Το έργο τούτο, επιβεβαιώνεται και με την επιμέλεια του Αγίου Πνεύματος, δια της καρπογόνου Πίστεως. Αυτής που μπορεί να πολλαπλασιάζεται, ως καρπός. Έτσι, ολοκληρώνεται τούτο το έργο, «ουκ εξ έργων των εν δικαιοσύνη ων εποιήσαμεν ημείς, αλλά κατά τον αυτού έλεον έσωσεν ημάς δια λουτρού παλιγγενεσίας και ανακαινώσεως Πνεύματος Αγίου», Τίτ.γ΄5. Διερωτάται όμως: Πώς επικυρώθηκε το σωτηριολογικό έργο του Χριστού, με την επιμέλεια και του Αγίου Πνεύματος; Απάντηση: Όταν και ο Θεός παραχώρησε το Άγιο Πνεύμα του οπότε, «εξέχεεν εφ’ ημάς πλουσίως δια Ιησού Χριστού του σωτήρος ημών», Τίτ.γ΄6. Έτσι δεχθήκαμε το όλο σωτηριολογικό έργο του Χριστού, «μετά χαράς Πνεύματος Αγίου», Α΄Θεσ.α΄6.
Άλλωστε, φρόντισε ο καλός Θεός μας, να λάβουμε και εμείς την ευλογία του μέσω της Πίστεως. Μαζί δε και όλες τις ανεκτίμητες δωρεές του Αγίου Πνεύματος. Αποκαλύπτει σχετικώς, ο Απόστολος Παύλος. «ίνα την επαγγελίαν του Πνεύματος λάβωμεν δια της πίστεως», Γαλ.γ΄14. Η Πίστη μας, είναι η καρπογόνος και ζώσα δωρεά του. Προκειμένου στη συνέχεια, να πάρουμε την αναλογούσα εσωτερική μας δύναμη και Χάρη του Αγίου Πνεύματος, που χρειαζόμαστε για να ζούμε πνευματικά, αποκαλύπτει και πάλι ο θείος λόγος. «ίνα δώη ημίν κατά τον πλούτον της δόξης αυτού δυνάμει κραταιωθήναι δια του Πνεύματος αυτού εις τον έσω άνθρωπον», Εφ.γ΄16. Η Πίστη μας δυναμώνεται, ως καρπός του Αγίου Πνεύματος, προκειμένου να καρποφορήσει και να μας αναγεννήσει εις σωτηρίαν.
Ο πιστός και ευλαβής άνθρωπος, οφείλει να γνωρίζει καλά ότι η πνευματική συνεργασία του και με άλλους πιστούς δια της προσευχής, αποβαίνει πάντοτε σε ωφέλεια. Προς τούτο μάλιστα επέρχεται τότε, ενισχυτής και βοηθός και το Άγιο Πνεύμα που το παραχωρεί ο ίδιος ο Χριστός. Αποκαλύπτει σχετικώς, ο λόγος του Θεού: «Οίδα γάρ ότι τούτο μοι αποβήσεται εις σωτηρίαν δια της υμών δεήσεως και επιχορηγίας του Πνεύματος Ιησού Χριστού», Φιλ.α΄19. Οι προσευχές μας και η θεαματική βοήθεια του Αγίου Πνεύματος, δυναμώνουν την Πίστη μας. Γίνεται αποδοτική ευσέβειας και σωτηρίας.
Όσοι πήραμε τη χαρά της κατοχής του Αγίου Πνεύματος, ως καρπού δια της Πίστεως, αναλαμβάνουμε και μια ευλογημένη υποχρέωση. Να την σκορπάμε απλόχερα προς όλους τους αδελφούς Χριστιανούς, ευχαριστούντες το Θεό. Παραγγέλλει τούτο ο Παύλος. «Ημείς δε οφείλομεν ευχαριστείν τω Θεώ πάντοτε περί υμών, αδελφοί, ηγαπημένοι υπό Κυρίου». Η υποχρέωσή μας αυτή δε, έχει την αιτία της στο ότι ο ίδιος ο Θεός-Πατήρ «είλετο ημάς ο Θεός απ’ αρχής εις σωτηρίαν εν αγιασμώ Πνεύματος Αγίου και πίστει αληθείας, εις ό εκάλεσεν υμάς δια του ευαγγελίου», Β΄Θεσ.β΄13-14.
Η διάδοση της Πίστεως και η περί αυτής διδασκαλία, από την παλαιά ακόμα εποχή, δεν ήταν έργο θελήματος και πρωτοβουλίας ανθρώπων, αλλά καθαρά επιμέλειας και καθοδήγησης του Αγίου Πνεύματος. Είναι σαφής ο λόγος του Θεού. «Ου γάρ θελήματι ανθρώπου ηνέχθη ποτέ προφητεία, αλλ’ υπό Πμνεύματος Αγίου φερόμενοι ελάλησαν άγιοι Θεού άνθρωποι», Β΄Πέτρ.α΄21. Θεοκίνητη και Πνευματοκίνητη ήταν η διάδοση της Πίστεως και της θείας Αποκαλύψεως, προς τούτο δε και καρποφόρησε. Ακόμα και σήμερα η Πίστη μας γνωρίζει θριάμβους, κατευθυνόμενη υπό του Αγίου Πνεύματος και ως δικός του καρπός. Άλλωστε, στέλνοντας και ο Χριστός τους Μαθητές του στο κήρυγμα, τους προέτρεψε, «μη μεριμνάτε πώς ή τι απολογήσησθε ή τι είπητε· το γάρ άγιον Πνεύμα διδάξει υμάς εν αυτή τη ώρα ά δει ειπείν», Λουκ.ιβ΄11-12. Έναρξη διδασκαλίας και το Άγιο Πνεύμα παρόν.
Θεωρώ αναγκαίο να γνωρίζουμε ότι η Πίστη δεν είναι υλικό πράγμα που να υπόκειται στους φυσικούς κανόνες, οπότε θα την βλέπαμε. Είναι καθαρά πνευματική υπόθεση και φωλιάζει μέσα μας μαζί με το Άγιο Πνεύμα και με αυτό την γνωρίζουμε. Ρωτώντας τι είναι η Πίστη, παίρνουμε την απάντηση από τον Απόστολο Παύλο. Αποκαλύπτει: «Έστι δε πίστις ελπιζομένων υπόστασις, πραγμάτων έλεγχος ου βλεπομένων», Εβρ.ια΄1. Ως υποστατικά, δηλαδή, πραγματικά αγαθά, τα βλέπουμε με τα πνευματικά μάτια μας και με τη βοήθεια του Αγίου Πνεύματος. Για όλα τα σχετικά με την Πίστη μας, γνωρίζουμε ότι, «το Πνεύμα εστί το μαρτυρούν, ότι το Πνεύμα εστί η αλήθεια», ΑΊωάν.ε΄6. Επομένως, σπουδαίος καρπός του Αγίου Πνεύματος, είναι αυτούσια η γνήσια Πίστη μας. Η καρποφορία της εξ ετούτου, κατέκλεισε τον κόσμο.
Για να κλείσω τούτη τη γραφή μου, επέλεξα να απευθύνω ένα ερώτημα στον κάθε αναγνώστη μου, από διάλογο πονεμένου πατέρα και Χριστού. Το ερώτημα έχει την έννοια ενισχυτικής αγάπης προς τον καθένα.
Ο διάλογος έχει ως εξής: Αμφισβητούσε ένας πονεμένος πατέρας την παντοδυναμία του Θεανθρώπου. Του ζήτησε μια ευεργεσία με αρνητική ερώτηση, «ει τι δυνασαι, βοήθησον ημίν». Ο Χριστός απάντησε διδακτικά. «ει δύνασαι πιστεύσαι, πάντα δυνατά τω πιστεύοντι», Μαρκ.θ΄23.
Ας διδαχθούμε και εμείς, ελέγχοντες το βαθμό της Πίστεώς μας.
Ιερά Πόλις Μεσολογγίου, Μάρτιος 2021
Νικόλαος Σπ. Βούλγαρης
Καθηγητής Θεολογίας
6972725701
