Στο πλαίσιο εφαρμογής του Πρωτοκόλλου Επανεισδοχής Ελλάδας - Τουρκίας, πραγματοποιήθηκε επιτυχώς στις 11 και 14 Μαρτίου 2016 η επανεισδοχή στην Τουρκία συνολικά 163 παράτυπων οικονομικών μεταναστών, μέσω του Συνοριακού Σημείου Διέλευσης Κήπων Έβρου.

Αναλυτικότερα, από τους 165 συνολικά αλλοδαπούς για τους οποίους είχε ενεργοποιηθεί η διαδικασία επανεισδοχής σε αυτό το διάστημα, έγιναν δεκτοί οι 163 και συγκεκριμένα: 12 Μαροκινοί, 5 Αλγερινοί, ένας Τυνήσιος, 20 υπήκοοι Μπαγκλαντές και 125 Πακιστανοί.

Οι υπόλοιποι δύο αλλοδαποί, υπήκοοι Αλγερίας, δεν παρελήφθησαν από τις τουρκικές Αρχές, λόγω αναντιστοιχίας των δηλώσεων τους για στοιχεία ταυτότητας ή εθνικότητας.

Υπενθυμίζεται ότι στις 1 και 2 Μαρτίου είχαν παραδοθεί στις τουρκικές Αρχές 267 παράτυποι μετανάστες, στις 10 Μαρτίου 81, ενώ το προηγούμενο χρονικό διάστημα άλλοι 97.

Συνολικά από τις αρχές του έτους έχουν παραδοθεί 608 παράτυποι μετανάστες, ενώ συνεχίζεται η υποβολή αιτημάτων επανεισδοχής από την αρμόδια υπηρεσία του Αρχηγείου της Ελληνικής Αστυνομίας.

Ανάλογα με το ύψος του ετήσιου εισοδήματός τους θα πρέπει να συγκεντρώνουν και τις αντίστοιχες αποδείξεις οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι για το 2016, σύμφωνα με την τελική πρόταση που κατέθεσε το υπουργείο Οικονομικών προς τους Θεσμούς, με το ποσοστό να φτάνει μέχρι και το 40%.
Σύμφωνα με πληροφορίες από την εφημερίδα «Βήμα», σύμφωνα με αυτή την πρόταση, η οποία εκτιμάται ότι θα έρθει προς ψήφιση στη Βουλή μέσα στον Μάρτιο, όσοι έχουν ετήσιο εισόδημα ως 9.500 ευρώ (που είναι σήμερα το αφορολόγητο όριο για μισθωτούς και συνταξιούχους) θα πρέπει να συγκεντρώσουν αποδείξεις που αντιστοιχούν στο 15% του ετήσιου δηλωθέντος εισοδήματός τους.
Οσοι έχουν ετήσιο εισόδημα από 9.501 ευρώ ως 20.000 ευρώ, θα πρέπει να συγκεντρώσουν αποδείξεις ίσες με το 30% του ετήσιου εισοδήματος, ενώ όσοι δηλώνουν ετήσιο εισόδημα πάνω από 20.000 ευρώ θα πρέπει να συγκεντρώσουν αποδείξεις ίσες με το 40% του συνολικού ετήσιου εισοδήματος.
Στο υπουργείο Οικονομικών μελετούν όμως και μία ηπιότερη κλιμάκωση. Με τη συγκέντρωση των αποδείξεων οι πολίτες θα μπορέσουν να εξασφαλίσουν έκπτωση φόρου 2.100 ή να μην επιβαρυνθούν με πρόσθετους φόρους.
Από την ψήφιση του νέου νόμου και μετά οι αποδείξεις θα μετρούν μόνο εφόσον γίνονται μέσω «πλαστικού» χρήματος ή μέσω e-banking. Για συναλλαγές που πραγματοποιούνται ως την ψήφιση της διάταξης οι πολίτες μπορούν να κρατούν και τις αποδείξεις που γίνονται με μετρητά.
Εξαίρεση αποτελούν, σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες όσοι είναι άνω των 65 ετών, για τους οποίους δεν είναι είναι υποχρεωτική η χρήση «πλαστικού» χρήματος για τη συγκέντρωση αποδείξεων.

Αυτή τη στιγμή 22.000 μετανάστες και πρόσφυγες είναι εγκλωβισμένοι επί ελληνικού εδάφους, σύμφωνα με τον Γιάννη Μουζάλα, με την κατάσταση να γίνεται κάθε ημέρα και πιο δραματική στην Ειδομένη, αλλά και πολλά σημεία της χώρας.

Ο υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής εκτίμησε ότι τον επόμενο μήνα θα εγκλωβιστούν από 50.000 έως 70.000 άτομα στη χώρα μας και παραδέχθηκε ότι η κυβέρνηση υπέβαλε σχέδιο έκτακτης ανάγκης στην Ευρωπαϊκή Ενωση, για την αντιμετώπιση των προσφυγικών ροών.

«Δυστυχώς το σχέδιο πρέπει να εφαρμοστεί, το έχουμε ποσοτικοποιήσει και σε είδη, και σε χρήματα και σε προσωπικό» είπε μιλώντας στο Mega. Ο κ. Μουζάλας διέψευσε τις πληροφορίες για 120 στρατόπεδα σε όλη τη χώρα, αλλά έκανε λόγο για 4 κέντρα υποδοχής στη Μακεδονία, ενώ τα υπόλοιπα θα μοιραστούν κατά μήκος του άξονα Αθήνα-Θεσσαλονίκη. «Θα το απλώσουμε σε όλη την Ελλάδα. Μπορεί να είναι για μικρό διάστημα σε αποθήκες αλλά παγκόσμια έτσι συμβαίνει μέχρι να φτιαχτούν οι χώροι», είπε μεταξύ άλλων προσθέτοντας: «Είναι χώροι έκτακτης ανάγκης. Ο πληθυσμός να μην φοβηθεί ότι θα παραμείνουν εκεί μόνιμα».

Σε ερώτηση για το αν η χώρα θα κηρυχθεί σε κατάστασης έκτασης ανάγκης, απάντησε «Από ό,τι ξέρω δεν έχει υπάρξει απόφαση γι' αυτό αλλά σε επίπεδο πολιτικής προστασίας υπάρχουν τέτοια σχέδια».

Ακόμη, εξέφρασε την πεποίθηση ότι σταδιακά θα μειωθεί η ροή των προσφύγων, καθώς θα γίνει γνωστό ότι είναι κλειστά τα σύνορα. Μάλιστα ανέφερε ότι θα ετοιμαστεί ένα σποτ σε συνεργασία με τον ΟΗΕ που θα τους ενημερώνει τις χώρες προέλευσης των προσφύγων ότι «η Ειδομένη είναι κλειστή μην πουλάτε τα σπίτια σας για να έρθετε στην Ελλάδα».

Δρίτσας: Θα γίνει ισοκατανομή σε όλη τη χώρα

Το κυβερνητικό σχέδιο να μοιραστούν οι πρόσφυγες σε όλη τη χώρα, αν δεν υπάρξει ευρωπαϊκή λύση, επιβεβαίωσε και ο Θοδωρής Δρίτσας.

«Εφόσον δεν υπάρξει ευρωπαϊκή λύση ο καλύτερος τρόπος για να αντεπεξέλθουμε,  χωρίς να σταματάμε τις προσπάθειες σε διπλωματικό επίπεδο, είναι η ισοκατανομή των βαρών σε όλη τη χώρα» είπε ο υπουργός Ναυτιλίας στον ΣΚΑΪ.

«Δεν αποκλείεται να οργανώσουμε σε συνεργασία με τις τοπικές κοινωνίες της Βόρειας Ελλάδας ένα μέρος της διαχείρισης να το αναλάβουν και άλλες περιοχές εκτός του Πειραιά», πρόσθεσε ο κ. Δρίτσας, επικαλούμενος το παράδειγμα της Καβάλας στην οποία μεταφέρθηκαν τα τελευταία 24ωρα μετανάστες και πρόσφυγες.

Σύμφωνα με τον κ. Δρίτσα, στα νησιά του ανατολικού Αιγαίου υπάρχουν 6.000 πρόσφυγες, χαρακτηρίζοντας την κατάσταση ομαλή, ενώ ανέφερε ότι μόνο το βράδυ του Σαββάτου έφτασαν στα νησιά από τα τουρκικά παράλια 2.156 άνθρωποι.

6.500 στην Ειδομένη

Σε κατάσταση «ασφυξίας» παραμένει η Ειδομένη, καθώς 6.500 πρόσφυγες βρίσκονται στον καταυλισμό εκεί, ενώ ακόμη 400 είναι στο βενζινάδικο, στο ύψος του Πολυκάστρου.  Χθες, η ΠΓΔΜ επέτρεψε τη διέλευση μόλις σε 300 άτομα, από το Ιράκ και τη Συρία, πριν κλείσει και πάλι το πέρασμα από το βράδυ του Σαββάτου.

«Hotspot» το λιμάνι του Πειραιά

Σε ένα αυτοσχέδιο hotspot έχει μετατραπεί το λιμάνι του Πειραιά, καθώς περισσότεροι από 3.500 πρόσφυγες έχουν εγκλωβιστεί εκεί. Μέχρι και χθες το βράδυ πλοία μετέφεραν εκατοντάδες από τα νησιά του Αιγαίου στον Πειραιά, την ώρα που πολλοί πρόσφυγες, κάθε ηλικίας, βρίσκονται ακόμη και ημέρες εκεί, περιμένοντας. Το μόνο που θέλουν, όπως δηλώνουν, είναι να φύγουν για την Ειδομένη, ελπίζοντας πως θα περάσουν τα σύνορα για να συνεχίσουν το ταξίδι τους για την Ευρώπη.

πηγή: iefimerida

Aμεσους κινδύνους για την εθνική οικονομία επιφυλάσσουν οι πιέσεις που δέχεται ο ελληνικός τουρισμός εξαιτίας των ανεξέλεγκτων προσφυγικών και μεταναστευτικών ροών.

Ακυρώσεις κρατήσεων στα ξενοδοχεία και πτήσεων για την προσεχή σεζόν, αλλά και περικοπή δρομολογίων από εταιρείες κρουαζιέρας, αποτελούν τις πρώτες απτές επιπτώσεις σε νησιωτικούς προορισμούς που δέχονται υψηλές προσφυγικές και μεταναστευτικές ροές. Οι ξενοδόχοι έχουν προχωρήσει σε μείωση τιμών και προσφορών προκειμένου να τονώσουν την τουριστική ζήτηση. Παρά ταύτα επισημαίνουν τον κίνδυνο ότι, αν δεν αλλάξει η κατάσταση, θα υπάρχουν αλυσιδωτές επιπτώσεις στα έσοδα των τοπικών επιχειρήσεων και κατ’ επέκταση στην εθνική οικονομία αλλά και στην απασχόληση. Κατά την ομιλία του στη γενική συνέλευση της Τράπεζας Ελλάδας, ο πρόεδρος του Συνδέσμου Ελληνικών Τουριστικών Επιχειρήσεων Ανδρέας Ανδρεάδης συμπεριέλαβε το μεταναστευτικό και προσφυγικό ζήτημα ως έναν από τους αστάθμητους παράγοντες που θα επηρεάσουν την προσεχή σεζόν. Oπως σημείωσε, η αλληλεγγύη που δείχνει η πλειονότητα των κατοίκων των νησιών είναι μοναδική και σίγουρα βοηθάει πολύ την ενίσχυση της θετικής εικόνας της Ελλάδας στο εξωτερικό. Oμως επισήμανε ότι δεν φτάνει αυτό. Η Πολιτεία, προσθέτει, πρέπει άμεσα να βρει λύσεις πραγματικές και εφαρμόσιμες. Συγκεκριμένα, πρέπει να διαφυλάξει την εύρυθμη λειτουργία των τοπικών κοινωνιών αλλά και των τουριστικών προορισμών ώστε να μην αλλοιωθεί η ποιότητα των προσφερόμενων υπηρεσιών των επιχειρήσεων. Hδη, συνέχισε, οι προορισμοί του ανατολικού Αιγαίου δέχονται πιέσεις, οι κρατήσεις λαμβάνουν τη μορφή τελευταίας στιγμής και οι προσπάθειες όλου του τουριστικού κόσμου έχουν ενταθεί προκειμένου να ενισχυθούν οι περιοχές αυτές.

Να σημειωθεί ότι κατά το 2015 ο τουρισμός είχε συμβολή έως 25% στο ΑΕΠ. Οι άμεσες ταξιδιωτικές εισπράξεις άγγιξαν τα 14,2 δισ. ευρώ από τα 24,6 εκατ. ξένους τουρίστες που επισκέφθηκαν τη χώρα. Ο τουριστικός τομέας αύξησε πέρυσι κατά 6% τον όγκο απασχόλησης των μισθωτών. Οι συνολικές αποδοχές των μισθωτών του τομέα άγγιξαν τα 4 δισ. ευρώ αυξημένες κατά 200 εκατ. ευρώ σε σχέση με το 2014. Επιπλέον, οι συνολικές εισφορές του τομέα προς το ΙΚΑ ανήλθαν σε 1,7 δισ. ευρώ.

Ο πρόεδρος της Eνωσης Ξενοδόχων Λέσβου, Περικλής Αντωνίου, ανέφερε στην «Κ» ότι η πτώση των κρατήσεων για τη φετινή σεζόν από κάποιες αγορές στο νησί φθάνει έως και 90%. Επίσης, τόνισε πως αν δεν αλλάξουν τα δεδομένα όπως έχουν διαμορφωθεί μέχρι στιγμής, ενδέχεται ο προορισμός να υποστεί μείωση της κίνησης από την Τουρκία –που αποτελεί βασική αγορά για τη Λέσβο– έως και 50%, και να περιορισθεί σε μονοψήφιο αριθμό ο αριθμός των προσεγγίσεων κρουαζιερόπλοιων. Για το θέμα αυτό, με την επισήμανση ότι οι κρατήσεις καταρρέουν, η Ενωση έστειλε, χθες, επιστολή στον υπουργό Οικονομίας Γιώργο Σταθάκη και σε άλλους συναρμόδιους υπουργούς, ζητώντας τη λήψη μέτρων ενίσχυσης της τοπικής οικονομίας. Μεταξύ των μέτρων που αναφέρονται είναι η μείωση κατά 50% του ΦΠΑ και άλλων επιβαρύνσεων καθώς και η άμεση δρομολόγηση του αναπτυξιακού νόμου και του ΕΣΠΑ με την υιοθέτηση απλουστευμένων διαδικασιών και αύξηση του επιχορηγούμενου προϋπολογισμού.

Η πρόεδρος της Ενωσης Ξενοδόχων Κω, Κωνσταντίνα Σβύνου, επισήμανε στην «Κ» ότι η μέση πτώση των κρατήσεων στο νησί ανέρχεται σε ποσοστό 36%. Η πτώση από Γερμανία φθάνει στο 19%, από τη Βρετανία στο 17%, από τη Σκανδιναβία στο 35%, από την Ολλανδία στο 42% και από την Πολωνία στο 65%. Εχουν καταγραφεί ακυρώσεις πτήσεων και κρατήσεων σε ξενοδοχεία, ενώ υπάρχει και αλλαγή δρομολογίων κρουαζιερόπλοιων για άλλους προορισμούς. Η αβεβαιότητα, όπως σημείωσε η κ. Σβύνου, ανατρέπει και τον σχεδιασμό των ξενοδόχων σε επίπεδο πρόσληψης προσωπικού. Αυτό χρήζει ιδιαίτερης προσοχής καθώς η Κως, λόγω των πολλών ξενοδοχειακών κλινών, δέχεται απασχολούμενους απ’ όλη την Ελλάδα.

Απογοητευτικά στοιχεία

Ως η χειρότερη χρονιά των τελευταίων 40 ετών προδιαγράφεται για τη Χίο η φετινή, σύμφωνα με τα μέχρι στιγμής στοιχεία υπογράμμισε ο πρόεδρος της Eνωσης Ξενοδόχων του προορισμού, Πέτρος Φεγγουδάκης.

Η πτώση των κρατήσεων φθάνει σε ποσοστό 60% ενώ έχουν διακοπεί και πτήσεις από προορισμούς όπως η Αυστρία, η Τσεχία και η Ολλανδία.

Από την πλευρά του, ο πρόεδρος της Eνωσης Ξενοδόχων Σάμου, Κώστας Κυριαζής, τόνισε ότι η μέση πτώση των κρατήσεων στο νησί φθάνει σε ποσοστό 40%. Από τη βρετανική και τη γερμανική αγορά, η πτώση των κρατήσεων φθάνει σε ποσοστό 30%, από την ολλανδική σε ποσοστό 40%, από ανατολικές αγορές σε ποσοστό 60%, ενώ ακυρώθηκε μία πτήση από την Πολωνία. Οι ξενοδόχοι της Σάμου επιχειρούν να τονώσουν τη ζήτηση με προσφορές. Στο πλαίσιο αυτό, σε κάθε επαναλαμβανόμενο πελάτη κάνουν απευθείας προσφορές παρέχοντας δωρεάν ενοικιαζόμενο αυτοκίνητο για κάθε επιπλέον άτομο που θα επισκεφθεί μαζί του το νησί.

Στο μεταξύ, το προσφυγικό και μεταναστευτικό ζήτημα, λόγω της συνολικής για τη χώρα πτώσης των κρατήσεων από αγορές όπως η γερμανική για τον λόγο αυτό, επηρεάζει και άλλες τουριστικές περιοχές, που δεν έχουν υψηλές ροές. Για παράδειγμα η Χαλκιδική, όπως επισημαίνει ο πρόεδρος της Eνωσης Ξενοδόχων του προορισμού, Γρηγόρης Τάσιος, καταγράφει αυτήν τη στιγμή πτώση έως 20% των κρατήσεων από τη Γερμανία.

πηγή: Καθημερινή

Συντριπτικά είναι τα ποσοστά των πολιτών που κρίνουν αρνητικά την πορεία της χώρας, στην έρευνα της Metron Analysis. Το 85% δηλώνει ότι πάμε σε λάθος κατεύθυνση, το 63% υποστηρίζει ότι είναι σε χειρότερη θέση σε σχέση με έναν χρόνο πριν, το 78,3% κρίνει αρνητικά το έργο της κυβέρνησης και το 70,8% αξιολογεί αρνητικά τον τρόπο με τον οποίο ασκεί τα καθήκοντά του ο πρωθυπουργός. Ο δείκτης οικονομικής εμπιστοσύνης βρίσκεται στο μείον 76% με το 88,4% να αξιολογεί αρνητικά την οικονομία και το 72,6% να κάνει αρνητικές εκτιμήσεις για το μέλλον. 
Με αυτά τα δεδομένα η ΝΔ περνά μπροστά στην πρόθεση ψήφου (23,7% έναντι 19,4 τουΣΥΡΙΖΑ) και στην παράσταση νίκης (59% έναντι 25% του κυβερνώντος κόμματος).
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει ενισχύσει σημαντικά την εικόνα του, καθώς είναι ο μόνος με θετικό ισοζύγιο (έστω και οριακά) θετικών γνωμών ενώ πέρασε μπροστά και στο ερώτημα ποιος είναι ο καταλληλότερος για πρωθυπουργός, με 22% έναντι 19% του Αλέξη Τσίπρα. Τον Ιανουάριο η εικόνα ήταν Τσίπρας 22% και Μητσοτάκης 20%.
Οι πολίτες δηλώνουν ξεκάθαρα πως η χώρα κινείται σε λάθος κατεύθυνση και σε ποσοστό 64,7% ζητούν κυβέρνηση συνεργασίας με στόχο να μείνει η Ελλάδα στο ευρώ (73,2% έναντι 22,4% που προτιμούν την επιστροφή στη δραχμή).
Οι πολίτες είναι πλήρως απογοητευμένοι από τη στάση της ΕΕ στο προσφυγικό (91,4%), κρίνουν αρνητικά τους χειρισμούς της ελληνικής κυβέρνησης (59,4%), συμφωνούν με την εμπλοκή του ΝΑΤΟ (54,9%) και ανησυχούν για την παραμονή μας στη ζώνη του Σένγκεν (66,7%)
Σε ότι αφορά στα αγροτικά μπλόκα το 58,3% δηλώνει αντίθετο με τη συγκεκριμένη μορφή κινητοποίησης. Αξιοσημείωτο, πάντως, είναι το γεγονός ότι συμφωνεί το 52% των νέων από 18 έως 34 ετών και διαφωνεί το 70% των πολιτών που ανήκουν στην κατηγορία 55- 64 ετών. 
Η δημοσκόπηση περιλαμβάνει και μία σειρά ερωτημάτων για το Ποτάμι, το οποίο πραγματοποιεί αυτό το Σαββατοκύριακο το πρώτο του συνέδριο. Το 62,8% των ψηφοφόρων ζητά συνεργασίες, με το 44% να προτιμά τη ΝΔ, το 36% τη Δημοκρατική Συμπαράταξη και το 30% τον ΣΥΡΙΖΑ (σ.σ. αυθόρμητες πολλαπλές αναφορές)

Πανεπιστήμιο Μακεδονίας- ΣΚΑΪ
Προβάδισμα ΝΔ καταγράφει και η έρευνα που έκανε το Πανεπιστήμιο της Μακεδονίας για τον ΣΚΑΪ. Η αξιωματική αντιπολίτευση συγκεντρώνει το 24% και ακολουθούν: ΣΥΡΙΖΑ 17,5%, Χρυσή Αυγή 6%, ΚΚΕ 5,5%, Δημοκρατική Συμπαράταξη 4,5%, Ένωση Κεντρώων 4.5%, ΑΝΕΛ 2,5%, Ποτάμι 2,0%, ΛΑΕ 2,0%, ΔΞ/ΔΑ 24%.
Σε ερώτηση για το τι πρέπει να γίνει αν η κυβέρνηση χάσει την κοινοβουλευτική πλειοψηφία το 42% ζητά οικουμενική χωρίς Τσίπρα, το 25,5% κυβέρνηση ευρύτερης συνεργασίας με τον Τσίπρα πρωθυπουργό και το 22% προτιμά τις εκλογές. 
Σε ότι αφορά στις δημοτικότητες πρώτος είναι ο Βασίλης Λεβέντης με 27% θετικές γνώμες και ακολουθούν ο Κυριάκος Μητσοτάκης 25,5% και ο Αλέξης Τσίπρας με 23%.

πηγή: Πρώτο Θέμα

Παραμένουμε αμετακίνητοι στα μπλόκα διεκδικώντας το πλαίσιο των πέντε αιτημάτων όπως αποφασίστηκε στη Πανελλαδική Σύσκεψη των Μπλόκων  στη Νίκαια και ζητάμε από την κυβέρνηση, σε συνάντηση με τον Πρωθυπουργό, να τοποθετηθεί συγκεκριμένα σε καθένα από αυτά.

Δεν κάνουμε βήμα πίσω από τα αιτήματα επιβίωσής μας. Θα συνεχίσουμε και θα κλιμακώσουμε τον αγώνα μας. Δεν  πρόκειται να αποδεχτούμε  το νόμο-λαιμητόμο.

Την Τετάρτη  24/2 θα κλείσει ο δρόμος στον Άγιο Νικόλα στο διάστημα 12:00 με 14:00

«Το πολύ κεφάλαιο σκοτώνει το κεφάλαιο» 

Thomas Piketty – «ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ τον 21^ο αιώνα»

Όταν ξέσπασε η κρίση το 2007 με προοίμιο την πτώχευση της Lehman Brothers στις ΗΠΑ, όλοι αναρωτιόμαστε γιατί όλοι αυτοί οι παγκόσμιοι γκουρού της οικονομίας, τα ακριβοπληρωμένα golden boys των πολυεθνικών και των τραπεζικών ομίλων δεν την προέβλεψαν και δεν έλαβαν μέτρα γι’ αυτή. 

Η απάντηση είναι απλή. Γιατί όλοι τους, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων που χαρακτηρίζονται ως «γραφικοί και παλαιομοδίτες», είναι «βουτηγμένοι μέσα στα κόπρανα του παγκοσμιοποιημένου χρηματοπιστωτικού ζουρλομανδύα», τον τρέφουν και ζουν μέσα στην απόλυτη παραζάλη του. Για τον ίδιο λόγο που σήμερα εξειδικευμένοι διεθνολόγοι, καλοπληρωμένοι σύμβουλοι διεθνών οργανισμών (ΝΑΤΟ, Ε.Ε, Κεντρική Τράπεζα, G8 κ.α.), «αδυνατούν» να προβλέψουν την επόμενη - πολύ κοντινή μας – ημέρα του παγκόσμιου γίγνεσθαι, γεωπολιτικά και γεωστρατηγικά. 

Και όμως τα στοιχεία «φωνάζουν» από μόνα τους και δεν χρειάζεται να είναι κανείς «εξειδικευμένος τεχνοκράτης» για να τα αντιληφθεί και να κάνει μια βραχυπρόθεσμη πρόβλεψη, αρκεί βέβαια να μη βλέπει μόνο «τα Νέα των 8». Δεν αναφέρομαι φυσικά στον πολιτικό κόσμο, διότι η πλειοψηφία του έχει αποδεχθεί από καιρό την πρωτοκαθεδρία της οικονομίας, όποτε δεν έχουν κάτι άλλο να κάνουν από το να περιμένουν το μοιραίο…

Για ποια στοιχεία μιλώ; Θα παραθέσω ορισμένα εξ αυτών, λόγω χώρου. 

• Σχεδόν μια δεκαετία μετά την έναρξη της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης και με το παγκόσμιο χρέος να υπερβαίνει τα 200 τρις $, η «ασθένεια» εξαπλώνεται (Κίνα, πετρελαϊκή κρίση), αγγίζει τις «ναυαρχίδες» της παγκόσμιας οικονομίας (bundesbank, Τράπεζες Ελβετίας, Ισπανίας κ.α. ), παράγοντας συνεχώς νέες χρηματιστηριακές «φούσκες» και βυθίζοντας ταυτόχρονα όλο και μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού στον κυκεώνα των ανισοτήτων και της φτώχειας όχι μόνο στην περιφέρεια αλλά και στο «κέντρο» του παγκόσμιου συστήματος (128 εκατ. φτωχοί στην Ευρώπη, 43 εκατ. στην απόλυτη ένδεια). 
• Όμως παρ’ όλες τις εντεινόμενες συνθήκες στασιμότητας και ασθενούς μεγέθυνσης συνολικά του κεφαλαίου, η συσσώρευση του σε ΗΠΑ και Ευρώπη επιστρέφει στα ιλιγγιώδη μεγέθη των αρχών του 19^ου αιώνα. Το αποτέλεσμα - εκτός της εκτίναξης παραγωγής «τοξικού άυλου χρήματος» - τροφοδοτεί νέες διακρατικές εντάσεις και ανισότητες μεγαλώνοντας τις αποστάσεις και τις ασυμμετρίες πλούσιων και λιγότερο πλουσίων κρατών. 
• Συνολικά η κατάσταση της Αμερικάνικης οικονομίας παραμένει κακή. Το 2001 το δημόσιο χρέος των Η.Π.Α. ήταν στα 5 τρις $. Το 2009 έφθασε τα 10 τρις $ και σήμερα ξεπερνά τα 19 τρις $. Προβλέπεται πως το έλλειμμα του προϋπολογισμού των Η.Π.Α. το 2016 θα φτάσει στα 544 δις $, αυξημένο κατά 105 δις $ σε σχέση με το 2015. Από το 2022 και μετά θα υπερβαίνει συνεχώς το 1 τρις $ ετησίως και το 2026 το δημόσιο χρέος της υπερδύναμης θα φτάσει στα 30 τρις $ ως αποτέλεσμα των ετησίων της ελλειμμάτων. Το 2001 οι ΗΠΑ εκπροσωπούσαν το ένα πέμπτο της παγκόσμιας οικονομικής παραγωγής. Σήμερα, εκπροσωπούν λιγότερο από το ένα έκτο του παγκόσμιου συνόλου.
• Και όμως από το 2014 και μετά, οι μεγάλες αμερικανικές τράπεζες έχουν δανείσει σε αγοραστές αυτοκινήτων σχεδόν 21 δις $ – πάνω από το ένα τρίτο σε ανθρώπους που εάν ελεγχόταν η πιστοληπτική τους ικανότητα, δεν θα έπαιρναν ούτε Σεντ. Τα δάνεια αυτού του είδους αυξήθηκαν κατά 15%, στα συνολικά 145,6 δις $, έχοντας σχεδόν τριπλασιαστεί σε σχέση με το 2010 – με επιτόκια που φτάνουν συχνά το 23%. Δεν είναι δύσκολη η πρόβλεψη του τι θα συμβεί. Από τη φούσκα των ακινήτων σ’ εκείνη των αυτοκινήτων.
• Στον αντίποδα, η Γερμανία την περίοδο 2008 – 2015 έχει συσσωρεύσει περισσότερα πλεονάσματα από όσα σε ολόκληρη την προηγούμενη ιστορία της και επιχειρεί να σιγουρέψει το κεφάλαιο που δάνεισε μετατρέποντας τις χρηματικές της απαιτήσεις σε ακίνητη περιουσία (Ιδιωτικοποιήσεις παντού και στη χώρα μας), σε αντίθεση με την ελλειμματική θέση των Η.Π.Α., της Μ. Βρετανίας και των άλλων χωρών της Ευρωζώνης. Την ίδια στιγμή τα στοιχεία της Ευρωπαϊκής Στατιστικής Υπηρεσίας (Eurostat), φέρουν τη Γερμανία «πρωταθλήτρια» στο λεγόμενο «κρυφό χρέος”, το οποίο απορρέει από εγγυήσεις του γερμανικού Δημοσίου προς φορείς του ιδιωτικού τομέα - όπως τράπεζες - αλλά και επενδυτικές συμπράξεις δημοσίου και ιδιωτών όπου η κυβέρνηση δεσμεύεται να αγοράσει μελλοντικές υπηρεσίες σε αντάλλαγμα για την κατασκευή και τη λειτουργία υποδομών (ΡΡΡ). Η λίστα των ευρωπαϊκών χωρών της Eurostat περιέχει “μαργαριτάρια”: Τις μεγαλύτερες κρατικές υποχρεώσεις στην Ε.Ε. έχει η Γερμανία που ανέρχονται στο 145% του ΑΕΠ! Η Ολλανδία και η Σλοβενία βρίσκονται στη δεύτερη και τρίτη θέση, με 115% και 111% αντίστοιχα, ενώ η Ελλάδα βρίσκεται πολύ πίσω στην κατάταξη με 17%! 
• Στο Μόναχο, από 12 έως 14 Φεβρουαρίου, πραγματοποιήθηκε η σύσκεψη ασφαλείας υπό την πρωτοκαθεδρία των ΗΠΑ και με τη συμμετοχή εκπροσώπων – στρατιωτικοί, διπλωμάτες, στελέχη της βιομηχανίας εξοπλισμού, επιλεγμένοι δημοσιογράφοι - πολλών χωρών του Δυτικού κόσμου (των καλών). Καλεσμένοι και οι εκπρόσωποι των λεγομένων «ενοχλητικών χωρών – των κακών» (πχ Ρωσία). Ο τίτλος της φετινής εκδήλωσης «μιλά» από μόνος του: «Απέραντες κρίσεις, απερίσκεπτοι ενοχλητικοί, ανίσχυροι κηδεμόνες» (Boundless crises, reckless spoilers, helpless Guardians). 
• Θυμίζω, πως ο πόλεμος εναντίον της Γιουγκοσλαβίας προετοιμάσθηκε στη σύσκεψη ασφαλείας του 1999, ο πόλεμος εναντίον του Αφγανιστάν στη σύσκεψη του 2002, η εισβολή στο Ιράκ σ’ εκείνη του 2003 και η αλλαγή καθεστώτος στην Ουκρανία στην αντίστοιχη του 2012. Η φετινή σύσκεψη ασχολήθηκε με τη Συρία και αποφάσισε «ανακωχή εχθροπραξιών», που στην πράξη βλέπουμε πως σημαίνει γενίκευση, ενώ το ΝΑΤΟ ανέλαβε δράση ήδη στη Μεσόγειο και στο πλευρό της Τουρκίας με πρόσχημα το προσφυγικό, δίχως καν να μας ρωτήσουν. Ας μη διαφεύγει της προσοχής μας, πως στη Συρία ο πόλεμος ξεκίνησε ως εμφύλιος και έγινε ήδη περιφερειακός με την άμεση ή έμμεση ανάμιξη όλων των τωρινών μεγάλων δυνάμεων. Ταυτόχρονα το ΝΑΤΟ τετραπλασίασε τα στρατεύματα του στα ρωσικά σύνορα (Ουκρανία). 
• Την περασμένη εβδομάδα, ο αμερικανός υπουργός Άμυνας Άστον Κάρτερ έδωσε στη δημοσιότητα τον προτεινόμενο στρατιωτικό προϋπολογισμό για το 2017, ο οποίος έχει ως κεντρικό του στοιχείο τον τετραπλασιασμό της αμερικανικής δαπάνης στην Ευρώπη για «να υποστηριχθούν οι σύμμαχοί μας στο ΝΑΤΟ απέναντι στην επιθετικότητα της Ρωσίας», όπως αναφέρεται. Η κ. Ana Palacio, πρώην υπουργός Εξωτερικών της Ισπανίας και υπέρμαχος της παρουσίας των ΗΠΑ στον ευρωπαϊκό χώρο έγραψε: “Δύο είναι οι παράγοντες - κλειδιά που διάβρωσαν την φιλελεύθερη παγκόσμια τάξη: η αποχώρηση των ΗΠΑ από την παγκόσμια ηγεσία και η παρατεταμένη κρίση στην Ευρώπη. Εκ πρώτης όψεως, η απόφαση των ΗΠΑ να αντιμετωπίσει τη Ρωσία θυμίζει παλαιότερες περιπτώσεις στις οποίες η Ευρώπη αποδείχθηκε ανίκανη να απαντήσει στις προκλήσεις της περιοχής της _ κυρίως στη Βοσνία στη δεκαετία του '90. Αλλά η σημερινή κατάσταση είναι πιο επικίνδυνη. Θυμίζει τον ψυχρό πόλεμο, όταν η Ευρώπη ήταν αντικείμενο και όχι παίκτης της γεωπολιτικής. Η Ευρώπη κινδυνεύει να ξαναγίνει η σκακιέρα στην οποία θα παίζουν οι ΗΠΑ και το Κρεμλίνο”. (Καθημερινή 17/02/2016)
• Η χώρα μας είναι άμεσα εμπλεκόμενη σε όλο αυτό το “κουβάρι” οικονομικής κρίσης – αλλαγής γεωπολιτικών συσχετισμών. Κυριολεκτικά είμαστε στο “μάτι του κυκλώνα” και χωρίς τη μίνιμουμ εθνική στρατηγική. Μέσω των προσφυγικών ροών εκ Τουρκίας, κινδυνεύουμε να μετατραπούμε σε μια τεράστια “αποθήκη ψυχών”, εύφλεκτη ύλη για πολλαπλές χρήσεις. Τα «κλειστά σύνορα» μετά την 6^η Μαρτίου,  είναι η καλύτερη ευκαιρία για να εγκαθιδρυθούν τα σύνορα της Ε.Ε. στα Σκόπια, με το ΝΑΤΟ να αλωνίζει στο Αιγαίο με τη «σφραγίδα» της Τουρκίας, που αναζητά το πρόσχημα για στρατιωτική εισβολή στη Συρία εκβιάζοντας ΗΠΑ και Γερμανία. Αν η Τουρκία “μπουκάρει”, τότε αυτό δεν θα είναι μια μονομερή ενέργεια και η Ρωσία δεν θα παραμείνει θεατής. 
• Πολιτικές απαντήσεις υπάρχουν εντός και εκτός χώρας, ώστε να αποφευχθεί το «μοιραίο». Βούληση δεν εκφράζεται, μαζί με κοινές προσπάθειες αλλαγής των συσχετισμών που μας ωθούν στον όλεθρο. 

Παναγιώτης Α. Κατσούλης

Στην κατάμεστη αίθουσα του εντευκτηρίου της Αθηναϊκής Λέσχης, την Τετάρτη 10 Φεβρουαρίου 2016 ο Επίτιμος Αρχηγός ΓΕΣ Στρατηγός ε.α. Φραγκούλης Φράγκος παρουσίασε στο πολυπληθές κοινό ομιλία με θέμα ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ, ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΘΡΑΚΗΣ.

Μεταξύ των παρευρισκομένων αξίζει να αναφερθούν οι παρουσίες του πρώην Πρωθυπουργού Παναγιώτη Πικραμένου και πολλών στελεχών της υπηρεσιακής του κυβέρνησης, μέλη του κοινοβουλίου από τη ΝΔ και τους ΑΝΕΛ, πρώην βουλευτές και γενικοί γραμματείς υπουργείων, ανώτατοι Αξιωματικοί των ΕΔ, διακεκριμένοι επιστήμονες, κ.ά. Στην εκδήλωση παρέστη ως επίτιμο μέλος της Αθηναϊκής Λέσχης ο υιός του τέως Βασιλέα Κωνσταντίνου Νικόλαος.

Με μία έντονα συναισθηματικά φορτισμένη ομιλία, λόγω καταγωγής από την Κομοτηνή, ο επίτιμος Αρχηγός προέβη σε μία εμπεριστατωμένη διαχρονική ανάλυση των σχέσεων Ελλάδας – Τουρκίας με επίκεντρο κυρίως στην περιοχή της Θράκης, δίνοντας έμφαση στη γεωπολιτική της αξία, τη σύσταση του τοπικού πληθυσμού και την ανθελληνική δραστηριότητα του Τουρκικού Προξενείου της Κομοτηνής. Ο Στρατηγός στηλίτευσε την ανυπαρξία εθνικής στρατηγικής πολιτικής, ενώ ήταν ιδιαίτερα καυστικός για τους χειρισμούς της πολιτικής εξουσίας, που επιβαρύνουν το ήδη αρνητικό κλίμα που υφίσταται στην ελληνική Θράκη.

Στο τέλος της εκδήλωσης βγήκε και η είδηση καθόσον ο επίτιμος Αρχηγός, απαντώντας σε σχετική ερώτηση, δήλωσε με στεντόρεια φωνή, που μπορεί να εκληφθεί και ως θυμός, ότι όχι μόνο δεν πρόκειται να ηγηθεί του κόμματος Μπαλτάκου αλλά και ότι έχει να συνομιλήσει μαζί του πάνω από δύο χρόνια, επομένως όπως σημείωσε κάθε αναφορά στο όνομά του προφανώς και εμπεριέχει δόλο. Συμπλήρωσε ότι, από Εύελπις και νεαρός Αξιωματικός έως και Αρχηγός του Στρατού πάντα εκπροσωπούσε και διοικούσε το σύνολο των Ελλήνων χωρίς να προβαίνει σε κανενός είδος διαχωρισμού και από όλες τις θέσεις που του εμπιστεύθηκε η πατρίδα, πίστευε και πιστεύει ακράδαντα ότι πάνω από όλα είναι η Ελλάδα και όλοι οι Έλληνες ΜΑΖΙ.

Ξεκινώντας την ομιλία του ο επίτιμος Αρχηγός, τόνισε ότι οι διαχρονικά κυβερνώντες την Ελλάδα, αδυνατούν να αντιληφθούν τα αυτονόητα και επί δεκαετίες παίζουν το παιχνίδι της Άγκυρας αφού αδιαφόρησαν για Κωνσταντινουπολίτες, Ίμβριους και Τενέδιους χωρίς να λάβουν μέτρα για να αποτρέψουν την καταστροφή της ελληνικής μειονότητας και ουδέποτε απαίτησαν να επιβάλουν την αρχή της αμοιβαιότητας σε σχέση με τη μουσουλμανική μειονότητα.

Συνεχίζοντας έδωσε ιδιαίτερη βαρύτητα στην ανάμειξη του Τουρκικού Προξενείου Κομοτηνής στις ευρωεκλογές του 2014, όπου το κόμμα των τουρκόφωνων το Κ.Ι.Ε.Φ. (Κόμμα Ισότητας Ελευθερίας και Φιλίας) και όχι D.E.B. (Dostluk Esitlik Baris Partisi) συγκέντρωσε υψηλά ποσοστά εξασφαλίζοντας την πρώτη θέση στο Νομό Ροδόπης με 41,68 % (και 25.857 ψήφους) και στο νομό Ξάνθης με 25,87 % (και 15.300 ψήφους), ενώ συνολικά στην επικράτεια 0,77 % και 42.617 ψήφους.

Τόνισε ότι αντί το συγκεκριμένο αποτέλεσμα να κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου και να συνεγείρει την τότε κυβέρνηση και αντιπολίτευση, ώστε ανεξαρτήτως κόμματος και ιδεολογίας να αλλάξουν πολιτική, δυστυχώς συνέχισαν να συναγωνίζονται εντελώς ανεύθυνα στο βωμό της ψηφοθηρίας, προκειμένου να αποκομίσουν οφέλη από τους ψηφοφόρους της μουσουλμανικής κοινότητας αδιαφορώντας για το εθνικό συμφέρον. Και το αποτέλεσμα ήταν εξίσου καταστροφικό. Στις τελευταίες εκλογές του Σεπτεμβρίου 2015 δεν εκλέχθηκε χριστιανός βουλευτής στο νομό Ροδόπης, ενώ συνολικά στη Θράκη οι μουσουλμάνοι βουλευτές είναι 4 για πρώτη φορά. Επίσης, λαμβάνοντας υπόψη την ισχνή πλειοψηφία της παρούσας συγκυβέρνησης εύκολα συμπεραίνεται ότι κάλλιστα μπορεί να είναι δέσμια σε οποιεσδήποτε παράλογες απαιτήσεις και τυχόν εκβιασμούς των μουσουλμάνων βουλευτών.

Με σκοπό να αναδείξει τη γεωπολιτική αξία της Θράκης ο Αρχηγός αναφέρθηκε επιγραμματικά στα γεωπολιτικά και οικονομικά χαρακτηριστικά στρατηγικού επιπέδου που συγκεντρώνει η περιοχή της ελληνικής Θράκης:

1. Η Θράκη είναι ένας γεωπολιτικός εξώστης από τον οποίο η Ελλάδα ατενίζει τα στενά του Βοσπόρου και τον Εύξεινο Πόντο. Από την άποψη αυτή η Θράκη καθιστά την Ελλάδα τμήμα του παρευξείνιου υποσυστήματος, δηλαδή χώρα η οποία παρουσιάζει ενδιαφέρον για τους γεωπολιτικούς παίκτες πλανητικής ή περιφερειακής εμβέλειας, που συγκρούονται στην περιοχή.

2. Η Θράκη αποτελεί προγεφύρωμα στη χερσόνησο του Αίμου, το οποίο σε όποιον το ελέγχει δίνει άμεση πρόσβαση από τη θάλασσα προς όλους τους εμπορικούς δρόμους που κατευθύνονται προς την Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη (με την τελευταία να έχει αποκτήσει ιδιαίτερη οικονομική σημασία μετά την πτώση του κομμουνισμού και τις εδαφικές μεταβολές που αναδεικνύονται, όπως η διένεξη Ρωσίας Ουκρανίας). Είναι σαφές ότι μια τέτοια πρόσβαση ενδιαφέρει όποιον έρχεται από τα ανατολικά (Κίνα και λοιπές εξαγωγικές χώρες της Ασίας), αφού του προσφέρει μια πολύ πιο σύντομη και φθηνή διαδρομή για τη διοχέτευση των προϊόντων του σε αυτές τις περιοχές, απ’ οποιαδήποτε άλλη εναλλακτική επιλογή (π.χ. μέσω Αδριατικής ή μέσω των λιμανιών της Β. Ευρώπης).

Επίσης του προσφέρει μια παράκαμψη των κορεσμένων στενών του Βοσπόρου για όσες περιοχές είναι προσβάσιμες μέσω του Εύξεινου Πόντου. Αυτή η μείωση του κόστους ή του χρόνου μεταφοράς, υπολογιζόμενη στο σύνολο των προϊόντων που θα διακινηθούν, καθορίζει και την οικονομική σημασία αυτής της πρόσβασης για τον ενδιαφερόμενο.

Ανάλογη είναι η σημασία της Θράκης και για τις χώρες της Ανατολικής Βαλκανικής και ιδίως για τη Βουλγαρία, η οποία μέσω της Θράκης θα μπορούσε να αποκτήσει πρόσβαση στη θάλασσα παρακάμπτοντας τα στενά του Βοσπόρου. Από τα παραπάνω προκύπτει ότι για την Ελλάδα η Θράκη δεν είναι μόνο το δικό της πολύτιμο εφαλτήριο για τα Ανατολικά Βαλκάνια και την Ανατολική Ευρώπη, αλλά και μια περιοχή που μπορεί εν δυνάμει να εξελιχθεί σε διεθνή κόμβο εμπορίου, στοιχείο το οποίο αυξάνει κατακόρυφα την αξία της στο χρηματιστήριο της γεωοικονομίας.

3. Η Θράκη βρίσκεται πάνω στον εμπορικό άξονα Ανατολής-Δύσης από τον οποίο αναγκαστικά θα διέλθουν και οι αγωγοί φυσικού αερίου οι οποίοι θα ξεκινούν από την κεντρική Ασία και θα καταλήγουν στην Ευρώπη. Το γεγονός αυτό προσδίδει από μόνο του ιδιαίτερη σημασία στη Θράκη.

4. Η Θράκη δίνει στην Ελλάδα σημαντικό στρατηγικό βάθος στη διεύθυνση Ανατολής-Δύσης και αποτελεί τον Βόρειο προμαχώνα της Αιγαιακής «ενδοχώρας».

5. Η Θράκη εκτός από το ότι περιλαμβάνει κάτι λιγότερο από το 1/12 των καλλιεργήσιμων εδαφών της ελληνικής επικράτειας και σημαντικές εκτάσεις βοσκοτόπων (πράγμα ιδιαίτερα σημαντικό για την τροφική επάρκεια της χώρας) διαθέτει πιθανώς και αξιόλογο ορυκτό πλούτο, τόσο στην ηπειρωτική ζώνη όσο και στην υφαλοκρηπίδα του Β. Αιγαίου.Συγκεκριμένα, εκτός από χρυσό (Πέραμα Έβρου, Σάππες Ροδόπης) και ζεόλιθο (Πετρωτά Έβρου), η Θράκη διαθέτει αποθέματα σπανίων γαιών.

6. Η Θράκη μαζί με τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου δεν είναι μόνο το φυσικό ανατολικό σύνορο της Ελλάδας. Είναι παράλληλα και ένα πολιτιστικό και ιδεολογικό σύνορο που διαχωρίζει δύο κόσμους, δύο θρησκείες, δύο ιστορίες. Κατ’ επέκταση είναι το σύνορο της Ευρώπης με τον κόσμο της Ανατολής και υπό αυτή την έννοια η διαρκής επιβεβαίωση του ανένδοτου χαρακτήρα του αποτελεί ζήτημα τεράστιας πολιτικής, ιδεολογικής και συμβολικής σημασίας.

Η ελληνική Θράκη όμως είναι και κάτι ακόμη: αποτελεί το τελευταίο σημείο αγκίστρωσης του ελληνισμού στην ευρύτερη γεωγραφική περιοχή της Θράκης μετά τον ξεριζωμό του από τις βόρειες και τις ανατολικές περιοχές της. Τυχόν απώλειά της συνεπώς, θα σήμαινε το κλείσιμο ενός ακόμη μεγάλου ιστορικού κεφαλαίου, αυτού που επί αιώνες γράφει με τους αγώνες του ο θρακικός ελληνισμός.

Σε ό,τι αφορά στη σύσταση του πληθυσμού της Θράκης, ο Αρχηγός αναφέρθηκε στη μουσουλμανική μειονότητα που ανέρχεται σε 114.000 και αναλύεται σε 54.000 τουρκογενείς, 36.000 Πομάκους και 24.000 Αθίγγανους.

Συνεχίζοντας προέβη σε εκτενή αναφορά για τους Πομάκους και τον τιτάνιο αγώνα που δίνουν για τη διατήρηση της γλώσσας τους. Οι Πομάκοι τα τελευταία έτη στοχοποιούνται από το μειονοτικό τύπο διότι «τολμούν» να αυτοπροσδιορίζονται ως «μουσουλμάνοι Έλληνες», ανατρέποντας τα σχέδια της Άγκυρας αφού δηλώνουν ότι είναι μουσουλμάνοι στο θρήσκευμα, Έλληνες πολίτες με μητρική γλώσσα την πομακική. Πρωτοπόροι σε αυτή τη προσπάθεια είναι η εφημερίδα «ΖΑΓΑΛΙΣΑ» του κ. Ιμάμ Αχμέτ και η πρόεδρος του Συλλόγου «ΕΛΠΙΔΑ» Σαμπιχά Σουλεϊμάν, οι οποίοι συνεχώς και αδιαλείπτως, χωρίς να σκιάζονται από το φόβο της ψυχολογικής πίεσης των «ομάδων» που δουλεύουν για τον αφανισμό τους, προσπαθούν με περίσσεια εσωτερική δύναμη να εμφυσήσουν λίγο από το πνεύμα των προγόνων τους στα στήθια των μικρών πομακόπουλων και ρωμά. Δεν διστάζουν να προτάξουν τα στήθη τους όπου και όποτε χρειαστεί. Για τη Σαμπιχά επιλεκτικά αναφέρθηκε στις δηλώσεις της στο 5ο Συνέδριο του ΟΗΕ για τις μειονότητες, όπου τόνισε ότι η εκμάθηση της τουρκικής γλώσσας που επιβάλλουν οι Τούρκοι στους Ρομά της Θράκης, γίνεται με χρήματα των Ελλήνων φορολογούμενων! Το πρόγραμμα «εκπαίδευσης μουσουλμανοπαίδων» έχει – υποτίθεται – στόχο την παροχή ίσων ευκαιριών στη μόρφωση για τα παιδιά της μειονότητας. Στην πράξη, αυτό που γίνεται είναι να καθιερώνεται η τουρκική γλώσσα ως η επίσημη μοναδική μειονοτική γλώσσα όλων των μουσουλμάνων μαθητών. Το πρόγραμμα εκπαίδευσης μουσουλμανοπαίδων συγχρηματοδοτείται από εθνικούς πόρους και κοινοτικά κονδύλια και από το 1997 έως το 2012 στοίχισε πάνω από 27 εκατομμύρια ευρώ (27.245.000 ευρώ).

Συνεχίζοντας αναφέρθηκε και πάλι στην έντονη δραστηριότητα του Τουρκικού Προξενείου της Κομοτηνής, που έχει ως αιχμή του δόρατος της προκλητικής στάσης του το θέμα της μη αναγνώρισης των νόμιμων μουφτήδων της Ξάνθης και της Κομοτηνής. Και δυστυχώς τους τελευταίους μήνες, το προξενείο εκμεταλλευόμενο την ανυπαρξία των κυβερνήσεων υποδαυλίζει ζήτημα αμφισβήτησης και του νόμιμου μουφτή του Διδυμοτείχου και επιχειρεί να προσεταιρισθεί τους πολιτιστικούς μουσουλμανικούς συλλόγους του νομού Έβρου με σκοπό να προχωρήσουν και αυτοί σε εκλογή μουφτή στα πρότυπα της Κομοτηνής και της Ξάνθης. Επίσης αξιοσημείωτο είναι ότι έχουν κατατεθεί αιτήματα για ανέγερση νέων τζαμιών σε χωριά της επαρχίας Διδυμοτείχου, όπου ο χριστιανικός πληθυσμός αποτελούσε τουλάχιστον έως πρόσφατα τη συντριπτική πλειοψηφία. Οι φερόμενοι ως υποστηρικτές της μειονότητας πραγματοποιούν καθημερινά μετακινήσεις σε κάθε σπιθαμή της Θράκης, προσπαθώντας να προσελκύσουν ακόμη και όλους αυτούς που αισθάνονται Έλληνες, τουρκογενείς, πομάκους και ρωμά.

Αναφερόμενος στην επεκτατική πολιτική της Τουρκίας τόνισε ότι εκμεταλλευόμενη τη γεωγραφική της θέση, προσπαθεί παραπλανητικά να παίξει το ρόλο του παράγοντα σταθερότητας. Η Τουρκία είναι από τις λίγες χώρες ανά τον κόσμο που αντιμετωπίζει σφαιρική απειλή και βρίσκεται μέσα σε ένα πεντάγωνο αστάθειας του οποίου οι γωνίες εκτείνονται στα Βαλκάνια, τη λεκάνη της Μεσογείου, τη Μέση Ανατολή, την Υπερκαυκασία και την Κ. Ασία και τέλος τη λεκάνη της Μαύρης Θάλασσας. Ο πόλεμος στον Περσικό Κόλπο, η διάλυση της ΕΣΣΔ, οι αναταραχές στα Βαλκάνια, οι πρόσφατες διενέξεις στον Καύκασο και στην περιοχή της Συρίας, δημιούργησαν ένα πλαίσιο αστάθειας και κρίσεων που σταδιακά διαμόρφωσαν τις προϋποθέσεις για τη γεωπολιτική αναβάθμισή της. Η Τουρκία επιδιώκει, να παρουσιασθεί ως αξιόπιστος συνομιλητής του Ιράν, του οποίου η γεωπολιτική παρουσία και δυναμική στην περιοχή ολοκληρώνει την ισλαμική «ζώνη ασφάλειας» πέριξ της Ρωσίας, σε συνεργασία με το «νέο» Αφγανιστάν και Πακιστάν. Ενώ απειλεί ευθέως τη Συρία μέσω της ανατροπής του Άσαντ, υποστηρίζει παρασκηνιακά την εξάπλωση του Ισλαμικού κράτους και με τον αιχμάλωτο Οτσαλάν προσπαθεί να τιθασεύσει τους Κούρδους εντός και εκτός Τουρκίας.

Ταυτόχρονα η ισχύς της Τουρκίας εκφράζεται με το γνήσιο Θουκυδίδειο τρόπο (πολυτελή ιερά και μεγαλοπρεπή κτίσματα τα οποία προκαλούν δέος και προβάλουν δυναμισμό προς τους τρίτους π.χ. το φράγμα του Ατατούρκ, το νεοανεγερθέν παλάτι του Ερντογάν στην Άγκυρα, κ.ά.).

Η Τουρκία, αναφορικώς με την Ελλάδα επιδιώκει την επιβολή των γεωπολιτικών της βλέψεων στους εξής συγκεκριμένους στόχους:

1. Στο Αιγαίο, με σειρά μονομερών διεκδικήσεων (χωρικά ύδατα, υφαλοκριπίδα, εθνικός εναέριος χώρος FIR Αθηνών, ΑΟΖ, απομάκρυνση του αμυντικού δυναμικού από τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου και τα Δωδεκάνησα, επιχειρησιακός έλεγχος στα πλοία του ΝΑΤΟ, ευθύνη έρευνας και διάσωσης, αμφισβήτηση εθνικής κυριαρχίας) καθώς και με την εκτόξευση απειλών περί πολέμου επιδιώκει τη διανομή του με όρια που θα εφάπτονται του 25ου μεσημβρινού.

2. Στην Θράκη, επιδιώκει την ολοκλήρωση του εκτουρκισμού της μουσουλμανικής μειονότητας μέσω της επιχειρούμενης ομογενοποίησης του τοπικού μειονοτικού στοιχείου με όχημα μια τεχνηέντως καλλιεργούμενη κοινή «Τουρκική» εθνοτική συνείδηση, αλλά και με μεταφορά μειονοτικού δυναμικού στο Νομό Έβρου, και τέλος με την καλλιέργεια της ιδέας της αυτονομίας, σε συνδυασμό και με τη μουσουλμανική μειονότητα που διαβιώνει στη Ν. Βουλγαρία.

Κρούοντας τον κώδωνα του κινδύνου σχετικά με την επεκτατική πολιτική της Τουρκίας και με αφορμή την έντονη μεταναστευτική ροή μουσουλμάνων προσφύγων και οικονομικών μεταναστών στην χώρα μας, ο Αρχηγός υπενθύμισε την επικίνδυνη νεοθωμανική θεώρηση, όπως την διατύπωσε στο βιβλίο του «Στρατηγικό Βάθος της Τουρκίας» ο πρωθυπουργός Νταβούτογλου και υλοποιεί ο πρόεδρος Ερντογάν, επιβεβαιώνοντας ουσιαστικά την δήλωση του Οζάλ για αποστολή στην Ελλάδα εκατομμυρίων «μεταναστών», που όλοι τους προέρχονται από μουσουλμανικές χώρες. Η στρατηγική είναι γνωστή και την διατύπωσε με σαφήνεια ο Σουν Τζου στο περίφημο βιβλίο του, η Τέχνη του Πολέμου: «Η μεγαλύτερη τέχνη στον πόλεμο είναι να υποτάξεις τον εχθρό χωρίς μάχη». Αυτό πράττει και η Τουρκία απέναντι στην Ελλάδα με πολιορκητικό κλοιό την λαθρομετανάστευση.

Αναφερόμενος στη θέση της Ελλάδας τόνισε ότι ο κύριος λόγος που η χώρα μας βρίσκεται σε καθεστώς οικονομικής, πολιτικής, κοινωνικής και εθνικής κατάρρευσης είναι η ανυπαρξία ενός εθνικού στρατηγικού σχεδιασμού, γεγονός το οποίο έχει επιτρέψει τις προσωπικές «αυθαίρετες», αποσπασματικές, χωρίς συνοχή και συνέχεια παρεμβάσεις πολιτευτών και ιδιωτών στη χάραξη της εθνικής ή εξωτερικής πολιτικής.

Σήμερα η Ελλάδα βιώνει τα αποτελέσματα αυτής της θολής και απόλυτα στρεβλής πολιτικής πρακτικής, η οποία δεν ικανοποιεί στόχους και σκοπούς, δεν υπακούει σ’ ένα γενικότερο πλαίσιο κανόνων και ορίων ούτε υπόκειται σε οποιονδήποτε επαρκή και σοβαρό έλεγχο από κάποια Αρχή.

Το μεγαλύτερο «δυστύχημα» είναι πως όλοι, αρνούνται επίμονα να συμβουλευθούν ή να υπακούσουν σε υποδείξεις εξειδικευμένων κρατικών υπαλλήλων και διπλωματών, οι οποίοι έχουν πλούσια εμπειρία, γνώσεις και ικανότητες και αποτελούν «κόκκινο πανί», κάτι το οποίο εκμεταλλεύεται στο έπακρο η Άγκυρα και αργά αλλά σταθερά, μεθοδικά και με προσεκτικά μελετημένες κινήσεις, εκμεταλλευόμενη την ελληνική αδιαφορία, βάζει ολοένα και περισσότερο πόδι στη Θράκη.

Για την αντιμετώπιση της υφιστάμενης κατάστασης ο Αρχηγός πρότεινε μία σειρά προτάσεων και μέτρων:

• Τέρμα η μεμψιμοιρία και οι δικαιολογίες τι κάνει η Ελληνική Πολιτεία για την Θράκη όταν οι Θρακιώτες μεταδημοτεύουν. Επιβάλλεται να αντιληφθούν όλοι ότι θα πρέπει υποχρεωτικά οι Θρακιώτες να εγγραφούν στους Δήμους και τις κοινότητες της ΘΡΑΚΗΣ.

• Ταυτόχρονα να εγγραφούν ακόμα και οι Ίμβριοι – Κωνσταντινοπολίτες υποχρεωτικά σε Δήμους και κοινότητες της Θράκης, διότι είναι πάνω από 300.000 σε Ελλάδα και εξωτερικό ώστε να διεκδικούν τις περιουσίες τους και τα δικαιώματα τους στις ιδιαίτερες πατρίδες τους και να μην αποτελούν μονομέρεια οι απαιτήσεις των «Τούρκων της Δυτικής Θράκης» διότι φωνάζει ο θύτης και όχι το ΘΥΜΑ.

• Ίδρυση ελληνικού προξενείου στην Τραπεζούντα και στα πλαίσια της αρχής της αμοιβαιότητας διότι η Ελλάδα διαθέτει ένα λιγότερο.

• Όλοι να συνεισφέρουν, ακόμα και με μια απλή συνδρομή στις ενημερωτικές εφημερίδες και διαδικτυακούς τόπους, που στηρίζουν τη προσπάθεια για προστασία ΟΛΩΝ των μουσουλμάνων Ελλήνων (εφημερίδα ΖΑΓΑΛΙΣΑ, σύλλογος ΕΛΠΙΔΑ, ΑΝΤΙΦΩΝΗΤΗΣ, www. tourkikanea. gr).

• Άμεση ανάκληση του καθεστώτος ελεύθερης εισόδου στην Ελλάδα για τα πράσινα διαβατήρια της Τουρκίας, με την υλοποίηση της οποίας εισέρχονται στην Ελλάδα ΧΩΡΙΣ VISAάτομα αμφιβόλου ποιότητας και σκοπού! Δεν υπάρχει καν το πρόσχημα του τουρισμού, αφού με πράσινα διαβατήρια εισέρχονται άνευ στοιχειώδους ελέγχου ανώτεροι δημόσιοι υπάλληλοι, πρώην υπουργοί, βουλευτές, δήμαρχοι, κά.

• Άμεση τροποποίηση του νόμου που επιτρέπει μείωση κατά 80% στο πρόστιμο νομιμοποίησης αυθαιρέτων των μουσουλμάνων και εφαρμογή του ρητά μόνο για όσα ανεγέρθησαν πριν το 1990, διότι έχουν το δίκιο τους, εφόσον δεν τους έδιναν την σχετική άδεια ανέγερσης.

• Να ανοίξουν πάλι αστυνομικά τμήματα της θρακικής υπαίθρου που έκλεισαν για «λόγους οικονομίας» αλλά ερήμωσαν από την κρατική παρουσία την εκτός πόλεων Θράκη. Έστω 2-3 σε ευαίσθητες περιοχές σε καθέναν από τους τρεις νομούς θα άλλαζαν το κλίμα ριζικά, ως σημεία αναφοράς των νομιμοφρόνων και φιλελλήνων μουσουλμάνων.

• Να μεταφερθεί το ιεροσπουδαστήριο Εχίνου στην Ξάνθη, όπου το κλίμα είναι λιγότερο τεταμένο (εθνικά) και υπάρχει ενδιαφέρον. Να ανοίξουν τα δημόσια δημοτικά σχολεία και τα νηπιαγωγεία που έχουν ήδη προγραμματιστεί στα μειονοτικά χωριά.

• Οι Πομάκοι να μαθαίνουν πομακικά και οι Ρωμά ρωμανί!!!

• Κατηγορηματικά αντίθετοι στη δημιουργία Ειδικής Οικονομικής Ζώνης στη Θράκη, εφόσον οι όροι υλοποίησής της δεν συνάδει με τα οικονομικά συμφέροντα της Ελλάδας, με αποτέλεσμα να γίνει πόλος έλξης κεφαλαίων ειδικά από την Τουρκία.

• Εκμετάλλευση πόρων από το ΕΣΠΑ για να κατασκευασθεί κάθετος άξονας Μέστης – Σαππών – Δερείου – Μεταξάδων – Ορμενίου. Η μελέτη που αφιλοκερδώς συντάχθηκε από τον Στρατό και καθηγητές του Πολυτεχνείου, εδώ και δυο έτη εγκεκριμένη από την Περιφέρεια κοιμάται στα συρτάρια του αρμόδιου υπουργείου.

• Η τάφρος κατασκευάζεται. Πρέπει να ολοκληρωθεί. Τεράστιο έργο με μηδενικά κεφάλαια. Ένα έθνος για να επιβιώσει θέλει μεγαλόπνοα οράματα και σχέδια και όχι μόνο διαχείριση της καθημερινότητας, που και σε αυτήν ακόμα οι σημερινοί συγκυβερνώντες αποδεικνύονται παντελώς άχρηστοι.

• Επανακαθορισμός των παραμέτρων για εκ νέου έναρξη των εργασιών κατασκευής του αγωγού Μπουργάζ – Αλεξανδρούπολης.

• Εφαρμογή ΦΠΑ 10% σε όλες τις παραμεθόριες περιοχές, κάτι που ισχύει σε όλη την ΕΕ. Τιμές καυσίμων, όπως αυτές των Σκοπίων και της Βουλγαρίας. Καθημερινά καραβάνια Ελλήνων φεύγουν για Ιβαήλοβγκραντ, Σβήλενγκραντ και Αδριανούπολη με σκοπό να κάνουν τα ψώνια τους και να φουλάρουν τα ρεζερβουάρ των οχημάτων τους. Μήπως είναι προδότες ή μήπως αισθάνονται προδομένοι από ένα κράτος που δεν σέβεται αυτούς που φυλάνε Θερμοπύλες, τους ακρίτες του…

• Ανάδειξη των λιμανιών σε εμπορικά κέντρα.

• Διασφάλιση του μέλλοντος των στελεχών των ΕΔ, δώστε τους το δικαίωμα να πιστέψουν στις δυνάμεις τους και θα διαπιστώσετε στο τέλος ότι θα αποβάλλουν και οι πολιτικοί μας το φοβικό σύνδρομο έναντι της Τουρκίαs που προσπαθεί να εισχωρήσει στην ψυχολογία τους. Οι παράγοντες υλοποίησης των παραπάνω είναι τα καύσιμα, τα ανταλλακτικά, τα πυρομαχικά και ιδίως η αξιοπρεπή διαβίωση αυτών και των οικογενειών τους. Πρέπει να το αντιληφθείτε όλοι σας. Αυτοί ήταν, είναι και θα είναι οι εγγυητές της ειρήνης και ασφάλειας έναντι των επιβουλών και των απειλών της Άγκυρας.

• Όλοι οι Θρακιώτες πρέπει να μεταβούν στα χωριά και να σφίξουν τα χέρια των μουσουλμάνων, χωρίς διαχωρισμούς. Να αντιληφθούν ότι είμαστε δίπλα τους και να αισθανθούν την εσωτερική γαλήνη και την ασφάλεια της πατρίδας μας. Να καταλάβουν ότι είμαστε μαζί τους και όχι απέναντι από τα πιστεύω τους.

Ολοκληρώνοντας την ομιλία του ο επίτιμος Αρχηγός αναφέρθηκε επιγραμματικά, μετά από απαίτηση του κοινού, στο μείζον πρόβλημα του μεταναστευτικού που αντιμετωπίζει η Ελλάδα από τις αρχές του 2015. Έντονα επικριτικός, αφενός για τους επιπόλαιους χειρισμούς της πολιτικής ηγεσίας, που εξαρτώμενη από ιδεοληψίες εξέπεμψε σήμα στους δυστυχείς αθώους πρόσφυγες αλλά και στους διακινητές ότι εδώ στην Ελλάδα «ανοίξαμε και σας περιμένουμε» (κλείσιμο Αμυγδαλέζας, αλλαγή νόμου περί ιθαγένειας, κλπ.), αφετέρου για την ανυπαρξία υπεύθυνης εθνικής πολιτικής για την αντιμετώπιση πλέον του προβλήματος, ουσιαστικά προλόγισε την επόμενη παρουσίασή του στο Βελλίδειο στη Θεσσαλονίκη στις 14 Φεβρουαρίου με θέμα «Προϊούσα Ισλαμοποίηση Ελλάδος και Ευρώπης (προσφυγικό, μεταναστευτικό, δημογραφικό)», στην οποία θα κατατεθούν συγκεκριμένες προτάσεις.

πηγή: onalert.gr

Σαν αντικρίσω το άσπρα άλογα του Αιγαίου, χάνεται η σκέψις μου στον Ουρανό του Θείου, του Ωραίου του Αληθινού!
Δεν είμαι ημίθεος, δεν είμαι άτρωτος, δεν είμαι καν ήρωας !
Έχω τους φόβους μου, έχω τις αναστολές μου, έχω τις ανασφάλειες μου !


Μπορεί να μην είναι σε θέση να ζητήσω από την έρμη Πατρίδα κάτι το καλύτερο για μένα, για τα παιδιά μου, μπορεί να μην είμαι καν ικανός για αυτά που παίρνω!

Όλες αυτές οι σκέψεις που περνάνε από το μυαλό μου, σφίγγουν το λαιμό και ξεραίνουν το στόμα μου!

Καημένη Πατρίδα έχεις όλους τους άχρηστους στην πλάτη σου έχεις και μένα. Μπορεί να ήξερα πόσο επικίνδυνο και ανούσιο, ίσως και άχρηστο, για πολλούς εκεί κάτω να είναι αυτό που κάνω!

Ίσως και να έχουν δίκιο, βλέπεις εγώ δεν κατεβάζω διακόπτες ,εγώ δεν οδηγώ λεωφορείο με 50 ψυχές, εγώ δεν βγάζω φωτοτυπίες στα βουλευτικά έδρανα ένα χειμωνιάτικο βράδυ του Γενάρη στη ζεστασιά της Βουλής!

Εγώ κάθομαι, σκέπτομαι, μελετάω και περιμένω τον Τούρκο. Μπορεί και εγώ να μην έχω να πληρώσω τα κοινόχρηστα αλλά εσάς δεν σας ενδιαφέρει, μπορεί να μην έχω να πληρώσω το χαράτσι στο Πατρικό του χωριού μου, αλλά εσάς δεν σας ενδιαφέρει .Ούτε και πρέπει!

Εγώ όμως πρέπει να αδειάσω το μυαλό μου να κλειδώσω το υποσυνείδητο, να μην σκεφτώ ότι με περιμένουν και εμένα στο σπίτι μου, όπως τόσους και τόσους άλλους που δεν γύρισαν Ποτέ πίσω από μια ακόμη καθημερινή αποστολή. Ίσως και κάποιοι να πουν ότι τα ήθελε και τα έπαθε!

Εγώ όμως δεν πετάω για αυτούς, πετάω για τον Πατέρα μου που καμαρώνει στην άκρη στο χωράφι όταν περνούν τα μαχητικά μας, πετάω για το παιδί στη Φλώρινα που περπατάει στο χιόνι να πάει στο σχολειό του, πετάω για τον Παπά μας που κάνει χιλιόμετρα να κάνει Ανάσταση με τους τσοπαναραίους στο ύψωμα της Παναγιάς!
 Πετάω για το ψαρά που βγήκε 4 το πρωί με την ψαρόβαρκα να φέρει το μεροκάματο στη φαμελιά του, πετάω για το δασκαλάκο που πληρώνει απο την τσέπη του τις φωτοτυπίες στα Άγραφα της Καρδίτσας.

Για αυτούς πετάω.
Για να μπορούν να κάνουν αυτό που χρόνια κάνουν και να κρατάνε την Πατρίδα μας ζωντανή! 
Ούτε αυτοί, ούτε εγώ θα ζητήσω υπερωρίες γιορτές και Κυριακές, γιατί εγώ πετάω για την Πατρίδα μου. Πετάω για τους δικούς μου ανθρώπους, αυτούς που γλεντάνε με την ψυχή τους, ζούν για μιά στιγμή και όταν πεθαίνουν ξεπροβοδίζουν τους δικούς τους ανθρώπους με τραγούδια και εύχονται καλήν αντάμωση!
Ίσως κάποιο πρωί όταν κοιτάξεις ψηλά θα με δεις γιατί .
Εκεί που Ισιώνει ο Αετός. Οι Γλάροι δεν πετάνε! 
*Ενας απο τους πολλούς που είναι όμως τόσο λίγοι!!! 

πηγή: onalert.gr

Μας ταξιδεύει ο

Rodi de Fuca

Όταν ο υπεργόης του Γαλλικού κινηματογράφου Αλαίν Ντελόν, σαγήνευε τη μικρή οθόνη κι έσπαγε καρδιές ο ασχημούλης Ζαν Πωλ Μπελμοντό, εκείνη την εποχή που στα επαρχιακά σινεμά διατηρούνταν ακόμα οι χειροκίνητες μηχανές προβολής, μου ‘χε τραβήξει αναντίρρητα τη προσοχή το επαναλαμβανόμενο ανθρωποκυνηγητό των πρωταγωνιστών στις απότομες κατηφοριές κάποιων επαρχιακών παραλιακών δρόμων, στο τιμόνι ρετρό μοντέλων αυτοκινήτων.

Τα περισσότερα γυρίσματα ήταν παρμένα στις κρημνώδεις περιφερειακές διαδρομές της Κυανής Ακτής (όπως είναι γνωστή η γαλλική Riviera), της ισπανικής Costa brava, και μερικές φορές στις απότομες στράτες της Ιταλικής Τοσκάνης, νότια του Λιβόρνο. Πολύ αργότερα ανακάλυψα ότι κάποιοι επώνυμοι δημιουργοί της έβδομης τέχνης προτιμούσαν να γυρίσουν, τόσο τις σκηνές καταδιώξεων αλλά και σωρεία ρομαντικών σκηνών, στο νησί του Capri αλλά και στην άγνωστη για το ευρύ κοινό Costa Amalfitana ή όπως πολλοί ντόπιοι απλοποιούν, στο Αμάλφι!

Ιδιαίτερα, όταν χάρις σε μια παρεξήγηση της λογοκρισίας του Φράνκο, ερωτεύτηκα κινηματογραφικά μια Αμαλφιτανική παραλία, που στη πραγματικότητα ήταν μια πανέμορφη cala της Costa Brava. Αλλά ήταν πλέον αργά, γιατί η επιθυμία μου να τη γνωρίσω από κοντά, κέρδισε την πλάνη κι έτσι άρχισα να ονειροπολώ, προετοιμάζοντας ένα κινηματογραφικό ταξίδι στην Νάπολι, το Κάπρι, και το επιθυμητό Αμάλφι. Ύστερα από... πάνω από τρεις δεκαετίες, τελικά κατόρθωσα να πραγματοποιήσω το ονειρεμένο ταξίδι, αναζητώντας την ψευδαίσθηση της αμαλφιτανικής παραλίας που ολοκλήρωνε το τελευταίο πλάνο σε ένα από τα καλύτερα κινηματογραφικά έργα, βασισμένο στο επίμαχο μυθιστόρημα του Tennessee Williams, Ξαφνικά το περσινό καλοκαίρι και αγγλιστί “Suddenly, Last summer”. Η έκπληξη ήταν ότι ποτέ δεν ανακάλυψα την όντως ανύπαρκτη στο Αμάλφι κινηματογραφική παραλία, αλλά σε αντάλλαγμα την πληθώρα ταινιών, που γύρισε στην περιοχή ο μεγάλος Ρομπερτο Ροσελίνι, αλλά και άλλοι διαφανείς σκηνοθέτες της εποχής. Έτσι, έκπληκτος αλλά και ενθουσιασμένος που ακολούθησα το λανθασμένο μου ένστικτο και μου φανέρωσε μέρη που δεν περίμενα, σακίδιο στον ώμο, σημειωματάριο διαθέσιμο, κάμερα στο χέρι, Acci?n!

Η πλατύτερη περιοχή λέγεται Campagna, Καμπάνια. Και για να τη γευτείς αυθεντικότερα υπάρχουν δυο προτάσεις: Κατάλυμα στην Νάπολι, ακριβό και δυσανάλογο ή επαρχιακή εκλογή σε αγροτουριστική μονάδα ή σε βουκολικό ξενοδοχείο σε σχετική ακτίνα από όλα τα σπουδαία της περιφέρειας. Σ’ αυτή την περίπτωση διαλέξαμε το υπερπολυτελές ξενοδοχείο που απαρτίζουν νεοκλασικές βίλες του προηγουμένου αιώνα, στο χωριουδάκι San Antonio Abate, λίγα χιλιόμετρα νοτιοδυτικά της Πομπηίας, με εύκολη πρόσβαση για την πρωτεύουσα μέσω της Α3, αλλά και το Κάπρι και το Αμάλφι. Το πεντάστερο και υπέρ λουξ ξενοδοχείο λέγεται χαμόγελο, δηλαδή Grand’ Hotel La Sonrisa, www.lasonrisa.it , τλφ 081 8741401 …

Συγγνώμη, μπήκα τόσο πρόωρα και δυνατά στο θέμα καταλύματος που θα με πείτε σνομπ η συβαρίτη. Καμιά σχέση. Αν αποφύγουμε την περίοδο που το ξενοδοχείο είναι πλήρες λόγω …γάμου, οι τιμές του είναι πολύ ταπεινότερες των αρχιφημισμένων κατά καιρούς πελατών του, Σοφία Λόρεν, Ντιέγκο Μαραντόνα, Λουτσιάνο Παβαρότι μεταξύ άλλων. Εμείς προτιμήσαμε Πάσχα αλλά ο Σεπτέμβρης που προσφέρεται και για παραλία, είναι σίγουρα ο πιο κατάλληλος. Πάσχα λοιπόν και πληρώσαμε για προεδρική σουίτα με πριγκηπικό πρωινό, στο ροζ σαλόνι της Elisabetta, 109 ευρώ και 89 ευρώ για τζούνιορ! Γιατί όπως ισχυρίζεται ο πατριάρχης της απέραντης οικογενείας, Don Antonio Polese, που υπερασπίζονται του ρεσόρτ, “Εμείς δεν υπάρχουμε για να υπηρετούμε λόρδους αλλά για να υπηρετούμε ΕΣΕΝΑ”.

Τριάντα πέντε χιλιόμετρα επί της Α3, είναι η απόσταση από το αεροδρόμιο Capodichino της Νάπολι, το Σαν Αντόνιο Αμπάτε, τριάντα τρία χλμ. όμορφης αλλά και δύσκολης διαδρομής από το Sorrento και τα μικρά πλοία που σε φέρνουν στο Κάπρι, και μόλις είκοσι επί της Α3, από το πιο κουκλίστικο χωριό της Costa Amalfitana, το Vietri sul mare. Η έξοδος για το κατάλυμα μας στην Α3 είναι το Angri, μόλις λίγα χιλιόμετρα μετά από την έξοδο για την τραγική Πομπηία.

Πριν ξεκινήσω με τα πάμπολλα αξιοθέατα της περιοχής, θα ‘θελα να επισημάνω τα απαγορευμένα και να επιστήσω την προσοχή σε λεπτομέρειες που μπορεί να σας σώσουν από απρόσμενα φιάσκα. Κυκλοφοριακά αποφεύγουμε πάντα τη διαδρομή Σαν Αντονιο - Νάπολι από την απίθανα μποτιλιαρισμένη, δύσκολη και ασήμαντη παραλιακή οδός, προτιμούμε πάντα την Α3. Τις τουριστικές ώρες του Σαββατοκύριακου, γιορτών, βροχερών περιστάσεων και άλλων ευκολονόητων επιδεινώσεων, αποφεύγουμε τη διαδρομή Castellammare di Stabia-Sorrento. Νοικιάζουμε αυτοκίνητο μέσω επισήμων πρακτορείων και διαβάζουμε λεπτομερώς τα ψιλά γράμματα στις προσφορές της Ιντερνέτ. Στην παραμικρή αμφιβολία πληρώστε κάτι παραπάνω για να μην εκπλαγείτε την ώρα του τελικού λογαριασμού. Στην Α3, ιδιαίτερα, αλλά και στις άλλες πίστες, δώστε προσοχή στα ραντάρ. Δεν τα ανακοινώνουν ή τα ανακοινώνουν αμφίβολα. Το αποτέλεσμα μπορεί να είναι ότι μετά από τις διακοπές σας και για κάποιους μήνες να λαβαίνετε συνεχείς κλήσεις 48 ευρώ χρεωμένες στην τραπεζική σας κάρτα! Εξετάστε με προσοχή όλα τα μικρογρατζουνίσματα στο αυτοκίνητο και υποσημειώστετο στο συμβόλαιο σας, αν και πολύ φοβάμαι ότι ένας στους δυο θα ?ναι αδύνατο να αποφύγει κάποιο κυκλοφοριακό μικροεπεισόδιο, με τον τρόπο που οι συμπαθείς μου Ναπολιτάνοι αισθάνονται την ...οδήγηση. Κάθε φορά που το θυμάμαι μου έρχονται στα χείλη οι στίχοι του Little Tonny, στο Cuore Matto... Τρέμει η καρδιά μου, λαχταράει ακόμα...

Δεν θα συνεχίσω με όλα τα συμβάντα που πιθανώς παρουσιαστούν όπως είναι λογικό και σε άλλους προορισμούς, σ’ αυτό μας το ταξίδι γιατί οι όμορφες αναμνήσεις στο τέλος θα επισκιάσουν σίγουρα τις αναποδιές. Ας το ευφρανθούμε λοιπόν και μετά το αριστοκρατικό μας πρόγευμα με την Ελισαβέττα, κι εφόσον ο μαγιορδόμος ήλιος μας συντροφεύει, ανεβαίνουμε στο βολάν του αυτοκινήτου χωρίς να υποδυθούμε τον Μάικλ Κέιν στο Italian Job, και σε είκοσι ρομαντικά λεπτά, rumbo South, ατενίζουμε το Vietri sul mare, μισοκρεμασμένο από ένα ασήμαντο βάραθρο που συνοδεύει τον επισκέπτη ως τη θάλασσα. Εμείς παρκάρουμε όπως μπορούμε στην είσοδο του ειδυλλιακού οικισμού με τα πλακόστρωτα σοκάκια, και βγάζουμε απ το σακίδιο τη φωτογραφική ή βίντεο κάμερα. Accion!

Στο Vietri, θα διαλέξουμε ένα μοτίβο όπως και στα άλλα μέρη που σταδιακά θα επισκεφτούμε. Έτσι θα έχουμε χαραγμένη στη μνήμη μια πραγματικότητα για κάθε προορισμό μιας και είναι οι προορισμοί μας σ αυτό το ταξίδι ατέλειωτοι και θα ‘ταν ανιαρό να επαναλαμβανόμαστε κάθε τόσο. Vietri λοιπόν σημαίνει Κεραμική. Μέχρι μουσείο υπάρχει, καθόλου ανιαρό, και ρομαντικό κι όμορφο είναι. Κλείνει κάθε Δευτέρα και το καλοκαιράκι μένει ανοιχτό ως τις επτά το απόγευμα. Υπάρχουν καλλιτέχνες μεγάλης φήμης μεταξύ των στενών δρόμων του χωριού, και η μικρή μας περιπέτεια είναι να τους ανακαλύψουμε. Μετά από ανηφόρες και κατηφόρες, από πρασινογάλαζες θέες μεταξύ χλωρίδας και υδατοειδούς στοιχείου, από τον περίπατο στη μαρίνα και την κουκλίστικη παραλία, το προσκύνημα των πνευματικών τέκνων στο Duomo του αϊ Γιάννη βαπτιστή, απογοητευμένοι που δεν κάναμε την μεγάλη ανακάλυψη, παίρνουμε το δρόμο του γυρισμού, διπλώνοντας τρίποδα και αποθηκεύοντας βιντεοκάμερες και Νικον… Όταν ξαφνικά!

- Μια στιγμή, σε παρακαλώ, θέλω να δω αυτά τα παράξενα τεράστια κηροπήγια. Δεν θα αργήσω ασχολήθηκε κάποιος απ’ τη παρέα..

Ο χώρος μου φάνηκε καθαρά τουριστικός και κομμάτι κακόγουστος, με τα κεραμικά κρεμασμένα ανάκατα στις λοξές κολόνες της κυκλώπειας γρανιτικής εισόδου. Βαρετά ακολούθησα την αίτηση των αλλωνών και μπήκα στο κεραμικομάγαζο με ελάχιστη διάθεση. Σιγά σιγά γλίστρησα μέχρι το βάθος καθώς οι άλλοι ψηλάφιζαν διακοσμητικά πιάτα στην είσοδο, και έπεσα πάνω στο νεαρό με το ατίθασο μαλλί που ατένιζε προσεκτικά το έμπα και το έβγα του συρφετού μήπως, κατά λάθος…

- Συγγνώμη, μπορώ να δω τα έργα που είναι μετά το κατώφλι, αυτά που είναι μισοκρυμμένα;

- Prego, μου έκανε νόημα να περάσω ο νεαρός, Είναι το εργαστήρι του πατέρα μου. Όλα αυτά είναι χειροποίητα και τα περισσότερα από τα ογκώδη έργα προορίζονται για βίλες και ιδιαίτερους χώρους της περιοχής. Αλλά αν υπάρχει κάτι που σε ενδιαφέρει… Αν υπάρχει! Ακόμα συνεχίζω να πιστεύω ότι ο Βιετρέζος κεραμιστής θα μπορούσε να θεωρηθεί ισάξιος της Γεωργαντά ή κοντά στη Σπηλιώτη και χαίρομαι που έκανα τη τρέλα να αγοράσω ένα από τα έργα του. Στους τρεις μήνες, και με ειδική μεταφορική, καλοτυλιγμένο, μου έστειλε ο νεαρός ιδιοκτήτης το σφαιρικό μου τρόπαιο, κερδισμένο ποιος ξέρει σε φανταστική κονταρομαχία με τον ιδιοκτήτη κάποιας από τις υπερπολυτελείς βίλες του Αμαλφιού. Στο δελτίο αποστολής έγραφε: Ceramiche Mosca, Corso Umberto I 108, Tlf +39089212561, Vietri S/M… Όταν ο υπαίτιος τέτοιου δημιουργήματος άκουσε τη συζήτηση βγήκε στην αίθουσα και συστήθηκε.

- Giovanni Mosca, χαίρομαι που σου αρέσει η δουλειά μου. Κι αρχίσαμε να συζητάμε με τις ώρες καθώς οι υπόλοιποι, βαριεστημένοι είχαν πάρει θέση στην κοντινό ζαχαροπλαστείο με το κοινό όνομα Russo, τραγανίζοντας μια δροσερή λεμονόπιττα. Όταν αποχαιρέτησα τον καινούργιο μου έντεχνο φίλο είχα πάρει πτυχίο στη γαστρονομία, ιστορία και τέχνη amalfitanas!

Από τα δυο επόμενα χωριά, το Μαγιόρι και το Μινόρι, θα κρατήσω τα πιο αντιπροσωπευτικά, που θεωρώ απαραίτητα στοιχεία της εκδρομής μας. Το πρώτο όπως ήδη ανάφερα, ξεχωρίζει για την επιμονή του Ροσελίνι να κοσμήσει τις ταινίες του με αυτό το περιβάλλον. Η βραβευμένη του ταινία Paisa, έχει αφιερώσει ολόκληρο το σισιλιάνικο κεφάλαιο της στο Μαγιόρι και γυρίστηκε στο ακροπύργιο της Τόρε Νορμάννα.

Torre Normanna στα ιταλικά, λέγεται το ρεστοράν/ακροπύργιο που μας συνέστησε ο καλλιτέχνης φίλος μας Τζιοβάνι από το Βιέτρι σούλ Μάρε. Βρίσκεται στο αριστερό μέρος του αυτοκινητόδρομου, ακριβώς πριν μπούμε στο Maiori, γι’ αυτό πρέπει να έχουμε το νου μας φτάνοντας, ώστε να μπορέσουμε να περάσουμε απέναντι για πάρκινγκ, όπου μας περιμένει ο γηραιός φύλακας, χωρίς εκπλήξεις. Μετά, τα στενά και απότομα σκαλοπάτια και οι στενοί μεσαιωνικοί διάδρομοι θα μας φέρουν ανέλπιστα σε μια από τις ποιο απρόσμενες ταράτσες της μοναδικής αμαλφιτάνικης ακτής. Εγώ απλώς αντιγράφω το τηλέφωνο και την ιστοσελίδα. 089877100, www.torrenormanna.net. Απ ότι θυμάμαι το καλλίτερο από τα ορεκτικά του ήταν !Come no! οι αντζούγιες του. Όπως και να σου τις προσφέρουν, είναι ο καλύτερος μεζές της περιοχής σε συγχορδία με το καλαμάρι με πατάτες. Αν σας πηγαίνουν καλλίτερα οι κρέμες, η δικιά τους από κολοκυθάκι με γεύση θαλασσινών, είναι οικονομική και δροσερών αξιώσεων. Μετά, πιστεύω ότι ένα linguini a la botarga τόνου, καλύπτει απόλυτα αν και η κουζίνα τους είναι πλούσια σε όλα. Βέβαια εγώ έχω χρέος να σας προστατεύσω από τη σπατάλη! Γι’ αυτό αντί να σας πάω σε ένα πανάκριβο ιταλικό “Bartolo”, μένουμε σε χαμηλούς αλλά εύγευστους τόνους, απολαμβάνοντας ένα λευκό τοπικό οίνο, όπως το Costa D' Amalfi, Flor d' uva. Σε απουσία του ζητήστε οποιοδήποτε έχουν από τις ποικιλίες biancolella ή Falangina, D.O τοπικής προέλευσης. Η λεπτεπίλεπτη biancolella αν και ζουμερή και ξερής επίμονης γεύσης, ισορροπεί με την αρμονία της και δένει γαμήλια, με τα θαλασσινά και ψαρικά της περιοχής.

Έχουν πιο γοητεία τα δρομάκια του χωριού παρά η παραλία του γι’ αυτό μετά από εδώ καταφθάνουμε στο Minori, μόνο για να δούμε από κοντά την διαφημισμένη του ρωμαϊκή βίλλα με τους πράσινους κήπους, και να ηρεμήσουμε ρουφώντας ένα αυθεντικότατο limoncello, το πιο φημισμένο της περιοχής, πριν συνεχίσουμε την ηλιόλουστη απολαυστική μας μέρα.

Το glamour κρύβεται στα φημισμένα σοκάκια του Ravelo. Η ανθρώπινη αετοφωλιά που κουρνιάζει στην απόκρημνη αμαλφιτάνικη πλευρά, έγινε κινηματογραφικό αλλά και λογοτεχνικό κρησφύγετο διασήμων και ακόμα καυχιέται γι’ αυτό. Είναι η γωνιά που διάλεξαν οι μνημονευμένοι φίλοι που σας ανέφερα στην αρχή, και που με έφεραν μέχρι αυτή την ανεκδιήγητη γωνιά προσωπικοτήτων, ακλουθώντας τα χνάρια του Τεννεσί Γουίλιαμς, του Βιδάλ Γκόρ ή του ιδίου Βάγκνερ, στους κρεμασμένους στο άπειρο κήπους, και την αιωρούμενη στο γαλάζιο χάος πισίνα του “glamuroso” αποκλειστικού ξενοδοχείου, όπως είναι το παλάτι Καρούζο. Αλλά επειδή δεν με βγάζουν τα γρόσια που απομένουν στην αριστερή μου τσέπη, για ένα απολαυστικό σουπερ γεύμα πάστας με θαλασσινά στο ονειρεμένο ρεστοράν του, σκέπτομαι ή να συνεχίσω την εξερεύνηση της ανύπαρκτης παραλίας μου, κάτω στη καλοκαιρινή θαλπωρή του Αμαλφιού ή να τη βγάλω με ένα κομμάτι γευστικότατης πίτσας και μπουκιές από τοπικές αντζούγιες, στα πετροσοκάκια του παραδεισένιου Ravello με τους φιλόξενους και φιλικούς του περίοικους. Κρίμα που μόλις πριν λίγο ξόδεψα όλα μου τα αργύρια στην Torre Normanna και δεν μπορώ να σας συστήσω ένα συγκεκριμένο στέκι στο Ravelo.

Ο σπουδαίος τρίποδας που με περιμένει με το Α του Αμαλφιού, το Π του Ποσιτάνο και το Σ από Σορρέντο, με αναγκάζει να επιταχύνω τα βήματα μου και να δώσω ευχές στην αγία φύση, που έχει κάνει τη νύχτα μέρα μέχρι αργά το μεσονύχτι, αλλά θα με ικανοποιούσε πάρα πολύ αν με λίγη τύχη και ξόρκισμα της καμπανικής κυκλοφορίας, μπορούσα να φτάσω έστω κι αργά για μια από τις καλλίτερες πίτσες στο γειτονικό μου Castellammare di Stabia. Eδώ κάνουμε μια καπάτσα στάση και εξηγούμε ανάλογα.

Εφόσον διαλέξαμε να οργανώσουμε το ταξίδι μας με πυξίδα το Σαν Αντόνιο Αμπάτε, λόγω βεληνεκούς, καλά θα είναι να διαλέξουμε κοντά του τα γαστρονομικά καταφύγια που θα μας βγάλουν ανά πάσα στιγμή από οποιαδήποτε αδιέξοδο. Γι’ αυτό το Castellammare, που κείτεται πλησίον και βρέχει ολάκερη την ουρά του στη θάλασσα, με πλεονεκτική γεωγραφική θέση, μόλις 6 χιλιόμετρα από το ξενοδοχείο μας, προσφέρεται σαν ο απανταχού γαστρονομικός μας περίχωρος. Όταν λοιπόν μίλησα για την καλλίτερη πίτσα της στιγμής, δεν εννοούσα κάτι πολυτελές και ολιγασφαλές για τα οικονομικά μας, όπως τον νορμανδικό πύργο, αλλά το πιο ταπεινό μπαρ του Castellammare, εγκλωβισμένο στους τοίχους του σιδηροδρομικού σταθμού, ψυχρό στη διακόσμηση και φτωχό στο σέρβις, λιτό στα καθίσματα και τα τραπέζια με τα καρό τραπεζομάντηλα, και δικαίως αφάγωτο στα υπόλοιπα του εδέσματα. Τ ρ ο μ ε ρ ό! ακούγεται, τρομερό! Αλλά εγώ πάω μόνο για την αδιάψευστη τεράστια ατομική πίτσα του, που δεν ψάχνει γαστριμαργικά κομπλιμέντα, αλλά εκπληκτικά από μόνη της σε αφήνει εμβρόντητο, αναρωτώντας… πως μπορεί αυτή η έλλειψη γούστου να τεκνοποιήσει τέτοιο νεογνό. Το αλλόκοτο μπαρ έχει τον συγκλονιστικό τίτλο “Elixir Gourmet café”, περηφανεύεται που βρίσκεται στο Facebook, και είναι στην Piazza Matteotti 10. Δεν νομίζω να χρειάζεται προ-κράτηση! Αλλά χάριν Διός, σας παρακαλώ μη ζηλέψετε να πάρετε κάτι άλλο, έστω κι αν σας το προσφέρουν στο ίδιο μενού δωρεάν. Συνοδέψτε τη πίτσα απλά, με μια ασήμαντη αλλά πολύ δροσερή ιταλική Birra.

Για να βγάλουμε το γινάτι μας, στις επόμενες επισκέψεις μας σε καμικάζι στυλ στο Castellammare, αριθμούμε εδώ τα καλλίτερα στέκια του με όλη τη γευσιγνωσία και την λιχουδιάρικη γοητεία τους. Πρώτα το Il Dubbio στον παραλιακό του ψαράδικου λιμανιού, www.ristoranteildubbio.com. Είναι μεγάλη εγγύηση για ψαροφαγία, πάστα με θαλασσινά, ριζότο, ανάλογα καλαμαράκια τηγανητά, κι έχει και ξυλόφουρνο με μια πίτσα με frutti di mare, ολέ! Για την απόδοση νέκταρος, διαλέγουμε μεταξύ ενός οικονομικού λευκού Greco di tuffo, από την cantine dell angelo, απλό και δροσερό, ονομασμένο από αυτή την εγχώρια ποικιλία που μάλλον πρέπει να ‘χει ρίζες απ τη χώρα μας. Αν θέλουμε κάτι ανώτερο πάμε σ’ ένα Per Eva, Costa d’ Amalfi, της bodega Azienda agricola san Francesco, με υπερβολή φαλανγκίνας, αρωματισμένη με χόρτα και λουλούδια του αγρού, και χλωμό κέρινο χρώμα που κρύβεται ανάμεσα από χρυσές ανταύγειες. Για τους ποιο συβαρίτες που κρατά η τσέπη τους, το ακριβούτσικο αλλά αποκλειστικό, Exultet, fiano di Avelino, της bodega Quintodecimo, ραφιναρισμένο και αρωματικό με σποραδικές αναδύσεις σε πράσινα δάση και νωπή γη, ανεβάζει τις αξιώσεις. Τις ίδιες ποικιλίες και παραπλήσια ζυμαρικά, με οικογενειακή νεανική περιβαλλοντική αίσθηση, θα συναντήσουμε και στο ρεστοράν/Πιτσαρία Vitorio 53, στο corso Garibaldi 100, tlf 3484463033. Οι τρατορίες/ πιτσαρίες, Mascolo 1953 και Boccone προσφέρουν μια σίγουρη εναλλαγή αν υπάρξει αρτιότητα σε όλα τα άλλα.

Στο Αμάλφι, το χωριό που δανείζει τα όνομα του σ’ όλη την ακτή, φτάσαμε απόγευμα με τον ήλιο απειλώντας να μας αφήσει χωρίς χρόνο επιστροφής, αν δεν βιαστούμε να ξεπεράσουμε τρεις στόχους σε 4 ώρες. Γι’ αυτό εξομολογούμαι ότι από όλα, και επειδή θα γυρίζαμε ξανά και ξανά στο Σορρέντο, είδαμε τα μισά. Ως προς τούτου θυμάμαι μόνο ότι, ήπιαμε ένα ωραίο εσπρέσο συνοδευμένο με ένα σουπερ λιμοντσελο, στο λιμανάκι του Αμαλφιού, δεν ανεβοκατεβήκαμε τα στενοδρομά του, κι ούτε είχαμε κουράγιο βλέποντάς τα σκαρφαλωμένα στην πλαγιά, και στο Ποσιτάνο κάναμε μια τελευταία βόλτα, ανάμεσα από τις βιτρίνες ρούχων, κεραμικών και τοπικών προϊόντων, για να αποδράσουμε κομμάτια μετά από ένα δωδεκάωρο χωρίς σταματημό, με στόχο την πίτσα του περίεργου “Γκουρμέ”, του Castellammare και της ατέλειωτης κρεβατοκάμαρας του Sonrisa αφότου ο καλός μας consierge, μας κοινώνησε για ύστερη φορά με αρκετή γράπα φερμένη απ το Φρίουλι, που κάποτε και γι αυτό θα ασχοληθούμε… Με την τρίτη βόλτα, που έφερε ο ουρανός του κεντρικού σαλονιού του κουκλίστικου παλατιού μας, είχαμε πάρει το δρόμο της πάνω σκάλας, και του ξεκαρδισμένου με τη φάτσα μας, Mορφέα.

Και σκεφτόμουνα εγώ την άλλη μέρα, παίρνοντας το σιγηλό πρωινό μου χωρίς να νοιώθω τις φωνές των συντρόφων μου: Τι προσπαθώ να μεταφέρω εγώ στους φιλαναγνώστες, όταν αρχίζω να φλυαρώ με το ένα ή το άλλο απ αυτά που μου προκάλεσαν μεγαλύτερη απόλαυση; Τις δικές μου συγκινήσεις, κάτι ξεχωριστό που με κέντρισε, κάτι διαφορετικό που με ταρακούνησε, κάτι που εγώ μπορούσα να μεταφέρω… Ε λοιπόν ναι, αυτό προσπαθώ. Το Positano, και το Amalfi, και τα γνωστά μνημεία και τ’ αξιόλογα που προσφέρει κάθε τόπος, γιατί να τα επαναλάβω και να τα ξαναπεριγράψω; Κρίμα δεν είναι; Μπορεί να ξεφτίσουν και να τα καταντήσουν μπανάλ. Κι από πάνω θα φανώ κι εγώ αντιγραφέας οδηγών, και τάχα τάχα στοχαστής, ψευτοκριτής και φτηνής δημοσιότητας δημαγωγός. Γι?αυτό ξαναγυρίζω στο καβούκι μου, επανενδύομαι την τρελαμάρα σαν γόνος Κεφαλλήνιων και σας ξεναγώ εκεί που ξέρω, που μπορώ, που ξεχωρίζω, που δέχομαι και που αρνούμαι, που ξεπερνώ και που λατρεύω, εκεί που η κουζουλή οδηγάει η ψυχή… Accion! και πάμε Νάπολι.

Για να μη γίνομαι βαρετός.- Μόνο στη σελήνη δεν έχουν γράψει για τη Νάπολι, τους ναπολιτάνους, τη ταραντέλα και το Μαραντόνα. Και μάλιστα αποκλειστικά. Εδώ απλώς θα πάμε, σε στυλ ντοκιμαντέρ μιας και κινηματογραφούμε, να γνωρίσουμε πέντε ψυχές και πέντε χώρους από τη ναπολιτάνικη ρουτίνα. Πρώτα να σιγουρέψουμε το γεύμα ή το δείπνο στη “Piazzeta”. Μπορούμε να τηλεφωνήσουμε ή να το ζητήσουμε προφορικά, παρκάροντας στο πεζοδρόμιο μπροστά στο ristorante και να αρχίσουμε από εκεί τις επισκέψεις μας στη λιμενική περιοχή, la via partenopea, el Castell’ dell ovo και από την άνω μεριά la Piazza del plebiscito, el palazzo reale και το θέατρο san Carlo. Στις galerias Umberto I, θα πιούμε ένα ωραίο capuchino, ή θα απολαύσουμε ένα δροσερό παγωτό, καθώς οι υπόλοιποι θα χαζεύουν στις βιτρίνες. Εμείς κρατάμε την μοδάτη όρεξη μας για τον πεζόδρομο της οδού Τολέδο με τα πρωτομοδάτα μαγαζιά. Αλλά… προσοχή, η Νάπολι δεν είναι Μιλάνο, δεν είναι αυτή η δύναμη της. Δεν είναι λουσιάρα και δεν ντύνεται χλιδές. Είναι απλή, ανθρώπινη, φασαριόζα και κουλτουριάρα. Η κλασική ευβοϊκή Παρθενώπη κάνει τους κατοίκους της περήφανους, που θεωρούν ότι είναι μετά την Αθήνα το πιο μεγάλο σημερινό άστυ κτισμένο από έλληνες. Αν και η ισπανική βασιλεία του 5ου και 6ου ζητά τα κλειδιά μιας πόλης που έφτασε στο ιστορικό της ζενίθ κάτω από τα σκήπτρα των Αραγονέζων. Το αρχαιολογικό μουσείο της είναι κάτι που δεν πρέπει να χάσουμε με τίποτα. Η μαρμάρινη συλλογή Farnesi, και οι ζωντανές τοιχογραφίες της Pompeia και του Herculano, δεν είναι ορατές παρά μόνο μέσα σ’ αυτό το επιβλητικό κτίριο του 16ου αιώνα. Τέχνη εντός τέχνης και μνημείο επί μνημείου. Η προσωπική τώρα παρατήρηση πάνω από προκαταλήψεις, θρησκευτικότητες, και ανένδοτες αντιδράσεις. Aν εξετάσoυμε με υπομονή και προσοχή τις καλοδιατηρημένες εικόνες στη συλλογή των αποτεφρωμένων πόλεων, και βγάζοντας τις επετηρίδες ας αναρωτηθούμε, πόσες και πόσες δεν παριστάνουν σκηνές ολόιδιες ή παρόμοιες με εκείνες της Βίβλου ή άλλων θρησκειών. Παλιοί βασιλιάδες, αφεντάδες, οδοιπόροι, επαίτες, συν γυναιξί και τέκνοις, αναπαριστούνται εδώ κρατώντας ράβδους/σκήπτρα, έχουν τη ματιά πλεονάζουσα αγναντεύοντας τους ουρανούς σαν τους αγίους, ή κρατούν εύσπλαχνα απ τη ζώνη ή τους ώμους πάσχοντες συνανθρώπους. Δεν ξέρω αν κάποιος άλλος έχει διατυπώσει ποτέ αυτή τη θεωρεία αλλά θα ‘ταν αδιανόητο να μην έχει πέσει σε άλλων την προσοχή. Και μιλώντας για εκπροσώπους θρησκείας και οσίων, πολύ κοντά στο μουσείο βρίσκεται ο καθεδρικός ναός. Ανάμεσα σε πλήθος σπουδαίων εκκλησιών, σε πλήθος Σάντα Μαρίας, προτιμώ την Santa Maria di assunta ή όπως οι ιταλοί θέλουν να αποκαλούν τις μητροπόλεις τους, το Duomo di Napoli. Αν και το λιτό γοτθικό κτίριο και ο χώρος όπου βρίσκεται δεν φαίνεται να φυλάσσουν καμιά έκπληξη, η είσοδος στον κεντρικό ναό με τις επιβλητικές κολώνες και την αρχοντική τους αξιοπρέπεια σε ταρακουνάει, τόσο από την έκπληξη, όσο και από το απότομο κοντράστ του. Έχω δει πάρα πολλούς καθεδρικούς ναούς, λίγους έχω εκθειάσει. Λέτε να’ναι τίμημα επιστροφής για τον “βάρβαρο” συλλογισμό μου πάνω στις τοιχογραφίες της Πομπηίας; Περνάμε από το Baptisterio, ένα από τα πιο παλιά διατηρημένα του είδους του, που υποθέτω κατασκευάστηκε ξεψυχώντας ο 13ος αιώνας, ταυτόχρονα με τον ναό, και βγαίνουμε λίγο να ανασάνουμε το ανοιξιάτικο αέρι, απολαμβάνοντας την καθολική υπερμεγέθη έκσταση μας, πριν πάρουμε το δρόμο για τη Piazzeta που μας περιμένει με τα ναπολιτάνικα καλούδια της. Αν είναι ηλιόλουστη η μέρα, η θέα από την μικρή μεσοεξωτερική ταράτσα ή από το πεζοδρόμιο όπου βγάζουν τραπεζάκια κάτω από άνετες τέντες είναι πολύ ευχάριστη, αλλά κι ο εσωτερικός χώρος είναι τόσο φιλικός που θυμίζει λίγο ελληνικό νησί. Παίρνουμε θέση όπου ο μεστωμένος σεφ μας ορίσει. Η κρυφή έκπληξη είναι ότι παρόλο που το στέκι είναι ποιό γνωστό για τον ξυλόφουρνο του και τις πίτσες, που ομολογώ δεν είναι άσχημες, νομίζω ότι ο σεφ, μαιτρ, διευθυντής της μικρής γαστρονομικής του ορχήστρας, γίνεται ποιό μάστορας, όταν σου προτείνει και φτιάχνει απίστευτη πάστα φρέσκια, πάκερι, παπαρδέλες ή λιγκουΐνι με μύδια στο φούρνο ή όταν σου ξεφυτρώνει πίσω απ τους απόκρυφους πάγκους ένα τεράστιο ροφό ή μια spingola -τουτέστιν λάβρακας- που αν τον αφήσετε και πληρώσετε καπως αρκετά, αλλά δίκαια, θα σας το ετοιμάσει όπως αυτός ξέρει στο φούρνο ή στο αλάτι. Πριν συνεχίσω να σας πω τη διεύθυνση και το τηλέφωνο. 390817646195, Via Nazario Sauro, www.lapiazzettanapoli.com. H tratoria μπορεί να φανεί τουριστική και λίγο παίζουν όλα, αλλά καμιά σχέση, και αν μάλιστα τους επιβάλετε -σαν οι πρώτοι αχαιοί- λίγες αλλαγές, Voila! Ζητήστε λοιπόν, όταν πάτε, ένα από τα δυο τραπεζάκια στο εσωτερικό μπαλκόνι με θέα το …Βεζούβιο. Αλλάξτε την σύνθεση του εδέσματος όταν σας προσφέρουν Pacceri alla astichi με pacceri e cozze. Η πάστα, που είναι το πιο νόστιμο, κερδίζει περισσότερο με τα μύδια παρά με τον στεγνό αστακό και η τσέπη μας κερδίζει οβολούς. Τα κρασιά που μας φυλάσσει ο Τοτό είναι δοκιμασμένα, οπότε με μια φαλανγίνα δεκαπέντε ευρώ όπως το villa Matilde ή το torre varano ή αυτό που θα σας προσφέρει η Ilaria ή o Michele, είσαστε πλήρως καλυμμένοι. Εκείνο το φιάνο ντι Αβελλίνο, θα το φυλάξουμε για τη μεγάλη βραδιά του Κάπρι. Άλλες εκπλήξεις της πιατζεντίνας είναι το fetuccini di panceta, κορδελάκια ξεροψημένης παντσετας, κι από τις πίτσες προτείνω, την pizza provola e noci, με τυρί προβολόνε και καρύδια, πρωτάκουστη και εκπληκτική, ή αυτήν με mozzarella di bufala, με αυθεντικότατη ναπολιτάνικη μοτσαρέλα. Εκλεκτική είναι επίσης η άλλη με fiori di zucca, ricota e pancetta, του λέγειν κολοκυθανθοί, τυρί ρικότα και παντσέτα. Αν για πρώτο κάποιος προτιμά κάτι εκτός πίτσας, διαλέγουμε μεταξύ μιας insalata di polpo e rucola, χταποδοσαλάτα με ρόκα ή ρόκα μελωμένη με καρύδια και βαλσαμικο, rucola alla mela con noci y aceto balsamico, και ακούστε, εγώ ζήτησα πάνω από μια φορά γιατί εκεί γίνεσαι θαμώνας, στον μαιτρ, να μου φτιάξει μια δροσερή αποκλειστική σαλάτα με rucola alla mela con noci, buffalina, aceto balsamico e polpo! Ρόκα με μέλι, καρύδια, μοτσαρέλα μπούφαλου, βαλσάμικο ξύδι Μόδενας και τρυφερό ψημένο χταπόδι και μου την έφτιαξε κι ακόμα τη θυμάμαι. Αυτό είναι ένα μεγάλο ατού, γιατί ότι και να ζητήσεις σε ώρες ήσυχες στον γεροδεμένο σεφ θα στο φτιάξει με τον καλλίτερο τρόπο, προσπαθήστετο. Επειδή όμως όταν βγαίνεις από το κατεστημένο σου κοστίζει κάτι παραπάνω και δεν υπάρχει διάθεση ρίσκου, εγώ προτείνω ένα στάνταρ μενού και ξέρω ότι θα μου μείνει και για το βραδινό ποτό. Για πρώτο ένα Involtini μελιτζάνας με ρικότα ή μια provola alla pizzaiola και για δεύτερο γι’αυτούς που αρέσκονται στο άγιο spaghetti, μια απ τα ίδια με telline al olio, απλό σκορδέλαιο με κυδωνακάκια ή πάκερι με σάλτσα προβολόνε. Αν παρόλα αυτά ο κρεατοφάγος της παρέας δεν βρίσκει τίποτα που να τον ευχαριστεί, μένει μόνο -και τον λυπάμαι- ένα φιλέτο angus στο μαντέμι, χωρίς να το ψήσει μέχρι καρβουνισμού! Μετά από όλα αυτά τα μετάλλια που δώσαμε στη Πιατσέτα, θα ‘ταν πλεονασμός να συστήσω με την ίδια λεπτομέρεια άλλα δέκα στέκια στη Νάπολι. Οπότε διαλέγουμε άλλο ένα και στοπ. Μάλλον πάμε να κάνουμε μια παραλιακή χωνευτική τσάρκα ως το καστέλι του αυγού και μετά επανερχόμαστε.

H Caserta απέχει 60 χιλιόμετρα από το Σαν Αντόνιο και 35 από τη Νάπολι και βρίσκεται πάνω στην αυτοστράδα Α1, λίγο πριν φτάσουμε στην φημισμένη Κάπουα του Σπαρτάκου. Η καινούργια πόλις έχει να προσφέρει, πάνω από όλα, το απέραντο βασιλικό παλάτι, La reggia di Caserta, με τους κολοσσιαίους κήπους που σχεδίασε ο μεγάλος αρχιτέκτων Vanvitelli και προστάτευσε όσο κανένας η βασίλισσα Μαρία Καρολίνα, αδελφή της Μαρίας Αντουανέτας. Με μια ανάλαφρη άμαξα που έσερνε με περηφάνια ο αγέρωχος κοκκινοτρίχης Pipo, κι έναν καλοσυνάτο αμαξά, κάναμε το γύρο όλων των κήπων ως τη παραμικρή λεπτομέρεια πριν ανεβούμε τις μαρμάρινες σκάλες που οδηγούν σε βασιλικά σαλόνια, που φιλοξένησαν κατά καιρούς κινηματογραφικά γυρίσματα του George Loukas ή του Ron Howard και Tom Hanks στον κωδικό Da Vinci. Αλλά το κόσμημα της περιοχής είναι La vecchia Caserta, 10 χιλιόμετρα μακριά στην κορυφή ενός λόφου που αντικρίζει από κει την πόλη και την πεδιάδα και καυχιέται ότι κρατεί στην αγκαλιά του ένα από τα πιο εκπληκτικά μεσαιωνικά χωριά που έχω αντικρύσει. Κτισμένο στα μέσα του ένατου αιώνα το οχυρωμένο στολίδι είναι τώρα πόλος τουρισμού με τα πλακόστρωτα δρομάκια και τις απειράριθμες τρατορίες που τα πεζούλια τους κρέμονται στη θέα του απείρου. Η μικρή πλατέα του δημαρχείου και το επιδειχτικό καμπαναριό του Duomo είναι οι δυο διαλεγμένες γωνιές μου. Αν η μέρα το αξίζει σ οποιαδήποτε απ τις ταράτσες μπορούμε να περάσουμε ένα ωραίο απόγευμα τραγανίζοντας μια ξεροψημένη καλτσόνε η μια πίτσα μαργαρίτα ή με τέσσερα τυριά γιατί το τυρί της Caserta είναι απ τα πιο φημισμένα της περιοχής. Δεν θα προτείνω κάποια ιδιαίτερη πιτσαρία γιατί εδώ το σπουδαιότερο δεν είναι το όνομα αλλά η παρέα με τη θέα. Αν ο χρόνος περισσεύει, πολύ κοντά βρίσκεται ένα άλλο στολίδι το San Leucio με το παλάτι Belvederre και το μουσείο μεταξιού αλλά και η φημισμένη ρωμαϊκή Capua.

Την εκδρομή στην Πομπηία που απέχει 10 λεπτά από το ξενοδοχείο μας, λέω να τη συνδυάσω με ένα πέταγμα στην νότια Καμπανία, κυνηγώντας τα χνάρια των Αχαιών της Σύβαρης στο αρχαίο Ποσειδώνιο. Η αλήθεια είναι ότι το κάλλος της Pompei, όπως οι ιταλιάνοι τη λένε, είναι συσσωρευμένο ολάκερο στο φανταστικό αρχαιολογικό μουσείο ναπολιτάνο, αλλά δεν θα ολοκληρωθεί αν πριν δεν τοποθετήσουμε νοερά, όλες αυτές τις τοιχογραφίες, στον φυσικό τους καταυλισμό κι αν δεν φανταστούμε την ώρα της κοσμικής καταστροφής, ατενίζοντες ευλαβικά τον μελίχρωμο όγκο του Βεζούβιου, που μας κρατάει απειλητική σκιά στην αναδρομή μας.

Καλύτερα να πάμε στη Πομπηία παίρνοντας την autostrada από το Angri και βγαίνοντας στην επομένη, γιατί αν προσπαθήσουμε να πάμε από τους εσωτερικούς αυτοκινητοδρόμους, βάζω στοίχημα κερδισμένο, ότι θα χαθούμε, ω ναι! Φανταστείτε ότι πηγαίνοντας από το Σαν Αντόνιο στο Καστελλαμάρε, στο έβγα του χωριού συναντώνται στο ίδιο σταυροδρόμι, τέσσερα χωριά, ένα σε κάθε οικοδομήσιμη γωνιά. Τόσο είναι το συνονθύλευμα αυτής της συμπλεγμακτικής περιοχής. Στην Πομπηία ακλουθούμε τις οδηγίες για τον αρχαιολογικό χώρο, και λίγο πριν την κεντρική πύλη συναντούμαι δυο υπαίθρια παρκινγκ. Αν είναι καλοκαίρι προσοχή γιατί εξαρτάται από την ώρα μπορεί να μη βρείτε θέση. Αλλά όπως είπαμε πήγαμε πρωί πρωί για να ολοκληρώσουμε το απόγευμα στο Παέστουμ που απέχει ουκ ολίγα χιλιόμετρα. Επιμένω. Εάν για οποιοδήποτε λόγο αργήσαμε και αμφιβάλουμε για αν θα βρούμε θέση, φτάνοντας στη πλατεία και πίσω από την εκκλησία έχει ένα άλλο υπαίθριο και ποιό άγνωστο παρκινγκ για να αφήσουμε το αυτοκίνητο μας και ας περπατήσουμε δυο τρεις εκατοντάδες μέτρα. Την περιήγηση στην αποτεφρωμένη ρωμαϊκή πολη, θα σας την κάνει η ίδια η συγκίνηση. Μελετώντας τον κατατοπιστικό χάρτη που θα σας δώσουν στην είσοδο, δεν χρειάζεται παρά μόνο να ακολουθήσετε τα χνάρια της λάβας, ανεβοκατεβαίνοντας τη πλαγιά, περνώντας από το αμφιθέατρο στο γυμναστήριο, από τις βίλλες στα ταπεινά καταλύματα, απ τις αυλές και τους κήπους με τις κρεμαστές αμπέλους, ως τις λεωφόρους εκατονταετηρίδων, στολισμένες με αγάλματα, τέμπλα και βωμούς. Σαν να ‘ταν χτες! Μια συμβουλή από εμπειρία, γιατί, όπως έχουμε αποφανθεί συχνά, είμαστε μια οικογένεια …με ρόδες. Αν υπάρχουν άτομα με ειδικές ανάγκες αρχίστε από χαμηλά και δεξιά και προσπαθήστε με υπομονή να φτάσετε όπου μπορείτε, να δείτε όσα μπορέσετε, γιατί οι περισσότεροι οδοί είναι ελαφρώς δύσβατοι. Έτσι κι αλλιώς η εικόνα επαναλαμβάνεται με έναν η άλλο τρόπο. Ακόμα και τα διατηρημένα στη στάση που υπέκυψαν κορμιά, επαναλαμβάνουν το ίδιο μήνυμα, ολόιδιο, αναλλοίωτο ως την εποχή μας. Εδώ και στο Herculano, την ετέρα άμοιρη πόλη της καταστροφικής τέφρας, του αδίστακτου vulcano del monte Bezubio. Στο κρατήρα του βουνού που απειλεί κάπου κάπου την ησυχία των Ναπολιτάνων, μπορούν οι ανήσυχοι νεαροί της συντροφιάς να ανέβουν με ειδικά τζιπ, που προσφέρονται γι’ αυτή την περιπέτεια. Εμείς δεν πήγαμε, δεν μπορώ να ενημερώσω. Αφήνοντας πίσω την, παραδομένη χόβολη στον χρόνο πολιτεία, σκέπτομαι ότι η μητέρα φύση χρειάζεται απεριόριστο σεβασμό και ‘μείς δεν τη σεβόμαστε και δεν την προστατεύουμε όπως πρέπει.

Όπως δεν προστατεύουν όσο πρέπει, και δεν σεβάστηκαν οι μεταγενέστεροι, το χώρο των υπέροχων τέμπλων που πλαισιώνουν την αρχαία κτήση των αχαιών της Σύβαρης, Paestum! Μια σειρά ναών που θαυματουργά διασώζονται όσο κανένα άλλο συγκρότημα τέμπλων, ούτε καν της Ακρόπολης ή του Ακράγαντα στη Σικελία. Γι’ αυτό όταν γίνομαι έτσι κριτικός, αναφέρομαι στο ότι πέρασαν τον ασφαλτοστρωμένο δρόμο ακριβώς πάνω απ’ το ήμισυ του μικρού αμφιθέατρου τριών χιλιάδων χρόνων, ότι αφήνουν απαράδεκτα τους κάδους απορριμμάτων στις γωνιές του χώρου ή ότι μένουν αγενώς αδιάφοροι στις αιτήσεις ανθρώπων με ειδικές ανάγκες. Αλλά βέβαια αυτά είναι ελαττώματα των νέων γενεών και οι αρχαίοι Συβαρίτες δεν φταίνε σε τίποτα, ευτυχώς. Ακόμα ξεκαρδίζομαι όταν θυμάμαι ένα ανέκδοτο, όταν παρατήρησα κάποιον ντόπιο για την αγένεια του λέγοντας του, “Ντροπή δεν σέβεστε ούτε τα έργα των προγόνων σας”, μου απάντησε πικάντικα, “Των δικών μου ή των δικών σας; Η των δικών μου που είναι και δικοί σας!”. Όταν πολλοί έχουμε ενθουσιαστεί και ανατριχιάζουμε όταν βλέπουμε κι ακούμε συνανθρώπους μας σαν τη Μελίνα, να αποσκοπούν στην επιστροφή των αρχαιοτήτων στην χώρα μας, δεν μπορούμε να κρύψουμε το ανυπέρβλητο δέος και υπερηφάνεια που μας πλημυρίζουν όταν θωρούμε τις πανάρχαιες κυκλώπειες κολόνες, όταν περπατούμε στις σκιές τους, όταν πατούμε το χώμα του περιβόλου τους , όταν συνειδητοποιούμε ότι ναι, όλα αυτά ήταν, είναι, ελληνικά μεγαλουργήματα.

Paestum, το Ελληνικό Ποσειδώνιο, απέχει 54 χιλιόμετρα από το Σαν Αντόνιο, ακολουθώντας την Α3 προς Salerno, και παίρνοντας μετά την ss18 στην έξοδο από τη Battipaglia για Paestum και Agropoli, άλλο ένα ελληνικό τοπωνύμιο. Ο δρόμος πιο μακριά θα μας έφερνε στην “ελληνική” Calabria, ένα σημαντικό κομμάτι από τη Magna Graecia.

Δεν ξέρω για ποιο λόγο σήμερα σας άφησα νηστικούς, αν και στο πρωινό αποθηκεύσαμε ικανά αποθέματα, αλλά η αλήθεια είναι ότι όσο κι αν έψαξα, όσο κι αν προσπάθησα να θυμηθώ, δεν βρήκα κάποιο μέρος άξιο αναφοράς και η τρατορία/pizzeria του αδικημένου Παέστουμ, ήταν άρθρον ουδετέρου, γι? αυτό θα σας ανταμείψω όσο μπορώ καλλίτερα, αλλά θα πρέπει να περιμένετε μια καινούργια επίσκεψη στη Νάπολι.

Πριν το ξεχάσω εντελώς και δεν αναφέρω καθόλου τις Ναπολιτάνικες παραλίες, ζητώ συγγνώμη που δεν έχω προσωπική πρόσφατη γνώμη, για τη θαλπωρή και τη σαγήνη τους όταν σε αγκαλιάζουν τα κύματα τους, αλλά από ότι είδα εξ αποστάσεως γιατί εκείνο το Πάσχα μας βγήκε λίγο χλιαρό, δεν είναι για πρωτιές και βραβεία. Μέσα, στην κατ’ εμέ, μετριότητα τους ξεχώρισα τη μικρή αμμουδιά στη Marina piccola στο Capri, την γραφική Alimuri στα πόδια του Sorrento, και πιθανώς το μόνο που θα μπορέσω να αναφέρω από το καρτοποσταλικό Positano, την γκριζωπή παραλία του Arienzo. Δεν ξέρω, δεν έμαθα τελικά, αν αυτή η δίδυμη αδελφούλα της στο Amalfi, ήταν η παραλία που αντικατέστησαν με την υπέροχη σωσία της στην Costa Brava οι παραγωγοί του, και ο κύριος Mankiewicz. Αλλά τους ευχαριστώ για την πλάνη, γιατί χάρη σ αυτούς έκανα άνω κάτω την λατρευτή Costa amalfitana. Την Ιταλική κυανή ακτή των απογόνων μας την, Campagna Graeca!

Πάνω στον καταπράσινο λόφο του Camaldoli, βρίσκεται ένα ξωκλήσι με το ίδιο όνομα. Το Eremo dei Camaldoli είναι προστατευμένο ολόγυρα, με ένα συγκρότημα κτιρίων, κελιών, καμπαναριών και καθιστικών. Κτισμένο στα τέλη του 16ου αιώνα από τους Αραγονέζους αφεντάδες του, εκτός της αρχιτεκτονικής του αξίας, διαθέτει μια από τις πιο ολοκληρωμένες θέες της πόλης από το φυσικό του μπαλκόνι. Η έλευση του είναι εύκολη, ακολουθώντας την Α56. Είναι ο αυθεντικός ιταλιάνικος πειρασμός, ιδιαίτερα όταν απευθύνομαι σε ένα μεγάλο γκρουπ, που θα του άρεσε να συνδυάσει την επίσκεψη σε ένα μοναστηριακό συγκρότημα, με το βουκολικό της θέας και το εύτερπο, ενός από τα πιο ναπολιτάνικα ταβερνάκια της περιοχής, την Καντίνα του Πετρόνε. Ας πούμε ότι είναι μια αφιέρωση στη μητέρα μου, που θα την έκαναν δική τους σίγουρα πολλές μητέρες άλλων, γιατί είμαι σίγουρος ότι γι αυτή θα ήταν η καλύτερη της μέρα σ αυτή την εκδρομή μας στην Ιταλική Καμπανία. Η ταβέρνα ήταν ένα παλιό οινοποιείο, διασκευασμένο σε ένα φιλόξενο φαγάδικο με πατροπαράδοτη τοπική κουζίνα. Οικονομική και οικογενειακή η ταβέρνα, προσφέρεται απόλυτα γι’ αυτό που πρότεινα. Την εξυπηρέτηση ενός πολυάριθμου γκρουπ, για ένα αυθεντικό δείπνο, μετά την απογευματινή επίσκεψη στο μοναστηριακό χώρο. Για κρατήσεις το τηλέφωνο, 081 5871004 και 335 8161512. Βρίσκεται πολύ κοντά στην είσοδο του πάρκου και βόρεια του μοναστηριού, traversa san Romualdo 33m. www.cantinepetrone.it Για όσους αρέσουν μην ξεχάσετε να ζητήσετε προβολόνε με μπρόκολο, μοτσαρέλα μπουφαλίνα και πάστα με θαλασσινά και φασόλια. Και μην σκεφτείτε τα χρήματα! Αυτή τη φορά σας πήγα σ ένα αφάνταστα δίκαιο μέρισμα. Με είκοσι ευρώ μένει και για πακέτο στο σπίτι… Αν και για πακέτο θα προτιμούσα την Antica Salumeria di Napoli Pane, στο 111 της Via Settembrini Luigi, πολύ κοντά στο αρχαιολογικό μουσείο και στον καθεδρικό ναό όπου η οικογένεια Pane, με επικεφαλής τον signore Pasquale, πουλούν τα καλλίτερα αλλαντικά, τυριά και άλλα τοπικά καλούδια, κι όπου μπορείς να τσιμπήσεις κάτι στο πόδι, από σάντουιτς μέχρι φρέσκια σπιτική πάστα. Για το σπίτι τόλμησε να πάρεις μεταξύ άλλων, bufala από την Caserta, πεκορίνο, και το ατυπικό τυρί, Μονακό. Αλλά και παρθένο λάδι, πάστα από σιμιγδάλι και λουκάνικα, σαλάμια…

Μεταξύ Piazzeta και Cantine di Petrone, κάτι σαν να λέμε μεταξύ ουρανού και θάλασσας, βρίσκεται το gran caffe, La caffetierra, piazza dei martiri 26, www.grancaffelacaffettiera.com. Σε μια σκιερή τριγωνική πλατεία, λίγο πιο πάνω από το Ακουάριουμ και το ζωολογικό πάρκο, αυτή η κυριλέ καφετερία, εντοιχισμένη στο δόγικο παλάτι Calabrito, είναι μια ανάλογη λύση για ένα επίσης σκιερό γεύμα κάτω από τις προστατευτικές τέντες του πλακόστρωτου, ένα ναπολιτάνικο καπουτσίνο ή ένα ρώσικο εσπρέσο κρεμόζο με βότκα, περιτριγυρισμένα από ατέλειωτα σοκολατάκια και σοκολατίνες ή ένα ελαφρύ “γιούπι-γεύμα” με βάση ορεκτικά, σαλάτες και καναπεδάκια. Κορυφή το timballetto di bucatini. Για τους Γκουρμέδες, υπάρχει περίπτωση να αγοράσουν για το σπίτι, διαλεγμένα τοπικά προϊόντα, ντελικατέσεν, με βάση την τρούφα/Tartufo. Μού ‘ρθε μια γλαφυρή σκέψη ξαφνικά κι άρχισα να γελάω, με νοσταλγία. Σκέφτηκα, τρυφερά όμως, ότι η μητέρα μου θα είχε προτιμήσει να καθίσει, κι ας επαναλάμβανε γεύμα, στο Camaldoli, γιατί το ναπολιτάνικο palazzo μεταμφιεσμένο στην πιο κοσμική “μη μου άπτου” καφετέρια της πόλης δεν νομίζω να της ταίριαζε καθόλου. Έτσι απλοί άνθρωποι όπως είναι… ορισμένοι! Τέλος πάντων, πάλι καλά, τελειώσαμε με την ναπολιτάνικη γαστρονομία και στο Sonrisa, με ένα κυματιστό πικάντικο χαμόγελο, μας περιμένει ο Don Mateo ή ένα από τα πολύτεκνα της οικογένειας Πολέζε, για να μας κεράσει μια γράπα από το Φρίουλι και μπόλικα κριτσίνια και να μας κλείσει ραντεβού με τον δικό μας Pasquale για την άλλη μέρα, πρωί πρωί, που θα μας πάει μέχρι το Castellammare, να πάρουμε το καραβάκι για το Capri. Γιατί λέω Castellammare κι όχι Sorrento όπως είχα πει στην αρχή; Γιατί σκέφτηκα ότι καλλίτερα να συνδυάσουμε την αναχώρηση από το γειτονικό μας αρχοντοχωρι, που είναι ποιο κοντά και ξεκινά το πλοίο νωρίς νωρίς, κι έτσι αύριο γυρνάμε από Sorrento στις πέντε και μισή που έχει επιστροφή, για να γνωρίσουμε και την όμορφη πόλη, ένα ολόκληρο απόγευμα, περιλαμβανομένου δείπνου και αγορών. Μια καλή συμφωνία με τον συμπαθέστατο Pasquale, θα μας πείσει ώστε να μας πάει στο πλοίο και να μας παραλάβει την άλλη μέρα στο Σορρέντο, δίνοντας κάτι παραπάνω απ ότι θα μας στοίχιζε το παρκινγκ εκεί, περίπου 25 € ημερησίως, κι έτσι αποφεύγουμε δυο ολάκερες μέρες παλληκαρήσιας οδήγησης και μάλιστα με παρέα ντόπιο ξεναγό.

Από πολύ καιρό πριν, γιατί το Κάπρι δεν ξέρει από αποταμίευση, έχουμε έρθει σε επαφή με το φιλαράκι μας Fabricio στο Ανακάπρι, που είναι “η μηχανή” της Carmencita. Τριάστερο ξενοδοχείο με ψυχή πανσιόν, εύκολο και απλό, δυο βήματα από τη στάση του λιλιπούτειου λεωφορείου και από τα δυο μου ταβερνάκια φαβορί, είναι ότι πρέπει για ορμητήριο σ' αυτό το πολύ δύσκολο και δύσβατο νησί, που παρότι δεν είναι αντιπαθητικό ούτε άσχημο, εμείς οι Οδυσσείς παμπάλαιων χρόνων όσο και σοβινιστές να φανούμε, ξέρουμε ότι δεν υπάρχει σύγκριση με τουλάχιστον μια εκατοντάδα, από τα ασύγκριτα Ιόνια ή Αιγαία νησιά μας. Ζητώ συγγνώμη από το φίλο μου Fabricio και τους ευγενικούς γονείς του …. αλλά αυτός είναι σύμφωνος, γιατί του το είπα και μου έδωσε απόλυτο δίκαιο, οπότε…

Όπως είπαμε το ξενοδοχείο είναι στο ορεινό χωριό του νησιού, που λέγεται Anacapri, στο Viale Tommaso de Tommaso 4C, και για να πάτε, καλλίτερα να δώσετε ραντεβού μαζί τους, για να σας παραλάβουν με την άφιξη του πλοιαρίου στο θορυβώδες λιμανάκι. Για την επικοινωνία θα χρειαστείτε το τηλέφωνο τους: 390818371360 ή το ε-μαιλ, Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε. Έχουν και ιστοσελίδα, www.carmencitacapri.com , και πισίνα και συνέχεια ανακαινίζονται και προσπαθούν να σταθούν, απλά αλλά γερά, ανάμεσα από τα μεγαθήρια της πολυτέλειας και του πλούτου που κατακλύζουν αυτή τη χίλιοφημισμένη αλλά μείζων νήσο! Σε αντίθεση, το ταβερνάκι La tablita, με συμπτωματική μουσική και γαστρονομική σχέση, έτσι νομίζω, με τη μακρινή Αργεντινή, που βρίσκεται τριάντα μέτρα απέναντι από την πόρτα του ξενοδοχείου, via G. Orlandi 315, tlf 390818373528, συνδυάζει μοντέρνα και ψαγμένη τοπική κουζίνα με επίσης –παραδόξως- μείζονες τιμές. Ξέρουν και περιποιούνται το ψάρι, χωρίς να το παιδεύουν, και η συνοδεία από γεμιστές πατάτες είναι κάτι το διαφορετικό. Ζήλεψα όλα και κάθε ένα από τα πιάτα που σέρβιραν στα γύρω τραπέζια. Δεν έχουν ιστοσελίδα αλλά η γευστική κουζίνα και η καλλιέργεια του Carlo και της παρέας του, τους διαφημίζουν από στόμα σε στόμα. Προσοχή, στο νησί όπως σ όλα τα νησιά υπάρχει τοπικισμός, γι’ αυτό αν κάποιος κάνει τον κουφό όταν ρωτήστε για την Ταβλίτα, μην δώσετε μεγάλη σημασία, ακούστε τη φωνή μου που έρχεται ανεξάρτητη από χιλιόμετρα μακριά! Αν είσαστε και τυχεροί, μπορεί μια νύχτα να ακούσετε και μουσική in vivo. Και για να μην στραβομουτσουνιάσουν οι ντόπιοι, θα αναφέρω ένα ακόμα σπουδαίο στέκι, αυτό για πάστα, πίτσα, και όχι μόνο, που απέχει εξίσου από το ξενοδοχείο σε ίσια γραμμή και λέγεται, La Taberna degli amici. Ο χώρος προσφέρεται για όλα, από ένα απλό σνακ κι ένα ποτήρι κρασί, ως ένα ελαφρύ γεύμα με ψημένα ζαρζαβατικά απ τον κήπο τους και φρεσκοψαρεμένο γαύρο. Αλλά και η φρέσκια πάστα με θαλασσινά και το ψάρι ψητό είναι σερβιρισμένο απλά, γευστικά και ευγενικά. Έχουν δικό τους λευκό κρασί και η ατμόσφαιρα είναι ζεστή και φιλική. Την άλλη μέρα το μεσημέρι, από αναπόφευκτη ανάγκη και υποχρέωση σε κάποιο άσπονδο φίλο, γευματίσαμε στο καλλίτερο μπαλκόνι της θάλασσας, στο έμπα του λουσαρισμένου Κάπρι, όπου οι διάσημοι είχαν περάσει σε στρατιωτική πειθαρχεία από τα τραπέζια, χρόνο με το χρόνο. Δεν αναφέρω το όνομα του, δεν χρειάζεται, και νομίζω ότι ηθικά μου χρεωστάει τουλάχιστον τα μισά του λογαριασμού, ισόποσο σ’ αυτό που είχαμε πληρώσει για το σύνολο των δυο ταβερνών του Ανακάπρι και τα δυο δωμάτια στην Καρμενσίτα με πρωινό, συν ένα φανταστικό περίπατο με το αμάξι του Φαβρίτσιο και σύνοδο τη συμπαθέστατη φίλη του που δεν θα ονομάσω μη τυχόν ξεσκεπάσω κάποιο πλατωνικό ειδύλλιο. Δυστυχώς όπως θα καταλάβατε, το Κάπρι, έχει τις ίδιες κακές κι ακριβές συνήθειες ορισμένων δικών μας σουπερ νήσων που έχουν καβαλήσει το καλάμι, και προτιμώ σαν υπάκουος σωβινιστής να μην αναφέρω ονόματα.

Τώρα το τι μπορούμε να δούμε στο υπερπολυτελές ναπολιτάνικο νησί… θα σας τα πω απλά, γοργά και αναφορικά. Όπως θεώρησε ο Στράβων εδώ και αιώνες, το Κάπρι αποτελούσε τμήμα του Σορρέντο πριν να αποκοπεί και γίνει νησί. Σημαίνει ότι το plus που έχει το Κάπρι σαν νησί, είναι αυτό που το ανακατατάσσει. Γιατί το Σορέντο, προσωπικά επιμένω, είναι πολύ πιο όμορφο. Γι’ αυτό ας προσπαθήσουμε να ανακαλύψουμε, ακριβώς αυτές τις ομορφιές που το ανακατατάσσουν. Τα δυο λιμανάκια. La marina piccola & La marina grande. La gruta azul, μια θαλασσιά σπηλιά με ένα βαθύτατο μπλε που πρέπει να επισκεφτούμε με μια μικρή βάρκα. Οι ρωμαϊκές βίλλες, Villa Jovis και villa Lycis, που προδίδουν ότι, ανέκαθεν το Κάπρι, είχε μαγέψει παραδόξως όπως και τους τωρινούς, τους Ρωμαίους αριστοκράτες. Αν και η ποιο επιβλητική βίλλα, χάρις στην μοναδική της τοποθεσία, στον εξέχοντα εκ θαλάσσης επίσης επιβλητικό βράχο, είναι η σύγχρονη κοκκινόχρωμη βίλλα του ομωνύμου συγγραφέα, villa Malaparte. Τέλος όπως στα περισσότερα νησιά, αλλά και στα γραφικά παραθαλάσσια χωριά, οι ποιο όμορφες και ευχάριστες στιγμές απολαμβάνονται όταν περπατούμε στα σοκάκια τους και ατενίζουμε τα απέραντα πρασινογάλαζα τοπία τους, γι’ αυτό, ας καταπατήσουμε τα στενόδρομα του Κάπρι κι ας κάνουμε με μεγάλη προσοχή, γιατί δυο μίνι με το ζόρι χωράνε, το γύρο του νησιού, καταναλώνοντας όλη τη μνήμη της κάμερας μας να μη μας πουν μετά ότι, “ στο Κάπρι πήγατε, μόνο τρεις φωτογραφίες βγάλατε;”.

Κακόκεφα, γιατί είμαστε σίγουροι ότι θα μας ξεπέρναγε με την ομορφιά του το Κάπρι, στις πέντε και εικοσιπέντε ακριβώς, παίρνουμε το καραβάκι για το Σορέντο.

Torna a Surriento, γραμμένο στη Ναπολιτάνικη διάλεκτο, είναι μια μουσική παράκληση για την αποκατάσταση ενός εγκαταλειμμένου εκείνη την εποχή Sorrento, που έγραψαν οι αδελφοί Curtis και έφτασε να γίνει μουσικός ύμνος της μικρής και πανέμορφης τώρα πόλης, αλλά και της καμπανίας γενικά. Την δραματική ωδή τραγούδησαν σχεδόν όλοι οι διάσημοι τενόροι, από τον μεγάλο παρθενωπαίο πολίτη Caruso ως τον σύγχρονο μας Luciano Pavarotti. Το γύρνα στο Σορέντο, είναι μια μουσική λατρεία για ένα τόπο, που οι Ναπολιτάνοι έχουν βαθειά στην καρδιά τους και νοσταλγούν όπου κι αν βρίσκονται. Είναι μέρος της ιδιοσυγκρασίας τους και της αισθηματικής τους ρουτίνας. Όπως οι περισσότερες πόλεις της περιοχής, το Σορέντο, έχει χτιστεί από Έλληνες Δωριείς αποίκους της ελληνοκρατούμενης Σικελίας και καθόλου απίθανο το ρωμαϊκό όνομα του, που το σχετίζει με τις σειρήνες, να έχει να κάνει με κάποια από τις περιπέτειες του Οδυσσέα, με βάση τους σχετικούς μύθους. Η μοντέρνα μικρόπολη είναι κτισμένη στη κορυφή του μικρού ακρωτηρίου και δεσπόζει πάνω από τον όμορφο κόλπο που φτάνει ως τη Νάπολι. Τα φυσικά του μπαλκόνια, αιωρούμενα παν απ τα κύματα, και η βαθιά θέα με φόντο το Βεζούβιο που προστατεύει τη μεγαλούπολη της Καμπανίας, είναι κάτι που πρέπει να ζήσει ο επισκέπτης, για να νοιώσει ότι βρίσκεται στο χώρο που νοσταλγεί το φημισμένο τραγούδι. Αν και υπάρχουν ορισμένα αξιόλογα για να επισκεφτεί κανείς στο Σορρέντο, η πραγματική του γοητεία είναι στα υπερβολικά μικρά στενάκια που τετραγωνίζουν το ιστορικό του κέντρο. Πολλά έχουν διατηρήσει την πρωτογονική ρυμοτομία της εποχής των ρωμαίων και τώρα σφύζουν από ζωή και ιλαρή οχλοβοή, καθώς πνίγονται μέσα στις αρωματικές οσμές λεμονιού και λεβάντας. Δεκάδες μικρομάγαζα με σουβενίρ, “λικορερίες” με τοπικά λιμοντσέλο, όπως το Villa massa, και καφέ-ταβερνεία για μια σύντομη ξεκούραση. Εμείς διαλέξαμε το Veneruso, στον κεντρικό δρόμο il Corso d Italia, για μια sfillategla και δυο χορταστικά πανίνι, κι ύστερα πήγαμε στο Raki για αυθεντικό gelato. Δεν θελήσαμε να ξοδέψουμε το χρόνο μας πάλι στο φαγητό, γιατί έπρεπε μα δούμε το Duomo και την εκκλησία του San franscesco. Ζηλόφθονοι με το αντίκρισμα μιας εκκεντρικής διαφορετικής ταβέρνας/φρουτoπωλείου σαν τη cantinaccia dei popolo, ανεβοκατεβήκαμε τα καλντερίμια μια και χίλιες φορές κι επειδή ο Πασκουάλε ήρθε να μας πάρει λίγο ποιο νωρίς, τον κεράσαμε και ένα “ δεν ξαναγίνεται!” καφέ, στη ταράτσα του ξενοδοχείου Exelsior με την ποιο τρανταχτή θέα του Σορρέντο. Φεύγοντας, σημειώσαμε το προτεινόμενο κλασικό, Il Bucco, κοντά στην όμορφη εκκλησιά του αγίου Φραγκίσκου, στεγασμένο σε ένα παλιό κτίριο με θολωτές αίθουσες, για ένα συστημένο πιάτο από tagliolini al tartufo. www.ilbucoristorante.it

Έχει μια φοβερή κίνηση και για να βγούμε στον αυτοκινητόδρομο που έρχεται από το αδικημένο Positano, που δεν είχαμε το χρόνο να πούμε δυο λόγια παραπάνω, και οδηγεί στο αρχοντικό κατάλυμα μας, κάνουμε σημειωτόν μπροστά και ξανά και χαλάμε και τη βραδιά του Πασκουάλε που έχει μείνει με την ευγενικότατη σύζυγο του να δειπνήσουν στο La sonrisa, για να γιορτάσουν την γαμήλια επέτειο τους. Αργά αλλά ευχάριστα περνάει ο χρόνος μας, μιας και στο αμάξι έχει βάλει ο Πασκουάλε μια κασέτα από canzone Napoletana και ταυτόχρονα μας εξηγεί ορισμένα ανέκδοτα πάνω σ αυτή την πολύ αισθαντική μουσική. Έτσι μαθαίνουμε για την Ναπολιτάνικη tarandela, και ότι οι στίχοι συνήθως είναι βουκολικοί η αγαπητικοί, και ανάλογα έχει σχέση με τις ρομαντικές οπερέτες ή την κωμική οπερέτα, που οι Ναπολιτάνοι λένε, Opera bufa! Εγώ είχα μια ιδέα ότι το, Ο sole mio και το funiculi funicula, ήταν αυτών των ειδών, αλλά δεν ήξερα ότι η πρώτη στροφή απ το πολυτραγουδισμένο Caruso, του αγαπημένου μου Luccio Dalla, te voglio bene assaje, (Σ’ αγαπώ τόσο μα τόσο πολύ), ήταν ο τίτλος του τραγουδιού που νίκησε στο πρώτο φεστιβάλ ναπολιτάνικης κανσονε, εδώ και διακόσια σχεδόν χρόνια. Όταν ξαπλωτοί και κουρασμένοι στους καναπέδες των μικρών καθιστικών που υπάρχουν στον περίχωρο του μπαρ, κατεβάζουμε τα τελευταία μας λιμοντσέλα και μια dry grappa gandolini των αδελφών Branca παλιωμένη 18 μήνες στο βαρέλι, που για να πω την αλήθεια σύγκρινα με μια σπιτικιά τσικουδιά χανιώτικη και βγήκε χαμένη από χέρι, περνά το κατώφλι της κεντρικής πόρτας ο φίλος μας Pasquale, κρεμασμένος από το μπράτσο της κυρίας του που μας σύστησε πρόσχαρα, πριν συνεχίσει για την τραπεζαρία όπου τον περίμενε ένα τραπέζι καλοστολισμένο από τους συναδέλφους του, που του ‘χαν συμπάθεια μεγάλη. Ωραία λεπτομέρεια, ωραίος κόσμος απλός, ότι καλλίτερο έχει να παρουσιάσει αυτός ο σχεδόν ελληνικός τόπος, στον οποίο δεν ξέρουμε ποτέ θα γυρίσουμε ξανά, παρότι οι λάγνες σειρήνες μας προκαλούν με το τραγούδι τους!

Torna a Surriento…

Vide'o mare quant’è bello,                        Δες τη θάλασσα όμορφη που ’ναι.              

spira tantu sentimento,                               Εμπνέει τόσα συναισθήματα    

Comme tu a chi tiene a' mente,                 όπως εσύ, που όποιον κοιτάζεις    

Ca scetato 'o faie sunnà.                             άγρυπνο να ονειρεύεται τον κάνεις

Guarda gua' chistu ciardino;                     Δες, δες αυτό τον κήπο

Siente, siente sciure arance:                     νοιώσε τα άνθη στης πορτοκαλιά

Nu profumo accussi fino                             που το λεπτό το άρωμα τους

Dinto 'o core se ne va…                               ίσια φτάνει στη καρδιά…

E tu dice: "I’ parto, addio!"                         Και μου είπες " Εγώ φεύγω, αντίο".

T’alluntane da stu core…                           Μακραίνεις από την καρδιά μου

Da sta terra de l’ammore…                       απ την αγαπημένη γη …

Tiene 'o core 'e nun turnà?                       Θα τολμήσεις να μην ξαναγυρίσεις;

Ma nun me lassà,                                        Μη μ αφήσεις, έλα,

Nun darme stu turmiento!                         Μη μου δώσεις τέτοια λαχτάρα    

Torna a Surriento,                                       Γύρνα στο Σορρέντο,  

famme campà!                                            Χάρισε μου ζωή!  

Vide'o mare de Surriento,                         Δες του Σορρέντο το πέλαγος

che tesoro tene nfunno:                           τι θησαυρούς κρύβει στο βυθό.

chi ha girato tutto 'o munno                   Όποιος ταξίδεψε όλο τον κόσμο

nun l'ha visto comm'a ccà.                       Δεν έχει δει παρόμοιο με αυτό.

Guarda attuorno sti Serene,                   Δες γύρω σου τις σειρήνες

ca te guardano 'ncantate,                         που σε κοιτάζουν μαγεμένες      

e te vonno tantu bene...                           και τόσο σε λατρεύουν τόσο

Te vulessero vasà.                                     Που τα φιλιά σου θέλουν μόνο.