Κοιτάξτε, πολύ απλά να το πούμε, δεν είναι τυχαίο που ως περιοχή είμαστε όπως είμαστε. Υπάρχουν ευθύνες με ονοματεπώνυμα. Άνθρωποι με εξουσία, σε κεντρικά ή τοπικά πόστα, που δεν έδρασαν όπως έπρεπε, ή δεν έδρασαν και καθόλου. Φυσικά, όλα αυτά τα πληρώνουμε με την υπανάπτυξη του τόπου μας.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι αυτό που συμβαίνει με το Παν/μιο (πρώην ΤΕΙ Μεσολογγίου και Παν/μιο Δυτικής Ελλάδας/Αγρίνιο). Δεν πιστεύω να εκπλήσσεται κανείς για την περαιτέρω υποβάθμιση των τμημάτων στην Αιτωλ/νία. Ήταν σχεδόν προδιαγεγραμμένο ότι θα συμβεί. "Φροντίσαμε" όμως να το κάνουμε σχεδόν αναπόφευκτο, με λάθη και παραλείψεις μας ως Αιτωλοακαρνάνες.
Λυπάμαι που θα το πω, μα όσα συμβαίνουν γύρω μας είναι πολύ σκληρότερα από τα όποια λόγια, αλλά δεν θέλουμε ή δεν ξέρουμε να διεκδικούμε. Βασικά, έτσι όπως φερόμαστε, ας το πούμε απλά, κανείς δεν μας παίρνει στα σοβαρά! Κανείς εν τέλει δεν μας λογαριάζει! Και πείτε μου αν η πραγματικότητα είναι διαφορετική από αυτή που αναφέρω.
Ειλικρινά πολλές φορές αναρωτιέμαι, αν ξέρουμε πως να φερθούμε, μπροστά σε προκλήσεις που ορθώνονται μπροστά μας ως τοπική κοινωνία. Ας μου εξηγήσει κάποιος, ποιο το νόημα των "επιτροπών" που κατά καιρούς συγκροτούνται για διάφορα θέματα, όταν δεν καταλήγουν σε συγκεκριμένες πιέσεις εκεί που πρέπει στα κέντρα αποφάσεων. Συσκέψεις απλά για να λέμε ότι κάνουμε συσκέψεις; Ας μου διευκρινίσει κάποιος, προς τι οι δακρύβρεχτες ανακοινώσεις, αφού συντελεστεί η όποια κακή εξέλιξη στον τόπο μας. Ειλικρινά, σηκώνουμε τα "λάβαρα της επανάστασης", μόνο λεκτικά, και μόνο κατόπιν εορτής; Φαντάζομαι ότι όχι απλώς δεν θα πετυχαίναμε ποτέ τίποτε έτσι, αλλά πρέπει και να διασκεδάζουν πολύ οι αποδέκτες των επιστολών διαμαρτυρίας μας!
Είναι δυστυχώς άπειρες οι μάχες που έχει χάσει η Αιτωλοακαρνανία μας. Σε σημείο να διαβάζω για διάφορα μικροέργα εδώ και εκεί, και να λέω μέσα μου για ποιους να απευθύνονται, για συνταξιούχους και μόνο και άραγε για πόσο ακόμη; Γιατί οι νέες γενιές, κατά κόρον μεταναστεύουν από τον τόπο μας, ελλείψει δυνατοτήτων απασχόλησης, απόρροια της υπανάπτυξής μας.
Μεγάλες επενδύσεις που μπορούν να φέρουν εισόδημα και εκατοντάδες θέσεις εργασίας στον τόπο μας, όπως το νέο εργοστάσιο ηλεκτρικών αυτοκινήτων που θα μπορούσε να εγκατασταθεί στο Πλατυγιάλι, ποιος περιμένουμε να τα διεκδικήσει; Ο μικρός Δήμος Ξηρομέρου από μόνος του, μπορεί να σηκώσει επαρκώς την διεκδίκηση; Δεν μας αφορά όλους μια τέτοια επένδυση; Μεσολόγγι, Αγρίνιο, Βόνιτσα; Γιατί δεν συνεννοούμαστε να διεκδικήσουμε σθεναρά και ενωμένοι όλοι μαζί; Γιατί στα μεγάλα ζητήματα της Αιτωλοακαρνανίας, δεν διεκδικούμε όλοι μαζί, σθεναρά και ενωμένοι;
Για την τεχνολογία, θα μιλήσει ποτέ κανείς συγκροτημένα και σοβαρά; Οι μόνες ανάγκες που ιεραρχούνται ψηλά στην δύσμοιρη Αιτωλοακαρνανία, θα είναι για πάντα το "τρίπτυχο προς αποφυγή" όπως εύστοχα ανέφερε ο Δήμαρχος Τρικκαίων, "λακούβα, λάμπα, σκουπίδι"; Θα εννοήσουμε κάποτε, ότι το μέλλον μας, αναγκαστικά περνά μέσα από την τεχνολογία; Ότι πρέπει επιτέλους να κατευθύνουμε τους πόρους και τις ενέργειές μας προς αυτή την κατεύθυνση;
Βασικά, για να είμαστε ακριβοδίκαιοι, δεν ξέρω αν πρέπει να κατηγορηθούν για αδράνεια και ελλιπή δράση, άνθρωποι του τόπου μας που χρημάτισαν σε θέσεις εξουσίας και ευθύνης. Γιατί αν συνειδητοποιούσαμε σε τί σημείο έχει περιέλθει η Αιτωλοακαρνανία, όπου σχεδόν άλλη μία ολόκληρη Αιτωλοκαρνανία είναι σε μετανάστευση, ίσως σε κάποιες αρχαιρεσίες και εκλογές να κάναμε άλλες επιλογές. Αλλά δεν κάναμε! Έτσι είναι. Η καρδιά του Αιτωλοακαρνάνα είναι τελικά πολύ μεγάλη! Επιβραβεύει όσους αδρανούν, αρκεί ένα χτύπημα στην πλάτη και μια υπόσχεση δίμηνης πρόσληψης για ένα από τα παιδιά του. Και ας μην υπάρχει αύριο στον τόπο. Και ας είναι το παιδί του, το επόμενο που θα φύγει, αφού πλέον δεν έχει μείνει σχεδόν τίποτε για να κάνει εδώ. Και για να χρησιμοποιήσω τον στίχο από ένα σπουδαίο τραγούδι, μάλλον είμαστε «πάντα γελαστοί και γελασμένοι…»
Αλλιώς όμως θα έπρεπε να κινούμαστε και να ενεργούμε. Δεν μπορεί να διατυπωθεί φυσικά εδώ, σε κάθε περίσταση ποιος θα ήταν προτιμότερος τρόπος αντίδρασης, εξαρτάται κάθε φορά. Ωστόσο, αν ήμασταν όντως ανυποχώρητοι στα όσα δικαιωματικά μας ανήκουν, αν όντως εννοούσαμε τα όσα λέγαμε, αν όντως δίναμε τις μάχες μας εκεί που πρέπει και όπως πρέπει, αλλιώς θα μας υπολόγιζαν και θα το σκέφτονταν διπλά, πριν προβούν σε νέες υποβαθμιστικές ενέργειες στον τόπο μας. Ενώ τώρα…
Δεν ξέρω πραγματικά, ποιοι άλλοι ‘συναγερμοί’ πρέπει να χτυπήσουν, για να καταλάβουμε ότι ο τόπος μας βρίσκεται σε φάση ερημοποίησης, από αναπτυξιακή, οικονομική, πληθυσμιακή χροιά. Χρειαζόμαστε αναστροφή πορείας επειγόντως. Η ανυποληψία στην οποία επί της ουσίας έχουμε περιέλθει, πρέπει να τελειώσει άπαξ δια παντός. Οφείλουμε ενεργητικά και με τις πράξεις μας, όλοι οι Αιτωλοακαρνάνες αλλά κυρίως όσοι έχουν θέσεις ευθύνης και εξουσίας, να δείξουμε σε όλους, ότι με απτές ενέργειες αυτός ο τόπος δεν απεμπολεί τα δικαιώματά του, και αναλαμβάνει κάθε σχετική δράση που θα διασφαλίσει το μέλλον του.
Κωνσταντίνος Η. Χονδρός
Περιφερειολόγος
Μπορείτε να προμηθευτείτε την εφημερίδα στα περίπτερα του νομού
