Χρησιμοποιώντας το πολυτιμότερο δώρο που έδωσε η φύση στον άνθρωπο, τη λογική, βάζουμε τις ζωές μας σε μικρά μικρά κουτάκια και η παντοδυναμία που νιώθουμε πως μας δόθηκε με τούτο το δώρο, μας κάνει να έχουμε την ψευδαίσθηση ότι είμαστε ικανοί να ελέγξουμε ακόμη και το πεπρωμένο.
Όλοι οι άνθρωποι την έχουμε αυτή την "κακιά συνήθεια", να θέλουμε να ελέγχουμε τους πάντες και τα πάντα. Nα ελέγχουμε τους εαυτούς μας, και γιατί όχι και τους άλλους. Να ελέγχουμε το μέλλον μας, να ελέγχουμε τα συναισθήματα μας, τις πράξεις μας, τα λόγια μας. Να ελέγχουμε μανιωδώς τα πάντα γύρω μας.
Φαίνεται πως οι άνθρωποι μόνο όταν νιώθουμε πως εμείς είμαστε αυτοί που κρατάμε τα ηνία της ζωής, αισθανόμαστε ασφάλεια. Συχνά, όμως, πίσω από αυτό το φαινομενικό έλεγχο, κρύβουμε καλά τις πιο μεγάλες ανασφάλειές μας. Είναι ουσιαστικά ο τρόπος μας για να τιθασεύσουμε τους φόβους μας και να αποφύγουμε οτιδήποτε μας τρομάζει. Ουσιαστικά αισθανόμαστε πως αυτό που μπορούμε να προβλέψουμε είναι γνώριμο και άρα διαχειρίσιμο, ενώ το άγνωστο είναι πάντα τρομακτικό και επίφοβο.
Κάπου εκεί, μέσα σε όλη αυτή την αγωνία, ώστε να κρατήσουμε τα χαλινάρια της ζωής και να μη ξεφύγουμε λεπτό από την προγραμματισμένη διαδρομή μας, φαίνεται πως κάποιοι από εμάς χάσαμε τελικά τον αυθορμητισμό μας. Κάπου εκεί είναι που θάψαμε τα συναισθήματα μας και χάσαμε την ανθρωπιά μας, κάπου εκεί είναι που υψώσαμε τον εγωισμό μας και κρυφτήκαμε καλά μέσα στο καβούκι μας, μη τυχόν και βρεθεί κάτι ή κάποιος στο δρόμο μας και μας κάνει να παραστρατήσουμε.
Έτσι πολλές φορές γινόμαστε σκληροί και επιφανειακοί μεταφράζοντας το στο μυαλό μας ως "άτρωτοι" και "αλύγιστοι". Ως «ικανοί» να τα βγάλουμε πέρα καθώς η απουσία συναισθηματισμών προσφέρει σιγουριά και ασφάλεια στη διαχείριση των συμβάντων, ενώ η ύπαρξή τους αβεβαιότητα.
Πολλοί από εμάς, όμως, δεν έχουμε συνειδητοποιήσει ό,τι με αυτή μας την τακτική χάνουμε τελικά την ευκαιρία να δούμε την «ουσία των πραγμάτων». Να αισθανθούμε πράγματα πέρα και πάνω από εμάς, να συνδεθούμε βαθιά και ειλικρινά με ανθρώπους, να νιώσουμε τη χαρά του να αφηνόμαστε στο συναίσθημα, απαλλαγμένοι από φόβο αλλά κοιτώντας τη ζωή με θάρρος.
Αν η ζωή μας διεπόταν μόνο από ψυχρή λογική, κανόνες και απαγορεύσεις, τότε θα ζούσαμε μόνο μέσα στο φόβο και την ανασφάλεια, δίχως να γνωρίσουμε ποτέ την πραγματική μας ευτυχία! Άλλωστε, όπως γράφει και ο πολυαγαπημένος μου συγγραφέας, Αντουάν ντε Σαιντ-Εξυπερύ στο αριστούργημά του, ο μικρός πρίγκιπας: "Μόνο με την καρδιά βλέπεις καλά. Την ουσία τα μάτια δεν τη βλέπουν." Είναι απλό, επομένως, μόνο με την καρδιά μπορούμε να διακρίνουμε την ουσία και την πραγματική αξία των πραγμάτων αλλά κυρίως των ανθρώπων.
Λεϊμονή Χρύσα - Ψυχολόγος
Μπορείτε να προμηθευτείτε την εφημερίδα στα περίπτερα του νομού
