Ημερομηνία πρώτης δημοσίευσης: 31/10/2019
Γράφει ο Rodi de Fuca
Η ΣΤΗΛΗ ΤΟΥ ΑΛΑΤΟΣ
Μεσολογγίτικα και επιτόπια
Η σύνεση είναι ένα συνωμοτικό προτέρημα! Αναγνωρίζω πως ορισμένες φορές αγαπημένα μου πρόσωπα μου 'χουν συστήσει την προσοχή ώστε να μη μπαίνω σε ξέφραγα αμπέλια. Όμως αν δεν μπω εκεί, πώς θα τρυγήσω τον όσιο μούστο, της αλήθειας, της ορθότητας και της δικαίωσης;
Αν και κάθε φορά που έχω προσπαθήσει να επινοήσω έστω δυο ιδέες θετικές αλλά ανυστερόβουλες, σχετικές με την πολιτική, την ενδότερη ή την διεθνή, το αναστέλλω μέχρι που ξεθωριάζει και ξεφτίζει σαν το παλιό κι άχρηστο παλτό. Κι αυτό ως τώρα το θεωρούσα σαν κοινωνικό καθαγιασμό. Με κρατούσε μακριά από έριδες και παρεξηγήσεις με οικείους και ξένους. Όμως αυτή τη φορά θεωρώ υποχρέωση -μα και δικαίωμα- να εκθέσω, να συζητήσω, να επιμείνω, αν χρειαστεί πάνω σ’ ένα θερμό ευρωπαϊκό θέμα, ιδιαίτερα αιχμηρό αν και άγνωστο για τους περισσότερους συντοπίτες μας και που αφορά την Καταλονία και την απαράδεκτη ιστορικά απαίτηση μιας μερίδας αυτονομιστών για ανεξαρτησία και εθνική αυτοδιάθεση και τι κρύβεται κατά τη γνώμη μου πίσω από τα τελευταία γεγονότα που έπληξαν την όμορφη πόλη μου και την οδηγούν ανελέητα στο γκρεμό της οικονομικής και κοινωνικής καταστροφής. Εξάλλου ως Έλληνες έχουμε το δικαίωμα να γνωρίσουμε όσο αντικειμενικά γίνεται τις αλήθειες και τα ψέματα που κρύβονται πίσω από τις απαξιώσεις τους γιατί ιστορικά είμαστε ο λαός που περισσότερους αιώνες -ως δώδεκα- κατοίκησε τη Βαρκελώνη και την Καταλονία στην αρχαιότητα. Έστω κι αν ορισμένοι σαν τον ανεκδίκητο και νυν νόμιμο ηγέτη τους προτιμούν να κατάγονται από τους ...Γότθους. Τουλάχιστον αυτό είχε ανακοινώσει "of the record" όταν παρέπαιε στην ανωνυμία. Από σεβασμό βέβαια σ’ όσους διάλεξα εδώ και σαράντα χρόνια για φίλους και γείτονές μου θα παραλείψω την τεμνόμενη εκδοχή του φαιδρού και διαβολικού Goebbels, που είχε αποφανθεί, ή τουλάχιστον αυτό υποστήριζε ο εν λόγω, πως οι Καταλανοί δεν έχουν καμιά σχέση με τους υπόλοιπους μαυριδερούς Ισπανούς που στις φλέβες τους κυλάει αραβικό αίμα, ενώ τάχα αυτοί ανήκουν στην Άρια φυλή!...
Εκείνο που όμως με θλίβει είναι πως χιλιάδες απλοί δημότες πλανεύονται, δίχως διαμαρτυρία, ακούγοντας παραπλήσια βλακεύματα για το άριο αίμα που ποτίζει τις φλέβες τους, για την ανωτερότητα των κλάσεων της Καταλονίας απέναντι στους υπολοίπους Ίβηρους, και την ανωτερότητα της ράτσας. Υποσημειώνω για τη στατιστική πως πάνω από το ένα τρίτο του πληθυσμού της σύγχρονης Καταλονίας προέρχεται από άλλες περιοχές της ισπανικής χερσονήσου!
Ο συνολικός πληθυσμός της Καταλονίας ήταν για το 2018, 7,5 εκατομμύρια, από τα οποία 1,3 εκ. είναι αλλοδαποί και 1,4 εκ. έχουν γεννηθεί σε άλλες περιοχές της Ισπανίας. Εξάλλου είναι αποδεδειγμένο πως άλλα 2,5 εκ. τουλάχιστον είναι επιγενόμενοι δεύτερης ή τρίτης γενιάς μεταναστών που έχουν έρθει τη μεταπολεμική εποχή από άλλες περιοχές της Ισπανίας. Άλλο στοιχείο από τις στατιστικές της αυτονομικής κυβέρνησης αναφέρει πως μόνο το 35% έχουν την Καταλανική γλώσσα ως μητρική (περικλειομένων και εκείνων που οι γονείς είναι μετανάστες δευτέρας ή τρίτης γενιάς). Εκλογικά, μέχρι σήμερα τα συνταγματικά κόμματα υπερέβησαν κατά πολύ σε ψήφους αυτούς που ψηφίζουν αποσχιστικά κόμματα. Παρόλη την έξαρση του αποσχιστικού εθνικισμού, στις τελευταίες γενικές εκλογές του Απριλίου, μόνο ένας κάθε τρεις ψήφους στην Καταλονία πήγε σε εθνικιστικά Καταλανικά κόμματα.
Ο πληθυσμός της Καταλονίας τριπλασιάστηκε από το 1930 και είναι διπλάσιος από το 1960, χάρη στη μαζική μετανάστευση από άλλες περιοχές της Ισπανίας. Σ’ αυτούς τους εγχώριους και ομογενείς μετανάστες έγκειται αναμφισβήτητα το λεγόμενο βιομηχανικό θαύμα της Καταλονίας. Σαν ουδέτερος θεατής μπορώ να δώσω μαρτυρία για την αυθεντικότητά του.
Οι θεωρίες, λοιπόν, για την αμιγή και ανώτερη ράτσα των παντοδύναμων Αρίων είναι μυθοπλασία ασυνάρτητου κλασαυχενισμού.
Αλλά ποιο είναι το περιβάλλον της στιγμής στον απλό εργατικό κόσμο της Καταλονίας;
Αδιέξοδο! Αυτό είναι το συναίσθημα που επικρατεί σήμερα αλλά και τα τελευταία χρόνια μεταξύ των κατοίκων της Καταλονίας αλλά και των προοδευτικών δυνάμεων της Ισπανίας. Η επιμονή των αυτονομιστών Καταλανών στο ανύπαρκτο δικαίωμά τους για εθνική αυτοδιάθεση αλλά και ο λανθασμένος εδώ και χρόνια χειρισμός του θέματος εκ μέρους των προηγουμένων κυβερνήσεων της Ισπανίας έφεραν στο αδιαχώρητο ένα πρόβλημα το οποίο ζυμώνεται εδώ και χρόνια στην Καταλανική κοινωνία.
Θα προσπαθήσω να αποφύγω τη φτηνή πολιτική, για να μη κρίνω την παντομίμα της εικονικής μονομερούς δήλωσης ανεξαρτησίας που διακήρυξαν αντισυνταγματικά πριν δυο χρόνια στο Καταλανικό κοινοβούλιο αλλά ούτε και την υπερβολική ποινή που επέβαλαν τα ανελεήμονα ισπανικά δικαστήρια στους πρωτοστάτες του λεγόμενου «PROCÉS». Είναι τόσο ιστορικά ριζωμένη η αντιδικία και η εποφθαλμία μεταξύ των διαφόρων εθνοτήτων της Ισπανίας που θεωρείτε φυσιολογικό και πολλές φορές γίνεται αντικείμενο εμπαιγμού μεταξύ των. Γι’ αυτό θα 'θελα να αναφερθώ μονάχα και περιληπτικά σε δυο σημαντικά σημεία που πρέπει να γνωρίζουν οι εξωτερικοί παρατηρητές τέτοιου θεάματος, ώστε να μην πέσουν θύματα της φτηνής προπαγάνδας και της προκαθορισμένης «picaresca» των γηγενών που καυχιούνται ακόμα πως διατηρούν την πανουργία των Εβραίων και την δεξιοσύνη των φοινίκων αν και πάντα υποστήριζα πως πιο πολύ έχουν κληρονομήσει όλα τα κουσούρια των Ηρακλειδών.
Ας αρχίσουμε από το ιστορικό και εδαφικό τεκμήριο που κραδαίνουν οι Καταλανοί αυτονομιστές για να υπερασπιστούν το δικαίωμα της εθνικής αυτοδιάθεσής τους. Η διατύπωση των ηνωμένων εθνών που βασίζεται στα ανθρώπινα δικαιώματα εκφράζει ξεκάθαρα πως «ένα ανεξάρτητο και αυτοδύναμο κράτος είναι εκείνο που έχει εδαφική ακεραιότητα και ο λαός του είναι εκείνος που διατρίβει σ’ αυτό». Το ίδιο ξεκάθαρη είναι και διασάφηση για το ποιες μειονότητες που ζουν σ’ αυτό το αυτοδύναμο κράτος έχουν δικαίωμα προσφυγής για αυτοδιάθεση.
Το δικαίωμα της εθνικής αυτοδιάθεσης (el derecho de autodeterminacionon) που επικαλούνται οι αυτονομιστές ναι μεν περιλαμβάνεται στις αρχές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των ηνωμένων εθνών, και αναφέρεται στο δικαίωμά που έχουν για την απαίτηση της ανεξαρτησίας τους και αυτοδιάθεσης μέσω ρεφερέντουμ όλα εκείνα τα έθνη τα οποία η έχουν κατακτηθεί βιαίως από άλλο κράτος, που έχουν πολυπληθή οντότητα και πλειοψηφία, ή που υφίστανται ανισότητα, βίαιο καταναγκασμό και καταπιέζονται αφόρητα από το κράτος. Αλλά ακόμα κι αν υπήρχαν τέτοια δεδομένα και έδιναν δικαίωμα σε κάποιο τύπο δημοψηφίσματος, πάντοτε κατά τις διακηρύξεις των ηνωμένων εθνών όπως προαναφέραμε αυτό «θα διεξαγόταν με την συμμετοχή όλων των κατοίκων της χώρας».
Ακόμα και αν θεωρήσουμε πως οι Καταλανοί είναι μια ξεχωριστή μειονότητα -θεωρεία παντελώς αποτρέψιμη-, που ζει σε αυτό το συγκεκριμένο κράτος που λέγεται Ισπανία, πάντα κατά τις θέσεις των Ηνωμένων εθνών δε θα είχε δικαίωμα μονομερούς αυτοδιάθεσης ή ανεξαρτησίας παρά και μόνο εφόσον ο υπόλοιπος λαός που συμβιώνει στο ίδιο κράτος συμφωνήσει ως προς την απόσχισή του! Γιατί, ούτε κάποιος άλλος ξένος λαός τους έχει σήμερα κατακτήσει και σκλαβώσει προσπαθώντας να αλλοιώσει την ιθαγένειά τους, ούτε αποτελούν μια μοναδική οντότητα απόλυτης πλειοψηφίας που καταπιέζεται από έναν εκτός χώρας εισβολέα, ούτε υπάρχει εδαφική ή εθνική καταπάτηση ή απολυταρχική δυνάστευση των κατοίκων της, τα οποία θα ήταν εύλογα κίνητρα, για αίτηση απελευθέρωσης και αυτοδιάθεσης, ικανά από μόνα τους να εγείρουν έστω το ενδιαφέρον των υπολοίπων κρατών που μετέχουν στα ηνωμένα έθνη.
Αυτή και μόνο η δήλωση των Ηνωμένων εθνών καταρρίπτει οποιαδήποτε αξίωση για την προκήρυξη μονομερούς ανεξαρτησίας ή έστω ενός απλού δημοψηφίσματος όπου δεν συμμετέχει ο υπόλοιπος λαός της Ισπανίας. Όμως και η προκήρυξή τους σαν ξεχωριστή μειονότητα και η απαίτηση αναγνώρισής τους συνταγματικά σαν ιδιαίτερο έθνος είναι ιστορικά απαράδεκτο
Εδώ βέβαια είναι και ο πυρήνας του μήλου της έριδας διότι οι Καταλανοί αυτονομιστές υποστηρίζουν πως η Καταλονία είναι εξ αυτού ξεχωριστό έθνος ενώ οι υπόλοιποι Ισπανοί υποστηρίζουν το αντίθετο. Ούτε ιστορικά, ούτε πολιτιστικά, ούτε νόμιμα υπάρχει κάποια βάσιμη δικαιολόγηση για αυτήν την απαίτηση των εθνικιστών Καταλανών και η χρήση τέτοιων επιχειρημάτων δεν δικαιώνεται απολύτως γιατί δεν πληροί ούτε ένα από τα ζητούμενα.
Ως εκ τούτου θεωρώ πως αυτοί δεν επιζητούν την εθνική αυτοδιάθεση αλλά την εθνική απόσχιση. Και οι λόγοι τους δεν είναι ούτε ιστορικοί ούτε πολιτιστικοί ούτε νόμιμοι αλλά εγωιστικά, "οικονομικοπολιτικοί"! Λόγοι προσωπικών συμφερόντων. Το σλόγκαν τους «Η Ισπανία μας κλέβει» είναι εκτός από απαράδεκτο, φάλτσο και υπερφίαλο. Είναι σωστό πως πληρώνουν περισσότερους φόρους στο κράτος κι είναι επίσης σωστό κι αναμφισβήτητο πως κατά την διανομή των εισπρακτέων τους επιστρέφονται λιγότερα έσοδα από όσα τους ανήκουν. Αυτό το τελευταίο αναγνωρίζεται φανερά από όλους τους πολιτικούς φορείς της χώρας οι οποίοι συμφωνούν πως πρέπει να αναθεωρηθεί η αναλογία διανομής αλλά πάντοτε μέσα στα συνταγματικά πλαίσια. Όπως σε όλα τα οικονομικά δημοκρατικά συστήματα αυτός που κερδίζει περισσότερα πληρώνει μεγαλύτερους φόρους. Αυτό συμβαίνει και στην Καταλονία που είναι μια από τις πιο πλούσιες περιοχές της Ισπανίας. Όσο για τη αναδιανομή αυτό είναι μια ανωμαλία της πολιτικής και οικονομικής αυτονομικής υποδομής της Ισπανίας που ακόμα δεν έχει ομαλοποιηθεί και δεν στρέφεται εναντίον της Καταλονίας ούτε πλήττει μόνο αυτήν μιας και, τουλάχιστον τέσσερες ή πέντε αυτονομίες έχουν χειρότερη αναλογία απολαβής στον καταμερισμό των προσόδων με πιο αδικημένη -κατά τις τελευταίες στατιστικές- εκείνη της Βαλένθιας
Ας ανατρέξουμε περιληπτικά και στους ιστορικούς λόγους που επικαλούνται οι αποσχιστές της Καταλονίας όταν απαιτούν την αναγόρευσή τους σε ξεχωριστό έθνος!
Οι σημερινοί κάτοικοι της Καταλονίας προέρχονται από ορισμένες απ’ τις πιο αρχέγονες φυλές Ίβηρων όπως είναι οι Λαιαιτανοί, οι Κοσητανοί, οι Ιλεργκέτες, οι Μπαργούσιοι, οι Ιλερκαβόνες, και οι Ιντικέτες. Και φυσικά από Έλληνες, Ρωμαίους, Άραβες και Γότθους που κατά καιρούς αποίκησαν την Ιβηρική χερσόνησο. Όπως οι Μαδριλένιοι κι οι Τολεδανοί αντιπροσωπεύουν τους αρχαίους Καρπετανούς κι οι Αραγκονέζοι κι οι Λεβαντινοί τους Εδετανούς, Κοντεστάνους και Ιακετανούς.
Τόσο το Καταλανικό έθνος όσο και το Καταλανικό έδαφος είναι αναπόσπαστα ισπανικό «territorio», εδώ και πάνω από τριάντα πέντε αιώνες! Τα επιχειρήματά τους πως ανήκουν σε άλλη ράτσα, άλλη εθνικότητα, άλλη προέλευση, με διαφορετική ιστορία και αλλιώτικο DNA είναι απλά ευτράπελα. Ιστορικά είναι Ιβηρότατοι των Ίβηρων. Όπως θα 'λέγαν οι Ιταλοί γείτονες μας: "Una facha una racha".
Κατά τη διάρκεια της ιστορίας ποτέ η Καταλονία δεν αποτέλεσε στην πραγματικότητα ανεξάρτητο βασίλειο, ακόμα και εντός της ισπανικής επικράτειας και πάντα ανήκε στην ισπανική επικράτεια είτε σαν κομητεία της Βαρκελώνης, condado de Barcelona, είτε σαν μέρος του βασιλείου της Βαλένθιας που ανήκαν στο ισχυρό υπερ-βασίλειο της Αραγονίας (Corona de Aragon), κι από το οποίο κληρονόμησε ακόμα και μέχρι σήμερα την φημισμένη σημαία της, την senera! Βέβαια, πρέπει να αναφέρουμε πως η κλασική σενιέρα στις αρχές του 20ου αιώνα, όσον αφορά τους αυτονομιστές, διαμορφώθηκε στην αποσχιστική αστερόεσσα ακολουθώντας τις ριζοσπαστικές δοκτρίνες της Κούβας και του Πουέρτο Ρίκο.
Πολιτιστικά ισχυρίζονται οι φανατικοί αυτονομιστές πως οι διαφοροποιήσεις τους στη γλώσσα, την κουλτούρα, τη γαστρονομία, τα ήθη και τα έθιμα είναι ορίζουσες! Αν ήταν έτσι τότε κάθε επαρχία, κάθε οικισμός και κάθε γειτονιά όχι μόνο της Ισπανίας αλλά οποιουδήποτε αυτοδύναμου κράτους θα ήταν δικαιούχος ανεξαρτησίας και αυτοδιαχείρισης!
Όλες οι γλώσσες που μιλούνται στην Ισπανία είναι Ιταλοδυτικές λατινογενείς που προέρχονται από την δημώδη λατινική την οποία καθιέρωσαν οι Ρωμαίοι από τον 2ο αιώνα της αρχαίας εποχής σ’ όλη την Ιβηρική χερσόνησο θάφτοντας κυριολεκτικά την ιβηρική στη λήθη. Μετά την κατάρρευση της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας τον 5ο αιώνα της μοντέρνας εποχής, τα διάφορα μερίδια της βόρειας Ισπανίας -ο νότος κάτω από τους Άραβες ενάλλασσε τα λατινικά με τη μοζαραβική-, προώθησαν τις τοπικές διαλέκτους των νεολατινικών, (aragonés, castellano, catalan, asturiano, gallego, portugués, κ.λπ.), η ένωση των οποίων τον 15ο αιώνα θέσπισε την ενιαία Ισπανική γλώσσα η οποία θεωρείτε ως η εθνική γλώσσα του κράτους. Πρόσφατα και από τις αρχές του 19ου αιώνα ορισμένες περιφερειακές γλώσσες επανήρθαν και επισημοποιημένες από το κράτος αρχίσαν να μιλούνται στην καθημερινότητα, και να διδάσκονται παράλληλα με την ισπανική , όπως η Καταλανική, η Γαλικιανή και η Βασκική, γλώσσα αυτή εντελώς διαφορετική και η μοναδική που δεν είναι ρωμανική αλλά πιθανώς προέρχεται από τα χαμένα ιβηρικά. Η σχετικότητα των λατινογενών γλωσσών της ιβηρικής χερσονήσου αποκλείει την γλωσσική εξαίρεση των Καταλανών σαν χαρακτηριστικό επιχείρημα για την προσχηματική εθνική τους χειραφέτηση. Τη στιγμή που οι ίδιες λέξεις catalun ή Cataluna και που δεν εμφανίζονται μέχρι τον ενδέκατο αιώνα, είναι επίσης λατινογενείς και σημαίνουν ακριβώς όπως και στα ισπανικά, τον κάτοικο κάστρου, "castellano", και την καστρόπολη, Castilla.
Στον πολιτιστικό τομέα όπως όλες οι άλλες περιοχές της Ισπανίας παρουσιάζουν διαφοροποιήσεις αλλά αυτό δεν τους χρήζει αναγκαία σαν ανεξάρτητη εθνική μειονότητα γιατί παρ’ όλη την εμμονή τους αποτελούσαν και αποτελούν μερίδιο της οντότητας που λέγεται Ισπανία.
Όταν κάποιοι προτείνουν τον σχηματισμό των Castells σαν χαρακτηριστικό της Καταλανικής κοινωνίας υπενθυμίζω πως αυτό το έθιμο των ανθρωπίνων πύργων προέρχεται από τον "Βαλενσιάνικο χορό", ball de valencians, κι αυτό από την Mojiganga, έθιμο του Ισπανικού χρυσού αιώνα στα χωριά της χερσονήσου. Βέβαια όποιος έχει ψιλογνέσει και αποκωδικοποιήσει την Οδύσσεια όπως ο φίλος ομηριστής Νίκος Φ. Καμπάνης θα πρόσεχε πως κάπως έτσι «φτιάχνοντας ανθρώπινες πυραμίδες» γιόρτασαν και την άφιξη του Οδυσσέα στη Σχερία οι αθλητές των Φαιάκων!
Παραπλήσια προέλευση πιθανώς θα ‘χει και άλλο από τα "ισχυρά" τους εθνικά έθιμα. Ο αποκλειστικός χορός της Sardana. Εδώ απλά παραθέτω κάποια παράσταση από πανάρχαιο ελληνικό κεραμικό μινωικών και μυκηναϊκών χορών!
Όσο για τη γαστρονομία, τα αθλήματα ή τα ήθη και έθιμα τους, η πολιτισμική ποικιλία δεν ενισχύει τη διαφοροποίηση. Γιατί και κοχλιούς (caracoles) φτιάχνουν στη Κρήτη, και λουκάνικα (butifarras) σαν της Καταλονίας στην Πορτογαλία, τη Γαλλία ή διάφορα άλλα μέρη της Ισπανίας. Ta bittles catalanes που θα μπορούσαν να είναι ένα παιχνίδι/άθλημα αυτόνομο έχει το αντίστοιχό του σ’ όλη την ιβηρική χερσόνησο και πιθανώς είναι υστερότερο των ανδαλουσιανών migos. Χωρίς να ξεχνούμε πως το μπόουλινγκ προέρχεται από τις Ινδίες κι αυτό από σχετικό άθλημα που προϋπήρχε στην Αίγυπτο, στην αρχαία Ελλάδα και στην αρχαία Ρώμη.
Τα πολιτιστικά προσχήματα όταν οι διαφορές με τους ομοεθνείς σου και τους ομόφυλους είναι ανυπόστατες δεν μπορούν να αποτελέσουν επιχείρημα εθνικής απόσχισης. Για να μην μακρηγορούμε περισσότερο...
Απ' όλα αυτά απλά συμπεραίνεται πως οι σημερινοί Καταλανοί αυτονομιστές δεν θέλουν την απόσχισή τους για να αλλάξουν μια ιστορική αδικία αλλά για να αλλάξουν κατηγορηματικά και με συμφεροντολογικά και εγωιστικά κριτήρια την πολιτική, σε αντιπαράθεση με τους ομοιογενείς και ομοεθνείς τους Ίβηρους, που αποικούν τα γειτονικά και λιγότερο προσοδοφόρα εδάφη του ιδίου κράτους.
Μιλούν οι εξτρεμιστές για δικαίωμα απόφασης αυτοδυναμίας και το έχουν κάνει σλόγκαν σ’ όλες τις διεκδικήσεις τους. Αλλά ποιο είναι αυτό το δικαίωμα όταν αφορά τους γύρω σου; Πώς μπορεί ένας ή μια μειονότητα να αποφασίσει για τον διπλανό ή ενάντια σε μια νόμιμη πλειοψηφία; Μιλούν για έλλειψη δημοκρατίας και για ελευθερία αλλά πως εννοείται η ελευθερία όταν απαντούν με την αναρχία στον υποτιθέμενο παραμερισμό εκ μέρους του ισπανικού κράτους αντί να συνεισφέρουν στην αποκατάσταση, στην διατήρηση και στην καλυτέρευση αυτής της δημοκρατίας με την ψήφο τους στις γενικές εκλογές.
Την ίδια ώρα που χιλιάδες συνταξιούχοι απ’ όλες τις γωνίες της Ισπανίας συγκεντρώνονταν στους δρόμους της Μαδρίτης για να ζητήσουν καλλίτερες συνθήκες ζωής, εξτρεμιστές που παρασιτούν εν μέσω των "δημοκρατικών" αυτονομιστών έκαιγαν την περίφημη πόλη της Βαρκελώνης, τρομοκρατούσαν τους πολίτες, και έριχναν λάδι στις φλόγες του μίσους που κάθε μέρα ανθίζει πιο πολύ μεταξύ των πολιτών, ακόμα και φίλων και συγγενών. Την ώρα που χιλιάδες οικογένειες δεν φτάνουν στο τέλος του μήνα με τις ελάχιστες συντάξεις, ανεχόμενοι την απολυταρχική ισπανική εκκλησία να καταχωρεί αυθαιρέτως στο μερίδιο της τριάντα χιλιάδες οικοδομήματα αμύθητης αξίας εις βάρος του κυρίαρχου λαού, οι βίαιοι κρυμμένοι πίσω από την τύφλωση των αυτονομιστών και με τη βοήθεια εκατοντάδων "εισαγωγέων" της παγκόσμιας βίας από τα γειτονικά κράτη που υποτίθεται «κανείς δεν γνωρίζει ποιος τους προσκάλεσε», καίνε την όμορφη πόλη που ίδρυσε ο Ηρακλής πριν τριάντα πέντε αιώνες.
Σ’ αυτή τη σύντομη και "αλμυρή στήλη" δεν είναι ο σκοπός να γραφτούν μεγαλόσχημα δοκίμια με λεπτομερείς επεξηγήσεις που σ’ αυτό επιδίδεται ο καθημερινός διεθνής τύπος. Το μόνο που επιζητώ είναι να επισημάνω μέσα από μια προσωπική σκοπιά και με όση αντικειμενικότητα μου επιτρέπει η κατάσταση, κάποια γεγονότα που γίνονται πολύ κοντά μας και πολλοί δεν γνωρίζουμε τις αιτίες ή τις ρίζες τους.
Γιατί έχουμε δει πρόσφατα πολλά τερατουργήματα που συνέβησαν μπροστά στα μάτια μας και αλλοίωσαν δεινές αλήθειες που ορισμένοι προσπαθούν ακόμα να μας παρουσιάσουν με το δικό τους τρόπο. Αναφέρομαι ασφαλώς στα Βαλκάνια, και στην κλεμμένη τιμή της Κύπρου μας.
Αν δεν προσέξουν οι "προύχοντες", το πρόβλημα της Καταλονίας μπορεί να "βαλκανιστεί", ή να γίνει χρονίζουσα αρρώστια. Και ήδη η κοινωνία μας είναι αθεράπευτα ασθενής για να αντέξουμε ακόμα μιά στο κορμί μας!
Μπορείτε να προμηθευτείτε την εφημερίδα στα περίπτερα του νομού
