Η Αγνή Τιτέλη, για παράδειγμα, η οποία ενώ ήταν να βγάλει εισιτήριο στο δεύτερο βαγόνι, τελικά βρέθηκε στο έβδομο, κατόπιν παρότρυνσης του φίλου της. «Επενέβη το αγόρι μου και μου λέει “οι πίσω θέσεις είναι άδειες. Κάτσε πίσω”. Οπότε κατέληξα να κάθομαι στο 7ο βαγόνι. Για καλή μου τύχη. Πού να το ήξερα ότι είναι για καλή μου τύχη», περιγράφει στην εκπομπή Live News η νεαρή φοιτήτρια.
«Όταν ένιωσα φωτιά και μέσα στο βαγόνι, λέω “θα εκραγούμε εδώ μέσα”», περιγράφει η ίδια, αναφερόμενη στα όσα έζησε και θυμάται από το φρικαλέο βράδυ της πολύνεκρης σύγκρουσης στα Τέμπη. «Δόξα τω Θεώ ήμουν στο τελευταίο βαγόνι. Δεν μπορώ να πω κάτι άλλο. Δεν έχω δει τίποτα. Ξέρω ότι απλά συγκρούστηκαν δύο τρένα», λέει σοκαρισμένη ακόμη από το γεγονός ότι γνώριζε πως υπήρξε σύγκρουση, ότι είδε φωτιά, αλλά δεν είχε αντιληφθεί απόλυτα πως οι φωνές και τα ουρλιαχτά που άκουγε ήταν άνθρωποι που καίγονταν.
«Ήταν έντονο τράνταγμα. Έπεσαν πράγματα. Έπεσαν άνθρωποι. Εγώ πήγαινα πέρα δώθε. Υπήρχαν κλάματα. Φωνές. Κι εγώ έκλαιγα. Ένιωσα ότι πέφτει το βαγόνι. Είχε καπνούς. Εγώ έφυγα μέσα από τούνελ, για να βγω σε έναν δρόμο. Σκαρφαλώσαμε πάνω σε βράχια», προσθέτει. Σαν φυλαχτό κρατούσε το κινητό της τηλέφωνο, με το οποίο κατάφερε και ειδοποίησε τον πατέρα της ότι το τρένο τους τυλίχτηκε στις φλόγες και εκείνη έτρεχε να σωθεί: «Το είχα αγκαλιά το κινητό. Άμα γίνει κάτι να πάρω τηλέφωνο. Πήρα τον μπαμπά και του είπα “το τρένο έχει εκτροχιαστεί. Έχει πάρει φωτιά. Δεν ξέρω πού είμαι”. Στην αρχή τον έκλεισα. Άκουγα φωνές ανθρώπων που πονούσαν. Φώναζαν “καίγομαι”»!
«Θα πεθάνω, πώς θα βγω από εδώ μέσα;»
«Εγώ γύρισα να πάρω το κινητό και βρέθηκα απέναντι σε δύο καρέκλες. Έχασα στις αισθήσεις μου, έπεσα κάτω. Κοίταξα είδα μια μαυρίλα, καπνός παντού. Πέρασαν δύο κοπέλες από πάνω μου, για να βγουν έξω», περιγράφει με τη σειρά του ο Θοδωρής Κατσιούλης, ο οποίος καθόταν στη θέση 41 στο τρίτο βαγόνι.
Μέσα στο απόλυτο σκοτάδι και τους πυκνούς καπνούς, ο κύριος Θοδωρής έπρεπε να σηκωθεί και να παλέψει για τη ζωή του, με τον κόσμο γύρω του να ουρλιάζει για βοήθεια. «”Φωτιά – φωτιά δεν μπορούμε να βγούμε, εγκλωβιστήκαμε”. Έτσι όπως ήμουν κάτω είπα “θα πεθάνω, πώς θα βγω από εδώ μέσα”; Άρχισα να κάνω την προσευχή μου και είδα έναν νεαρό. Έσπασε το τζάμι και δεν βγήκε το παιδί, γύρισε πίσω», πρόσθεσε.
Και όντως, ο νεαρός αυτός φοιτητής άρχισε να απεγκλωβίζει κόσμο. Να σώζει ζωές. Ένας ένας οι επιβάτες άρχιζαν να πηδούν από το φλεγόμενο τρένο μέσα από το σπασμένο τζάμι. «Βγήκε το κοριτσάκι και πήδηξε και μετά έφυγα κι εγώ. Πήδηξε και η μάνα και πήδηξαν και τα άλλα», είπε ο ίδιος, αναφερόμενος στο γεγονός ότι παραχώρησε τη σειρά του σε μια μητέρα που είχε στην αγκαλιά της τα ανήλικα παιδιά της.
Το βαγόνι τους έχασκε στο κενό. Ωστόσο, με την πύρινη λαίλαπα να τούς απειλεί, δεν υπήρχαν περιθώρια να σκεφτούν το ύψος. «Ήταν έτσι κομμένο και ήταν και ψηλά. Και λέω “κάτσε να πιαστώ από σίδερο”. Τελικά ήταν η μηχανή του άλλου, του εμπορικού», καταλήγει ο Θοδωρής Κατσιούλης.
«Η κόρη μου ζει από θαύμα»
Η 19χρονη Βασιλική Οικονομάκη νοσηλεύεται στο νοσοκομείο με κατάγματα και εγκαύματα, όμως το σοβαρότερο πρόβλημα που αντιμετωπίζει, όπως λέει ο πατέρας της, είναι ένα τραύμα στον πνεύμονα.
«Έχει κάτι κατάγματα, αυτά θα φτιάξουν πιο ύστερα. Το περισσότερο ήταν που είχε τρύπα στον πνεύμονα». Ζει από θαύμα. Ζει γιατί το βαγόνι της άνοιξε στη μέση και βρήκε τρύπα να κρυφτεί, όταν όλα γύρω της κατέρρεαν.
«Βρήκε μια τρύπα από κάτω. Είχε ανοίξει το τρένο από κάτω και βγήκανε. Καθόντουσαν στο μπαρ. Με το μπαμ που έγινε, φύγανε τα πλαϊνά, ήρθανε πάνω του του κοριτσιού. Αυτή κάνει μια έτσι φωνάζει: “Στέλιο, Στέλιο”, ένα παιδί που ήταν μαζί, αυτός ήταν δίπλα και λέει “εδώ είμαστε” και είχε ανοίξει το έδαφος. Τώρα, από την ρόδα δίπλα, από τις τουαλέτες; Δεν ξέρω, είχε ανοίξει και φύγανε από κάτω, σύρθηκαν και φύγανε δεν πηδήξανε από τα παράθυρα», προσθέτει ο ίδιος, ο οποίος λίγα λεπτά μετά το τραγικό δυστύχημα είχε λάβει μια κλήση στο κινητό του, ακούγοντας μονάχα δύο λέξεις, «μπαμπά καιγόμαστε».
Πηγή: newsbreak.gr
