Κατά τους βυζαντινούς χρονικογράφους, η Ευφροσύνη, μητέρα του βυζαντινού αυτοκράτορος Θεοφίλου, ο οποίος βασίλευσε από το 829 μέχρι 842, που ήταν γιος του αυτοκράτορος Μιχαήλ του Τραολού, συγκέντρωσε το έτος 830 στα ανάκτορα τις ωραιότερες περιφημότερες παρθένες της αυτοκρατορίας, με σκοπό να εκλέξει μεταξύ αυτών, ο γιος της (Θεόφιλος) την μέλλουσα σύζυγόν του. Έδωκε δε στο Θεόφιλο το χρυσό μήλο, σύμβολο επιλογής, να το προσφέρει σε εκείνη την οποία θα εξέλεγε. Επικρατέστερες μεταξύ των υποψηφίων ήταν δύο, η Κασσιανή, η οποία συνέθεσε τον περίφημο ύμνο (δοξαστικό) που ψάλλεται τη Μεγάλη Τρίτη (Κύριε η εν πολλαίς αμαρτίαις, περιπεσούσα γυνή….) και η Θεοδώρα.

Ο Θεόφιλος τις πλησιάζει κρατώντας το χρυσό μήλο για να το επιδώσει «τη καλλίστη», στην ωραιότερη και καλύτερη. Γοητευμένος ο Θεόφιλος απ’ τη χάρη της Κασσιανής, είναι έτοιμος να της επιδώσει το μήλο, θέλησε όμως πρώτα να δοκιμάσει την ψυχραιμία της και την νοημοσύνη της και της λέει ένα πείραγμα – «ως άρα δια γυναικός ερρύει τα φαύλα» δηλαδή απ’ τη γυναίκα προήλθαν όλα τα κακά, υπονοών την Εύα, υπεύθυνη για το προπατορικό αμάρτημα.

Και ενώ περίμενε να τα χάσει η Κασσιανή, εκείνη με ετοιμότητα του απαντά ήρεμα: «Και δια γυναικός πηγάζει τα κρείττονα», υπονοούσα την μητέρα του Ιησού Παναγία, απ’ την οποία προήλθαν και όλα τα καλά.

Ο Θεόφιλος έμεινε έκπληκτος απ’ την απάντηση και είτε γιατί θεώρησε την απάντηση ως προπέτεια και αυθάδεια, είτε γιατί διέβλεψε ότι η Κασσιανή είναι ευφυέστερη απ’ αυτόν, το θεώρησε αυτό μειωτικό για τον ανδρισμό του και έδωσε το μήλο στην «σεμνότερη» Θεοδώρα.

Η Θεοδώρα έγινε αυτοκράτειρα, στη θέση της Κασσιανής, αλλά δεν ήταν κι αυτή τόσο υποτακτική, όσο θα ήθελε ο Θεόφιλος και διαφωνούσε μαζί του στο θέμα των Εικόνων.

Ο Θεόφιλος ήταν εικονομάχος, η Θεοδώρα εικονολάτρισσα.

Το λαϊκό αίσθημα την εποχή εκείνη ήταν βαθειά θρησκευτικό και η καθαίρεση των εικόνων εδίχαζε το λαό. Κόντρα στο λαϊκό αίσθημα ο Θεόφιλος επέμεινε στην απαγόρευση και δημιουργούσε εντάσεις και εκρήξεις κοινωνικές.

Πιο διπλωματική και ευέλικτη η Θεοδώρα, υποστήριζε ανεπίσημα τις εικόνες και μείωνε την κοινωνική ένταση.

Αποτέλεσμα: Ο Θεόφιλος έγινε μισητός, η Θεοδώρα δημοφιλής. 

Λίγα χρόνια μετά ο Θεόφιλος πέθανε πρόωρα (829 μ.Χ.), ο γιος και διάδοχος Μιχαήλ ήταν ακόμη ανήλικος και τον επιτρόπευε η μητέρα του Θεοδώρα.

Η οποία αναστήλωσε τότε θριαμβευτικά τις εικόνες. Ο εμφύλιος πόλεμος ανάμεσα σε Εικονομάχους και Εικονολάτρες κατέπαυσε, η κοινωνική γαλήνη επανήλθε και η Θεοδώρα ανακηρύχθηκε Αγία.

Η αναστήλωση των Εικόνων θεωρείται θρίαμβος της Ορθοδοξίας και εορτάζεται έκτοτε την πρώτη Κυριακή της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, φέτος την 21η Μαρτίου και ονομάζεται γι’ αυτό Κυριακή της Ορθοδοξίας.

Η Κυριακή της Ορθοδοξίας είναι Μεγάλη εορτή, για τον Ορθόδοξο λαό μας. Είναι εορτή κριτήριο της αληθινής πίστεώς μας και πρέπει να την τιμάμε σαν την Κυριακή του Πάσχα.

Γιορτάζουμε την Ορθοδοξία που είναι η ορθή πίστη της Εκκλησίας του Χριστού, η αληθινή Πίστη, η μόνη που σώζει. Είναι η Πίστη, όχι κάτι αόριστο και αφηρημένο, αλλά όπως την καθορίζει ο Απόστολος Παύλος λέγων «Πίστη είναι ύπαρξη πραγμάτων που ελπίζονται, γιατί τώρα μεν δεν βλέπονται, αλλά πάντως ελέγχονται χειροπιαστά».

Είναι η Πίστη που περιγράφει ο Τρισμακάριος Παύλος, με συγκλονιστικό τρόπο στην προς Εβραίους επιστολή του (1124-26-32-40) που είναι το Αποστολικό ανάγνωσμα της Κυριακής της Ορθοδοξίας, τα κατορθώματα που έκαναν με την Πίστη στο Θεό ο Μωϋσής και οι επτά μετά από αυτόν (Ραάβ, Γεδεών, Βαράκ, Σαμψών, Ιεφθάς, Δαυΐδ και Σαμουήλ).Ποιά κατορθώματα;

Ότι κατενίκησαν Βασίλεια, εφάρμοσαν στη διακυβέρνηση δικαιοσύνη, πέτυχαν την πραγματοποίηση υποσχέσεων, έκλεισαν στόματα λιονταριών, έσβησαν την ακατάσχετη δύναμη της φωτιάς, γλύτωσαν το κεφάλι τους από σφαγές, από αδύνατοι έγιναν δυνατοί, αποδείχθηκαν ισχυροί στον πόλεμο, έτρεψαν σε φυγή ισχυρά στρατεύματα των εχθρών παρατεταγμένα σε θέση μάχης, κάποιες γυναίκες πήραν πίσω τους γιους των που είχαν πεθάνει, αφού προηγουμένως αναστήθηκαν θαυματουργικώς, άλλοι τυμπανίστηκαν, δηλαδή καρφώθηκαν σε σανίδα και περίπου πέθαναν όπως ο Χριστός πάνω στο Σταυρό.

Δεν δέχτηκαν να γλυτώσουν από τον πρόσκαιρο θάνατο αρνούμενοι την Πίστη, αλλ’ έμειναν σταθεροί και πέθαναν για να πετύχουν την καλύτερη ανάσταση παρά την πρόσκαιρη ζωή. Κάποιοι άλλοι δοκίμασαν εμπαιγμούς, μαστιγώσεις, φυλακίσεις, λιθοβολήθηκαν, πριονίστηκαν, πέρασαν από διλήμματα, αποκεφαλίστηκαν με μαχαίρι, γύριζαν ντυμένοι με προβιές και δέρματα γιδιών, με στερήσεις, με θλίψεις, με κακουχίες, περιπλανήθηκαν στις ερήμους, στα βουνά, στα σπήλαια, στις τρύπες της γης.

Όλοι αυτοί, λέει ο Απόστολος Παύλος, θαυμάστηκαν και εγκωμιάστηκαν σαν άνθρωποι πίστεως. Για μένα, λέει ο τανυπτέρυξ Εθναπόστολος ζωή μου είναι ο Χριστός και ο θάνατος κέρδος. Πράγμα ανεξήγητο με την ανθρώπινη λογική. 

Κυριακή της Ορθοδοξίας που στέλνει το θείο μήνυμα, ότι η Πίστη στο Χριστό είναι η από καταβολής κόσμου σχέση μας με τον Θεό. Γι’ αυτό λέμε: «Οι προφήται ως είδον, οι απόστολοι ως εκήρυξαν, η Εκκλησία ως παρέλαβεν, ούτω φρονούμεν, ούτω λαλούμεν, ούτω κηρύττομεν Χριστόν τον θεόν ημών». Που σημαίνει, ότι η Ορθοδοξία είναι παράδοση και παραλαβή. Είναι μια σχέση υπεύθυνη, μια πράξη προσωπική. Μέσα στους κόλπους της Ορθοδοξίας ο άνθρωπος μέλος της, βιώνει την αλήθεια και την Ελευθερία. Και κηρύττει την αλήθεια με σεβασμό στην Ελευθερία και την μεταδίδει με αγάπη και Ελευθερία.

Επίσης, η Κυριακή της  Ορθοδοξίας δεν μας μιλάει για το παρελθόν, αλλά για το παρόν και το μέλλον. Δεν πρέπει να νοσταλγούμε το παρελθόν, ούτε να ζούμε με τα περασμένα, ούτε για τα περασμένα. Γιατί, όπως και εδώ μας λέει ο Απόστολος Παύλος, ένα πράγμα πρέπει να βάλουμε μέσα μας βαθειά: «Εν δε, τα μεν οπίσω επιλανθανόμενος τοις δε έμπροσθεν επεκτεινόμενος κατά σκοπόν διώκω επί το βραβείον της άνω κλήσεως του Θεού εν Χριστώ Ιησού. Όσοι ουν τέλειοι, τούτο φρονώμεν. και ει τι ετέρως φρονείτε, και τούτο ο Θεός υμίν αποκαλύψει».

Δηλαδή, ένας πρέπει να είναι στόχος μας. Ένας ο πόθος μας. Ξεχνώντας τα περασμένα, να πηγαίνουμε μπροστά, με μοναδικό μας σκοπό και στόχο να φθάσουμε στο βραβείο της άνω κλήσεως του Θεού δια Ιησού Χριστού. Όσοι ουν τέλειοι τούτο φρονώμεν. (Φιλ. 3,13-15).

Αυτό είναι το ουσιαστικό μήνυμα που στέλνει η Κυριακή της Ορθοδοξίας, που πρέπει να ακολουθήσουμε στη ζωή μας με συνειδητοποίηση της αξίας του, για να βγούμε αλώβητοι από την πνευματική πτώχευση και την πνευματική αφασία που στιγματίζουν την εποχή μας, ως αποκλειστικών αιτιών της ηθικής, κοινωνικής, πολιτιστικής και οικονομικής κρίσης που περνάμε ως λαός και ως Έθνος. 

Μπορείτε να προμηθευτείτε την εφημερίδα στα περίπτερα του νομού