Στο άρθρο μου με τίτλο: «Η δική σας Ανωτατοποίηση στα χαρτιά, μας έχει προάγει ήδη» περιγράφω κάποιες διαφορές μεταξύ των μελών ΔΕΠ Πανεπιστημίων και Τ.Ε.Ι. Η σύγκριση γίνεται δύσκολη έως αδύνατη γιατί συγκρίνουμε ανόμοια πράγματα. Για να γίνει σωστά πρέπει να είμαστε αντικειμενικοί και όχι υποκειμενικοί στις συγκρίσεις μας και για αυτό παραθέτω τον παραπάνω πίνακα που περιγράφει τις υποχρεώσεις αλλά και τις δυνατότητες εξέλιξης, ανάπτυξης και εργασίας των μελών ΔΕΠ Πανεπιστημίων-Τ.Ε.Ι.

 Πίνακας Σύγκρισης καθηκόντων και δυνατοτήτων μελών ΔΕΠ Πανεπιστημίου - Τ.Ε.Ι.

Αυτός ο πίνακας μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την αξιολόγηση όχι μόνο των μελών ΔΕΠ Τ.Ε.Ι. αλλά όλων των μελών ΔΕΠ των Τμημάτων και για δίκαιη κατάταξη των μελών ΔΕΠ των συγχωνευόμενων Τμημάτων. Αν υπάρχει καλή, θέληση, έλλειψη υποκειμενισμού, κυριαρχία της αντικειμενικότητας και επιστημονικής προσέγγισης τότε μένει να ειδωθεί με καθαρό βλέμμα και να συμφωνηθεί πως πρέπει να σταθμιστούν οι διαφορετικές συνθήκες των δυο καθηγητικών περιβαλλόντων για μια δίκαιη κατανομή. Αλλιώς μπορούμε να μείνουμε στις υπάρχουσες κορόνες…

Η εργασία για την οποία αμειβόμαστε περιλαμβάνει:: Διδασκαλία, Έρευνα, Διοίκηση (μια βοηθητική σύνοψη για όλους στο συνηθισμένο άκουσμα: «σιγά την κούραση, 6 ώρες μάθημα κάνετε εσείς στα Πανεπιστήμια»). Αποτέλεσμα της δουλειάς και κυρίως της έρευνας είναι (και πρέπει να είναι) οι δημοσιεύσεις που είναι το κύριο κριτήριο εξέλιξης στον ακαδημαϊκό χώρο. Όλοι γνωρίζουμε τη διχογνωμία που υπάρχει στην αξιολόγηση στις εισηγητικές π.χ. να πάρουμε το impact factor ή το h-index; Ναι, αλλά το ένα είναι για το περιοδικό, το άλλο δεν περιγράφει τα χρόνια δουλειάς και ευθύνης κ.λ.π.

Ένας καθηγητής Πανεπιστημίου θα πρέπει (σύμφωνα με το νόμο) να διδάξει τουλάχιστον 156 ώρες ετησίως τόσο στο ΠΠΣ όσο και σε Π.Μ.Σ. Πέραν αυτού, θα πρέπει να επιβλέψει τις πτυχιακές προπτυχιακών (κατά βάση καθαρά εκπαιδευτική διαδικασία και πολύ λιγότερο ερευνητική) και διατριβές (μεταπτυχιακά, διδακτορικά) που είναι  το μέσο έρευνάς του, να γράψει και να διεκδικήσει προγράμματα (διδάκτορες, μεταδιδάκτορες) και να δημοσιεύσει τα αποτελέσματά τους (όχι αυτός αλλά οι φοιτητές και μεταδιδάκτορές του με την καθοδήγησή του). Επίσης, να συμμετάσχει (αν θέλει) σε όργανα του Ιδρύματος) και σίγουρα σε κάποιες διοικητικές υποχρεώσεις του Τμήματος. Τόσο οι διοικητικές υποχρεώσεις όσο και οι πτυχιακές προπτυχιακών είναι συνάρτηση του αριθμού των μελών ΔΕΠ του Τμήματος που τις μοιράζονται.

Ένας καθηγητής Τ.Ε.Ι. θα πρέπει (σύμφωνα με το νόμο) να διδάξει υπερδιπλάσιες ώρες (260-416 αναλόγως βαθμίδας) ώρες ετησίως κυρίως αποκλειστικά στο ΠΠΣ (μόνο τελευταία χρόνια σε Π.Μ.Σ.). Πέραν αυτού, θα πρέπει να επιβλέψει τις πτυχιακές προπτυχιακών (κατά βάση καθαρά εκπαιδευτική διαδικασία και πολύ λιγότερο ερευνητική) αλλά ΟΧΙ διατριβές (μεταπτυχιακά, διδακτορικά) που είναι  το μέσο έρευνάς του. Την έρευνά του θα πρέπει να την κάνει ο ίδιος, τα προγράμματα να τα γράψει ο ίδιος και να δημοσιεύσει τα αποτελέσματά του (ο ίδιος, ΟΧΙ οι φοιτητές του που είναι μόνο προπτυχιακοί). Επίσης, να συμμετάσχει (αν θέλει) σε όργανα του Ιδρύματος) και σίγουρα σε πολλές διοικητικές υποχρεώσεις του Τμήματος αλλά και του Ιδρύματος (π.χ. άλλο να επιλεγεί ένα άτομο για την Επιτροπή Ερευνών μεταξύ 30-300 ανθρώπων και μεταξύ 10 ανθρώπων). Τόσο οι διοικητικές υποχρεώσεις όσο και οι πτυχιακές προπτυχιακών είναι συνάρτηση του αριθμού των μελών ΔΕΠ του Τμήματος που τις μοιράζονται. Η τεράστια διαφορά είναι ότι συνήθως ο αριθμός των μελών ΔΕΠ των τμημάτων Τ.Ε.Ι. είναι το 1/10 των τμημάτων του Πανεπιστημίου. Έτσι, όλες οι συνηθισμένες δουλειές και επιτροπές (που ορίζουν οι νόμοι) πρέπει να μοιραστούν σε πολύ λιγότερα άτομα. Επίσης, ο νόμος απαιτούσε και έτη εργασίας στον ιδιωτικό τομέα (αν και αυτό έχει ατονήσει με το χρόνο) και όλοι όσοι έχουν δουλέψει στον ιδιωτικό τομέα γνωρίζουν ότι ούτε πληρώνονται ούτε έχουν το χρόνο για να κάνουν δημοσιεύσεις.

Άρα συνάδελφοι, για τις ίδιες υποχρεώσεις (240 ECTS) έχουμε διαφορετικές δυνατότητες και ευκαιρίες. Το αποτέλεσμα εξαρτάται από:

το διαθέσιμο χρόνο (πόσα χρόνια στην ΑΚΑΔΗΜΑΪΚΗ δουλειά;)

Πόση διδασκαλία έκανε κάποιος;

Πως την έκανε; (αξιολόγηση φοιτητών)

Τι δυνατότητες είχε; (πόσες δυνατότητες μεταπτυχιακών φοιτητών, υποψηφίων διδακτόρων, μεταδιδακτορικών, ερευνητικών προγραμμάτων του προσέφερε το σύστημα;)

Πως εκμεταλλεύτηκε το σύστημα και τις δυνατότητες που του πρόσφερε; (πόσους μεταπτυχιακούς απέκτησε; Τι πόρους διεκδίκησε; κ.λ.π.) Με λίγα λόγια: Ήθελε; Μπορούσε; Ή άραξε;

Τι διοικητικό έργο του «φορτώθηκε» ή «επέλεξε» να κάνει; (Γιατί να μην το πιστώσουμε στους ανθρώπους που τους αρέσει περισσότερο η διοίκηση; Στο κάτω-κάτω εξυπηρετούν αυτούς που δεν τους αρέσει. Στο εξωτερικό το κάνουν)

Τι κατάφερε συνοψίζοντας όλα τα παραπάνω; Δηλ σε τι είδους περιοδικά δημοσίευσε (IF) και τι απήχηση είχαν οι δημοσιεύσεις του (h-index); Με ποια ιδιότητα; Ως κύριος ερευνητής (έκανε τη δουλειά;), ως επιβλέπων (οργάνωσε, είχε την ιδέα) ή απλά μέλος του consortium (έκανε ένα μέρος της δουλειάς);

Νομίζω ότι αν σταθμιστούν τα παραπάνω θα αποτελέσουν ένα πραγματικά δίκαιο μέτρο σύγκρισης και κατάταξης όλων των μελών ΔΕΠ, ενδοτμηματικά. Κατά τη γνώμη μου είναι αντικειμενικό, καθαρό, δίκαιο, επιστημονικό. Οτιδήποτε άλλο είναι υποκειμενικό, άδικο, αντιεπιστημονικό. Αλλά σίγουρα πρέπει να σταθμιστούν διαφορετικά γιατί συγκρίνουμε διαφορετικές καταστάσεις (όσοι έχουν ασχοληθεί με στατιστική θα καταλάβουν και θα συνεισφέρουν). Αν μου διαφεύγει κάτι, μπορεί να συμπληρωθεί.

Κώστας Μπαταργιάς
Αναπληρωτής Καθηγητής
Εφαρμοσμένης Γενετικής & Γενετικής Βελτίωσης Ιχθύων
Τμήμα Τεχνολογίας Αλιείας - Υδατοκαλλιεργειών
Τ.Ε.Ι. Δυτικής Ελλάδας