Θεωρώ ότι το Μεσολόγγι μας, αλλά και η Αιτωλοακαρνανία μας εν γένει, θα μπορούσαν να βρίσκονται σε πολύ καλύτερο επίπεδο, αν κυρίως σε θέσεις – κλειδιά της τοπικής κοινωνίας αλλά και σε χαμηλότερο επίπεδο, φροντίζαμε -όσο το δυνατόν- να τοποθετούμε πρόσωπα που ζουν καθημερινά στον τόπο μας, ή έστω να έλκουν την καταγωγή τους από εδώ αλλά να διατηρούν στενούς δεσμούς με την περιοχή μας.
Τυγχάνει να έχω ασχοληθεί ιδιαίτερα με τις γενικές γραμμές της μεταναστευτικής πολιτικής της Ελβετίας. Εν συντομία λοιπόν θα αναφέρω, ότι αν κάποια ελβετική επιχείρηση θέλει να αιτηθεί για είσοδο και εγκατάσταση ενός μη Ελβετού εργαζόμενου σε κάποιο καντόνι, θα πρέπει να αιτιολογήσει/τεκμηριώσει επαρκώς, ότι οι προδιαγραφές της θέσης είναι τέτοιες που δεν βρέθηκε να τις καλύψει ένα ντόπιος Ελβετός! Κατόπιν τούτου και προκειμένου να διασφαλισθεί η εύρυθμη λειτουργία και της επιχείρησης αλλά και γενικότερα της Ελβετικής οικονομίας, γίνεται η υπέρβαση και συνήθως εγκρίνεται η διαμονή & εργασία ενός μη Ελβετού πολίτη. Με αυτό τον τρόπο, η Ελβετία εξασφαλίζει ότι πρωτίστως ο τοπικός πληθυσμός έχει μια προτεραιότητα στην απασχόληση & διαμονή εντός χώρας, και δευτερευόντως προκειμένου για την πρόοδο της Ελβετίας, είναι δεκτοί-και πάλι σε περιορισμένο αριθμό (quota ο αγγλικός όρος) να έρθουν και ξένοι τους οποίους έχουν όντως ανάγκη.
Παρότι το ανωτέρω παράδειγμα, αφορά εθνικό επίπεδο, νομίζω θέτει σε πολύ καλές βάσεις, το πως θα έπρεπε να κινούνται και οι τοπικές περιοχές, που θέλουν να δουν ανάπτυξη και μέλλον σε στέρεες βάσεις.
Πως μπορούμε να μιλάμε για αξιοποίηση του εγχώριου δυναμικού, αν δεν προσφέρουμε εμείς οι ίδιοι στους συμπολίτες μας τις δυνατότητες να φανούν δημιουργικοί στον τόπο μας αξιοποιώντας τις ικανότητές τους;
Δυστυχώς έχουμε πλείστα παραδείγματα ανθρώπων που έχουν έρθει στον τόπο μας για κάποια χρόνια, με μόνη αληθινή τους μέριμνα, να πέφτει ένας μισθός και να γράψουν κάτι αξιόλογο στο βιογραφικό τους! Κανένα πραγματικό δέσιμο με τον υπέροχο τόπο μας, κανένα πραγματικό ενδιαφέρον να γίνει πραγματικό έργο εδώ.
Έχω γνωρίσει αρκετούς ανθρώπους της ανωτέρω κατηγορίας. Σε καίριες θέσεις. Από διοικητές τοπικών δημόσιων οργανισμών, μέχρι ανώτερα εκπαιδευτικά στελέχη και μετακλητούς υπαλλήλους. Το αποτέλεσμα συνήθως, ήταν το ίδιο. Αδιαφορία για την προκοπή του τόπου μας, σε ορισμένες δε περιπτώσεις μέχρι και υπονόμευση των αληθινών συμφερόντων του Μεσολογγίου.
Δεν θα ξεχάσω συνομιλία μου με έναν τέτοιο άνθρωπο σε καίρια θέση σε κρατικό οργανισμό της πόλης μας, όπου εγώ του έθετα με σοβαρότητα κάποιο θέμα και εκείνος χωρίς καμιά περιστροφή ή ντροπή αλλά μάλλον με θράσος, μου είπε ότι σε λίγους μήνες θα φύγει από το Μεσολόγγι οπότε η συζήτησή μας ήταν άνευ ουσίας!
Αυτό βέβαια, δεν σημαίνει ότι αν κάποιος έχει όντως την εντοπιότητα και κάποιες γνώσεις ή εμπειρία, αυτομάτως χρίζεται και ως κατάλληλος για την όποια τοπική σημαντική δημόσια θέση. Σε καμιά περίπτωση. Κοντά στο νου κι η γνώση! Αλλοίμονο, αν δεν διαθέτει η περιοχή μας εξειδικευμένα στελέχη για συγκεκριμένες εργασίες ή σκοπούς, επιβάλλεται να φέρουμε από αλλού. Ωστόσο, νομίζω ότι θα πρέπει αυτό να είναι η εξαίρεση και όχι ο κανόνας.
Πρέπει επίσης να ειπωθεί, ότι βεβαίως και σε παγκόσμιο επίπεδο, επιχειρήσεις λειτουργούν άψογα με ανθρώπους σε καίριες θέσεις, με καταγωγή & μετεγκατάσταση από όλο τον κόσμο. Νομίζω όμως ότι η Ελλάδα, δεν έχει φτάσει στα επίπεδα οργάνωσης & αξιοκρατίας τέτοιων χωρών και οργανισμών, ώστε να έχει τέτοιες δικλείδες που να εξαλείφουν το προσωπικό αποτύπωμα που αφήνει ο καθένας που διαθέτει μια σημαντική θέση.
Επίσης πρέπει να διευκρινιστεί, ότι μιλάμε για μια πριμοδότηση της εντοπιότητας όπου αυτό είναι εφικτό, καθώς πχ σε προκηρύξεις ΑΣΕΠ, προφανώς και είναι δεδομένα τα κριτήρια και εκτός των παραμεθορίων περιοχών, εντοπιότητα συνήθως δεν πριμοδοτείται. Για πλήθος όμως άλλων θέσεων, με μη δεσμευτικά νομικά πλαίσια, μπορεί η τοπική κοινωνία να απαιτήσει την εντοπιότητα στην ανάληψη καίριων θέσεων της τοπικής κοινότητας, ως δικλείδα για μια εκλογή προσώπου με περισσότερες πιθανότητες επιτυχημένου έργου, προς όφελος του Μεσολογγίου και της Αιτωλοακαρνανίας.
Κακά τα ψέματα, αλλά η εμπειρία έχει δείξει σε μεγάλο βαθμό, ότι αν δεν μένεις κάπου μόνιμα, αν δεν έχεις τα συμφέροντά σου σε έναν τόπο, δύσκολα θα τον αγαπήσεις, δύσκολα θα τον ‘πονέσεις’, δύσκολα θα δώσεις τον καλύτερο εαυτό σου για να βγει κάτι καλό. Και επιπλέον, ο μη έχων την εντοπιότητα, δεν λογοδοτεί και στην τοπική κοινωνία με οποιονδήποτε τρόπο…αλλά σαν άλλος ‘μισθοφόρος’, αύριο θα είναι κάπου αλλού. Συνεπώς, αν μπορούμε να επιλέγουμε για καίριες θέσεις των οργανισμών και υπηρεσιών της τοπικής μας κοινωνίας, ανθρώπους με εντοπιότητα, οι οποίοι φυσικά να συγκεντρώνουν και όλα τα απαιτούμενα χαρακτηριστικά για τις συγκεκριμένες θέσεις, τότε θα πρέπει να έχουν προτεραιότητα και να προτιμώνται έναντι έτερων υποψηφίων που έρχονται από άλλες περιοχές.
Ελπίζω με τις ανωτέρω σκέψεις, να αναδείχθηκε επαρκώς αυτό το λεπτό αλλά τόσο ουσιαστικό σημείο που άπτεται της προόδου της τοπικής μας κοινωνίας και να αποτελέσει αφετηρία για περισσότερο εύστοχες τοποθετήσεις και επιλογές προσώπων σε θέσεις σημαντικές για την ανάπτυξη του τόπου μας.
Κωνσταντίνος Η. Χονδρός - Περιφερειολόγος
Μπορείτε να προμηθευτείτε την εφημερίδα στα περίπτερα του νομού
