Ημερομηνία πρώτης δημοσίευσης: 22/02/2018

Tου
Θεόδωρου Ε. Ακρίδα

Μέσα στον ασίγαστο σάλο του Ελληνο-Σκοπιανού ζητήματος, καταθέτω τις ταπεινές απόψεις μου ως ελάχιστος Έλληνας πολίτης.

Βεβαίως, το ζήτημα κρυφόκαιγε εδώ και ενάμισι αιώνα περίπου. Η Ν.Ο.Φ (Λαϊκό απελευθερωτικό κίνημα Σλαβομακεδόνων αυτονομιστών), δούλευε πάντα μεθοδικώς και υπούλως, εν αντιθέσει προς την υπό μανδραγόραν νάρκην των εκάστοτε ελληνικών κυβερνήσεων. Το 1912-13 ο γεωγραφικός χάρτης της περιοχής διαμορφώθηκε με την παραχώρηση των βορείων περιοχών της ενιαίας αρχαιο-ελληνικής Μακεδονίας, κατά το 38% στους Γιουγκο-Σλάβους (=Νότιος Σλάβους), το 10% στους Βουλγάρους (Μακεδονία του Πιρίν), ενώ στη «μητρική» χώρα της Μακεδονίας, την Ελλάδα, έμεινε το 52%. Ένεκα αυτής της εδαφικής παραχωρήσεως, κάποιοι νέο-Σκοπιανοί, υπερβαίνοντας ακόμα και το παράλογο, διατείνονται ότι είναι οι μόνοι γνήσιοι απόγονοι του Μεγάλου Αλεξάνδρου (!), υπονοώντας ότι η ευρύτερη περιοχή της Μακεδονίας τους ανήκει. Αν και ακραία κοινοτοπία, δεν μπορώ να μην παραθέσω κάποια αδιάσειστα, αδιάψευστα και παγκοσμίως γνωστά ιστορικά στοιχεία. Ο Μέγας Αλέξανδρος γεννήθηκε στην Πέλλα της Μακεδονίας τον Ιούλιο του 356 π.Χ. Πίστευε ότι προέρχεται από το γένος των Ηρακλειδών, αφού η απώτερη καταγωγή των Μακεδόνων ήταν από το Άργος της Πελοποννήσου. Δάσκαλός του ήταν ο μεγάλος Αριστοτέλης. Κορυφαία στρατιωτική φυσιογνωμία, συγκέντρωσε όλους τους Έλληνες και πραγματοποίησε το συνέδριο της Κορίνθου όπου αποφασίστηκε η μεγάλη εκστρατεία κατά των Περσών (Ιστορ. του Ελλην.! Έθνους, Σελ.38). Στο μεγάλο στράτευμά του συμμετείχαν Έλληνες από όλες τις περιοχές, Μακεδόνες, Αθηναίοι, Κορίνθιοι, Αιτωλοί, Ακαρνάνες, Θράκες, Ιλλυριοί, Θεσσαλοί, Αργείοι, Κρήτες κ.ά (οπ.αν. σελ.46-47-48). Επικεφαλής της ιατρικής ομάδας και προσωπικός γιατρός του, ήταν ο Φίλιππος ο Ακαρνάν, (οπ.αν. σελ.46). «Στη Μέμφι… Αρχηγό των μισθοφόρων ώρισε τον Λυκίδα τον Αιτωλό», (οπ.αν. σελ.108). Κορυφαίος στρατηλάτης όλων των εποχών, κυρίευσε μεγάλο μέρος της Ασίας και της βόρειας Αφρικής διαδίδοντας τον ελληνικό πολιτισμό και δημιουργώντας την Αλεξανδρινή περίοδο της ιστορίας (4ος-3ος-2ος αι. π. Χ. Πέθανε στις 28 του μηνός Δαισίου (13 Ιουνίου) του έτους 323 π.Χ. (οπ.αν. σελ.210).

Οι Σλάβοι εμφανίστηκαν από τα μέσα του 6ου και αρχές του 7ου αι. μ.Χ. «… εισέβαλαν και λεηλάτησαν τις Ιλλυρικές περιοχές ως το Δυρράχιο» (Σαράντος Καργάκος, Η αυτοκρατορία της Κωνσταντινουπόλεως σελ.37). Δηλαδή, οι Σλάβοι κατέβηκαν από τις βορειο-ευρωπαϊκές περιοχές στη χερσόνησο του Αίμου 900 χρόνια μετά το θάνατο του Μεγάλου Στρατηλάτη Αλεξάνδρου. Ποιος, λοιπόν έστω και μετρίας νοημοσύνης άνθρωπος στον πλανήτη, μπορεί να εκλάβει σοβαρά τον ισχυρισμό των νέο-Σκοπιανών ότι - δήθεν - είναι οι μόνοι γνήσιοι του Μ. Αλεξάνδρου; Είναι σαν να ισχυριστεί η ελληνική ομογένεια της Αμερικής ότι είναι γνήσιοι απόγονοι των Ίνκας.

Περί της εθνικότητας του Μ. Αλεξάνδρου αφ’ ενός και των Σκοπιανών αφ’ ετέρου, έχουμε τις εξής εγκυρότατες πληροφορίες. Κατά το απώτερο παρελθόν και σε ανύποπτο χρόνο, ο ιδρυτής του κομμουνισμού, Καρλ Μάρξ, είχε πει: «… Το ανώτατο σημείο εσωτερικής άνθησης της Ελλάδας συμπίπτει με την εποχή του Περικλή, το ανώτατο σημείο εξωτερικής άνθησης με την εποχή του Μεγαλέξανδρου», (Μάρξ - Έγκελς, Άπαντα, 2η Ρωσική έκδοση, τομ. 1ος σελ. 98). Σαφέστατη άποψη, ότι Περικλής και Μεγαλέξανδρος ήσαν το ίδιο ακραιφνείς Έλληνες. Τους τελευταίους μήνες, Βούλγαρος καθηγητής ανήρτησε στο διαδίκτυο το εξής αιχμηρό: « Κανένας κόπανος δεν μπορεί να αμφισβητήσει την Ελληνικότητα του Μεγάλου Αλεξάνδρου». Αλλά και ο ιδρυτής του κράτους των Σκοπίων μετά τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, Κίρο Γκλιγκόροφ, απαντώντας σε αξιοματούχο συμπατριώτη του, που απαιτούσε να τονίζεται ότι είναι απόγονοι του Μ. Αλεξάνδρου, είπε: «Έχουμε έρθει στα Βαλκάνια τον 6ο και τον 7ο αιώνα, έχουμε εγκατασταθεί στα εδάφη που ονομάζονται Μακεδονία και από τότε κατοικούμε σ’ αυτά. Δε γνωρίζω κατά πόσο στις φλέβες μας ρέει κάποια σταγόνα αίματος των αρχαίων Μακεδόνων, αλλά ακόμα και έτσι, δεν είναι αυτό που δίνει την ταυτότητα του λαού μας». (από τα απομνημονεύματά του , Στ. Τζίμας, Η Καθημερινή, Τρίτη 3 Ιαν. 2012). «Τι έτι χρείαν έχομεν μαρτύρων;» Ωστόσο, η ανοχή των ελληνικών κυβερνήσεων των τελευταίων ετών, που μονίμως αδρανούν, επιτρέπουν στον αναφανδόν φίλα προσκείμενον προς τους Σκοπιανούς διαμεσολαβητή, Μάθιου Νίμιτς (ποια η εθνικότητά του;), να αυθαδιάζει κατά της ιστορίας και να εμπαίξει το ελληνικό έθνος.

Βεβαίως, πολλοί νέο-Σκοπιανοί αμφισβητούν τον ιδρυτή και πρώτο πρόεδρο του νεοσύστατου κρατιδίου του και απορρίπτουν τις παραπάνω σαφείς απόψεις του περί της σλαβικής εθνικότητάς τους. Ωστόσο, υπάρχουν και κάποιοι μετριοπαθείς Σλαβοσκοπιανοί, όπως ο δήμαρχος Σκοπίων, Πέτρε Σιλέγκοφ, ο οποίος τις τελευταίες ημέρες δήλωσε: «Ο Μέγας Αλέξανδρος δεν ήταν ποτέ κομμάτι της κανονικής ιστορίας μας. Εντάχθηκε στην ιστορία μας τα τελευταία 10 χρόνια», (διαδικτυακή ανάρτηση). Φανατικότεροι είναι οι Ελληνοσκοπιανοί κομμουνιστές, που παρέμειναν εκεί μετά τη λήξη του εμφυλίου πολέμου, επηρεασμένοι βεβαίως και από την παλαιότερη βουλγαροκομιτατζίδικη προπαγάνδα. Αυτοί, ασφαλώς είναι απόγονοι του Μ. Αλεξάνδρου, αλλ’ αφ’ ότου μετακόμισαν, άλλαξαν εθνικότητα και ονόματα, απαρνήθηκαν δηλαδή όλα τα πατρογονικά τους στοιχεία, δε νομίζω ότι δικαιούνται να τα διεκδικούν και να τα προσαρμόζουν στις κατά χρόνους και τόπους επιλογές τους. Επιλογή τους ήταν η απάρνηση των πατρώων, η εγκατάστασή τους στα Σκόπια και η αλλαγή συνείδησης, εθνικότητας, γλώσσας και ονόματος. Δε νομίζω ότι ο Μ. Αλέξανδρος θα έκανε ποτέ μια τέτοια επιλογή. Γιατί τον σύρουν ασεβώς κατά το δοκούν; Εκούσια ήταν η σλαβοποίηση και η μετονομασία του Κυριαζόπουλου σε Κυριαζόφσκι, καθώς και του Γρούϊου σε Γκρούεφσκι. Ε, όχι και Μέγας Αλεξανδρόφσκι!

Επί τέλους. Σοβαρότητα, σύνεση και υπευθυνότητα, ώστε κανενός λαού να μην θίγεται η εθνική συνείδηση και η αξιοπρέπεια. Κυρίως δε, να μην δημιουργούνται προϋποθέσεις για προστριβές και επικίνδυνες αντιπαλότητες από εξωπραγματικές και ακραία παράλογες διεκδικήσεις, από τις οποίες ουδέποτε προκύπτουν θετικά και ευχάριστα αποτελέσματα.

Μεσολόγγι 14-2-2018

Μπορείτε να προμηθευτείτε την εφημερίδα στα περίπτερα του νομού