Η φίλη μου η Κ. ξέρει ότι κάνει λάθος ακόμη κι αυτές τις λίγες φορές που της δίνει το κινητό τηλέφωνο για να παρακολουθήσει κινούμενα σχέδια. Είναι η ύστατη λύση όταν η μικρή αρνείται πεισματικά να φάει και αρχίζει και χτυπάει τα χέρια της στο τραπέζι. Είναι τόσο δύσκολη στο φαγητό... Και καλά να είναι στο σπίτι, αλλά όταν βρίσκονται σε εστιατόριο και η Κ. νιώθει όλα τα βλέμματα καρφωμένα πάνω της, επείγεται να βρει λύση! Ετσι, όταν αποτύχουν όλα τα άλλα, επιστρατεύεται η τεχνολογία και τότε η μικρή καρφώνει το βλέμμα της στην «Πέππα το γουρουνάκι» ή στους «Ηρωες με πιτζάμες» και ανοιγοκλείνει το στόμα τρώγοντας μηχανικά το φαγητό της.

Η Αιτία. Επί τέλους!... Ευαισθητοποιήθηκαν και οι ηγέτες του κόσμου, για τον κόσμο!... Ένα σήμαντρο που λέγεται «Κλιματική Αλλαγή» χτύπησε συναγερμό κινδύνου. Όσο και αν ο Δημιουργός νομοδότησε την αρχή και το τέλος του κόσμου, όσο και αν η Ορθοδοξία δια του Οικουμενικού Πατριάρχου κροτάλιζε για χρόνια, όσο και αν η Επιστήμη αποκάλυψε υπεύθυνα, όσο και αν οι Λαοί της Οικουμένης προσδοκούσαν ζώντας μέσα στη φύση που στενάζει, οι ηγέτες κάθηυδαν μέχρι τις μέρες μας στα άδυτα της εξουσίας τους. Τότε ο αναξιοποίητος, αλλά εξελισσόμενος πανδαμάτωρ, μαζί με αλόγιστες παρεμβάσεις ανίδεων, έδρασε καταστρεπτικά στο περιβάλλον. Έγραψε: «Κλιματική Αλλαγή»!.. Έπρεπε στις μέρες μας, να γίνουν εξεγέρσεις, να ξεκαθαριστούν θαρεμένες οι απόψεις των επιστημόνων, να κυκλοφορήσει σκληρή ζώσα και γραπτή αρθογραφία, να περπατήσουν ακόμα στους δρόμους όλου του κόσμου αλαλάζουσες οι φωνές απ’ τα νιάτα που επιθυμούν να τους παραδώσουμε καθαρό το μέλλον τους που δανειστήκαμε από αυτούς. Μετά από τόσα «έπρεπε», άρχισαν νυσταλέα να εγείρονται, ως εξ ύπνου, οι μεγάλοι του κόσμου. Εφιάλτες, τους κατατάραξαν το νήδυμο με κάποιες βοούσες κραυγές. Εγερθείτε, η «Κλιματική Αλλαγή» επέρχεται επελαύνουσα, ο παγκόσμιος κίνδυνος, ελλοχεύει!... Παρά ταύτα και σε τούτες τις φωνές, αρκετοί αρμόδιοι ηγέτες ή ηγετίσκοι, σφυρίζουν ακόμα αδιάφορα. Μόλις τις τελευταίες μέρες μας, συζητούν για το θέμα σε σαλόνια ομορφοστόλιστα μεταξύ τυρού και αχλαδίου. Στα σύγχρονα συνέδρια για το Κλίμα, «περισσεύουν σε ευχές, ενώ οι Ωκεανοί πεθαίνουν από ασφυξία», (Καθημερινή 15/12/19, ολόκληρη η 29^η σελίδα).

Διερωτώνται όμως οι Λαοί και περιμένουν απάντηση.

Το Πρόβλημα. Τα ερωτήματα έρχονται απανωτά. Ποιο είναι το πρόβλημα, ποιος είναι ο κίνδυνος, ποιοι ευθύνονται και αδιαφόρησαν, πού βρίσκεται η λύση, αν υπάρχει; Δεν είμαι ειδικός για να απαντήσω σε όλα τα ερωτήματα. Ανήσυχος είμαι για το μέλλον της Γενιάς μου και του όμορφου κόσμου όπου ζω. Σε μια δημόσια συζήτηση όμως, όχι κεκλεισμένων των θυρών, μπορούν να απαντηθούν τα πάντα, ακόμα και λύσεις να βρεθούν. Μόνο ότι οφείλονται στους Λαούς που χρεώνονται ως συζητητές να δίνουν σαφείς και ειλικρινείς ενημερώσεις με απλοϊκό και ενημερωτικό τρόπο, σφαιρικά επιβεβαιωμένο. Τούτο δε, καθόσον, πρόκειται για το Κλίμα που σχετίζεται με την ομαλή διαβίωση των Λαών. Άλλωστε το Κλίμα, ως το σύνολο των μετεωρολογικών φαινομένων, τα οποία κατά τη διάρκεια μακράς περιόδου χαρακτηρίζουν τη μέση κατάσταση της ατμόσφαιρας, είναι χρήσιμο για την αδιατάρακτη ζωή των Λαών, ακόμα και με τη μεταβολή του σε ένα δεδομένο τόπο. Αυτή η μεταβολή του Κλίματος τότε, μπορεί να γίνεται αυτόματα και φυσικά για κείνο, ως και ακίνδυνο για τους Λαούς. Επομένως, μιλάμε για ένα μετεωρολογικό δεδομένο που μπορεί εγγενώς να μεταλλάσσεται, βελτιούμενο αενάως. Έτσι νομοθετήθηκε. Κάθε έξωθεν επέμβαση κατά τη μετάλλαξή του όμως, μπορεί να δημιουργήσει ένα εντονότερο πρόβλημα στον κόσμο. Τότε έχουμε την κρίσιμη και επικίνδυνη «Κλιματική Αλλαγή», αυτή που τώρα συζητείται.

Οι Παρεμβάσεις. Από όσα γνωρίζω και που είδαν το φως της δημοσιότητας μέχρι τώρα και έχουν συζητηθεί, δίνουν την εντύπωση ότι το κύριο αίτιο της επικίνδυνης «Κλιματικής Αλλαγής», που προσδιορίζει τους κινδύνους από τη μετάλλαξή της στον καιρό μας, εστιάζεται αποκλειστικά στην αλόγιστη και ανεπίτρεπτη παρέμβαση του ανθρώπου στη φυσική ροή και εξέλιξη του φαινόμενου τούτου. Βεβαίως, διακρατείται και ελέγχεται το «θελητά ή αθέλητα». Οπωσδήποτε αυτές οι παρεμβάσεις, είχαν ως κίνητρο το κέρδος, με έλλειψη συνεργασίας των Εθνών και με βουλιμία των επεκτατικών βλέψεων ορισμένων ηγετών. Έτσι εμφανίστηκε, ως πολλαπλασιαζόμενο, το πρόβλημα και με την τωρινή ανησυχία.

Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι προς αυτή τη θέση της ανθρώπινης ευθύνης, τοποθετούνται όλοι οι Επιστήμονες Μετεωρολόγοι και Αστρονόμοι - παλαιοί, νεότεροι και σύγχρονοι σημερινοί - κρούοντες τον κώδωνα του κινδύνου από τις αλόγιστες παρεμβάσεις. Ποιοι ηγέτες όμως, τους ακούνε; Για την περίπτωση, αναφέρεται πρόσφατη σχετική δήλωση του Ντιντιέ Κελόζ, Ελβετού Αστρονόμου με Νόμπελ Φυσικής για το 2019. Μίλησε για την «Κλιματική Αλλαγή», λίγο προ της απονομής του βραβείου, ως προς την ανθρώπινη ευθύνη και είπε: «Καλύτερα να περάσουμε τον χρόνο μας και να καταναλώσουμε την ενέργειά μας προσπαθώντας να την φτιάξουμε αντί να προσπαθούμε να φανταστούμε ότι θα...την καταστρέψουμε και θα την εγκαταλείψουμε». Πλέον τούτου, υπάρχουν πολλά άλλα παραδείγματα.

Αναφέρονται εδώ μερικά αίτια:

- Ο άναρχος τρόπος οποιασδήποτε παραγωγής με κίνητρο το κέρδος, που ευθύνεται για περιβαλλοντολογικές επιπτώσεις. Επιδρά καθοριστικά τούτο στην παραποίηση και αλλοίωση της φυσιολογικής εξέλιξης της «Κλιματικής Αλλαγής», από γενέσεως του κόσμου.

- Το κριτήριο βάσει του οποίου ενδιαφέρονται, παρεμβαίνουσες οι κυβερνήσεις για το ζήτημα, δεν είναι οι λαϊκές ανάγκες ως δικαιολογία, αλλά η αντιμετώπιση των επιπτώσεων της «Κλιματικής Αλλαγής», στην αναπαραγωγή του κεφαλαίου με αποτέλεσμα την κερδοφόρα αξιοποίησή της, θυσιάζοντας αδίστακτα τα πάντα.

- Ως επιστέγασμα σε τούτα, έρχεται και το κριτήριο του παντοειδούς κέρδους, ως βασικό εμπόδιο, που μπλοκάρει την ανάγκη επιστημονικού και λογικού σχεδιασμού, προς αντιμετώπιση τοιούτων φαινομένων, αν και η Επιστήμη ανθίσταται. Πλην, ματαίως…

- Δεν παραλείπεται να αναφερθούν εδώ, ως μέγιστο αίτιο, και οι λεγόμενες πυρηνικές δοκιμές καταστρεπτικών και μαζικών δολοφονικών όπλων, μαζί με την αλόγιστη χρήση φαρμακευτικών ουσιών, ακόμα και στην αγροτική και άλλη παραγωγή.

Όλες αυτές οι περιπτώσεις και πολλές άλλες, δεν μπορούν να προσδιορίσουν βιώσιμη λύση του προβλήματος. Ενέχονται από τα σπέρματα του τορπιλισμού. Οι ίδιοι οι μοχθούντες για τη λύση, την ίδια στιγμή την εμποδίζουν. Δεν επιτρέπει το ίδιο συμφέρον, ούτε καν να προσδιορισθεί το συμφέρον του Πλανήτη. Το σοφό απόφθεγμα, κυριαρχεί: «Κέρδος γάρ ουκ οίδε προτιμάν το συμφέρον».

Η Πρακτική. Από τις σχετικές συζητήσεις που παρακολουθώ στον Τύπο και το Διαδίκτυο, διαπίστωσα και πολλές που βρίσκονται μακριά από την πρακτικότητα όπως μας την ορίζει και μας την κληροδοτεί το παρελθόν. Μόνο από θεωρίες πάμε καλά. Στη μέχρι τώρα διαδρομή του κόσμου, παρακολουθήσαμε στην πράξη για αιώνες, τη φυσική εναλλαγή του Κλίματος, χωρίς να βαρύνεται αυτό με Μετεωρολογικά προβλήματα. Κάθε διαφοροποίηση του Κλίματος, προερχόταν από τις πρωταρχικές του δυνατότητες, όπως τοποθετήθηκαν κατά την κοσμική Δημιουργία. Επομένως και σ’ αυτό. Η μετάλλαξή του, ως αλόγιστη επέμβαση, είναι έργο δυστυχώς ανθρώπινων παρεμβάσεων των τελευταίων εποχών μας. Ομοίως, δεν είδα να αναφέρεται κάτι σχετικό με το λόγο της Βίβλου από την οποία έχουμε αδιαμφισβήτητα σχετικά διαχρονικά στοιχεία. Αυτά έρχονται ως βεβαιωτικά για σχετικές περιπτώσεις, αφού εκείθεν αναζητούνται όλα τα σχετικά, ως αν από γενεσιουργό αιτία. Πού επομένως βρίσκεται το ξεκίνημα και αυτού του δημιουργήματος; Γιατί δεν το αναζητούν οι τόσοι «σοφοί;» των συνεδρίων; Στο άκουσμα όμως της Βίβλου σε σχέση με την «Κλιματική Αλλαγή», πολλοί λόγιοι και άλογοι θα μας σνομπάρουν. Θα κραυγάσουν: Τι θέση έχει στη συζήτηση για το Κλίμα, ως φυσικό φαινόμενο, ο λόγος της Βίβλου; Είναι όμως παγκοσμίως παραδεκτός ο λόγος της, ως τοιούτος μεταφυσικής προέλευσης για το ορατό Σύμπαν. Άλλοι θα διαφωνήσουν, ότι τάχατες ο λόγος της είναι παρωχημένης εποχής και άποψης. Και όμως, ο Δημιουργός – Θεός του κόσμου θεμελίωσε και σε τούτο το θέμα, του Κλίματος και των Μετεωρολογικών φαινομένων, τις δυνάμεις φυσικής λειτουργίας, μετεξέλιξης και μετάλλαξης, ακόμα και κατά τα σύγχρονα δεδομένα. Νομοδότησε ακόμα και την ευθύνη του ανθρώπου για την μέριμνα και την προστασία του Κλίματος, με πρόσθετη φροντίδα της ακίνδυνης διατήρησης του περιβάλλοντος. Αυτά τα ίδια παρακολουθούμε ατενίζοντας τις περασμένες πρακτικότητες.

Προς τούτο και εξηγούμαι:

Η Βίβλος. Περιέχει και η Βίβλος, ως ο αποκαλυπτικός λόγος του Δημιουργού - Θεού μας όλου του κόσμου, ολόκληρο το ιστορικό της Δημιουργίας. Μάλιστα δε, από της πρώτης στιγμής που τοποθετήθηκε ο άνθρωπος στον Παραδεισιακό κόσμο του. Βεβαίως, του γνωστοποιήθηκε και του ανατέθηκε η ευθύνη προστασίας του όλου δημιουργήματος. Ακόμα, εκτός της φυσικής εξέλιξης του κόσμου, γνωστοποιήθηκε και ο τρόπος τιθάσευσής του με την εξέλιξη των διαφοροποιήσεων όλου του δημιουργήματος με τις μεταλλάξεις του Κλίματος. Ο λόγος της Βίβλου, ως γνωστό, είναι ο μόνος που δέχτηκε διαχρονική βάσανο ελέγχου και χαρακτηρίστηκε απόλυτα γνήσιος και σωστός, χωρίς λάθη. Προς επιβεβαίωση τούτου του θέματός μας, θα αναφέρουμε δύο βασικές περιπτώσεις αναφερόμενες στην Κλιματική αλλαγή, όσο επιτρέπει ο χώρος ετούτης της γραφής μου.

α. Μπαίνοντας ο πρώτος άνθρωπος στον Παράδεισο της τρυφής, έλαβε εκ μέρους του Δημιουργού, την πρώτη εντολή εγκαταστάσεως στον απέραντο κόσμο της Δημιουργίας, ως βασιλέας της κτίσεως. Η εντολή αναφέρονταν στην προστασία και στην εξέλιξη όλου του κοσμικού περιβάλλοντος. Με απόλυτη σαφήνεια ο Δημιουργός, παραδίδοντας τον Παράδεισο στον άνθρωπο, ως μικρογραφία του κόσμου, του συνέστησε: «Εργάζεσθαι αυτόν και φυλάσσειν», Γεν. β΄15. Οι δύο αυτές λέξεις, δεν ήταν τυχαίες ως μόνες και ξεκομμένες. Ορίζονταν και ένα πλήθος εξαρτώμενων εντολών, ανάλογα με το εννοιολογικό περιεχόμενο της κάθε μιας. Κατανοούμε επομένως, ότι στο εύρος αυτών των λέξεων – εννοιών, περικλείεται ολόκληρη η κοσμική δεοντολογία μαζί με την διαχρονικότητά τους, αναφέρονται δε στις εποχιακές μεταλλάξεις του Σύμπαντος. Παρουσιάζοντας τα εννοιολογικά των λέξεων, διαπιστώνουμε τα ακόλουθα.

1. Το «Εργάζεσθαι», εννοιολογείται ως συνεχής σωματική και πνευματική ενέργεια για παραγωγή έργου, πάντοτε με μια διαρκή εποπτεία με ανάλογο έλεγχο. Ιδιαιτέρως πάντως απαιτείται εποπτεία, προκειμένης της καλλιέργειας επί των φυσικών στοιχείων και της κατεργασίας των υλικών τοιούτων, με σκοπό την ανανέωσή τους. Επιπροσθέτως, αναγνωρίζεται ότι δια της αυτής εννοίας του εργάζομαι, παρακολουθούνται και οι σημασιολογικές εξελίξεις του συνολικού περιβάλλοντος. Με τούτη δε την εννοιολόγηση εντάσσεται στο «Εργάζεσθαι» και το ενδιαφέρον για την περιοδική πλην αέναη Κλιματική αλλαγή στο Σύμπαν. Χρεώθηκε προς τούτο, από τον Δημιουργό μας ο πρώτος άνθρωπος, δι’ αυτού δε και η πανανθρώπινη κοινότητα, να μεριμνά για ομαλή εξέλιξη της Κλιματικής αλλαγής.

2. Το «φυλάσσειν», ενέχει την έννοια του φρουρώ, υπερασπίζω, προστατεύω, διαφυλάσσω, με εγρήγορση προς διατήρηση και συντήρηση. Αξίωμα των Φυσικών επιστημών αποδεκτό, είναι η λεγομένη αφθαρσία της ύλης, σύμφωνα με το οποίο τίποτα το υλικό δεν ξεκινάει από το μηδέν ούτε καταλήγει σε αυτό. Λογίζεται, επομένως, ότι η ύλη και ο υλικός κόσμος μεταλλάσσονται, μεταμορφώνονται, αλλά δεν καταστρέφονται. Ό,τι δημιούργησε ο Δημιουργός, παραμένει με τις εγγενείς μεταβολές και τις αλλαγές του, χωρίς να χάνεται. Αυτές τις μεταλλάξεις του υλικού κόσμου, ορίστηκε να φυλάττει και να προστατεύει ο άνθρωπος.

β. Γράφεται στις μέρες μας από ασχολουμένους «επίσημα;» με το θέμα, ότι μεταξύ των άλλων αναμενόμενων συνεπειών από την διαφαινόμενη «Κλιματική Αλλαγή», ως επικίνδυνη, αναφέρεται ως βεβαία και η ανύψωση των υδάτων των θαλασσών με αποτέλεσμα να κινδυνεύσουν, σε σύντομο μάλιστα χρόνο, οι Πόλεις που βρίσκονται σε μικρή απόσταση από την επιφάνεια της θάλασσας, (1μ έως 1,5μ). Ως παράδειγμα αναφέρονται, εκτός από το Μεσολόγγι και τη Βενετία, και οι πόλεις, Σαγκάη, Αλεξάνδρεια, Ταϊλάνδη (Μπανγκόκ), Βομβάη, Σαϊγκόν. Με τα όσα ακούγονται περί ανύψωσης των υδάτων, συνάγεται ότι πρέπει να κατακλυσθούν πολλά τμήματα της ξηράς. Περί τούτου όμως, έχει νομοδοτήσει με σαφήνεια ο ίδιος Δημιουργός – Θεός, κατά τη Δημιουργία του κόσμου, ως προς τη σχέση της ξηράς και της θάλασσας, με την οριστική θέση της καθεμιάς. Οι χιλιετίες δε που πέρασαν, επιβεβαιώνουν αυτή τη θέση, ως αντίθετη με τα σύγχρονα λεγόμενα.

Μας το αποκαλύπτει τούτο ο Προφητάναξ Δαυΐδ στον εκατόν τρία (103) Ψαλμό του, στίχος εννέα (9). Περιγράφει για τη δέσμευση από τη Δημιουργία τους, των θαλασσίων υδάτων, στον τόπο όπου τους ορίστηκε. Διαβεβαιώνει απευθυνόμενος στο Θεό υμνολογικά, ότι: «Όριον έθου, ό ού παρελεύσονται, ουδέ επιστρέψουσι καλύψαι την γην». Δηλαδή: Ούτε τα βουνά ούτε τα κύματα της θάλασσας δεν υπερβαίνουν το σύνορο, όπου τα τοποθέτησες. Αυτό είναι τα Θεϊκό σου πρόσταγμα και θέλημα, που τα συγκρατεί και ούτε θα μετακινηθούν από τη φυσική τους τάξη. Δεν θα σκεπάσουν τη γη, τα μεν βουνά μετακυλιόμενα επάνω της, τα δε κύματα της θάλασσας βγαίνοντας στην ξηρά και καταποντίζοντας αυτήν.

Δεν θα κινδυνεύσει επομένως, η γη μας με κατάκλυσή της από υπερυψωμένα νερά της Θάλασσας, εξ αιτίας της «Κλιματικής Αλλαγής». Τούτο δε, καθόσον, εντολή Θεού – Δημιουργού τα έχει περιορίσει και τα εξουσιάζει. Ακόμα και με δεύτερη επιβεβαίωση ο Θεός, όρισε μόνιμη τη θέση των θαλασσίων υδάτων. Μας βεβαιώνει και με άλλη διασάφηση δια του πολύαθλου Ιώβ, για τα θαλάσσια νερά. «Μέχρι τούτου ελεύση και ουχ υπερβήση· αλλ’ εν σεαυτή συντριβήσονταί σου τα κύματα», (Ιώβ λη΄11). Το υλικό δε που τοποθέτησε ως φραγμό ο Θεός, δεν είναι σιδηρόφρακτο τείχος, αλλά ένα υλικό ευτελές και αδύναμο. Είναι η άμμος, για να δείξει ότι όχι άλλο δυναμικό ισχυρό τοιχίο, αλλά το πρόσταγμα του Θεού σεβόμενα τα ύδατα, δεν υπερβαίνουν και παραμένουν στη θέση τους.

Αυτό, το ονόμασε ο Δαυΐδ «Όριον».

Πρόταση. Κατόπιν των ανωτέρω, δικαιούμαι να μιλήσω καθαρά με την υπευθυνότητα που μου παρέχει η Δημόσια και Κοινωνική διαδρομή μου. Είναι αυτή, ως του Καθηγητού Θεολογίας, ως του Δημάρχου της Ιεράς Πόλεως του Μεσολογγίου επί έτη, ως του Αιγαιοπελαγίτου Νομάρχου Σάμου και Ικαρίας και ως του Παιδαγωγικού Συμβούλου Ιδιωτικών Εκπαιδευτηρίων. Δικαιούμαι να απευθύνομαι σε όσους ασκούν εξουσία, μικρή ή μεγάλη, ιδιαιτέρως μάλιστα σε όσους κρατούν τις τύχες των Λαών και ευθύνονται για την ασφαλή διαβίωσή των. Θα τους μιλήσω υπεύθυνα, ήρεμα και απλά, όχι ως κατήγορος, ούτε από θέσεως ισχύος, που δεν διαθέτω άλλωστε, αλλά με την βεβαιότητα που μου παρέχει η πίστη στην τελειότητα του συνολικού έργου του Δημιουργού του κόσμου, όπως μας το δίδαξαν τα μεγαλύτερα πνεύματα της Οικουμένης. Οι πάνσοφοι Πατέρες της Εκκλησίας, αλλά και οι σοφοί που θεμελίωσαν τα σκεπτικά των μεγάλων κατακτήσεων. Αυτοί θα μας βεβαιώσουν, επειδή δεν βρίσκουν άλλη λύση, ότι και τα άψυχα σέβονται το πρόσταγμα του Δημιουργού τους και δεσμεύονται με το Θεϊκό όρο.

Επομένως, φτάνει πια!...

Επιτέλους, όσοι θεωρείστε ηγέτες, ιδείτε την εξουσία σας όχι στενά, αλλά με ορίζοντα Γενεών. Η «Κλιματική Αλλαγή» ελλοχεύει, όταν η επέμβαση του ανθρώπινου παράγοντος ενεργεί ανεξέλεγκτη και ανεύθυνη. Οραματιστείτε και θεμελιώστε ένα ευρύτερο μέλλον για τη σωτηρία του Περιβάλλοντος. Διακηρύξτε το αξίωμα του ιθύνοντος Νου στην όλη ζωή μας. Είναι ο Δημιουργός – Θεός μας όλου του κόσμου. Η Βίβλος μας, είναι χρήσιμη και απαραίτητη. Η Γη μας και οι Λαοί της δικαιούνται της φροντίδας σας. Αγκαλιάστε την ανήσυχη, πλην ειλικρινή και ορθοφρονούσα Επιστήμη. Διδαχθείτε από φυσικές και υπερφυσικές διδαχές, με τις προοπτικές και τις υποδείξεις. Ο πλανήτης κρούει πια τον κώδωνα του κινδύνου και μας καλεί όλους σε έναν εκ νέου «διακανονισμό» των σχέσεών μας μαζί του. Να σεβαστούμε τα όρια του κάθε Δημιουργήματος, για να συνεχίσουν κι εκείνα να μας αγκαλιάζουν, ως μια μεγάλη μάνα που εκπροσωπεί τον ίδιο το Θεό!

Φτάνει πια!... Από Συνέδρια και κουβέντες, πολλά και πολλές...

Από πρακτικότητα; Τίποτα ορατό!...

Η φυσιολογική «Κλιματική Αλλαγή», μας θέλει όλους συνεργάτες.

Είμαστε χρεωμένοι απ’ το «εργάζεσθαι και φυλάσσειν» τον κόσμο.

Ιερά Πόλις Μεσολογγίου 19^η Φεβρουαρίου 2020
Νικόλαος Σπ. Βούλγαρης
Καθηγητής Θεολογίας
Πρ. Δήμαρχος Ιεράς Πόλεως Μεσολογγίου
6972725701

Ενημερωτική συνάντηση στην αίθουσα του Περιφερειακού Συμβουλίου  συγκάλεσε σήμερα Τρίτη 18 Φεβρουαρίου 2020 ο Αντιπεριφερειάρχης Οικονομικής Πολιτικής & Διοίκησης Παναγιώτης Σακελλαρόπουλος, με τον Γεώργιο Αβδελιώτη Ειδικό Σύμβουλο του Περιφερειάρχη και υπαλλήλους των τριών Περιφερειακών Ενοτήτων της Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδας.

Έπειτα από πρόσκληση του Διευθυντή Δασών Αιτωλοακαρνανίας  Νικήτα Μάζη, σήμερα Τρίτη 18 Φεβρουαρίου 2020, πραγματοποιήθηκε σύσκεψη στα πλαίσια του τοπικού σχεδίου δράσης αναφορικά με τους θανάτους γυπών στην ευρύτερη περιοχή του φαραγγιού της Κλεισούρας, στο Εθνικό Πάρκο Λιμνοθαλασσών Μεσολογγίου - Αιτωλικού.