Ο κ. Δρακονταειδής, παίρνοντας τον λόγο, κατηγόρησε την δημοτική αρχή ότι δεν απάντησε στη «διέξοδο» που, όπως είπε, πρότεινε η παράταξή του: μια απλή πολιτική δήλωση ότι ο χώρος παραμένει δημόσιος.
«Μία κουβέντα ζητήσαμε. Ούτε αποφάσεις, ούτε ψηφοφορίες. Να πείτε ότι ο χώρος μένει δημόσιος», ανέφερε, προσθέτοντας πως ο δήμαρχος απέφυγε αυτή τη θέση.
Ο ίδιος είχε προηγουμένως τονίσει ότι αναλαμβάνει τις ευθύνες για την δική του θητεία σχετικά με το Κάστρο, αλλά ο δήμαρχος πρέπει να καταλάβει ότι για την περίοδο από 1.1.2014 και μετά αυτός απολογείται… Και μάλιστα καυτηρίασε όσους ασχολούνται ακόμη μαζί του μετά από τόσα χρόνια.
Όταν κάτι πήγε να του απαντήσει για το παρελθόν ο κ. Βεργίνης ο Κώστας Δρακονταειδής πέταξε την ατάκα: «Στο τέλος θα παίρνεις χάπια εμμονής. Θα μιλάς σαν δυο-τρεις εμμονικούς που κυκλοφορούν στην πιάτσα και ενδιαφέρονται μόνο για τον Δρακονταειδή», είπε προς τον Δήμαρχο, προκαλώντας αντιδράσεις.
Μάλιστα η κόντρα συνεχίστηκε με τον κ. Δρακονταειδή να του λέει: «Ξαναπές το – στη χιλιοστή φορά θα κάνουμε και δώρο μια τηλεόραση».
Συνεχίζοντας την επίθεση, ο κ. Δρακονταειδής είπε ότι η στάση του Δημάρχου οδηγεί αναγκαστικά σε ψηφοφορία: «Εμείς θέλαμε να το αποφύγουμε με ένα χέρι. Τώρα πάμε με δύο. Και η επιλογή δεν είναι δική μας, αλλά του Δημάρχου».
Η απάντηση Βεργίνη ήρθε με σαφή ενόχληση για τις προσωπικές αιχμές:
«Δεν μπορείτε να εκφράζεστε έτσι. Εδώ δεν είμαστε άτομα, είμαστε συλλογικό όργανο. Τι σημαίνει δηλαδή ο Δήμαρχος; Να καταργήσουμε την ατομική ευθύνη επειδή το θέλετε; Ο καθένας έχει την ευθύνη του».
Ο Δήμαρχος κατηγόρησε τον κ. Δρακονταειδή για «εκβιαστική λογική» και ζήτησε χρόνο για να σταθμίσει τις επιλογές του: «Δεν θα μου στερήσετε το περιθώριο χρόνου. Θα κάνω αυτό που πιστεύω. Και φέρω την ευθύνη».
Η συνεδρίαση ολοκληρώθηκε με το κλίμα εμφανώς φορτισμένο, αλλά και με ξεκάθαρο πολιτικό μήνυμα: η υπόθεση του Κάστρου δεν έχει μόνο θεσμική διάσταση, αλλά εξελίσσεται πλέον σε προσωπικό μέτωπο ανάμεσα στη δημοτική αρχή και την αντιπολίτευση η οποία πιέζει επίμονα τον κ. Βεργίνη να πάρει θέση, αλλά ο τελευταίος δεν αλλάζει στάση.
