Αύγουστος 1826: Ο Κ. διορίζεται αρχιστράτηγος της Ανατολικής Στερεάς Ελλάδας. Μεταφέρει το στρατόπεδό του στην Ελευσίνα. Εκπονεί μεγαλοφυές σχέδιο για την αναζωπύρωση της επανάστασης σ’ όλη τη Στερεά Ελλάδα και το εφαρμόζει με μεγάλη επιτυχία. Στη φονικότατη μάχη της Αράχωβας, 19-24 Νοεμβρίου 1826, σφαγιάσθηκαν 2000 Αλβανοί με τον αρχηγό τους. Επίσης, στη μάχη στο Κερατσίνι, 3 και 4 Μαρτίου 1827, ο Καραϊσκάκης κατήγαγε νίκη μεγάλη.

Έτσι, απελευθερώθηκε όλη η Στερεά Ελλάδα εκτός από το Μεσολόγγι, Αιτωλικό, Βόνιτσα και Ναύπακτο. Και βέβαια την Αθήνα, όπου ο Κιουταχής πολιορκεί την Ακρόπολη την οποία υπερασπίζεται ο Κριεζώτης .Πάντως, η φρουρά της Ακρόπολης ενισχύθηκε ύστερα από τολμηρή επιχείρηση του Γάλλου φιλέλληνα Φαβιέρου, ο οποίος επί κεφαλής 500 ανδρών διέσπασε την τουρκική ζώνη και μπήκε στην Ακρόπολη (Δεκέμβριος 1826). Έπρεπε, πάση θυσία να σωθεί η Ακρόπολη. Ο Καραϊσκάκης μετέφερε την έδρα του στο Κερατσίνι.

Η εν Τροιζήνι Γ' Εθνική Συνέλευσις: Μάρτιος 1827.

Ψηφίσθηκε νέο Σύνταγμα κι έγινε σαφής διάκριση των τριών Εξουσιών, Νομοθετικής, Εκτελεστικής και Δικαστικής.

Η Εκτελεστική ανατέθηκε για επτά χρόνια στον Ιωάννη Καποδίστρια. Λαμπρή απόφαση της Εθνοσυνέλευσης.

Διορίσθηκε αρχιστράτηγος ο Ριχάρδος Τσώρτς και αρχηγός των ναυτικών δυνάμεων ο Τόμας Κόχραν.

Αυτό σημαίνει ότι παραμερίσθηκαν και ο Κολοκοτρώνης και ο Καραϊσκάκης και ο Μιαούλης.

Μεγάλη απερισκεψία της Εθνοσυνέλευσης, διότι οι ξένοι φιλέλληνες, παρά τις καλές διαθέσεις τους, δε γνώριζαν τη νοοτροπία των Ελλήνων μαχητών, τις ιδιομορφίες του εδάφους και, το κυριότερο, το γεγονός ότι οι ΄Ελληνες δεν ήξεραν και δεν μπορούσαν να αντιμετωπίσουν τακτικό στρατό σε ανοιχτό έδαφος. Την κατάσταση επεδείνωσε ο θάνατος του Καραϊσκάκη σε κάποια αψιμαχία στο Φάληρο (την ημέρα της ονομαστικής του εορτής, 23.04.1827). Η απώλεια τέτοιου αρχηγού κατά τη στιγμή εκείνη υπήρξε εθνική συμφορά και κλόνισε το φρόνημα του στρατού. Ακολούθησε η γνωστή σε όλους μας Καταστροφή στο Φάληρο.(24 Απριλίου 1827). Πάνω από 1500 άτομα από τους δικούς μας σκοτώθηκαν, ανάμεσά τους και επίλεκτοι μαχητές. Η φρουρά της Ακρόπολης παραδόθηκε. Το έργο του Καραϊσκάκη καταστράφηκε από τους ξένους. Δεν ήταν αυτός ο στόχος τους, απλά δεν μπόρεσαν να καταλάβουν τη νοοτροπία των ανθρώπων που κυβερνούσαν, ούτε και μελέτησαν τις ιδιομορφίες του χώρου. Ακόμα χειρότερα, δεν σεβάστηκαν το φρόνημα του στρατού των Ελλήνων επαναστατών ύστερα από το θάνατο του φυσικού του αρχηγού.

Ο Θάνατος του Καραϊσκάκη

Έχουν ειπωθεί και λέγονται ακόμα πολλά για τον θάνατο του ήρωα. Σκοτώθηκε σε κάποιους ακροβολισμούς που έγιναν στο Φάληρο την παραμονή της μεγάλης μάχης και καταστροφής. Αλλά, τί είναι οι ακροβολισμοί;

Ακροβολισμοί είναι οι δοκιμαστικές βολές που ανταλλάσσονταν από μακριά μεταξύ αντιπάλων παρατάξεων πριν από την κύρια μάχη.

Ο Καραϊσκάκης, παρορμητικός πάντα, επενέβαινε στους ακροβολισμούς μέχρις αυτοθυσίας. Ο Κολοκοτρώνης, που καλλιεργούσε καλές σχέσεις με τον Καραϊσκάκη, τον συμβούλευε, ή τουλάχιστον το προσπαθούσε: «Μανθάνω ότι εμβαίνεις εις τους ακροβολισμούς. Αυτό δεν είναι έργο δικό σου». Και αργότερα: «Είναι ανάγκη να αποφεύγεις τις άσκοπες αψιμαχίες και τους ακροβολισμούς. Είναι ανάγκη να σώσεις τον εαυτό σου για να σωθεί η πατρίδα.»

Ο Κολοκοτρώνης είχε εκτιμήσει τις ικανότητες του Καραϊσκάκη, τον συμβούλευε και τον βοηθούσε. Λίγο πριν την απώλεια του αρχηγού και την καταστροφή στο Φάληρο, 2000 μαχητές από την Πελοπόννησο, υπό την αρχηγία του Γενναίου Κολοκοτρώνη, έφθασαν στο Κερατσίνι σε επικουρία του Αρχιστρατήγου.

Σε κείνο το μοιραίο ακροβολισμό, του θανάτου, ο Καραϊσκάκης είχε χτυπηθεί στο υπογάστριο. Μεταφέρθηκε στο Κερατσίνι, μετέλαβε των Αχράντων Μυστηρίων, υπαγόρευσε τη διαθήκη του, την υπέγραψε και είπε στους συμπολεμιστές του: «Εγώ πεθαίνω. Όμως εσείς να είσθε μονιασμένοι και να βαστήξετε την Πατρίδα.»

Υπέκυψε στο εκκλησάκι του Αγ. Νικολάου, στο Κερατσίνι. Η σορός του μεταφέρθηκε στην εκκλησία του Αγ. Δημητρίου, στη Σαλαμίνα. Εκεί ετάφη. Τον έκλαψε όλη η Ελλάδα. Τον θρήνησε το Πανελλήνιο.

Αναφέρεται ότι: Μόλις ο Κολοκοτρώνης έμαθε για το θάνατο του Καραϊσκάκη, «κάθισε σταυροπόδι» και μοιρολογούσε σαν γυναίκα.

Έχουν γραφεί πολλές σελίδες για το θάνατο του Καραϊσκάκη. Υποστηρίζουν πολλοί πως τον ήρωα πυροβόλησε ελληνικό χέρι, όργανο του Αλέξανδρου Μαυροκορδάτου, δηλαδή ότι ο θάνατός του ήταν δολοφονία. Την εκδοχή της δολοφονίας υποστηρίζουν οι Γιάννης Βλαχογιάννης, Δημήτρης Φωτιάδης και Δημήτρης Σταμέλος.

Ωστόσο, η συντριπτική πλειονότητα των πρωτογενών πηγών, μεταξύ των οποίων αυτόπτες μάρτυρες δέχεται ότι ο Καραϊσκάκης πυροβολήθηκε από Τούρκους. Αυτή την άποψη εκφράζουν οι Αναστάσιος Ορλάνδος, Μέντελσον-Μπαρτόλντι, Κων/νος Ράδος, Απόστολος Βακαλόπουλος, Κυριάκος Σιμόπουλος, Χρήστος Λούκος. Ο Γιάννης Κορδάτος διερωτάται: Αν κάποιος Έλληνας πυροβόλησε τον Καραϊσκάκη, γιατί αυτός ήταν όργανο του Μαυροκορδάτου; Θα μπορούσε να ήταν όργανο του Κιουταχή ή του Κόχραν. Οι Τρικούπης, Παπαρρηγόπουλος, Κόκκινος και πολλοί άλλοι δεν ασχολούνται καθόλου με το θέμα.

Οκτώ χρόνια μετά τον θάνατο του Καραϊσκάκη (1835) έγινε ανακομιδή των λειψάνων του από την Σαλαμίνα στον Πειραιά. Μαζί με το οστά του Καραϊσκάκη, μετά από επίσημη τελετή, ενταφιάσθηκαν τα λείψανα των αντιστοίχων Ελλήνων και Φιλελλήνων που είχαν σκοτωθεί υπερασπιζόμενοι την πόλη της Αθήνας.

Ο βασιλιάς Όθωνας απότισε φόρο τιμής στον νεκρό εναποθέτοντας στη λάρνακα το Παράσημο του Τάγματος του Σωτήρος, ενώ ανέλαβε και την κηδεμονία των θυγατέρων του ήρωα. Ο γιος του, Σπυρίδων Καραϊσκάκης, πολιτικός και στρατιωτικός, διατέλεσε τρεις φορές υπουργός των Στρατιωτικών στις κυβερνήσεις του Χαρ. Τρικούπη.

Αυτά, σε πολύ σύντομες γραμμές, για τη ζωή και τη δράση του καπετάν Γιώργη Καραϊσκάκη. Του ανθρώπου που ήρθε στον κόσμο όταν κανείς δεν τον ήθελε. Και που μεγάλωσε σαν το αγριόχορτο. Και ύστερα, σε κάποιο βήμα της σύντομης ζωής του έγινε ο ήρωάς μας, ο Καραϊσκάκης.

Καπετάν Γιώργη Καραϊσκάκη,

Εσύ που γεννήθηκες άσημος και ταπεινός και μεγάλωσες μέσα στις στερήσεις και την εγκατάλειψη.

Και που έφθασες να προσφέρεις στην πατρίδα τα μέγιστα και, στο θάνατό σου, να σε κλάψει όλη η Ελλάδα και να σε θρηνήσουν όλοι οι Έλληνες.

Που, ξεψυχώντας, μας άφησες ιερή παρακαταθήκη που και σήμερα ακόμα ηχεί στ’ αυτιά μας και που δεν πρέπει οι σημερινοί Έλληνες ποτέ μας να ξεχνάμε: «Να είσθε μονιασμένοι και να βαστήξετε την πατρίδα!»

Καπετάν Γιώργη Καραϊσκάκη, που τώρα μας βλέπεις και μας ακούς από το χώρο των ΑΘΑΝΑΤΩΝ

Εμείς οι Έλληνες του 21ου αι.

Οι Ρουμελιώτες του 21ου αι.

Οι Αιτωλικιώτες του 21ου αι.

Σ’ ευχαριστούμε και Σ’ ευγνωμονούμε!  

*(Από την αποκάλυψη της προτομής στο Αιτωλικό)

Μπορείτε να προμηθευτείτε την εφημερίδα στα περίπτερα του νομού