Ημερομηνία πρώτης δημοσίευσης: 07/11/2019
Γράφει ο Rodi de Fuca
Η ΣΤΗΛΗ ΤΟΥ ΑΛΑΤΟΣ
Μεσολογγίτικα και επιτόπια
Oρισμένοι ακριβολόγοι -οι ίδιοι που ευλογούν την Wikipedia και τον κίβδηλο ινδοευρωπαισμό- επιμένουν στη λέξη Έλλην πάντα όταν βρίσκεται σε διένεξη με την κατ’ αυτούς υποτιμητική λέξη Γραικός!
Κι όμως, εκτός του ότι σημαίνουν το ίδιο είναι το ίδιο αρχαϊκές, το ίδιο αυθεντικές, το ίδιο ελληνικές. Αν και φωνητικά μπορεί να ακούγεται καλύτερα η λέξη Έλλην ή η λατινική του μεταφορά, Heleno, η λέξη Γραικός και τα παράγωγα της αφομοιώθηκαν νωρίτερα στα λατινογενή και εξέφρασαν την ιδιότητα του Έλληνα ως Graecus και ανάλογα Greek, Grec, griechisch, Greco, Griego στις άλλες ευρωπαϊκές γλώσσες.
Βέβαια, στον τίτλο μιλούμε για δαιμονοποίηση της λέξης χάρη κυρίως στην επέμβαση των αγγλοσαξόνων οι οποίοι επακριβώς υποστηρίζουν πως: Η λέξη τους, Greek, προέρχεται από την λέξη της Old English, Greca, και αυτή από την λατινική Graecus "αμφίβολης προέλευσης, πιθανώς από την ιλλυρική Graii", και άλλα διάφορα.
Ο Πατριάρχης των Ελλήνων Δευκαλίωνας και η γυναίκα του Πύρρα απέκτησαν σίγουρα πολλά παιδιά (κι αν εμπιστευτούμε τον μύθο τόσες μυριάδες όσες πέτρες έχει η γη!), όμως ιστορικά οι πιο ένδοξοι υπήρξαν η Πρωτογένεια, η Πανδώρα, ο Έλλην και ο Αμφικτίονας. Από τον Έλληνα προέρχονται οι μεγαλύτεροι γενάρχες των Ιώνων, Αιολών, Αχαιών, Δωριέων κ.λπ., όμως οι γιοι της Πανδώρας και του Θεσσαλού ήταν οι γενάρχες πολλών λαών της μετέπειτα Ιταλίας και των μεσογειακών αρχιπελάγων. Ένας εξ αυτών ήταν ο Graecus, ο οποίος αποίκησε τη νότια Ιταλία γύρω στον 16ο αιώνα της αρχαίας εποχής και μαζί με τον αδελφό του Λατίνο που αποίκησε το Latio και τον Τηλέγoνο που αποίκησε το αρχιπέλαγο της Μάλτας διέδωσαν τον «ελληνισμό» στο μεγαλύτερο μέρος της Μεσογείου.
Από τα λατινικά η λέξη και τα παράγωγά της επέστρεψαν στην Ελλάδα παίρνοντας τη μορφή «Γραικός» και υποβαθμίζοντας την αυθεντικότητά της τόσο που στην Οθωμανική κατοχή κατέληξε να σημαίνει Έλληνας στο ύψος του υποζυγίου!... Αν και τότε την κεφαλή κατείχε άλλη μια υποτιμητική λέξη που χαρακτήριζε τους κατοίκους της ταλαίπωρης ψωροκώσταινας. Ραγιάς! Ραγιάδες! Ραγιαδισμός κατά Θεοδωράκη, τον Υπερούσιoν, που δεν έχει ταίρι στην παγκόσμια μουσική αλλά έχει πλανηθεί λανθασμένα κατά καιρούς πιστεύω στην πολιτική σαν τον ιπτάμενο Ολλανδό.
Λένε πως η δαιμονοποίηση ή ο αναθεματισμός είναι η ρητορική ιδεολογική τεχνική της παραπληροφόρησης. Εκεί η αμφιβολία έχει πάντα πρωταγωνιστικό ρόλο. Γι’ αυτό έχω τις δικές μου αμφιβολίες σχετικά με την προέλευση και την αρχαιότητα της λέξης Ραγιάς καθώς και για την υποτιθέμενη υποτιμητική της σημασία. Αφήνοντας κατά μέρος τον μαέστρο Μίκη και τα πολιτικά τραμπαλίσματά του, η λέξη Ραγιάς και τα παράγωγά της μπορεί να προέρχονται από την οθωμανική λέξη ρεάγια που κι αυτή προέρχεται από την αραβική ραʿαγια που σημαίνει αγέλη (σύνολο υποτακτικών) αλλά βασιζόμενοι στην ιστορική προέλευση του λόγου υποθέτουμε πως κι αυτή η αραβική λέξη προερχόταν σίγουρα από την ινδική ρίζα rājā με προέλευση από την αρχαϊκή σανσκριτική γλώσσα που είναι γνωστή από τον 5ο αιώνα της α.ε και σημαίνει βασιλιάς/μονάρχης. Παράγωγες λέξεις ήταν Μαχαραγιάς ή Μαχαρανή. Το πρώτο παράγωγο Μαχα (Mahā) σημαίνει μέγας κι ως εκ τούτου māharāja, Μέγας βασιλεύς. Στη γαλλική γλώσσα rajáh ή radjáh σημαίνουν επίσης το ίδιο. Στην τουρκοκρατία η σημασία του αφεντικού έφτασε να πάρει τη θέση του υποτακτικού. Βέβαια κι αυτό είναι μόνο μια απλή υπόθεση.
Συνοψίζοντας: Είναι πιθανόν η υποτιμητική λέξη Ραγιάς που υποδεικνύει τον υποτελή/υπόδουλο Έλληνα και στον πληθυντικό του έφτασε να σημαίνει την αγέλη ή το κοπάδι του αφέντη να προέρχεται από το σανσκριτικό raja/ραγιάς που σημαίνει βασιλιάς; Αν και δεν έχει για μένα μεγαλύτερη αξία το παράγωγό του, ραγιαδισμός, που τόσο υποτιμητικά χρησιμοποιεί ο ένδοξος μουσουργός μας, δεν σημαίνει υποταγή παρά βασιλοφροσύνη που στο βάθος δεν παύει να 'ναι ομοίως ταπεινωτικό!
Διάφορες άλλες λέξεις έχουν ξεπέσει ώστε να προκαλούν τουλάχιστον αμφιβολία αλλά με λίγη εκτίμηση μπορούμε να τους ξανά αποδώσουμε την πραγματική τους σημασία…
- Εγωισμός, από την αντωνυμία εγώ που σημαίνει αγαπώ/σέβομαι τον εαυτό μου.
- Ωδιπόρος κι όχι οδοιπόρος από το ρήμα ωδίνω που σημαίνει τίκτω.
- Εξουσία που αν και το ουσιαστικό ουσία παράγεται από το ρήμα "ειμί" η λέξη προέρχεται από τη δοτική του απρόσωπου του ιδίου ρήματος, εξέστι (εξ-εστί), και σημαίνει προϋπάρχει δίχως να έχει καμία σχέση με τα ισχύς, επικράτεια κ.λπ.
- Εκκλησία από το ρήμα εκ-καλώ, και σημαίνει πρόσκληση …και τέλος η ίδια η λέξη…
- Δαιμονοποίηση από το ρήμα "δαίω" που σημαίνει μοιράζω καλοτυχία κι όχι αφορίζω ή υποτιμώ κάποιον ή κάτι!
ΥΓ.: Οι λέξεις Ρωμιός ή ρωμιοσύνη είναι εξίσου παρεξηγημένες αλλά σχετικά θα μιλήσουμε κάποια άλλη στιγμή.
Μπορείτε να προμηθευτείτε την εφημερίδα στα περίπτερα του νομού
