Στη συνεδρίαση του Περιφερειακού Συμβουλίου την ερχόμενη Τετάρτη θα συζητηθεί το θέμα του Περιφερειακού Πλαισίου Χωροταξικού Σχεδιασμού και Αειφόρου Ανάπτυξης της Δυτικής Ελλάδας μετά την ολιγοήμερη παράταση που δόθηκε για τη διαβούλευση, την ηλεκτρονική κατάθεση προτάσεων από τους φορείς και την υλοποίηση ενημερωτικής ημερίδας.

Συγκεκριμένα στην πρόσκληση που απέστειλε η Πρόεδρος του Σώματος Αναστασία Τογιοπούλου, η 6η συνεδρίαση θα πραγματοποιηθεί την Τετάρτη 23 Μαρτίου 2016 και ώρα 15.00΄ στην Πάτρα, στην αίθουσα του Περιφερειακού Συμβούλιου στο ισόγειο του κτιρίου της Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδας (Ν.Ε.Ο. Πατρών – Αθηνών 32 & Αμερικής).

Εισηγητής στο θέμα “Γνωμοδότηση επί της Μελέτης «Αξιολόγησης, Αναθεώρησης και Εξειδίκευσης του Περιφερειακού Πλαισίου Χωροταξικού Σχεδιασμού & Αειφόρου Ανάπτυξης (ΠΠΧΣΑΑ) Δυτικής Ελλάδος»” θα είναι ο Αντιπεριφερειάρχης Ενέργειας και Περιβάλλοντος Νίκος Υφαντής.

«Θέλαμε να δοθεί ο απαραίτητος χρόνος ώστε όλοι οι φορείς που δεν είχαν προλάβει να καταθέσουν τις προτάσεις και τις παρατηρήσεις τους, να το κάνουν και μετά την κατάθεση και εξέτασή τους από τις Υπηρεσίες του αρμόδιου Υπουργείου να έλθει και πάλι στο Περιφερειακό Συμβούλιο το θέμα και να συζητηθεί πιο διεξοδικά. Στόχος μας είναι να δημιουργηθούν εκείνες οι συνθήκες που θα συμβάλλουν στο να έλθει στη Δυτική Ελλάδα μια ανάπτυξη ισόρροπη, έξυπνη, χωρικά ισορροπημένη, αειφορική και χωρίς αποκλεισμούς» υπογράμμισε ο Περιφερειάρχης Δυτικής Ελλάδας Απόστολος Κατσιφάρας.

Μεγάλες ανατροπές στη φορολόγηση των αυτοκινήτων αλλά και στα τέλη κυκλοφορίας αναμένεται να έρθουν τους επόμενους μήνες. Το υπουργείο Οικονομικών αποφάσισε τη σύσταση ειδικής επιτροπής η οποία θα καταθέσει προτάσεις για τον εξορθολογισμό της φορολόγησης και των τελών Ι.Χ. Σύμφωνα με τις μέχρι στιγμής πληροφορίες, στόχος είναι η φορολόγηση να γίνεται όχι με βάση τον κυβισμό του αυτοκινήτου αλλά με την εμπορική του αξία. Μ' αυτήν θα καθορίζεται το τέλος ταξινόμησης, το τεκμήριο διαβίωσης αλλά και τα τέλη κυκλοφορίας.

Οπως ανέφερε πρόσφατα το Εθνος, στόχος είναι η δημιουργία ενός δικαιότερου συστήματος φορολόγησης της αγοράς αυτοκινήτου βάσει της πραγματικής αξίας τους, καθώς με τα σημερινά δεδομένα δύο αυτοκίνητα ίδιου κυβισμού αλλά με μεγάλη διαφορά στην τιμή αγοράς τους καταβάλλουν τους ίδιους φόρους και τέλη κυκλοφορίας.

Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι γίνεται προσπάθεια ώστε το νέο μοντέλο να εφαρμοσθεί από τα φετινά τέλη κυκλοφορίας και θα αφορά κυρίως τα οχήματα που ταξινομήθηκαν για πρώτη φορά από τον Νοέμβριο του 2010 και μετά. Σε κάθε περίπτωση πάντως όλες οι αλλαγές στη φορολογία του αυτοκινήτου θα εφαρμοσθούν μέσα στο 2016.

Ειδικότερα το σχέδιο του υπουργείου Οικονομικών προβλέπει τα εξής:

• Καταργείται το κριτήριο του κυβισμού των οχημάτων ως βάση για τη φορολόγησή τους. Ο υπολογισμός του τέλους ταξινόμησης θα γίνεται με βάση τη λιανική τιμή (προ φόρων), με προοδευτική αναπροσαρμογή των συντελεστών του τέλους ταξινόμησης. Δηλαδή η φορολόγηση των καινούργιων αλλά και εισαγόμενων μεταχειρισμένων αυτοκινήτων θα απορρέει από την αξία λιανικής του κάθε μοντέλου που θα δηλώνει ο κάθε εισαγωγέας στην Υπηρεσία Αξιών του Τελωνείου. Αυτό εκτιμάται ότι θα επιφέρει μείωση της τιμής στα χαμηλού κυβισμού και χαμηλής αξίας, και αύξηση στα ακριβά αυτοκίνητα μεσαίου και υψηλού κυβισμού.
• Σήμερα τα καινούργια αυτοκίνητα κατά την εισαγωγή τους φορολογούνται βάσει της εργοστασιακής τους αξίας αλλά και του κυβισμού του κινητήρα με συντελεστές 5% έως 50% και επιπλέον τον ΦΠΑ, το ύψος των τελών κυκλοφορίας θα καθορίζεται με κριτήριο την εμπορική αξία κυρίως για τα οχήματα που ταξινομήθηκαν για πρώτη φορά από τον Νοέμβριο του 2010 και μετά και που σήμερα το ύψος των τελών υπολογίζεται αποκλειστικά με βάση τους εκπεμπόμενους ρύπους.

Στο υπουργείο Οικονομικών θεωρούν ότι αυτός ο τρόπος υπολογισμού ευνοεί τους φορολογούμενους που αγοράζουν ακριβά ΙΧ σε σχέση με φορολογούμενους που έχουν ΙΧ με τα ίδια χαρακτηριστικά, αλλά ταξινομήθηκε για πρώτη φορά στην Ελλάδα πριν από το 2010. Αναφέρουν δε ως χαρακτηριστικό παράδειγμα, ένα καινούργιο αυτοκίνητο 2.000 κυβικών ακριβής μάρκας που κοστίζει 45.000 ευρώ σ' αυτό αναλογούν τέλη κυκλοφορίας 150 ευρώ, ενώ αυτοκίνητο ίδιου κυβισμού και μάρκας αλλά παλαιότητας 10 ετών επιβαρύνεται με τέλη ύψους 650 ευρώ. Επιπρόσθετα οι αναπροσαρμογές θα έχουν ως αποτέλεσμα να καταβάλλονται τέλη κυκλοφορίας και για ΙΧ με χαμηλούς ρύπους, τα οποία σήμερα απαλλάσσονται.

Επισημαίνεται ότι τα έσοδα από τα τέλη κυκλοφορίας ανέρχονται ετησίως σε 1 δισ. ευρώ και με τις σχεδιαζόμενες παρεμβάσεις αναμένεται να αυξηθούν.

Η αντικειμενική δαπάνη για την κατοχή και τη συντήρηση του αυτοκινήτου (τεκμήριο διαβίωσης) θα υπολογίζονται με βάση τις λιανικές τιμές και συντελεστές που θα οδηγούν σε απομείωση της αξίας τους. Σήμερα τα τεκμήρια υπολογίζονται με βάση τον κυβισμό και τα έτη παλαιότητας.

Η απόφαση για τη σύσταση της επιτροπής έχει ως εξής:

ΘΕΜΑ: «Σύσταση, συγκρότηση και ορισμός μελών Ομάδας Εργασίας στην Γενική Γραμματεία Δημοσίων Εσόδων (Γ.Γ.Δ.Ε.) του Υπουργείου Οικονομικών, για την διαμόρφωση προτάσεων για την τροποποίηση και τον εξορθολογισμό των νομοθετικών διατάξεων που αφορούν την φορολόγηση των οχημάτων και στα τέλη κυκλοφορίας».

Α Π Ο Φ Α Σ Η Ο ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ

Έχοντας υπόψη:

1. Τις διατάξεις: α) Των άρθρων 89 και 128 του π.δ. 284/1988 (Α' 128) «Οργανισμός του Υπουργείου Οικονομικών», όπως ισχύει και του άρθρου 128 του Π.Δ. 111/2014. β) Της παραγράφου 22 του άρθρου 5 του ν. 2343/1995 (Α' 211) «Αναδιοργάνωση υπηρεσιών του Υπουργείου Οικονομικών και άλλες διατάξεις» και του άρθρου 34 του ν. 1914/1990 (Α' 178) «Εκσυγχρονισμός και ανάπτυξη του δημόσιου τομέα και της κεφαλαιαγοράς, φορολογικές ρυθμίσεις και άλλες διατάξεις», σε συνδυασμό με τις διατάξεις του άρθρου 13 του ν. 2346/1995 (Α' 220) «Δαπάνες κίνησης των μετακινουμένων προσώπων με εντολή του Δημοσίου εντός και εκτός της Επικράτειας για εκτέλεση υπηρεσίας και άλλες διατάξεις».

γ) Της υποπαραγράφου Ε2 της παραγράφου Ε' του άρθρου πρώτου του ν. 4093/2012 (Α'222) «Έγκριση Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2013-2016 - Επείγοντα Μέτρα Εφαρμογής του ν. 4046/2012 και του Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2013-2016», όπως τροποποιήθηκε, συμπληρώθηκε και ισχύει.

δ) Της αριθ. Δ6Α 1058824 ΕΞ 2014/8.4.2014 (Β'865, 1079 και 1846) απόφασης του Γενικού Γραμματέα Δημοσίων Εσόδων «Ανακαθορισμός της εσωτερικής διάρθρωσης και των αρμοδιοτήτων οργανικών μονάδων της Γενικής Γραμματείας Δημοσίων Εσόδων του Υπουργείου Οικονομικών και μετονομασία ορισμένων από αυτές», όπως συμπληρώθηκε, τροποποιήθηκε και ισχύει. ε) Του Π.Δ. 111/2014 (Α' 178) «Οργανισμός του Υπουργείου Οικονομικών», όπως τροποποιήθηκε και ισχύει. στ) Των άρθρων 13 έως 15 του ν. 2690/1999 (Α'45) «Κύρωση του Κώδικα Διοικητικής Διαδικασίας και άλλες διατάξεις».

ζ) Του άρθρου 17 του ν. 3205/2003 (Α' 297) «Μισθολογικές ρυθμίσεις λειτουργών και υπαλλήλων του Δημοσίου, Ν.Π.Δ.Δ. και Ο.Τ.Α., μονίμων στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων και αντιστοίχων της Ελληνικής Αστυνομίας, του Πυροσβεστικού και Λιμενικού Σώματος και άλλες συναφείς διατάξεις» και του άρθρου 21 του ν. 4354/2015 (Α' 176) «Διαχείριση των μη εξυπηρετούμενων δανείων, μισθολογικές ρυθμίσεις και άλλες επείγουσες διατάξεις εφαρμογής της συμφωνίας δημοσιονομικών στόχων και διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων». η) Της με αριθμό Υ14/16.10.2015 Απόφασης του Πρωθυπουργού «Ανάθεση αρμοδιοτήτων στον Αναπληρωτή Υπουργό Οικονομικών Τρύφωνα Αλεξιάδη».

2. Το αριθ. ΑΝ.ΥΠ.ΟΙΚ. 0000546ΕΞ2016/29-2-2016 έγγραφο του Αναπληρωτή Υπουργού Οικονομικών, περί σύστασης της εν θέματι Ομάδας Εργασίας.

3. Το αριθ. ΑΝ.ΥΠ.ΟΙΚ. 0000628 ΕΞ 2016/8-3-2016 έγγραφο του Διευθυντή του Γραφείου του Αναπληρωτή Υπουργού Οικονομικών, με τα συνημμένα σε αυτό: α) Το αριθ. 1290/7-3-2016 έγγραφο του Γραφείου του Υπουργού Περιβάλλοντος και Ενέργειας, το οποίο εστάλη με το από 7-3-2016 μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου (αριθ. εισερχομένου: αριθ. ΑΝ.ΥΠ.ΟΙΚ. 0000596/7-3-2016). β) Το αριθ. 2339/7-3-2016 έγγραφο του Γραφείου του Υπουργού Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων, το οποίο εστάλη με το από 7-3-2016 μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου (αριθ. εισερχομένου: αριθ. ΑΝ.ΥΠ.ΟΙΚ. 0000605/8-3-2016). γ) Το από 4-3-2016 μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου του Γραφείου του Γενικού Γραμματέα της Γενικής Γραμματείας Δημοσίων Εσόδων (αριθ. εισερχομένου: αριθ. ΑΝ.ΥΠ.ΟΙΚ. 0000587/7-3-2016).

4. Του π.δ. 73/2015 (Α' 116) «Διορισμός Αντιπροέδρου της Κυβέρνησης, Υπουργών, Αναπληρωτών Υπουργών και Υφυπουργών».

5. Την ανάγκη τροποποίησης και εξορθολογισμού των νομοθετικών διατάξεων, που αφορούν στη φορολόγηση των οχημάτων και στα τέλη κυκλοφορίας. 6. Το γεγονός ότι, από τις διατάξεις της απόφασης αυτής, δεν προκαλείται δαπάνη σε βάρος του Κρατικού Προϋπολογισμού.

ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΜΕ

Α. Συστήνουμε Ομάδα Εργασίας στο Υπουργείο Οικονομικών, με έργο την διατύπωση προτάσεων για νομοθετικές ρυθμίσεις σχετικά με την τροποποίηση και τον εξορθολογισμό των νομοθετικών διατάξεων που αφορούν στη φορολόγηση των οχημάτων και στα τέλη κυκλοφορίας.

Β. Συγκροτούμε την παραπάνω Ομάδα Εργασίας και ορίζουμε τα μέλη αυτής, ως εξής:

Ι. α) Παναγιώτη Μαντούβαλο, που υπηρετεί στο Γραφείο του Αναπληρωτή Υπουργού Οικονομικών, ως μέλος, με αναπληρώτρια την Βασιλική Μανωλοπούλου, που υπηρετεί στο ίδιο Γραφείο. β) Αργύριο Βερόγκο, υπάλληλο με βαθμό Β', του κλάδου ΠΕ Μηχανικών, Προϊστάμενο του Τμήματος Εγκρίσεων Τύπου Οχημάτων της Διεύθυνσης Τεχνολογίας Οχημάτων της Γενικής Διεύθυνσης Οδικής Ασφάλειας του Υπουργείου Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων, ως μέλος, με αναπληρωτή τον Αριστείδη Πιπεργιά, υπάλληλο με βαθμό Δ', του κλάδου ΠΕ Διοικητικού - Οικονομικού, Προϊστάμενο του Τμήματος Τεχνολογίας Οχημάτων της ίδιας Διεύθυνσης. γ) Βασιλική Ζαρκαδούλα, υπάλληλο με βαθμό Δ', του κλάδου ΠΕ Εφοριακών, που υπηρετεί στην Διεύθυνση Έμμεσης Φορολογίας της Γενικής Διεύθυνσης Φορολογικής Διοίκησης της Γενικής Γραμματείας Δημοσίων Εσόδων (Γ.Γ.Δ.Ε.), ως μέλος, με αναπληρώτρια την Μαρία Ευφραιμίδου, υπάλληλο με βαθμό Γ', του ίδιου κλάδου, που υπηρετεί στην ίδια Διεύθυνση. δ) Ευαγγελία Μιχαηλίδου, υπάλληλο με βαθμό Δ', του κλάδου ΠΕ Τελωνειακών, που υπηρετεί στην Διεύθυνση Ε.Φ.Κ. και Φ.Π.Α. της Γενικής Διεύθυνσης Τελωνείων και Ε.Φ.Κ. της Γ.Γ.Δ.Ε., ως μέλος, με αναπληρωτή τον Νικόλαο Βιδάλη, υπάλληλο ίδιου βαθμού και κλάδου, που υπηρετεί στην ίδια Διεύθυνση. ε) Χρυσάνθη Σουκαρά, ειδική σύμβουλο, στο Γραφείο του Γενικού Γραμματέα της Γενικής Γραμματείας Χωρικού Σχεδιασμού και Αστικού Περιβάλλοντος του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας, ως μέλος, με αναπληρωτή τον Χαράλαμπο Μιχαλόπουλο, ειδικό σύμβουλο, στο Γραφείο του Υπουργού Περιβάλλοντος και Ενέργειας. ΙΙ. Συντονιστής της Ομάδας Εργασίας ορίζεται, το με α/α δ', μέλος Ευαγγελία Μιχαηλίδου, υπάλληλος με βαθμό Δ', του κλάδου ΠΕ Τελωνειακών, που υπηρετεί στην Διεύθυνση Ε.Φ.Κ. και Φ.Π.Α. της Γενικής Διεύθυνσης Τελωνείων και Ε.Φ.Κ. της Γ.Γ.Δ.Ε., με αναπληρωτή το με α/α α', μέλος Παναγιώτη Μαντούβαλο, που υπηρετεί στο Γραφείο του Αναπληρωτή Υπουργού Οικονομικών. Γ. Γραμματέας της Ομάδας Εργασίας ορίζεται η Χαριτίδου Φανή του Ιωάννη, υπάλληλος με βαθμό Ε', του κλάδου ΠΕ Εφοριακών, που υπηρετεί στην Διεύθυνση Εφαρμογής Άμεσης Φορολογίας της Γενικής Διεύθυνσης Φορολογικής Διοίκησης της Γ.Γ.Δ.Ε., με αναπληρώτρια την Συριοπούλου Μαρία του Βασιλείου, υπάλληλο με βαθμό Ε', του κλάδου ΠΕ Εφοριακών, που υπηρετεί στην Διεύθυνση Ελέγχων.

Δ. Έργο της Ομάδας Εργασίας είναι η διατύπωση προτάσεων για νομοθετικές ρυθμίσεις σχετικά με την τροποποίηση και τον εξορθολογισμό των νομοθετικών διατάξεων, που αφορούν στην φορολόγηση των οχημάτων και στα τέλη κυκλοφορίας.

Ε. Η Ομάδα Εργασίας δύναται να καλεί στις συνεδριάσεις της εμπειρογνώμονες και σχετικούς φορείς, για την υποβοήθηση του έργου της, αν αυτό απαιτηθεί.

ΣΤ. Η Ομάδα Εργασίας θα συνεδριάζει εντός των ωρών του κανονικού ωραρίου λειτουργίας των Δημόσιων Υπηρεσιών ή σε χρόνο που καλύπτεται από υπερωριακή απασχόληση, σε κατάστημα του Υπουργείου Οικονομικών που θα ορίζει ο Συντονιστής αυτής και η διάρκεια λειτουργίας της ορίζεται μέχρι την 29-4-2016, οπότε θα υποβάλλει τις προτάσεις της στα αρμόδια Υπουργεία.

Ο ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΕΥΚΛΕΙΔΗΣ ΤΣΑΚΑΛΩΤΟΣ

Ακριβές αντίγραφο

Η Προϊσταμένη του Αυτοτελούς Τμήματος Διοίκησης

Πηγή: imerisia.gr

Το ΑΣΕΠ προκηρύσσει την πλήρωση με σειρά προτεραιότητας τριάντα εξι (36) συνολικά θέσεων τακτικού προσωπικού δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης κλάδου/ειδικότητας διανομέων στον Οργανισμό «Ελληνικά Ταχυδρομεία (ΕΛΤΑ)» Α.Ε.

Δείτε αναλυτικά την προκήρυξη ΕΔΩ.

Πηγή: aftodioikisi.gr

Στις 11 Μαΐου λήγουν τα μαθήματα στα γυμνάσια και στα λύκεια όπως ανακοίνωσε τη Δευτέρα το υπουργείο Παιδείας για την ημερομηνία λήξης των μαθημάτων του διδακτικού έτους 2015−2016 των Ημερησίων και Εσπερινών Γυμνασίων, Γενικών και Επαγγελματικών Λυκείων της χώρας.

Φέτος τα μαθήματα θα ολοκληρωθούν νωρίτερα από κάθε άλλη χρονιά καθώς το Πάσχα πέφτει την 1η Μαΐου οπότε τα σχολεία θα κλείσουν στις 22 Απριλίου και οι μαθητές θα επιστρέψουν στις σχολικές αίθουσες στις 9 Μαΐου λίγο πριν από τη λήξη των μαθημάτων και την έναρξη των ενδοσχολικών εξετάσεων. 

Υπενθυμίζεται ότι οι Πανελλαδικές Εξετάσεις  θα αρχίσουν στις 16 Μαίου.

                      Της Φωτεινής Τσιτσώνη – Καβάγια

                                                 Εκπαιδευτικού

Eίναι μια πολιτεία, που τα βουνά της ολόγυρα είναι πιο μεγάλα από τον κάμπο της και η στεριά της είναι μικρότερη από τη θάλασσα που την περιβάλλει, μια θάλασσα απέραντη, που η ανησυχία της, όταν αγριεύει, δένεται με την ανησυχία της ψυχής των κατοίκων αυτής της περιοχής.

Είναι μια πολιτεία, που το χώμα της είναι βαμμένο και ποτισμένο από το αίμα των ηρώων προγόνων της και κάθε γωνιά της είναι τόπος θυσίας και μαρτυρίου.

Είναι μια πολιτεία, που όλες της οι θύμησες σε ταξιδεύουν στη δόξα του παρελθόντος. Κορόνα της δοξασμένης αυτής γης, ένας Κήπος-Κοιμητήριο, όπου αναπαύονται εκατοντάδες ψυχές αγιασμένες, που κάποια χρόνια δύσκολα, θυσιάστηκαν στο βωμό της λευτεριάς!

Κι είναι η πολιτεία αυτή, το ΜΕΣΟΛΟΓΓΙ!

Το ημερολόγιο δείχνει 25 του Μάρτη, του 2016. Υπέροχη η ομορφιά της ελληνικής άνοιξης, που μπορεί να σκλαβώσει τα έμψυχα και να κυριαρχήσει στις ψυχές των ανθρώπων.

25 του Μάρτη ήταν και τότε, πριν από χρόνια πολλά, 190 τον αριθμό, στα 1826, τότε, που πάνω στο «φράχτη τον ψυχοπύργωτο», που τ’όνομά του ήταν ΜΕΣΟΛΟΓΓΙ, η λευτεριά είχε σταθεί ολόρθη κι είχε με αίμα ανάψει το καντήλι της ζωής, που έκαιγε ακοίμητο, αφού ο χαλασμός της πόλης τούτης έμελλε να γίνει ο οικοδόμος της Νέας Ελλάδας…

Κι είπες της λίμνης:-Κάμε το βιος σου καράβια

Και μπουρλότα και φωτιά!

Κι είπες της γης σου:-Δος μου παλικάρια!

Το σπίτι στάχτη, θάλασσα! Βουνά!

Κλείσοβα όποιος κράζει

Νίκη, ο αντίλαλος θα πει.

Χύνει ακόμα φως και φρίκη

Του Τζαβέλα η αστραπή!

‘Ετσι τραγούδησε στα «Τραγούδια της Πατρίδος μου», ο Κωστής Παλαμάς, τραγούδια που τα’ βγαλε από τ΄ Άγιο Βήμα της ψυχής του, όπου είχε οικοδομήσει την άγια πολιτεία του Μεσολογγιού, καθώς και τ’αγιασμένο νησάκι της Κλείσοβας, έτσι, όπως άκουγε εκεί, όταν το επισκεπτόταν να του διηγιούνται γι’ αυτά οι απλοί και ηλιοκαμένοι ψαράδες του μικρού νησιού, που αναπολούσαν στις διηγήσεις τους εκείνη τη σημαδιακή μέρα της 25^Ης του Μάρτη του 1826, που με τη μάχη της Κλείσοβας χαράχτηκαν τα όρια της μαρτυρικής πολιτείας και που έμειναν ως εκεί   μέχρι και την Έξοδο, της 10^ΗΣ Απριλίου του 1826.

Και, ναι, ήταν σημαντικότατη η μάχη της Κλείσοβας, αφού με τη νίκη τους οι Μεσολογγίτες αναπτέρωσαν το ηθικό τους και πήραν θάρρος να συνεχίσουν τον αγώνα τους για λευτεριά!

Και οι πληγές του πόνου των μαρτύρων –υπερασπιστών αυτού του τόπου, όπως εξιστορούσαν οι ψαράδες ήταν πολλές, που δεν έσταζαν αίμα, αλλά μύρο, επειδή τις έλαβαν πολεμώντας: «πολλές πληγές μ’ εγλύκαναν, γιατί έσταξε άγιο μύρο», θα τραγουδήσει με τους στίχους του αργότερα ο Παλαμάς, που τούτος ο δοξασμένος και παράξενος τόπος τον έκανε ποιητή .

Κι ήταν τότε, που μικρό παιδάκι ήρθε στην πολιτεία του αγώνα, που είχε όλες τις θύμησες των παθών της και της Εξόδου της νωπές.

Κι είχε την τύχη ο μικρός Κωστής να πατήσει τ’ αγιασμένα χώματα της Κλείσοβας με το πριάρι του γερο-Καζή, που στα νιάτα του, κάποτε, υπήρξε ο πριαρτζής του Βύρωνα.

Κι ήταν ο αγαπημένος του περίπατος στα διβάρια του νησιού, όπου πήγαινε με το θείο του, κι όπου του άρεσε να παρακολουθεί το στήσιμο της καλαμωτής από τους ιβαράδες. Εκεί, χόρταινε της λίμνης το φως και το πυροφάνι του ψαρά, ενώ τον συνέπαιρνε του δειλινού και του ηλιοβασιλέματος η μαγεία και συντρόφευε με τα αρπακτικά γλαροπούλια,που παραμόνευαν για ψάρια, ενώ μακριά κατά του Ιονίου και του Πατραϊκού τον ορίζοντα αγνάντευε τα με- γάλα καράβια, που άνοιγαν τη ρότα τους για την Ιταλία. Και άκουγε, άκουγε…και αχόρταγα «ρουφούσει» τις διηγήσεις των απλών κι αγνών ψαράδων…

…Κι ήταν Μάρτης του 1826. Και το Μεσολόγγι βάδιζε το δρόμο του μαρτυρίου του. Εδώ κι ένα χρόνο ήταν υπό τη στενή πολιορκία των Κιουταχή-Ιμπραήμ. Μαστιζόταν από την πείνα, τις αρρώστιες, τις κακουχίες.

Τα προπύργια της λιμνοθάλασσας είχαν ήδη πέσει: το Βασιλάδι, ο Ντολμάς, το Αιτωλικό… Ο εξολοθρευτής της Κάσου, της Κρήτης, του Βασιλαδιού, του Ντολμά, Χουσεϊν, με τα στρατεύματα του Κιουταχή και τους Αραπάδες του Ιμπραήμ, είχα βάλει ως στόχο τους την Κλείσοβα.

Ανήμερα του Ευαγγελισμού, 25 του Μάρτη του 1826, τρεις χιλιάδες Τουρκαλβανοί και Τουρκοαιγύπτιοι ετοιμάζονται να ολοκληρώσουν το γενικό αποκλεισμό της πόλης από τη θάλασσα, καταλαμβάνοντας και το τελευταίο της προπύργιο, την Κλείσοβα. Η φρουρά των υπερασπιστών της είναι μόνο 100 άντρες Μεσολογγίτες, Σουλιώτες και Κραβαρίτες και 20 πυροβολητές με το Χρήστο Χατζηπέτρου, που την ημέρα εκείνη της επίθεσης αρρώστησε και αντικαταστάθηκε από τον λαγουμιτζή Πάνο Σωτηρόπουλο.

Το μοναδικό οχύρωμα του μικρού νησιού, είναι ένα αδύνατο πρόχωμα γύρω από το μικρό εκκλησάκι της Αγίας Τριάδας, όπου στήθηκε ένα κανόνι ύψους ενός μέτρου και ολοτρόγυρα στη θάλασσα και κάτω από την επιφάνεια του νερού τοποθετήθηκαν πάσσαλοι, που οι άντρες –πολεμιστές είχαν βγάλει από τα διβάρια της λιμνοθάλασσας, για να προστατεύσουν το νησί κατ’αυτόν τον τρόπο.

Τα μέσα πρόχειρα, μα η ανδρεία και η γενναιότητα των υπερασπιστών μεγάλη. Η κατάληψη του νησιού καθίσταται αδύνατη από τους εχθρούς. Ο ίδιος ο Κιουταχής τραυματισμένος στο πόδι αποχωρεί της μάχης, που ήδη έχει αρχίσει, ενώ τη σκυτάλη αναλαμβάνουν οι Αιγύπτιοι του Ιμπραήμ, που κι αυτοί αποχωρούν όταν χάνουν πολεμώντας τον αρχηγό τους Χουσεϊν, αφήνοντας πίσω τους χιλιάδες αμέτρητα πτώματα.

«…Η λίμνη ήταν σκεπασμένη από πτώματα, τα οποία πλέοντα εκυμάτιζαν ωσάν φροκαλίδια στην ακρογιαλιά», γράφει στ’ απομνημονεύματά του ο Κασομούλης, ενώ ο Σπυρομήλιος συμπληρώνει: «Η νίκη απεδόθη εις τον σπεύσαντα εκ Μεσολογγίου με ολίγους κατά τη διάρκεια της μάχης στρατηγόν, Κίτσον Τζαβέλα!».

Από απέναντι, από την πόλη, οι κάτοικοι με κομμένη την ανάσα παρακολουθούσαν τις εφόδους του εχθρού στο νησάκι, ενώ ο στρατηγός Κίτσος Τζαβέλας έσπευσε να βοηθήσει με οχτώ συντρόφους του τη φρουρά της Κλείσοβας.

Αξίζει να αναφερθεί πως κανείς βαρκάρης δε συναίνεσε στις εκκλήσεις του Τζαβέλα και των παλικαριών του να τους περάσουν απέναντι, φοβούμενοι τις ριπές του εχθρού, ενώ στην προκειμένη στιγμή μόνο ένα δεκαπεντάχρονο Μεσολογγιτόπουλο προσφέρθηκε να περάσει με τη βάρκα του τα παλικάρια μέσα από τη «φωτιά της μάχης», γνωρίζοντας πόσο μεγάλος ήταν ο κίνδυνος που διέτρεχαν. Πέρασαν όμως όλοι τους απέναντι σώοι κι αβλαβείς, με μοναδική απώλεια το σπάσιμο του σπαθιού του Κίτσου Τζαβέλα, από κάποια ριπή, το οποίο κι αφιέρωσε φτάνοντας στην εκκλησία, στην εικόνα της Παναγίας, που εκείνη τη μέρα γιόρταζε. Λέγεται μάλιστα πως εκείνη τη νύχτα, ξημερώνοντας η 25^η του Μάρτη ο Τζαβέλας είχε δει στον ύπνο του τρεις φορές το ίδιο όνειρο, πως, μια μαυροφερεμένη γυναίκα παρουσιαζόταν μπροστά του και τον παρακαλούσε να τη βοηθήσει.

Και πραγματικά, όταν ο αγωνιστής και ήρωας γονάτισε μπροστά στην εικόνα της Παναγίας πριν βγει στη μάχη, αναγνώρισε στο πρόσωπο της Θεοτόκου, αυτή τη γυναίκα, που το προηγούμενο βράδυ τον είχε επισκεφτεί στον ύπνο του. Τότε κατάλαβε ότι έπρεπε να αγωνιστεί με όλες τις δυνάμεις του για τη σωτηρία του νησιού, όπως και έκανε.

Οι Τουρκοαιγύπτιοι άφησαν στη θάλασσα πάνω από 4.000 νεκρούς, που την έβαψαν κατακόκκινη με το αίμα τους, ενώ το νησί γέμισε από σπαθιά, πλοιάρια και πολεμοφόδια!

Η ανδρεία των υπερασπιστών της Κλείσοβας υπήρξε ακατανίκητη κι ο εχθρός αποκρούστηκε σε όλες τις εφόδους. Η λιμνοθάλασσα έγινε ο τάφος του Χουσεϊν, ενώ ο θάνατός του προκάλεσε τον πανικό των Αιγυπτίων, που η τρομακτική φθορά τους στην Κλείσοβα μόνο με τη μεγάλη καταστροφή του Δράμαλη στα Δερβενάκια μπορεί να παραλληλιστεί.

Δυστυχώς όμως, η νίκη της Κλείσοβας δε στάθηκε ικανή να αλλάξει τη μοίρα των Μεσολογγιτών και της μαρτυρικής πολιτείας, που σε λίγες μέρες πήρε το δρόμο της Εξόδου.

«Εσείς! Εσείς που κλείσατε λιοντάρι στη σπηλιά…

Δεν παραδίδεται, θα βγει κι αλλιά σ’εσάς, αλλιά!

Νύχτα θα βγουν! Ω! τι βραδιά, τι νύχτα ήταν εκείνη.

Στ’αστέρια απάνου έφταναν τα κλάματα κι οι θρήνοι!...»

Έτσι θα τραγουδήσει με την πένα του ο ποιητής Κώστας Κρυστάλλης εκείνη τη νύχτα του χαλασμού, όπως και τόσοι άλλοι ποιητές και λογοτέχνες, που όμως, όσο κι αν προσπάθησαν, δεν κατάφεραν με όλη την ποιητική τους δύναμη να φτάσουν και να πλησιάσουν την αίγλη της δοξασμένης πολιτείας!

Κι έγινε ο «Φράχτης» πύργος, όπου στήθηκε ολόρθη η Λευτεριά, όπου με αίμα είχε ανάψει το καντήλι της ζωής κι έκαιγε ακοίμητο…

Κι έγινε ο χαλασμός του Μεσολογγιού ο οικοδόμος της Νέας Ελλάδας!

Μεσολόγγι! Τιμής και δόξας μεγάλης μνημείο!

Απόφαση για δυναμικό και μαζικό «παρόν» στο συλλαλητήριο διαμαρτυρίας που πρόκειται να πραγματοποιηθεί στην Αθήνα στο πλαίσιο 48ωρης απεργιακής κινητοποίησης όταν κατατεθεί προς ψήφιση το νέο ασφαλιστικό νομοσχέδιο, πήραν οι αγρότες της Ελλάδας, μετά από σύσκεψη που είχαν την προηγούμενη Παρασκευή 18 Μαρτίου.

Αποφασίστηκε η επιτροπή των 68 μπλόκων, που συγκροτήθηκε κατά τις αγροτικές κινητοποιήσεις που έληξαν τον προηγούμενο μήνα, να εξακολουθήσει να συνεδριάζει σε τακτά χρονικά διαστήματα, ώστε να συντονίζει ενέργειες και δράσεις των αγροτών οι οποίοι άλλαξαν μεν μορφή πάλης, αλλά όπως επεσήμαναν και σήμερα «ο αγώνας συνεχίζεται».

Και προς την κατεύθυνση αυτή, ως πρώτο βήμα αποφάσισαν την επόμενη Τετάρτη συντονισμένα ανά την Ελλάδα να πραγματοποιήσουν παραστάσεις διαμαρτυρίας στα κατά τόπους γραφεία του ΟΠΕΚΕΠΕ διεκδικώντας άμεση καταβολή των οφειλομένων ώστε να μπορέσουν να καλλιεργήσουν.

Παράλληλα κεντρικό στόχο αποτελεί και η ανασυγκρότηση του αγροτικού κινήματος με την δημιουργία νέων συλλόγων και ισχυροποίηση των υφιστάμενων Αγροτικών Συλλόγων και Ομοσπονδιών.

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ – ΑΠΟΦΑΣΗ

Σύσκεψη των 68 μπλόκων που συντόνισαν την αγωνιστική δράση τους στην τελευταία αγροτική κινητοποίηση, πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή 18 Μάρτη, στο Εργατικό Κέντρο Λάρισας.

Στη σύσκεψη έγινε συζήτηση για:

– Τα αποτελέσματα του αγώνα στα μπλόκα.

– Την οργάνωση της αγωνιστικής δράσης που συνεχίζεται μετά τα μπλόκα με διάφορες μορφές και με συντονισμό σ’ όλη τη χώρα.

– Την προετοιμασία της οργανωμένης μετάβασης των αγροτών στην Αθήνα για να πάρουν μέρος στο απεργιακό συλλαλητήριο που θα πραγματοποιηθεί όταν η κυβέρνηση φέρει για ψήφιση στη Βουλή το Ασφαλιστικό.

– Την ανασυγκρότηση του αγροτικού κινήματος, ώστε ν’ ανταποκρίνεται, πιο αποτελεσματικά, στις ανάγκες των νέων αγώνων.

Στην εισήγηση που παρουσίασε ο Β. Μπούτας, εκπρόσωπος του μπλόκου της Νίκαιας και στις παρεμβάσεις εκπροσώπων μπλόκων από όλη τη χώρα, κοινή ήταν η διαπίστωση ότι ο πολυήμερος αγώνας στα μπλόκα, μαζί με τις άλλες κινητοποιήσεις που προηγήθηκαν, είχε θετικά αποτελέσματα.

Ως τέτοια εκτιμήθηκαν:

1. Η ενότητα στον αγώνα που επιτεύχθηκε με τον συντονισμό των 68 μπλόκων κι αποτελεί παρακαταθήκη για το μέλλον. Επισημάνθηκαν αδυναμίες που εμφανίστηκαν στον συγχρονισμό των καθημερινών αγωνιστικών δράσεων των μπλόκων, (κλείσιμο δρόμων, αποκλεισμοί υπηρεσιών κλπ), οι οποίες πρέπει να ξεπεραστούν στις επόμενες κινητοποιήσεις.

2. Η αγωνιστική συμπαράταξη της μικρομεσαίας αγροτιάς με τους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα του χωριού και της πόλης, που δίνει μεγαλύτερη δύναμη, δυναμική και προοπτική στον αγώνα. Ιδιαίτερα τονίστηκε η μεγάλη σημασία του πολύ πετυχημένου και καλά περιφρουρημένου από εργάτες και αγρότες συλλαλητηρίου στην Αθήνα, το οποίο ανέδειξε τις δυνατότητες που υπάρχουν αυτή η αγωνιστική συμπαράταξη να δυναμώσει και ν’ αποκτήσει σταθερή βάση.

3. Η κυβερνητική δέσμευση για ικανοποίηση κάποιων από τα αιτήματα που τέθηκαν στη συνάντηση με τον πρωθυπουργό, όπως το αφορολόγητο όριο των 9.500 ευρώ, η μη φορολόγηση των συνδεδεμένων επιδοτήσεων, της εξισωτικής και της “πράσινης” ενίσχυσης και των αποζημιώσεων του ΕΛΓΑ, η μη κατάσχεση σπιτιών και χωραφιών μικρομεσαίων αγροτών για τα λεγόμενα “κόκκινα” δάνεια, η αντιμετώπιση του προβλήματος των “αγροτοδικείων” μέσω νομοθετικής ρύθμισης. Υπογραμμίστηκε, βεβαίως, ότι μένει ν’ αποδειχτεί στην πράξη αν η κυβέρνηση τηρήσει αυτές τις δεσμεύσεις και γι’ αυτό οι αγρότες είναι σε διαρκή αγωνιστική επαγρύπνηση και εγρήγορση.

4. Μετά από διεξοδική και γόνιμη συζήτηση για την ανασυγκρότηση του αγροτικού κινήματος, τονίστηκε η ανάγκη να μαζικοποιηθούν και να ισχυροποιηθούν οι αγροτικοί σύλλογοι/ ομοσπονδίες και να δημιουργηθούν νέοι εκεί που δεν υπάρχουν.

5. Στο πλαίσιο της συνέχισης του αγώνα με διάφορες μορφές πάλης, αποφασίστηκε την ερχόμενη Τετάρτη, 24 Μάρτη, να πραγματοποιηθούν αγωνιστικές κινητοποιήσεις στα γραφεία του ΟΠΕΚΕΠΕ, σε κάθε νομό, συντονισμένες και συγχρονισμένες σ’ όλη τη χώρα. Τα βασικά αιτήματα που θα προβάλλουν αυτές οι κινητοποιήσεις είναι:

– Η απαίτηση να αποπληρωθούν άμεσα όλα τα χρωστούμενα στους αγρότες από επιδοτήσεις/ ενισχύσεις, επιστροφές ΦΠΑ και φόρου πετρελαίου κ.α., καθώς η νέα καλλιεργητική περίοδος ξεκίνησε και δεν έχουν τα χρήματα που χρειάζονται για τα έξοδα καλλιέργειας.

– Η απαίτηση να μην γίνονται παρακρατήσεις από τις επιδοτήσεις/ ενισχύσεις και τις επιστροφές για χρέη των αγροτών στην εφορία, στις τράπεζες, τον ΕΛΓΑ, τον ΟΓΑ και να μην εφαρμοστεί η απόφαση της ΕΕ και της κυβέρνησης για επιστροφή από τους αγρότες των αποζημιώσεων που πήραν, μετά από σκληρούς αγώνες στα μπλόκα, το 2008 – 2009, με το λεγόμενο “πακέτο Χατζηγάκη”.

6. Σε ότι αφορά στην μετάβαση στην Αθήνα για το απεργιακό συλλαλητήριο, υπογραμμίστηκε ότι η θέση των μικρομεσαίων αγροτών είναι στο ίδιο αγωνιστικό μετερίζι με τους εργάτες, τους άνεργους, τους συνταξιούχους, τους ΕΒΕ και τα άλλα λαϊκά στρώματα που αντιμετωπίζουν τα ίδια προβλήματα, έχουν κοινά αιτήματα και τον ίδιο αντίπαλο, την αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης και των κάθε λογής ντόπιων και ξένων συνεταίρων της. Οι αγρότες από όλη τη χώρα θα στήσουν δικό τους “μπλοκ” στο συλλαλητήριο, με τις σημαίες και τα πανό τους, προβάλλοντας τα αιτήματά τους που αφορούν στην επιβίωση τους. Σε αυτή την κατεύθυνση αποφασίστηκε να ληφθούν όλα τα μέτρα που απαιτούνται για την ενημέρωση του αγροτικού κόσμου στα χωριά και το “κλείσιμο” των λεωφορείων, ώστε να εξασφαλιστεί η όσο το δυνατόν μεγαλύτερη συμμετοχή.

7. Αποφασίστηκε, στο πλαίσιο της Πανελλαδικής Επιτροπής των Μπλόκων, που παραμένει ως επιτροπή, και θα οργανώνει συστηματικά τον αγώνα με συσκέψεις για τον καθορισμό των αιτημάτων, τον συντονισμό της αγωνιστικής δράσης, να λειτουργήσει Συντονιστική Επιτροπή των Μπλόκων, η οποία θα συνέρχεται και θα συνεδριάζει κατά τακτά χρονικά διαστήματα.

Πηγή: aftodioikisi.gr

Ο Φλεβάρης κι αν Φλεβίσει καλοκαίρι θα μυρίσει κι αν ο Μάρτης αποιδειχτεί γδάρτης και κακός παλουκοκαύτης, ένα είναι σίγουρο ότι είμαστε κοντά στο καλοκαίρι. Η μέρα ήδη έχει αρχίσει να μεγαλώνει και ετοιμαζόμαστε σιγά-σιγά όλοι να γυρίσουμε τα ρολόγια μας μία ώρα μπροστά.

Πότε θα το πράξουμε αυτό; Τα ξημερώματα της Κυριακής 27 Μαρτίου. Στις 03:00 θα γυρίσουμε το ρολόι μας μία ώρα μπροστά (δηλαδή η ώρα θα δείχνει 04:00).

Η ώρα αλλάζει πάντα την τελευταία Κυριακή του Μαρτίου (μία ώρα μπροστά) και την τελευταία Κυριακή του Οκτωβρίου (μία ώρα πίσω).

Πηγή: thebest.gr

Του Γ. Η. Ορφανού

Οι εμφύλιοι πόλεμοι για την πολιτική εξουσία παραλίγο να καταστρέψουν όσα είχαν πετύχει πολεμώντας οι Έλληνες κατά την επανάσταση του 1821. Στο σημερινό μας σημείωμα – αφιέρωμα στο 1821 θα παρουσιάσουμε τους δυο εμφυλίους πολέμους που οφείλονται και στην αρχομανία τινων εκ των επαναστατών και ελπίζουμε να αποτελούν πάντα παράδειγμα προς αποφυγήν.

Από το φθινόπωρο του 1823, λοιπόν, μέχρι την άνοιξη του 1824, ενώ συνεχίζονται αμείωτες οι πολεμικές επιχειρήσεις και η αναζήτηση διπλωματικής στήριξης και βοήθειας προς τον Αγώνα, έχουμε τον πρώτο εμφύλιο πόλεμο, που είχε ως αφορμή την καθαίρεση από την κυβέρνηση ενός υπουργού, του Περούκα, από τον πρόεδρο του βουλευτικού, Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο, με την κατηγορία της υπέρβασης καθήκοντος. Νωρίτερα, σε διάφορα μέρη της επαναστατημένης Ελλάδας, είχαμε «βίαιες συρράξεις» μεταξύ τοπικών παραγόντων (οπλαρχηγών – προεστών), οι οποίες έφταναν και στα όρια εμφύλιων συγκρούσεων.

Ενδεικτικά, ας αναφερθεί ότι κρούσματα «ανταρσίας» συναντιώνται και στους πρώτους χρόνους της Επανάστασης, όπως βλέπουμε σε επιστολή του Αρείου Πάγου προς το Μινίστρο των εσωτερικών Κωλέττη, όπου αναφερόταν ότι « τινές κακεντρεχείς Ευβοείς» μαζί με καπεταναίους « εσύστησαν στρατόπεδον, μη θέλοντες να υπακούσουν εις τας διαταγάς της υπερτάτης Διοικήσεως, ως τοις έγραφεν, ήλθον πλησίον εις Ξεροχώρι, και εκήρυξαν πόλεμον κατά του αρχηγού συνεργεία του επιβούλου και ταραχοποιού, οι οποίοι αφού κατεβλήθησαν υπό του κυρίου Διαμαντή, έφυγον κρυφίως επί λόγω ότι έρχονται εις την υπερτάτην Διοίκησιν, έργω δε να καταφύγουν εις Αθήνας προς τον διδάσκαλον αυτών». Την αναφορά, που φέρει ημερομηνία 20/9/1822, την υπογράφουν οι αρεοπαγίτες, Ταλαντίου Νεόφυτος, Ανθιμος Γαζής, Δρόσος Μανσόλας, Κ. Τασσίκα, Κωνστ. Σακελλίωνος, Κωνσταντίνος Ιωάννου.

Λίγο μετά, επήλθε η πραξικοπηματική κατάργηση του Αρείου Πάγου από τον Ανδρούτσο στις 29 Σεπτεμβρίου 1822, αφού προηγήθηκε η επιβολή του οπλαρχηγού στους προεστούς των Αθηνών. Ο Άρειος Πάγος, η δύναμη του οποίου είχε περιοριστεί στην Ανατολική Στερεά και μόνο στην Εύριπο είχε ακόμη κάποια επιρροή, κατήγγειλε τις ενέργειες του Ανδρούτσου στη Διοίκηση, προσδοκώντας την αποκατάσταση των πραγμάτων με την παρέμβασή της. Ο Ανδρούτσος παρουσιαζόταν στη Διοίκηση από τους αρεοπαγίτες ως υπαίτιος για την προέλαση των οθωμανικών δυνάμεων στην Ανατολική Χέρσο Ελλάδα. Ο Ανδρούτσος αντέδρασε άμεσα στις κατηγορίες που του προσήψαν οι αρεοπαγίτες, ανταποδίδοντας τις κατηγορίες αυτές, κατονομάζοντας τους αρεοπαγίτες ως τους κύριους υπεύθυνους για τη δυσμενή πορεία της επανάστασης στην Ανατολική Χέρσο Ελλάδα.

Ο φόβος υπήρξε μεγάλος ακόμη και στην Πελοπόννησο, γιατί υπήρχε η αίσθηση πως αν χανόταν η Ανατολική Ελλάδα, οι Πελοποννήσιοι θα βρίσκονταν εκτεθειμένοι σε μεγάλο κίνδυνο. Πολλοί ήταν εκείνοι που εξέφραζαν την απαισιοδοξία τους για την εξέλιξη των επαναστατικών επιχειρήσεων από τον Ιούνη και Ιούλη του 1822 και ιδιαίτερα οι πρόκριτοι της Ύδρας, οι οποίοι πίστευαν (29 Ιούνη 1822) ότι η υποχώρηση της Επανάστασης προήλθε απ’ τις εσωτερικές διχόνοιες των επαναστατών και όχι εξαιτίας της στρατιωτικής υπεροχής του αντιπάλου. Μερικές μέρες αργότερα, ο πρόεδρος του εκτελεστικού Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος υποδείκνυε (09/07/1822) ως υπευθύνους για τη δυσμενή εξέλιξη των πραγμάτων ένα «κόμμα σκανδαλοποιών», χωρίς να δίδει περισσότερες, όμως, διασαφηνίσεις. Με γράμματά του, το φθινόπωρο (14 Σεπτέμβρη 1822), ο Μαυροκορδάτος προς τους χιλίαρχους της Ανατολικής Χέρσου Ελλάδας, προσπαθούσε να πετύχει μια εξισορρόπηση των πραγμάτων μεταξύ της ανάγκης της Διοίκησης από τη συνδρομή των οπλαρχηγών της Ανατολικής Στερεάς, που οι περισσότεροι ήταν κάτω από την επιρροή του Ανδρούτσου – παρά την αντίθετη άποψη του Μαυροκορδάτου – και της πολιτικής, που στόχευε να εδραιώσει τον έλεγχό της στην Ανατολική Στερεά και την Εύριπο.

Πάντως, να σημειωθεί και ότι, κατά τον Κορδάτο, οι εμφύλιοι σπαραγμοί, αν και έμοιαζαν με κομματικές αντιπαραθέσεις, δεν ήσαν αποτελέσματα προσωπικών αντιθέσεων ή συνεπακόλουθα της πολυαίωνης σκλαβιάς και όσων «ανωμαλιών» κληροδότησε αυτοί τους Έλληνες, αλλά ήσαν ταξικοί και γι’ αυτό, και έπαιρναν μαζικό χαρακτήρα οι συγκρούσεις. Οι κυριότερες αιτίες ήσαν οι προσπάθειες των κοτζαμπάσηδων να εκμεταλλευτούν τα «εθνικά κτήματα» και η καταβολή μισθών και οικονομικής ενίσχυσης, που ζητούσαν οι οπλαρχηγοί, που βρισκόντουσαν, σ’ αντίθεση με τους προύχοντες, στην «πρώτη γραμμή» της Επανάστασης. Να γραφεί, βεβαίως, και ότι με το μέρος των προεστών από τις ευρωπαϊκές χώρες τασσόταν η Αυστρία του Μέττερνιχ!

Ενδιαφέρουσα, όμως, είναι η ανάλυση των εμφυλίων πολέμων στη διάρκεια της Ελληνικής Επανάστασης από το Θανάση Παπαρήγα, ο οποίος μεταξύ άλλων στέκεται και στα ακόλουθα: «Οι πόλεμοι αυτοί αντανακλούσαν τις αντιπαραθέσεις στο εσωτερικό της ακόμη υπό διαμόρφωση νεοελληνικής κοινωνίας σε μια συγκεκριμένη της φάση αλλά και σε μια συγκεκριμένη της ιστορική στιγμή: Τη στιγμή της πορείας προς τη δημιουργία του εθνικού κράτους.

Οι πόλεμοι αυτοί, συνεχίζει ο Θ. Παπαρήγας, περιείχαν και ήταν φυσικό να περιέχουν τη σφραγίδα των γενικών συνθηκών της εποχής. Οι συνθήκες αυτές συγκεκριμένα ήταν: Στην ελληνική περίπτωση έχουμε να κάνουμε με τη διάλυση του ανατολικού - με την έννοια του συγκεντρωτικού φεουδαρχικού κράτους και η πορεία προς την επικράτηση της αστικής κοινωνίας γίνεται με ειδικό, τοπικό, «βαλκανικό» τρόπο. Ο τελευταίος έχει σαν πυρήνα του την προσπάθεια δημιουργίας χωριστού εθνικού κράτους σαν νέας μορφής αστικής κοινωνικής οργάνωσης της περιοχής.

Το γεγονός ότι ο χαμηλός βαθμός εθνικής ολοκλήρωσης έπαιξε πολύ σοβαρό ρόλο στους εμφυλίους πολέμους φαίνεται πολύ καθαρά και μόνο από τις συγκρούσεις του τύπου «Ρουμελιώτες εναντίον Μοραϊτών». Εδώ, ωστόσο, πρέπει να πούμε ότι δεν πρόκειται για φαινόμενο επιφανειακό και ούτε καν μόνο ελληνικό.. Στη Γαλλία έχουμε την άγρια αντιπαράθεση μεταξύ του Ιακωβινικού Βορρά και του Γιρονδινικού Νότου. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για φυσιολογική κατάσταση, που δείχνει ότι η αστική κοινωνία βρίσκεται ακόμη στη φάση της πρώτης διαμόρφωσής της.

Η Επανάσταση του ’21 – όπως δέχεται ο Παπαρήγας – γίνεται σε γενικές ιστορικές συνθήκες όπου η μόνη βιώσιμη επαναστατική και προοδευτική δύναμη είναι η αστική τάξη. Σε αυτήν ανήκουν τόσο η ηγεσία της Επανάστασης όσο και ο χαρακτήρας της σφραγίδας που μπαίνει στα προβλήματά της. Ωστόσο, ο όρος «αστική τάξη» καλύπτει μια πραγματικότητα ιδιαίτερα πολύπλοκη και γεμάτη ασυνέχειες ή και αντιθέσεις. Σε αυτήν ανήκουν οι πανίσχυροι και, για την εποχή και την περιοχή, γιγαντιαίοι εφοπλιστικοί όμιλοι, οι αστοί - γαιοκτήμονες, που βαθμιαία δημιουργούνται και, ταυτόχρονα, διαλύονται στις συνθήκες της αποσύνθεσης της αναχρονιστικής Οθωμανικής γαιοκτησίας, τα στοιχεία της πολιτικής και διοικητικής αριστοκρατίας που έχουν κατακτήσει θέσεις σε αυτό που έχει ονομαστεί «δοσιματική διοίκησις», ένας ολόκληρος και ιδιαίτερα πολυάριθμος κόσμος από βιοτέχνες επιχειρηματίες και μικρούς και μεσαίους εμπορευομένους.

Οι δυνάμεις αυτές κάθε άλλο παρά ταυτίζονται πλήρως μεταξύ τους. Δε βρίσκονται όλες στον ίδιο βαθμό αστικοποίησης. Από την άποψη αυτή, οι πιο προωθημένοι είναι οι πάσης φύσεως πλοιοκτήτες και οι πάσης φύσεως έμποροι, αν και αυτοί επίσης χωρίζονται μεταξύ τους από σοβαρές αντιθέσεις. Αντίθετα, στους αστούς - γαιοκτήμονες και, ακόμη περισσότερο, στο στοιχείο της διοικητικής αριστοκρατίας, το βάρος των αναχρονιστικών στοιχείων είναι πολύ ισχυρότερο. Τα διάφορα αυτά τμήματα διαφέρουν από την άποψη της οικονομικής επιφάνειας (π.χ. οι πρόκριτοι της Πελοποννήσου, ήδη από πρώτα ιδιαίτερα πλούσιοι, έχουν πλουτίσει παραπέρα από την οικειοποίηση των περιουσιών των τοπικών πασάδων, που επίσης ήταν ιδιαίτερα πλούσιοι, ενώ οι πρόκριτοι της Ρούμελης στηρίζονται ιδιαίτερα σε πολιτικές λειτουργίες). Διαφέρουν ακόμη και από την έλλειψη μιας πληρέστερα διαμορφωμένης εθνικής αγοράς, που δείχνει τις δυσκολίες επικοινωνίας μεταξύ των διαφόρων περιοχών. Τα πιο προωθημένα στοιχεία έχουν δεσμούς πιο πολύ με το εξωτερικό παρά με την ίδια την χώρα. Οι διαφορές αυτές δεν είναι ακαδημαϊκές αλλά έχουν σοβαρότατες συνέπειες και επιπτώσεις. Ανάμεσα στους εφοπλιστές, τους ιδιόμορφους γαιοκτήμονες και τους εκπροσώπους της διοικητικής αριστοκρατίας είναι φανερό ότι υπάρχει πολύ έντονη «ιστορική όσμωση»: Όλοι τους έχουν από καιρό στραφεί προς την αστική εξέλιξη μέσω της εμπορικής δραστηριότητας. Αυτό εξηγεί και την έντονη τάση προσέγγισης και συμπαράταξης που τους διακρίνει και που θα φανεί καθαρά στην Επανάσταση.

Μεταξύ τους, όμως, υπάρχουν και διαφορές. Οι πλούσιοι εφοπλιστές βλέπουν τη γη σαν χώρο επένδυσης των κεφαλαίων τους και εξόδου από την οικονομική κρίση, αφού ο βιομηχανικός τομέας τους είναι κλειστός (ή, σωστότερα, κλεισμένος). Τα υπόλοιπα στοιχεία των κυριάρχων τάξεων, όμως, βλέπουν τη γη σαν δική τους και δεν έχουν διάθεση να την παραχωρήσουν σε άλλους. Αυτό κάνει το συνασπισμό των μεγαλοεφοπλιστών και των μεγαλοπροκρίτων ασταθή και γεμάτο αντιθέσεις, πράγμα που οδηγεί σε νέο κύκλο αντιπαραθέσεων.

Πέρα από αυτά τα προβλήματα, υπάρχουν και τα προβλήματα της γενικότερης ιστορικής διαμόρφωσης των κυριάρχων τάξεων: Μέσα στα πλαίσια μιας ακόμη χαμηλής εθνικής ολοκλήρωσης, της επίδρασης των παραδόσεων της Οθωμανικής διοίκησης κλπ. οι ενέργειες και οι βλέψεις μερικών τμημάτων των κυριάρχων τάξεων όχι μόνο στρέφονται ευθέως ενάντια στα συμφέροντα των υπολοίπων αλλά, καμιά φορά, θέτουν σε κίνδυνο την ίδια την Επανάσταση».

Στις 15/10/1823, ο Θ. Κολοκοτρώνης παραιτείται από αντιπρόεδρος του Εκτελεστικού και το Νοέμβριο του ίδιου έτους, ωστόσο, η ένταση κλιμακώθηκε, όταν ο Θ. Κολοκοτρώνης και ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης εξεδίωξαν τους «πολιτικούς» από το Ναύπλιο και επιχείρησαν να σχηματίσουν δική τους Διοίκηση. Ο Πάνος Κολοκοτρώνης, γιος του Θεόδωρου, φρούραρχος του Ναυπλίου, μαζύ με το Νικηταρά και τον Τσόκρη και άλλους 200 πάνε στο Άργος (26/11/1823), μπήκαν στο βουλευτήριο, παίρνουν τα αρχεία και τρομοκρατούν τους παραβρισκόμενους. Την παραμονή (25/11/1823), ο Ιωάννης Κωλέττης διοριζόταν μέλος του Εκτελεστικού στη θέση του εκπεσόντος Ανδρέα Μεταξά.

«Θλίβομαι βαθύτατα ακούγοντας ότι οι εσωτερικές έριδες της Ελλάδας συνεχίζονται ­ και αυτό σε μια στιγμή που η πατρίδα σας θα μπορούσε να θριαμβεύσει παντού, όπως έχει θριαμβεύσει σε μερικούς τομείς. Η Ελλάδα είναι τώρα αντιμέτωπη με τρεις λύσεις: να κατακτήσει την ελευθερία της ή να γίνει κτήση των ηγεμόνων της Ευρώπης ή τουρκική επαρχία. ­ Τώρα μπορεί να διαλέξει ανάμεσα στις τρεις. ­ Αλλά ο εμφύλιος πόλεμος δεν μπορεί να οδηγήσει παρά στις δύο τελευταίες. ­ Αν η Ελλάδα ζηλεύει την τύχη της Βλαχίας και της Κριμαίας, μπορεί να την έχει αύριο· αν της Ιταλίας, μεθαύριο. Αν όμως θέλει να γίνει για πάντα ελεύθερη, αληθινή και ανεξάρτητη, καλά θα κάνει ν' αποφασίσει τώρα, αλλιώς δεν θα έχει ποτέ πια αυτή την ευκαιρία», γράφει ο λόρδος Βύρωνας σε επιστολή του προς τον Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο, στις 2 Δεκέμβρη του 1823, από την Κεφαλλονιά, ενώ διαρκεί ακόμα ο πρώτος εμφύλιος μεταξύ των επαναστατών στην κυρίως Ελλάδα.

Λίγες ημέρες αργότερα (9/12/1823), οι Υδραίοι στηλιτεύουν, με δημόσια προκήρυξη, τους Κολοκοτρώνηδες και όσους τους ακολουθούν.

Το Γενάρη του 1824, αφού οι Σπετσιώτες στρέφονται κι αυτοί κατά του Κολοκοτρώνη και των Πελοποννησίων (2/1/1824), το Βουλευτικό του Μαυροκορδάτου, που μετέθεσε την έδρα της κυβέρνησης στο Κρανίδι, συμμάχησε (5 ή 17/1) με τους νησιώτες προεστούς. Κατόπιν, ο Μαυροκορδάτος, αφού καθαιρεί από πρόεδρο του εκτελεστικού τον Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη και κηρύσσει έκπτωτους όσα μέλη του Βουλευτικού δεν είχαν πάει στο Κρανίδι, ορίζει νέο εκτελεστικό υπό την προεδρία του Γ. Κουντουριώτη και τη συμμετοχή των Γκίκα και Π. Μπόταση (ως αντιπροέδρου από 9/2/1824), Ν. Λόντου, Ιω. Κωλέττη. Οι κατηγορίες που βάραιναν τον Π. Μαυρομιχάλη και το Σ. Χαραλάμπη, που, επίσης, εκείνες τις μέρες του Γενάρη κατηγορήθηκε από τη Βουλή, συμπεριελάμβαναν και το ότι «επώλησαν και εθνικά κτήματα», δηλαδή άρπαξαν δημόσια έσοδα προς ίδιον όφελος! Ο Ανδρέας Ζαΐμης, στις 20/4/1824, πάντως, δεν αποδέχτηκε το διορισμό του στη θέση του αποθανόντος Νικολάου Λόντου, εν αντιθέσει με τον Α. Σπηλιωτάκη, ο οποίος, νωρίτερα – στις 9/2/1824, είχε τοποθετηθεί στη θέση του Γκίκα Μπόταση, εφόσον είχε αποχωρήσει την 1^η Φλεβάρη.

Ο πρόεδρος του Βουλευτικού, Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος, από την αρχή, όταν πρωτόφτασε στην Ελλάδα, σκεφτόταν να υπερφαλαγγίσει το Δ. Υψηλάντη. Όταν διορίστηκε στο Μεσολόγγι, αγωνίστηκε με όλες του τις δυνάμεις για αυτό. Έτσι, παρά την ήττα στο Πέτα (1822), το 1822 – 1823 προσεγγίζει τους νοικοκυραίους και καταφέρνει να αναρριχηθεί σε πολιτικά αξιώματα εωσού τον βλέπουμε και γενικό γραμματέα της Διοίκησης στο Άστρος.

Όταν ο Κολοκοτρώνης, όμως, συμμάχησε με τους κοτζαμπάσηδες και ο Υψηλάντης τέθηκε στην άκρη, ο Μαυροκορδάτος, χάνοντας τα ερείσματά του, προσεταιρίζεται τους Υδραίους, δίνοντάς τους υποσχέσεις σχετικά με τη χρήση του δανείου, που αναμενόταν στα μέσα του 1824 από την Αγγλία. Είχε, λοιπόν, σχέσεις με τον λόρδο Βύρωνα και το Φιλελληνικό Κομιτάτο του Λονδίνου και πέτυχε να γίνει αυτός αποδέκτης του δανείου. Με τα χρήματα αυτά, ο Κωλέττης, που, επειδή έκρινε ότι πιο αποτελεσματικά θα αντιπαλέψει τον αντίζηλό του Μαυροκορδάτο εάν βρισκόταν κοντά του, δέχτηκε τη σύμπραξή τους, ενεργοποίησε τις σχέσεις που διατηρούσε με τους Ρουμελιώτες και ετερόχθονες ενόπλους, που αποτέλεσαν έτσι το στρατό της Διοίκησης του Κρανιδίου. Στο πλευρό του Μαυροκορδάτου, βρισκόταν τώρα και ο Παπαφλέσσας, ο οποίος, λίγους μήνες αργότερα, μέσα στο 1824, θα τεθεί και επικεφαλής αποτυχημένης εκστρατείας για την εξόντωση του Θ. Κολοκοτρώνη και όσων νοικοκυραίων πολιορκούσαν, εκείνη την εποχή, ακόμα την Πάτρα!

Ο επαναστατημένος Ελληνισμός είχε κοπεί στα δύο. Από τη μια, με το Κρανίδι συμπαρατάσσονταν οι νησιώτες εφοπλιστές και κεφαλαιούχοι, όσοι Ρουμελιώτες πίστευαν τον Κωλέττη, η πλειοψηφία των Πελοποννησίων γαιοκτημόνων και οι Έλληνες του εξωτερικού. Από την άλλη, όσοι ακολουθούσαν το Θ. Κολοκοτρώνη και τον Π. Μαυρομιχάλη και την κυβέρνησή τους, που, από τις 17/1/1824, έδρευε στην Τριπολιτσά.

Παράλληλα με μιαν αποτυχημένη δολοφονική απόπειρα σε βάρος του Κολοκοτρώνη κατά τα τέλη Γενάρη της ίδιας χρονιάς στην Τρίπολη, ο Παπαφλέσσας πέρασε στο Κρανίδι και ανέλαβε το υπουργείο εσωτερικών. Όταν ο Δ. Υψηλάντης και ο Πλαπούτας, κατά το Φλεβάρη του 1824, πήγαν στο Κρανίδι με προτάσεις για συμφιλίωση και συνδιαλλαγή. Η κυβέρνηση, όμως, του Κρανιδίου φάνηκε αδιάλλακτη και αποφασισμένη να διαλύσει την κυβέρνηση της Τρίπολης. Από τις 17/2/1824, μετά την άρνησή της και ενώ ο Κολοκοτρώνης διέλυε το στρατιωτικό του σώμα, η κυβέρνηση Κουντουριώτη διέταξε προετοιμασίες για ένοπλη αναμέτρηση. Με χρήματα από την εκποίηση των εθνικών προσόδων διαφόρων επαρχιών, η κυβέρνηση του Κρανιδίου κάλυπτε τα έξοδα στρατολογίας και συντήρησης των στρατιωτικών σωμάτων, ενώ για το ναυτικό θα μεριμνούσαν οι Υδραίοι κοτζαμπάσηδες (Κουντουριώτηδες, Μπότασης).

Τα τέλη Φλεβάρη, άρχισε και η πλευρά της Τρίπολης να προετοιμάζεται, αν και κύρια επιδίωξή της παραμένει η συμβιβαστική λύση, για την οποία το Κρανίδι κωλυσιεργεί να απαντήσει. Επιδιώκουν το συμβιβασμό μέσω Ζαΐμη (21/2), ίσως επειδή είχαν λιγότερες δυνάμεις να αντιπαραθέσουν, ίσως γιατί ήθελαν να κερδίσουν τη λαϊκή συμπαράσταση και να προσδώσουν στον αγώνα τους ηθικό και λαϊκό περιεχόμενο, σ’ αντίθεση με τα μέλη της κυβέρνησης Κουντουριώτη, που κατηγορούνταν ότι παγιδεύουν τις λαϊκές ελευθερίες και δρουν συμφεροντολογικά και αντεθνικά, υπό την επιρροή του Μαυροκορδάτου. Τις τελευταίες ημέρες του Φλεβάρη (26/2/1824), αποτυχαίνει παταγωδώς διαμεσολαβητική προσπάθεια του πρώην επάρχου Μεσολογγίου, Κωνσταντίνου Μεταξά, για συνδιαλλαγή, επειδή το Κρανίδι δεν εμφανίζεται πρόθυμο για τη συμφιλίωση, αλλά πανέτοιμο για ένοπλη λύση!

Από τις 6 Μαρτίου του 1824, η κυβέρνηση Κρανιδίου σχεδιάζει από ξηράς και θαλάσσης «μετακόμιση» στο Ναύπλιο, αλλά ο φρούραρχος της πόλης, Πάνος Κολοκοτρώνης, αρνιόταν να παραδώσει το φρούριο σε κυβέρνηση που δεν είχε εκλεγεί από εθνοσυνέλευση. Η κυβέρνηση Κουντουριώτη αποκηρύττει, την επόμενη μέρα, ως προδότη, αποστάτη και εχθρό του έθνους το φρούραρχο και όσους θα τον ακολουθούσαν ή θα τον βοηθούσαν.

Αφού προσπάθησε να εμποδίσει με πιστούς του στρατιώτες ο Π. Κολοκοτρώνης την κυβέρνηση Κουντουριώτη να έλθει στο Ναύπλιο, οι Κρανιδιώτες προέλασαν στους Μύλους και εγκαταστάθηκε εκεί η κυβέρνησή τους, αν και δεν έλειψαν οι πολεμικές συγκρούσεις έξω από το Ναύπλιο. Απώτερός τους στόχος, βεβαίως, ήταν η Τριπολιτσά! Μέχρι το β’ δεκαήμερο του Μάρτη, οι Κρανιδιώτες πολιορκούν το Ναύπλιο και χρησιμοποίησαν κάθε μέσο, καθώς ο Π. Κολοκοτρώνης αντιμετώπιζε σωρό προβλημάτων και πάνω απ’ όλα, πέρα από τον επισιτισμό, και την αυτομολία, λόγω απατηλών υποσχέσεων ή κακουχιών, κάποιων από τους υπερασπιστές της πόλης προς τους αντιπάλους τους.

Στις 12 Μάρτη 1824, έχουμε νέα άκαρπη προσπάθεια του Δ. Πλαπούτα να επέλθει συμφωνία ανάμεσα στους αντιμαχόμενους, γιατί – αν και η κυβέρνηση Κουντουριώτη έμοιαζε σύμφωνη – η πρωτοβουλία «κόλλησε» στους όρους για παράδοση του φρουρίου του Ναυπλίου στους Κρανιδιώτες αφενός και για υποδειγματική τιμωρία του Π. Κολοκοτρώνη αφετέρου εάν αποδεικνυόταν, σε ειδική δίκη, ένοχος.

Αφού οι περί τον Κουντουριώτη κυρίεψαν το Άργος (13/3/1824) και εγκατέστησαν εκεί την κυβέρνησή τους εωσού πέσει το Ναύπλιο, την ερχόμενη εβδομάδα (19/3) ο Π. Νοταράς, για λογαριασμό τους, κατέλαβε τον Ακροκόρινθο και ανήγγειλε στην κυβέρνησή του ότι είχε πλέον τον έλεγχο σε όλη την Κορινθία. Από τις 22 Μάρτη, όμως, το κέντρο βάρος των επιχειρήσεων πέφτει στην Τρίπολη, την οποία υπερασπίζουν ο Θ. Κολοκοτρώνης, ο άλλος γιος του Γενναίος (παρά την αποτυχία του να περισώσει τον Ακροκόρινθο), ο ανιψιός του, Νικηταράς κι ο Κανέλλος Δεληγιάννης με 1000 περίπου άντρες. Στους πολιορκητές επικεφαλής είχε τεθεί ο Ανδρέας Λόντος και συμμετείχαν, μεταξύ άλλων, οι Ι. Νοταράς, Αναγνωσταράς, Ν. Δικαίος, Γ. Γιατράκος, Β. Πετμεζάς κ.α. ως ηγήτορες Ρουμελιώτικων και Πελοποννησιακών στρατευμάτων.

Ενώ συνεχιζόταν για 10 μέρες η πολιορκία, έπειτα από λαϊκές συγκεντρώσεις έξω από το σπίτι του Π. Μαυρομιχάλη ζητώντας συμβιβασμό γιατί οι κάτοικοι της Τρίπολης δυσφορούσαν από την παρουσία των ενόπλων του Κολοκοτρώνη, ο Κανέλλος Δεληγιάννης παίρνει την πρωτοβουλία και, καθώς η μείωση των τροφών και των πολεμοφοδίων μάστιζε τους πολιορκούμενους και οι πολιορκητές αντιμετώπιζαν προβλήματα λιποταξιών, αρχίζουν διαπραγματεύσεις. Από τη μεριά της Τρίπολης, θα παρίστανται ο Κ. Μεταξάς και 4 βουλευτές και από τους περί τον Κουντουριώτη οι Α. Ζαΐμης και Α. Λόντος.

Αυτή τη φορά, οι διαπραγματεύσεις προχωρούν και οι δύο μεριές μοιάζουν να συμφωνούν: Καθένας από την κυβέρνηση της Τρίπολης θα έφευγε στην επαρχία του με τους στρατιώτες του – Οι πολιορκητές δεν θα εμπόδιζαν την αποχώρηση των πολιορκούμενων – Η Τρίπολη θα παρέμενε ουδέτερη, αλλά τα φρούρια του Ναυπλίου θα παραδίδονταν στους Ζαΐμη και Λόντο, ενώ ο Π. Κολοκοτρώνης θα έπαιρνε ένα χρηματικό ποσό για τα έξοδα της φρουράς.

Η πλευρά, όμως, του Κουντουριώτη, μόλις άκουσε τους όρους αυτούς, απέρριψε τη συμφωνία (31/3) και ξεκίνησε νέες συζητήσεις. Θα δέχονταν φτάνει να τους παρέδιδαν την Τρίπολη και όλους όσους είχαν στραφεί εναντίον τους. Επειδή, όμως, απέτυχαν να εμφανίσουν τους πολιορκημένους οι Κωλέττης – Ζαφειρόπουλος και Καλαμαριώτης ως επίορκους και έτοιμους να παραβιάσουν την ανακωχή, δέχτηκαν να συναφθεί συμφωνία με τους αρχικούς όρους. Έτσι, στις 3/4/1824, η κυβέρνηση Μαυρομιχάλη αυτοδιαλύεται και τα μέλη της φεύγουν από την Τρίπολη και επακολουθεί διχογνωμία Βουλευτικού – Εκτελεστικού (12/4) εάν θα έπρεπε να μεταφερθεί εκεί από το Ναύπλιο, του οποίου συνεχιζόταν ακόμα η πολιορκία, η κυβέρνηση Κουντουριώτη.

Ο Γ. Κουντουριώτης, όμως, ως πρόεδρος, πια, της μόνης κυβέρνησης, στις 4/4/1824, θα «δυναμιτίσει» το κλίμα, καθώς κάλεσε τους «αντιπατριώτες» του Θ. Κολοκοτρώνη να παραδοθούν, με την απειλή ότι θα θεωρούνταν αποστάτες και θα τιμωρούνταν! Ενώ ο Μαυρομιχάλης κι οι δικοί του βρίσκονταν στη Μεσσηνία, στο Μιστρά και στη Λακωνία και εδραίωναν τη δύναμή τους, ο Θ. Κολοκοτρώνης ήθελε να συγκληθεί νέα εθνοσυνέλευση στην Καρύταινα Αρκαδίας, αλλά δεν παρέλειπε και την προετοιμασία για πιθανή πολιορκία της Τρίπολης. Τότε, ήλθε οριστικά προς το μέρος του κι ο Δ. Πλαπούτας, ενώ λίγο μετά επιτέθηκε νικηφόρα στη φρουρά της Τριπολιτσάς, μα η επιτυχία του αυτή «ενόχλησε» το Εκτελεστικό, που όρισε Παπαφλέσσα, Λόντο, Ζαΐμη να χτυπήσουν στην Καρύταινα. Αυτοί, όμως, παράκουσαν στις διαταγές που πήραν και μπήκαν, επικεφαλής 1000 αντρών, στην Τρίπολη.

Τις τελευταίες ημέρες του Απρίλη του 1824, είχαμε προσπάθειες συνδιαλλαγής Κολοκοτρώνη και Κουντουριώτη. Όροι, η παράδοση του Ναυπλίου και η αναγνώριση της κυβέρνησης Κουντουριώτη. Μεσολαβητής ήταν ο Νικηταράς. Τις προσπάθειες «ναρκοθέτησε» ο Παπαφλέσσας, με συκοφαντίες κατά του Νικηταρά. Ο Κολοκοτρώνης (26/4) αποφασίζει να συναντηθεί με τον επικεφαλής της κυβέρνησης για απευθείας συνεννοήσεις, το Βουλευτικό και το Εκτελεστικό αποφασίζουν να τον καλέσουν μαζύ με το Νικηταρά (29/4). Η συνάντηση αυτή ήταν να γίνει στο Κυβέρι Αργολίδας, μα δεν πραγματοποιήθηκε τελικά.

Αφού ματαιώθηκε η συνάντηση Κολοκοτρώνη – Κουντουριώτη, η πολιορκία του Ναυπλίου εξακολουθούσε και ο πρώτος θέλησε να ενισχύσει με κάθε τρόπο τις αμυντικές προσπάθειες του γιου του, Πάνου. Ο Πάνος Κολοκοτρώνης αντιμετώπιζε το διαρκώς αυξανόμενο κύμα διαρροών προς τους πολιορκητές , ενώ οι πρώτες εβδομάδες του Μάη αναλώθηκαν σε πολεμικές συγκρούσεις και μάχες μεταξύ κυβερνητικών στρατευμάτων και των «αντιπατριωτών» του Πάνου και Γενναίου Κολοκοτρώνη, του Πλαπούτα και του Νικηταρά στην περιοχή γύρω από το Ναύπλιο και στην επαρχία του Άργους.

Τότε (12/5/1824), εμφανίστηκε και ο Οδυσσέας Ανδρούτσος στο Άργος ως ειρηνοποιός και προσπάθησε να συμφιλιώσει τις αντίπαλες μερίδες. Παίρνοντας τη συγκατάθεση του Κουντουριώτη στις 20 Μάη, κίνησε να βρει τον Π. Κολοκοτρώνη στο Ναύπλιο. Αυτός δεχόταν να φύγει από το Ναύπλιο, αλλά υπό όρους. Ο Γ. Κουντουριώτης, όμως, ήθελε το φρούριο του Ναυπλίου άνευ όρων! Και κρατούσε τέτοια αδιάλλακτη στάση, γιατί, αφού νίκησε τους αντιπάλους του στην Αργολίδα, ήταν υπερσίγουρος για την τελική του επικράτηση. Τον παρόξυνε και ο Κωλέττης, που συκοφαντούσε το Ζαΐμη.

Ο Ζαΐμης τότε, ως Πελοποννήσιος προύχοντας, δεν ήθελε την εκμηδένιση των Κολοκοτρώνηδων και την ενίσχυση των νησιωτών κοτζαμπάσηδων. Έτσι, με τη στάση του, βοηθά να καρποφορήσει η πρωτοβουλία του Κολοκοτρώνη για έντιμο για τους ηττημένους συμβιβασμό. Ο Αναγνώστης Δεληγιάννης, στις 22/5/1824 και έξω από την Τριπολιτσά, φέρνει κοντά Ζαΐμη και Κολοκοτρώνη, αλλά ο πρώτος αρνείται, παρόντων των αδελφών Δεληγιάννη και άλλων προκρίτων από Τρίπολη και Καρύταινα, να συζητήσει τις προτάσεις Κολοκοτρώνη (εθνοσυνέλευση, ανατροπή Κουντουριώτη). Οι θέσεις του Ζαΐμη είναι σταθερές: Για να αποκατασταθεί η πολιτική ομαλότητα, απαιτείται συμβιβασμός. Για το συμβιβασμό, απαιτείται η παράδοση του Ναυπλίου στους κυβερνητικούς.

Από τις συζητήσεις εκείνης της ημέρας (22/5/1824), ο Κολοκοτρώνης υποχωρεί, δέχεται την παραχώρηση του Ναυπλίου όχι στην κυβέρνηση, την οποία δεν αναγνωρίζει ακόμα ως νόμιμη, μα σε Λόντο και Ζαΐμη έναντι συμβολικού ποσού και υποχρεώνεται αυτός, ο Νικηταράς και ο Πλαπούτας να διαλύσουν τα στρατεύματά τους. Να σημειωθεί, όμως, πως η συμφωνία, που τερματίζει τον πόλεμο, δεν ικανοποίησε εξίσου το Εκτελεστικό, που χάρηκε για την άλωση του Ναυπλίου αλλά ήθελε και υποδειγματική τιμωρία των «αντιπατριωτών», το κάπως μετριοπαθέστερο Βουλευτικό και τον Κουντουριώτη, που ήθελε πλήρη εξόντωση των αντιπάλων του και των Πελοποννησίων, αφού από τις 28/5/1824 άρχισε να εκδηλώνεται εναντίον Ζαΐμη – Λόντου και Πελοποννησίων. Ο Γ. Κουντουριώτης εγκαθίσταται πλέον στο Ναύπλιο, που είχε, βάσει των συμφωνιών, περάσει, στις 5/6/1824, από τον Π. Κολοκοτρώνη στα χέρια των περί τον Κουντουριώτη, από 12/6/1824 κι αναγνωριζόμενος από όλους χορηγεί, σε μιαν εβδομάδα (18/6), αμνηστία.

Το πάθημα δεν έγινε … μάθημα!

Λίγο μετά, ξεσπά ο δεύτερος εμφύλιος που ξεκινά τον Ιούλη του 1824, στις 14 του οποίου ο Πανούτσος Νοταράς διορίστηκε στο Εκτελεστικό. Ο πόλεμος αυτός διαρκεί έως το Γενάρη του 1825. Προσωπικές δυσαρέσκειες, ανταγωνισμός για την εξασφάλιση της στρατιωτικής και της πολιτικής ηγεσίας που εκδηλώθηκε στα στρατόπεδα και στα βουλευτικά έδρανα είναι τα αίτια τούτης της σύρραξης, που έφερε τους νησιώτες (Ύδρα – Σπέτσες) κοτζαμπάσηδες υπό τον Γ. Κουντουριώτη και τον Ι. Κωλέττη και Ρουμελιώτες οπλαρχηγούς από τη μια (Γκούρας και Καραϊσκάκης) και τους Πελοποννήσιους στρατιωτικούς και πολιτικούς (Ζαΐμης, Λόντος, Κολοκοτρώνηδες, Σισίνης, Νοταράς) από την άλλη.

Οι Λάζαρος και Γεώργιος Κουντουριώτηδες ήξεραν καλά ότι η αμνηστία του καλοκαιριού του 1824 δεν ικανοποιούσε τον Κολοκοτρώνη και τους συν αυτώ, καθώς τους απέκλειε από ενεργό συμμετοχή στη νομή της πολιτικής εξουσίας και στην εκμετάλλευση του ξενόφερτου δανείου. Η διαχείριση των χρημάτων του δανείου, που είχε συναφθεί με εγγύηση τα «εθνικά κτήματα», ήταν μια «πέτρα σκανδάλου» για το κυβερνητικό σχήμα που γρήγορα διασπάστηκε και οι Πελοποννήσιοι, τον Ιούλη του 1824, φεύγουν από την κυβέρνηση, ενώ οι εκλογές είχανε οριστεί για τις 3 Οχτώβρη του ίδιου έτους.

Γίνονται, λοιπόν, σε τέτοιο κλίμα οι εκλογές του Οχτώβρη του 1824 και βρίσκουν νικητές τους Υδραίους και τους συμμάχους τους. Ας ιδούμε, εδώ, και τη μετεκλογική σύνθεση του Εκτελεστικού: Πρόεδρος (από 11/10/1824) εξακολουθεί ο Γεώργιος Κουντουριώτης, Προεδρεύων (από 23/12/1824 – 6/2/1825) ο Αναγνώστης Οικονόμου, Αντιπρόεδρος αρχικά (11 – 29/10/1824) ο Π. Μπότασης και μετά (11/2/1825) ο Γκίκας Μπότασης και μέλη οι: Ασημάκης Φωτήλας (11/10 – 9/11/1824), Αναγνώστης Σπηλιωτάκης – Ιωάννης Κωλέττης (και οι δύο τους από 11/10/1824), Κωνσταντίνος Μαυρομιχάλης (από 9 Νοέμβρη 1824). Δεν πρέπει να περάσει, όμως, απαρατήρητη και η αποτυχία του Ανδρέα Ζαΐμη να εκλεγεί πρόεδρος στο Βουλευτικό, ενώ οι Πελοποννήσιοι έκαναν λόγο για εκβιασμούς και εξαγορά ψήφων!

Μετά την άρνηση των κατοίκων της Τριφυλίας να πληρώσουν φόρους στην κυβέρνηση Κουντουριώτη, που δείχνει πως Θ. Κολοκοτρώνης και Πελοποννήσιοι δεν αναγνωρίζουν την κυβέρνηση, και στέλνει, τέλη Οχτώβρη, στην εν λόγω επαρχία τον Παπαφλέσσα, για να επιβάλει την πειθαρχία στην περιοχή. Από τη μια Κολοκοτρώνηδες και οι σύμμαχοί τους και από την άλλη Παπαφλέσσας, Βάσος Μαυροβουνιώτης και κυβερνητικοί έδωσαν σκληρές πολυαίμακτες μάχες, απ’ τις οποίες, τελικά, εξήλθε ο Παπαφλέσσας ηττημένος και γύρισε στο Ναύπλιο.

Επακολούθησαν αιματηρές συγκρούσεις, όπου σκοτώνεται – 13/11/1824 – ο Π. Κολοκοτρώνης και οι οποίες καθιστούν το δεύτερο τούτο εμφύλιο πόλεμο «λίαν δεινό και φθοροποιό». Ο δε Θ. Κολοκοτρώνης αποσύρεται στη Στεμνίτσα, οι κυβερνητικοί εξοπλίζουν με τα χρήματα του δανείου στρατό Ρουμελιωτών (Καρατάσος, Καραϊσκάκης, Τζαβέλας, Γκούρας, Δράκος κ.α.) μ’ ηγήτορα τον Ιωάννη Κωλέττη και σκοπό να καταστρέψει τους Πελοποννήσιους «αντάρτες» και τα κέντρα τους. Και ο Γκούρας, δέκα ημέρες μετά το θάνατο του Π. Κολοκοτρώνη, επικεφαλής ενός τμήματος από το στράτευμα του Κωλέττη, περνά με Ρουμελιώτες τον Ισθμό, ενώ και οι λεηλασίες είναι πρωτοφανείς.

Το δεύτερο σώμα με τον Τζαβέλα και τον Καραϊσκάκη κ.α. αποβιβάζεται, το Δεκέμβρη του 1824, στο Αίγιο. Σ’ όλη την Αχαΐα διώκουν το Λόντο, το Ζαΐμη και όσους τους ακολουθούν και ταυτόχρονα καταστρέφουν το βιος τους, ενώ λίγο μετά την καταστροφή των χωριών της επαρχίας Καλαβρύτων οι Ρουμελιώτες φτάνουν στη Γορτυνία, όπου, με εντολή του Κωλέττη, επιδίδονται σε μεγάλες καταστροφές, δίχως να καταφέρουν να πιάσουν τους Δεληγιανναίους στα Λαγκάδια. Τέλη Δεκέμβρη πια, ο Κολοκοτρώνης παρουσιάζεται αυθορμήτως στην Τρίπολη και ζητά να παραδοθεί. Μεταφέρεται στο Ναύπλιο, απ’ όπου συντάσσει επιστολή μεταμέλειας προς τον πρωθυπουργό, Γ. Κουντουριώτη, και αποδοχή των αντεθνικών πράξεών του. Τότε, τίθεται από την κυβέρνηση, που, κατά δήλωσή της, νοιάζεται μόνον για την πιστή εφαρμογή των νόμων του έθνους, σε περιορισμό στο Ναύπλιο, στο σπίτι του Παπαφλέσσα.

Στο μεταξύ, συνεχιζόταν η εισβολή στην Πελοπόννησο των ρουμελιώτικων στρατευμάτων, που είχε σκοπό όχι μονάχα την εφήμερη εξουσία, μα την ολοσχερή καταστροφή και την εξόντωση των ισχυρών του Μοριά και είχε ως αποτελέσματα τόση διαρπαγή και τόση ακολασία, που τα θύματά τους ξαναθυμήθηκαν τις συφορές που είχαν υποστεί από την εισβολή των Τουρκαλβανών το 1770!

Ο Δ. Πλαπούτας, που είχε τοποθετηθεί, νωρίτερα, από τον Κουντουριώτη συναρχηγός του Λόντου στο στρατόπεδο των Πατρών, μεσολαβεί για ειρήνευση. Όταν ο Θ. Κολοκοτρώνης, οι Δεληγιανναίοι, οι Νοταράδες, οι Γεώργιος και Χρύσανθος Σισίνης και ο Ρουμελιώτης στρατηγός Θεόδωρος Γρίβας, που ‘χε ταχτεί μαζύ τους, παραδίδονται, φυλακίζονται στην Ύδρα (6/2/1825). Το Μάη, όμως, του 1825 (17/5), αμνηστεύτηκαν οι Θ. Κολοκοτρώνης και Π. Μαυρομιχάλης και αμέσως διορίστηκαν (18/5) αρχηγοί της άμυνας του Νεόκαστρου. Έτρεξαν τότε οι Πελοποννήσιοι «αντάρτες» να βοηθήσουν τον Παπαφλέσσα. Ωστόσο, δεν πρόλαβαν. Ο Παπαφλέσσας πέφτει ηρωικώς στο Μανιάκι (20/5).

Ο Οδυσσέας Ανδρούτσος πιάνεται από τους κυβερνητικούς τον Απρίλη και «δολοφονείται» (;) στην Ακρόπολη των Αθηνών (5/6/1825), όπου φυλακίστηκε. Και λίγες ημέρες αργότερα (11/6), ο Ιμπραήμ παίρνει την Τριπολιτσά.

Τα χρόνια των εμφυλίων πολέμων (1824 και 1825), ο Ρουμελιώτης αγωνιστής Μακρυγιάννης, όπως βλέπουμε στα «Απομνημονεύματά του», θα βρεθεί στο Μοριά, όχι για να συμμετάσχει στις συγκρούσεις, αλλά προσπαθώντας να πετύχει την επαναφορά της διασαλευμένης μα πολυπόθητης ενότητας, προκειμένου να έλθει, επιτέλους, η ελευθερία των σκλαβωμένων Ελλήνων χωρίς φατρίες και έριδες για τα πολιτικά. Δεν προσχωρεί στις φατρίες, αντιστέκεται στις δελεαστικές προτάσεις των Πελοποννησίων κοτζαμπάσηδων (Δεληγιάννηδες, Ζαΐμηδες, Λόντοι κ.α.) και στους καριερίστες πολιτικούς, ενώ, συγχρόνως, με την αντικειμενικότητα που τον διακρίνει, δε θέλει να φανεί αρεστός σε ντόπιους ή ξένους «παράγοντες» της Επανάστασης, μα θέλει να ψέξει όσα, ένθεν κακείθεν, βλάπτουν την πατρίδα του, ακόμα κι αν αυτά προέρχονται από κάποιους αγωνιστές των λαϊκών στρωμάτων!

Καταλήγοντας όσα αφορούν τους εμφυλίους πολέμους στα χρόνια του Αγώνα, οφείλουμε να ξαναδώσουμε το λόγο στο Θανάση Παπαρήγα, που επισημαίνει εύστοχα: «[…] Ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά των εμφυλίων πολέμων είναι το ότι παραμένουν πάντα αναμετρήσεις μεταξύ των διαφόρων κυριάρχων ομάδων, δηλαδή των εμποροναυτικών των νησιών, της μισογαιοκτημονικής – διοικητικής αριστοκρατίας κυρίως της Πελοποννήσου και των διαφόρων στρωμάτων της πολεμικής αριστοκρατίας. Η αγροτιά σαν δύναμη που έχει μεγάλο αριθμητικό βάρος στις συνθήκες της εποχής φαίνεται να λείπει. Αυτό από μόνο του δημιουργεί, από τη μια, τη διαπίστωση ότι «η αγροτιά δεν μπόρεσε να δημιουργήσει δικό της κόμμα, έστω και αδύνατο, που να παλέψει για τις δικές της διεκδικήσεις» […]».

Ενδεικτική Βιβλιογραφία

1. Βουλή των Ελλήνων, «Αρχεία της Ελληνικής Παλιγγενεσίας».
2. Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού για την Ελληνική Επανάσταση (http://www.fhw.gr/chronos/12/gr/1821_1833/index.html) και την Ελληνική Μετανάστευση (http://www2.fhw.gr/projects/migration/index_gr.html )
3. «Ιστορία του Ελληνικού Έθνους» της Εκδοτικής Αθηνών, Αθήνα, τ. ΙΒ, 1975.
4. «Ιστορία του Νέου Ελληνισμού, 1770 – 2000», Αθήνα, τόμος 3^ος, 2003, εκδόσεις «Ελληνικά Γράμματα».
5. Κόκκινος Διονύσιος, «Η ελληνική επανάστασις», τ. I – VI, Αθήνα, 1957³ , εκδόσεις «Mέλισσα».
6. 6.Κολοκοτρώνης Θεόδωρος, «Διήγησις συμβάντων της Ελληνικής φυλής από τα 1770 έως τα 1836», Αθήνα, 1846.
7. Κορδάτος Γιάνης, «Μεγάλη Ιστορία της Ελλάδας», τ. Χ, Αθήνα, εκδόσεις «20ος αιώνας».
8. Κορδάτος Γιάνης, «Η κοινωνική σημασία της ελληνικής επαναστάσεως του 1821», Αθήνα, 1974⁷, εκδόσεις «Επικαιρότητα».
9. Μακρυγιάννης Γιάννης, «Απομνημονεύματα», εκδόσεις Α.Σ.Ε..
10. Παπαρήγας Θανάσης, στην «Κομμουνιστική Επιθεώρηση», τεύχος 1/2001, τίτλος άρθρου: «Οι εμφύλιες συγκρούσεις».
11. Παπαρρηγόπουλος Κων/νος, «Ιστορία του Ελληνικού Έθνους», τόμοι 7, εκδόσεις Μπούρα, Αθήνα, χ.χ..
12. Σκαρίμπας Γιάννης, «Το 1821 και η Αλήθεια», Αθήνα, 1995, εκδόσεις «Κάκτος».
13. Σπηλιάδης Νικόλαος, «Απομνημονεύματα», Αθήνα, 1970.
14. Σταματόπουλος Τάκης, «Ο εσωτερικός αγώνας κατά την επανάσταση του 1821» (τόμοι Α – Δ), Αθήνα, εκδόσεις «Κάλβος», 1979
15. Τρικούπης Σπυρίδων, «Ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως»., τ. Α – Δ, Αθήνα , εκδόσεις «Νέα Σύνορα – Α. Α. Λιβάνη».
16. Φίνλεϋ Γ., «Ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως», εκδόσεις Αφοί Τολίδη.
17. Φωτάκος (Φώτιος Χρυσανθακόπουλος), «Απομνημονεύματα περί της Ελληνικής Επαναστάσεως, 1821-1828», Αθήνα, εκδόσεις «Επικαιρότητα», 2005.

H επέκταση της Αττικής Οδού και του προαστιακού σιδηροδρόμου μέχρι το Λαύριο, η αναβάθμιση των λιμανιών του Λαυρίου και της Αλεξανδρούπολης, η γραμμή 4 του μετρό στην Αθήνα αλλά και οι δύο επεκτάσεις στο μετρό της Θεσσαλονίκης, το εμπορευματικό κέντρο στο Θριάσιο Πεδίο, το αεροδρόμιο στο Καστέλλι, η σιδηροδρομική γραμμή Πάτρα - Πύργος - Καλαμάτα (θα υπάρχει και σύνδεση με Ολυμπία και Κατάκολο), η αναβάθμιση της σιδηροδρομικής γραμμής Αλεξανδρούπολη - Ορμένιο, η Υποθαλάσσια Ζεύξη Σαλαμίνας, η Νότια Επέκταση Περιμετρικής Υμηττού είναι μόνο μερικά από τα έργα που αναμένεται να προταθούν για τη λίστα που θα κατατεθεί προς χρηματοδότηση από το «πακέτο Γιούνκερ».

Ο συγκεκριμένος κατάλογος θα εξεταστεί περαιτέρω, σύμφωνα με την Ημερησία, ώστε στη συνέχεια να υποβληθεί στην ΕΤΕπ καθώς η χώρα μας συγκαταλέγεται στους ουραγούς της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε σχέση με την αξιοποίηση του νέου επενδυτικού εργαλείου.

Σημειώνεται ότι η Ελλάδα είναι μία από τις ελάχιστες χώρες που δεν έχουν εντάξει έργα στο «πακέτο Γιούνκερ». Μέχρι σήμερα έχουν ενταχθεί, από άλλα κράτη - μέλη, επενδύσεις άνω των 60 δισ. ευρώ σε τομείς που ξεκινούν από την υγεία και φτάνουν μέχρι τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας (ΑΠΕ).

Σύμφωνα με στελέχη της κυβέρνησης η χώρα μας μπορεί και πρέπει να εκμεταλλευτεί κάθε ευκαιρία που προσφέρεται από το «πακέτο Γιούνκερ», με στόχο να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας, να ενισχυθεί η ανάπτυξη και να προσελκύσουμε επενδύσεις.

Πάτρα - Πύργος - Καλαμάτα

Η ΕΡΓΟΣΕ προγραμματίζει την κατασκευή της νέας σιδηροδρομικής γραμμής Πάτρα - Πύργος - Αρχαία Ολυμπία - Κατάκολο και Πύργος - Κυπαρισσία - Καλαμάτα στη δυτική Πελοπόννησο μήκους 285 χιλιομέτρων. Στόχος είναι να συνδεθούν με το τρένο τέσσερα λιμάνια κρουαζιέρας (Πάτρα, Κυλλήνη, Κατάκολο και Καλαμάτα) ώστε η περιοχή με επίκεντρο την Ολυμπία να αποτελέσει πόλο έλξης τουριστικών επενδύσεων. Η γραμμή θα δώσει τη δυνατότητα λειτουργίας Προαστιακού Σιδηροδρόμου μεταξύ Πάτρας - Πύργου και Κυπαρισσίας - Καλαμάτας, ενώ θα υπάρχει απευθείας σύνδεση με Κόρινθο και Αθήνα αλλά και την Κεντρική και Βόρεια Ελλάδα.
Ο προϋπολογισμός του έργου εκτιμάται σε 600 εκατομμύρια ευρώ και το προσεχές διάστημα αναμένεται να ξεκινήσει η μελέτη βιωσιμότητάς του.

Υδατοδρόμια

Η ανάπτυξη δικτύου υδατοδρομίων αποτελεί ακόμα μία προτεραιότητα της κυβέρνησης. Τα Υπουργεία Μεταφορών, Υποδομών και Δικτύων και Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής σε συνεργασία με το ΤΑΙΠΕΔ και τους συναρμοδίους φορείς, προσανατολίζονται στην άμεση αδειοδότηση των υδατοδρομίων Παξών, Πατρών, Ζακύνθου, Κεφαλονιάς και Λευκάδας, μετά και το αδειοδοτημένο ήδη υδατοδρόμιο της Κέρκυρας, με στόχο την δημιουργία του πρώτου δικτύου υδατοδρομίου στην Ελλάδα.

Αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα, πάνω από 50 υδατοδρόμια βρίσκονται σε μία διαδικασία αδειοδότησης.
Στόχος είναι να υπάρξουν πέντε με έξι υδατοδρόμια που θα είναι αδειοδοτημένα στο Ιόνιο ώστε μία ή και περισσότερες εταιρείες υδροπλάνων να έχουν τα σημεία και τους προορισμός τους δυνατούς, για να εκτελούν το πτητικό έργο που θα τους εξασφαλίσει τη βιωσιμότητά τους.

Σταθμός ΚΤΕΛ στο Ελαιώνα

Προς χρηματοδότηση από το πακέτο Γιούνκερ και η υλοποίηση του ενοποιημένου σταθμού ΚΤΕΛ στον Ελαιώνα. Πρόκειται για ένα από τα μεγαλύτερα έργα που θα δώσει ανάσα στην Αττική, καθώς θα αποσυμφορήσει κεντρικές αρτηρίες όπως η οδός Λιοσίων, η Λ. Κηφισού αλλά και η Λ. Αλεξάνδρας και η περιφερειακές οδοί γύρω από την Πλατεία Καραΐσκάκη.

Πρόκειται για έργο αναφορά για την πόλη της Αθήνας γιατί θα μειώσει σημαντικά το κυκλοφοριακό στη Λιοσίων και τον Κηφισό όπου είναι οι δύο σταθμοί υπεραστικών λεωφορείων σήμερα.

Το έργο θα αποτελέσει «δεξαμενή» για περίπου 40.000 επιβάτες ημερησίως για το μετρό που ήδη έχει σταθμό στην περιοχή. Ο νέος ενοποιημένος σταθμός θα διαθέτει εμπορικά καταστήματα, καταστήματα εστίασης, οθόνες για την άφιξη και αναχώρηση των λεωφορείων, χώρους αναμονής, ενώ θα υπάρχει ένας ειδικά διαμορφωμένος χώρος για την στάθμευση των υπεραστικών λεωφορείων.

Επέκταση Αττικής Οδού

Τη μακέτα των επεκτάσεων της Αττικής Οδού βγάζουν από το συρτάρι τα συναρμόδια υπουργεία Υποδομών και Οικονομίας, με τα σχέδια να παίρνουν πνοή από το 2008, οπότε και σχεδιάζεται συνδυαστικά με την επέκταση του Προαστιακού σιδηροδρόμου έως το Λαύριο και με την αναβάθμιση του λιμένα Λαυρίου. Το εγχείρημα της επέκτασης της Αττικής Οδού χρονολογείται από το 2001 οπότε επιδιώχθηκε να δημοπρατηθεί το έργο μέσω παραχώρησης.

Ύστερα από μία επταετία σχεδιασμών το 2008 η μακέτα των επεκτάσεως της Αττικής Οδού προέβλεπε την υπογειοποίηση σε Αργυρούπολη και Καισαριανή σημαντικού τμήματος των νέων αυτοκινητοδρόμων, ενώ το 2009 ο τότε υπουργός ΠΕΧΩΔΕ Γ. Σουφλιάς προχώρησε στην προκήρυξη του διαγωνισμού για τους νέους αυτοκινητοδρόμους.

Σύμφωνα με τον τότε σχεδιασμό, οι επεκτάσεις θα ήταν συνολικού μήκους 71,6 χλμ, ήταν προϋπολογισμού 1,8 δισ. ευρώ και θα είχαν αποπερατωθεί μέχρι τις αρχές του 2015. Λόγω όμως των εθνικών εκλογών του 2009, η δημοπράτηση Σουφλιά ακυρώθηκε. Έκτοτε το έργο παραμένει στο συρτάρι παρά τις, κατά καιρούς, εξαγγελίες σχεδόν όλων των υπουργών Υποδομών για την προώθηση του έργου που θα μπορούσε να βελτιώσει δραματικά τις μετακινήσεις στην Αττική.

Γραμμή 4 Μετρό

Η πολυθρυλούμενη Γραμμή 4 που φέρνει το Μετρό και στο Γαλάτσι αυτή τη φορά «σχεδιάζεται» να μπει στα έργα υποδομών του «πακέτου Γιούνκερ». Με ΣΔΙΤ (σύμπραξη Ιδιωτών - Δημοσίου) μέσα από το πακέτο Γιούνκερ και προτεραιότητα στις συνδυασμένες μεταφορές προωθεί το υπουργείο Υποδομών τη νέα γενιά έργων, ολοκληρώνοντας την πρόταση που θα καταθέσει εντός των ημερών στο υπουργείο Οικονομίας για την αξιοποίηση του νέου χρηματοδοτικού εργαλείου.
Στην υλοποίηση της Γραμμής 4 του μετρό, άμεσος στόχος είναι η πρώτη ζώνη που αφορά το Γαλάτσι - Ευαγγελισμό - Γουδή, ενώ στο ίδιο πακέτο σχεδιάζονται να ενταχθούν και δύο επεκτάσεις του μετρό της Θεσσαλονίκης προς Σταυρούπολη και Εύοσμο.

Θριάσιο Πεδίο

Έως το τέλος του χρόνου αναμένεται να έχει επιλεγεί ανάδοχος στον διαγωνισμό για το εμπορευματικό κέντρο στο Θριάσιο Πεδίο, για το οποίο έχουν ήδη εκδηλώσει ενδιαφέρον 38 επιχειρηματικά σχήματα. Η διαδικασία υποβολής προσφορών έχει πάρει παράταση μέχρι τα τέλη Μαΐου και ως το τέλος του χρόνου θα έχει γίνει η επιλογή του επενδυτή. Ο διαγωνισμός αφορά σύμβαση παραχώρησης με ποσοστό επί του τζίρου. Τα έσοδα για το Δημόσιο εκτιμάται ότι θα ανέλθουν στα 500.000 ευρώ ετησίως τα πρώτα 12 έτη και από τον 13ο χρόνο και μετά σε 1,5 εκατ. ευρώ.

Το Θριάσιο μπορεί να καταστεί το σημαντικότερο εμπορευματικό κέντρο στη ΝΑ Ευρώπη ενώ η επένδυση αναμένεται να ανέλθει στα 250 - 300 εκατ. ευρώ και θα οδηγήσει στη δημιουργία 3.000 - 5.000 θέσεων εργασίας.

Αναδιάρθρωση αστικών συγκοινωνιών

Η διαμόρφωση νέας εταιρικής ταυτότητας, νέου brand με στόχο τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς να γίνουν πιο ελκυστικά στις μικρότερες ηλικίες, αλλά και να υπάρξει διασύνδεση με τη βιομηχανία του τουρισμού, αποτελούν έναν από τους τρεις στόχους του σχεδίου αναδιάρθρωσης του ΟΑΣΑ που αναμένεται να ενταχθεί στο πακέτο Γιούνκερ.

Οι άλλοι δύο είναι η αύξηση των εσόδων μέσω της διάδοσης των καρτών απεριορίστων διαδρομών, της πάταξης της εισιτηριοδιαφυγής και της αποτελεσματικής διαχείρισης των περιουσιακών στοιχείων του ομίλου, και ο εξορθολογισμός των εξόδων κυρίως με την επίτευξη συνεργιών μεταξύ των συγκοινωνιακών εταιρειών.

Παράλληλα θα ανασχεδιαστεί το σύστημα παραγωγής και διανομής εισιτηρίων με την εισαγωγή του θερμικού εισιτηρίου (e-voucher) και θα επεκταθεί το mobile ticketing, ενώ την περίοδο της αναδιάρθρωσης θα εφαρμοστεί το ηλεκτρονικό εισιτήριο, στο οποίο η χρέωση θα είναι ζωνική, ανάλογα με τη διανυόμενη απόσταση, και θα ολοκληρωθεί η τηλεματική.

Ο Προαστιακός στο Λαύριο

Η επέκταση του Προαστιακού από το Κορωπί στο Λαύριο θα είναι μήκους 32 χιλιομέτρων και περιλαμβάνει την κατασκευή υποδομής, επιδομής, ηλεκτροκίνησης και σηματοδότησης της γραμμής. Πρόκειται για ένα ενιαίο οδικό, σιδηροδρομικό και λιμενικό έργο που θα επαναφέρει την αίγλη του παλιού λιμανιού του Λαυρίου. Η σύνδεση του λιμανιού με τον προαστιακό σιδηρόδρομο από το Κορωπί, η οδική σύνδεση με την Αττική Οδό αλλά και η αναβάθμιση του λιμανιού το οποίο μπορεί να γίνει κόμβος επιβατικών και εμπορευματικών μεταφορών αποτελεί προτεραιότητα για την ΕΡΓΟΣΕ, η οποία προσλαμβάνει σύμβουλο, προκειμένου το έργο να προχωρήσει με τη μέθοδο της μελέτης - κατασκευής.

Σύμφωνα με την προκαταρκτική μελέτη χάραξης της ΕΡΓΟΣΕ, ο ηλεκτροκινούμενος άξονας διπλής σιδηροδρομικής γραμμής, θα αποτελέσει διακλάδωση του υπάρχοντος ανατολικού κλάδου του προαστιακού σιδηροδρόμου Αττικής με αφετηρία τον κόμβο Κορωπίου και σχεδιάζεται για να εξυπηρετεί ταχύτητες συρμών έως 120 χλμ ανά ώρα.

Η γραμμή προγραμματίζεται να είναι διπλή, θα έχει εννέα σταθμούς προαστιακού: Μαρκόπουλο, Καλύβια, Κουβαράς, Κερατέα, «Δασκαλιό 1» - ΒΙΟΠΑ Κερατέας, «Δασκαλιό 2», Θορικό, «Κυπριανός» Λαυρίου και Λιμάνι Λαυρίου και αναμένεται να εξυπηρετεί περίπου 300.000 επιβάτες καθημερινά. Στόχος είναι από το λιμάνι του Λαυρίου να εξυπηρετούνται τα επιβατηγά πλοία από το Βόρειο και Κεντρικό Αιγαίο, καθώς και να φιλοξενεί κρουαζιερόπλοια. Η απόσταση ως το κέντρο της Αθήνας θα είναι 15 λεπτά μικρότερη σε σύγκριση με τη διαδρομή από τον Πειραιά. Το σιδηροδρομικό κόστος ανέρχεται σε 140 εκατ. ευρώ και το ύψος του συνολικού έργου σε 300 εκατ. ευρώ.

Αλεξανδρούπολη - Ορμένιο

Στα έργα που προτείνονται για το πακέτο Γιούνγκερ περιλαμβάνεται και η αναβάθμιση της σιδηροδρομικής γραμμής Αλεξανδρούπολη - Ορμένιο μέχρι τα ελληνοβουλγαρικά σύνορα προϋπολογισμού 160 εκατομμυρίων ευρώ.

Το έργο αφορά στην τοποθέτηση ηλεκτροκίνησης και σηματοδότησης με παράλληλη αναβάθμιση του λιμανιού της Αλεξανδρούπολης στον τομέα των εμπορευματικών μεταφορών.

Σύμφωνα με τον κ. Βούρδα, προβλέπεται η λειτουργία ως προαστιακού κατά μήκος του Έβρου ποταμού, καθώς και «η σύνδεση με τον τουρκικό σιδηρόδρομο στο Πύθιο και με τον βουλγαρικό στο Ορμένιο, η μεταφορά εμπορευμάτων προς την ανατολική Ευρώπη και η σύνδεση με το λιμάνι του Μπουργκάς».

Πηγή: enoikonomia.gr

Μετά το πέρας της σημερινής συνάντησης μεταξύ του οικονομικού επιτελείου της κυβέρνησης και των εκπροσώπων των θεσμών, για το ασφαλιστικό, ο υπουργός Εργασίας Γιώργος Κατρούγκαλος δήλωσε ότι οι επικεφαλής των θεσμών θα επιστρέψουν στην Αθήνα στις 2 Απριλίου και ο νέος γύρος διαπραγματεύσεων θα ξεκινήσει στις 4 του μηνός.

Όπως είπε, οι συζητήσεις σε τεχνικό επίπεδο θα συνεχιστούν, μέχρι την Πέμπτη. Στόχος, σύμφωνα με τον υπουργό, είναι να έχει ολοκληρωθεί η διαπραγμάτευση μεταξύ κυβέρνησης και θεσμών έως τις 11 Απριλίου, οπότε είναι προγραμματισμένο το επόμενο Euro Working Group (EWG).

Ο κ. Κατρούγκαλος σημείωσε ότι τα θέματα τα οποία έχουν κλείσει, είναι η διατήρηση της εθνικής σύνταξης στα 384 ευρώ και η μη μείωση των κύριων συντάξεων.

Ωστόσο, όπως τόνισε, σημαντική απόκλιση μεταξύ των δύο πλευρών υπάρχει στα ποσοστά αναπλήρωσης.

Για το εν λόγω θέμα, ο υπουργός ανέφερε χαρακτηριστικά: «Στο βαθμό που πιάνουμε τους δημοσιονομικούς στόχους για 1% του ΑΕΠ το 2016 και οι προβολές μας δείχνουν επιπλέον 0,5% του ΑΕΠ, μέχρι το 2018, το πόσο αναδιανεμητικό θα είναι το σύστημα, είναι πολιτική απόφαση της κυβέρνησης. Δεν συγκυβερνούμε και δεν υπάρχει τέτοιου είδους δέσμευση που να απορρέει από τη συμφωνία».

Παράλληλα, ο ίδιος επεσήμανε ότι ανοιχτό είναι και το θέμα της αύξησης των εισφορών.

Όπως υπογράμμισε, το ΔΝΤ έχει τις μεγαλύτερες ενστάσεις. Μεταξύ άλλων, ο κ. Κατρούγκαλος πρόσθεσε ότι η συζήτηση για το πως θα υπολογιστεί η προσωπική διαφορά ήταν σε τεχνικό επίπεδο.

Πηγή: aftodioikisi.gr