουσίας στη ζωή μας,…με τα δικά του δεδομένα.


ΕΙΝ’ Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΟ ΠΙΟ ΚΑΛΟ ΤΟΥ ΑΝΔΡΑ  

 LOPE DE VEGA

Είν’ η γυναίκα το πιο όμορφο στον άνδρα που συμβαίνει

κι αποκοτιά θα’ ταν να πούμε πως είναι το πιο σκάρτο,

συνήθως όλη του η ζωή και το πολυτιμότερό του σμάλτο,

αλλά κι ο πεθαμός του είναι και το φαρμάκι π’ ανασαίνει.

Στα μάτια της γαλήνιος ο ουρανός και άδολος φαντάζει

κι άλλοτε η κόλαση απανωτά στα μάτια της διαβαίνει,

Ανίδωτη η τόλμη της στο κόσμο αδιάντροπα σημαδεμένη

όπως κι η υπερβολή της απονιά στον άνδρα που δειλιάζει.

Εκείνη μας προσφέρει το αίμα της, εκείνη μας μεγαλώνει,

κι η φύση λες δεν έπλασε πιο αχάριστο πλάσμα ακόμα,

μια μοιάζει μ’ άγγελο κι άλλοτε σαν στρίγκλα φαρμακώνει

μια αγαπάει, μια μισεί, και μια καλό ή μια κακό στο στόμα.

Αρρώστια είν’ η γυναίκα τελικά που το κορμί σου λιώνει,

κι άλλες φορές σου δίνει ζωή και τόσες άλλες σε σκοτώνει.

Jorge Drexler ουραγουανός τροβαδούρος έγραψε αυτό το ωραίο τραγούδι για το soundtrack της ταινίας “Λόπε ντε Βέγα”, που αρχίζει κάπως έτσι…

Περνώ το κατώφλι αυτού του στίχου σαν τ’ αγέρι/που ανεμίζει δίχως κανένα προορισμό την άμμο/σαν τον ορχηστή που λικνίζεται δίχως να σαλεύει/του σείσματος μόνη ηδονή που προκαλεί το πλάνο.

Βίντεο: https://youtu.be/2Ut_2quoDJw

Μπορείτε να προμηθευτείτε την εφημερίδα στα περίπτερα του νομού 

12/02/2022 - 22:29 Εκτύπωση