του Μάριου Παπαθεοδώρου
Ας ακουστεί, λοιπόν, και μία άλλη άποψη για την απρόσμενη παρέμβαση των δέκα κοριτσιών στη Νέα Φιλαδέλφεια, ανήμερα της εθνικής μας γιορτής.
Γράφουν στην επιστολή τους «…υπήρξαμε για λίγο στρατιωτάκια που αρχίζουν να ξεκουρδίζονται, να βραχυκυκλώνουν απέναντι στις διαταγές, τα παραγγέλματα, τα εμβατήρια…»
Δεν χρειάστηκαν κραυγές, συνθήματα ή άσκηση βίας, για να εξελιχθεί ένα απλό δρώμενο, παρμένο από την αγγλική κωμωδία των Monty Python, δοσμένο με φαντασία, χιούμορ και προπάντων τόλμη, σε μία πρωτότυπη παρέμβαση, αρκετή να ταράξει τη μελαγχολική μονοτονία των -στρατικοποιημένων- μαθητικών παρελάσεων, να καταδείξει ότι η ελευθερία περνάει και μέσα από τον έλεγχο της κίνησης του σώματος, δηλαδή του μυαλού... έτσι απλά!!!
Το μόνο πού δεν προέβλεψαν, ήταν το γεγονός ότι αυτού του είδους οι εκδηλώσεις «μνήμης και τιμής», δεν απαξιώνονται εύκολα μ΄ ένα απλό δρώμενο στην συνείδηση της κοινωνίας, πού έχει γαλουχηθεί δεκαετίες μ’ αυτά τα πρότυπα, αντίθετα ενισχύουν τα πλέον συντηρητικά αντανακλαστικά της όπως απεδείχθη …
Θύελλα αντιδράσεων από τις συνήθεις συνιστώσες του «εθνικού κορμού», που «διαφυλάττει» τα ιερά και όσια του έθνους... πυρ ομαδόν με τις συνήθεις κατηγορίες για «ανθελληνικές» πρακτικές, «βεβήλωση», «ασέβεια» αλλά και οχετός ύβρεων για «γελοία υποκείμενα», «τσούλες», «κομματικές ιερόδουλες».
Κανένα όμως πειστικό επιχείρημα για το τι ακριβώς σηματοδοτούν σήμερα οι μαθητικές παρελάσεις σαν στρατιωτική επίδειξη, με πειθαρχία και βηματισμό, κατάλοιπο σκοτεινών εποχών, ένας ιδιότυπος αναχρονισμός, χωρίς καμία σχέση με την απόδοση τιμής στους πεσόντες , με την καλώς εννοούμενη παιδεία, την μάθηση, την ιστορική αυτογνωσία και μνήμη ,που δυστυχώς είναι άγνωστη στα νέα παιδιά.
Δεν βρήκαν όμως να πουν λέξη για την παρέλαση στο Κερατσίνι, που σχολιαρόπαιδα παρέλασαν ντυμένα με …ερυθρόλευκες στολές και σημαία του Ολυμπιακού ή στην Κατερίνη φωνάζοντας συνθήματα για τον… Κατσίφα, το νέο «ήρωα» του πλέον ακραίου εθνικισμού ή τέλος για το αποκορύφωμα της γελοιότητας στη Μενεμένη, με την παρέλαση των καινούργιων απορριμματοφόρων του δήμου (!!!)… Τέτοια απόδοση τιμής στους πεσόντες το 1940…
Αντί επιλόγου, ας μιλήσουν και πάλι τα δέκα κορίτσια με το κείμενο τους: «…είδαμε την περιέργεια, την έκπληξη αλλά και την υποτίμηση… άλλοι μας γιούχαραν, άλλοι μας πέρασαν για «προβληματικά» παιδιά, αυτά είναι τα όρια του πατριωτισμού τους, η πατρίδα των κανονικών, των προβλέψιμων, των αρίστων… Εις οιωνός άριστος αμύνεσθαι περί ελευθερίας…».
Μεσολόγγι 10-11-2019